ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με πιάνει για τα καλά σιγά σιγά το άγχος του τι θα κάνω με τη ζωή μου. Είμαι 22 και θα δώσω τα τελευταία μαθήματα της σχολής τον Γενάρη. Παράλληλα μένω μακριά από τους δικούς μου, σε άλλη πολη και δουλεύω για να βγάλω τα προς το ζην μου. Το άγχος μου όμως είναι μήπως αποτύχω, μήπως δεν καταφέρω να ασχοληθώ με αυτό που σπούδασα ενώ έκανα τόσο κόπο. Μήπως απογοητευσω τους γονείς μου. Ηδη νιώθω ότι έχω αργήσει με το πτυχίο επειδή θα παρατείνω τη σχολή άλλο ένα εξάμηνο. Στη συνέχεια θα πρέπει να επιστρέψω στο σπίτι των γονιών μου για να αποταμιευσω χρήματα ώστε να κάνω ένα μεταπτυχιακό, γιατί τώρα που ζω μόνη μου δεν μου μένει τίποτα. Επίσης απο Οκτώβρη θα πρέπει να ξεκινήσω δύο καινούριες εθελοντικές εργασίες πάνω στο αντικειμενο και παραλληλα να δουλεύω για τα προς το ζην μου. Αλλά έχω τόσο άγχος. Συνέχεια σκέφτομαι πως, τι πότε και γιατί. Δεν θέλω να δουλεύω για πολύ ακόμα σε ο,τι ναναι δουλειές απλώς για να δουλεύω. Θέλω να ασχοληθώ με το αντικείμενό μου. Ανυπομονώ για το μεταπτυχιακό γιατί είχα πάει για πρακτική εξωτερικό τον περασμένο χειμωνα και ήταν πολύ διαφορετικά από εδώ. Μου άρεσε και συνέχεια σκέφτομαι το ποτε θα φύγω πάλι. Αλλά θα πρέπει να προσπαθήσω πολύ μέχρι να ερθει αυτή η ώρα και δεν ξέρω πως να το δω για να μην με πάρει από κάτω!