Εχθές είχα γενέθλια,έκλεισα τα 22.Αυτή τη φορά ήθελα να είναι διαφορετική αυτή η ημέρα,και γιατί τα 2 προηγούμενα χρόνια δέν γιόρτασα λόγω των περιορισμών εξαιτίας του κορωνοιού,αλλά και επειδή φέτος τελείωσα και πήρα το πτυχίο μου.Μόνο οι γονείς μου και ο αδελφός μου μου ευχήθηκαν,και όλη την ημέρα δέν με πήρε ούτε μου έστειλε κανείς.Η κολλητή μου,οι άλλοι φίλοι μου,ακόμα και το αγόρι μου...ούτε φωνή ούτε ακρόαση.Ειδικά με το αγόρι μου,είχα κάτι νεύρα,που με το ζόρι κρατήθηκα και δέν τον πήρα να του τα ψάλλω που το ξέχασε.Ώσπου γύρω στις 9 παρά το βράδυ,κι ενώ ήμουν στο δωμάτιο μου ξαπλωμένη και χάζευα στο τάμπλετ,χτύπησε το θυροτηλέφωνο.Δέν έδωσα σημασία,και αμέσως μετά,ακούω το κουδούνι της πόρτας,ακούω φωνές και γέλια,βγαίνω,και τί να δώ;Είχαν έρθει η κολλητή μου,το αγόρι μου και άλλοι φίλοι,με τούρτα,λουλούδια και δώρα.Τελικά,όλο αυτό το είχαν κανονίσει η μητέρα μου με την κολλητή μου,για να μου κάνουν έκπληξη! Έπαθα σόκ.Ήρθαν ξαφνικά εκεί που δέν το περίμενα,κι εγώ εμφανίστηκα μπροστά τους με ένα σορτσάκι και ένα τιραντάκι,με τα μαλλιά πιασμένα κοτσίδα,και κάπως στον κόσμο μου.Τα μαύρα μου τα χάλια δηλαδή.Άν φανταστείτε τον εαυτό σας στη θέση μου,θα καταλάβετε νομίζω.Τέλος πάντων,αφού πέρασε λίγη ώρα,έσβησα τα κεριά,ο μπαμπάς μου παρήγγειλε πίτσες,ψητά,μπύρες,άνοιξε κρασιά,και γενικά έγινε ένας χαμούλης και περάσαμε πολύ ωραία.Η αλήθεια είναι όμως ότι εγώ,καθ'όλη τη διάρκεια της βραδιάς ήμουν κάπως μαγκωμένη και αμήχανη,επειδή δέν μπορούσα να ξεπεράσω το ξαφνικό της φάσης.Το αγόρι μου το κατάλαβε,και όλο το βράδυ προσπαθούσε να με κάνει να χαλαρώσω.Όταν κάποια στιγμή του είπα ότι θέλω να πάω να ντυθώ κάπως καλύτερα,μου είπε να μείνω όπως είμαι και να νιώσω άνετα με αυτά που φοράω.Τελικά,όλα κύλησαν πολύ καλά και μιά χαρά.Σήμερα μιλήσαμε με το αγόρι μου και κάναμε μία κουβέντα σχετικά με τα χθεσινά,και μου είπε ότι στεναχωρήθηκε που με είδε να μήν χαίρομαι απόλυτα με αυτό που συνέβη.Μου είπε ότι θέλει να είμαι χαρούμενη και να απολαμβάνω κάθε καλό που συμβαίνει,και ότι δέν θέλει να σκέφτομαι επίμονα άν είμαι σωστά ντυμένη και τί φοράω και άν έχω βαφτεί κλπ,και ότι όσο πιό απλή είμαι,είμαι πιό όμορφη.Μετά πήγα να μιλήσω και με τη μητέρα μου για το θέμα,φυσικά κατάλαβε κι εκείνη ότι εχθές ήμουν κάπως έξω από τα νερά μου,και το μόνο που μου είπε είναι ότι λυπάται πολύ που δέν αφήνω τον εαυτό μου να χαρεί και τον λοκάρω εγώ η ίδια, και ότι θα πρέπει να σκεφτώ και να αναθεωρήσω κάποια πράγματα.Μετά και από τα λόγια της μητέρας μου,να πώ την αλήθεια,θορυβήθηκα.Δέν είμαι σε καμία περίπτωση control freak,απλά δέν μου αρέσει να με πιάνουν εξ'απήνης.Είμαι η μόνη που δέν της αρέσουν οι αφνίδιες καταστάσεις;Είμαι αχάριστη που δέν ένιωσα τόσο καλά και άνετα με το χθεσινό γεγονός;Τί πάει λάθος με εμένα;