ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
30.8.2022 | 23:43

Ειναι οι σχεσεις μια ουτοπια?

Υπάρχει άνθρωπος που να ειναι 100% οκ με τον εαυτο του? Υπαρχει ανθρωπος χωρις κομπλεξ, ανθρωπος που να εχει θεραπευσει τα ψυχικα του τραυματα, που εχει φουλ αυτοπεποίθηση οχι μονο για την εξωτερικη του εμφανιση, αλλα γενικα κ ως προς τα οσα εχει πετυχει κλπ? Υπαρχει ανθρωπος που να μην νιωθει μειονεκτικα σε σχεση με τους γυρω του? Υπαρχει ανθρωπος που να ειναι σε σχεση και να μη ζηλευει καθολου γιατι απλα ξερει οτι ο/η συντροφος δεν προκειται να γυρισει να κοιταξει αλλον? Προσωπικα απο τα οσα ατομα εχω γνωρισει στη ζωη μου δεν μπορω να σκεφτω εναν ή μια που να πληροι τα παραπάνω κριτηρια. Ολοι μας εχουμε βιωσει καποια πράγματα μικροι τα οποια μας εχουν επηρεασει με καποιο τρόπο κ φυσικα ολοι εχουμε ψυχικα τραυματα σε μικροτερο ή μεγαλυτερο βαθμο. Και πολυ λιγοι εχουν πραγματικα δουλεψει τοσο με τον εαυτο τους ωστε να τα λυσουν ολα αυτα. Γι αυτο και ως κοπέλα που ειμαι εδω κ 3 χρονια σινγκλ αναρωτιεμαι...τι πρεπει να εχει ο ιδανικος για μενα συντροφος? Γιατι το οτι θα εχει απωθημενα/τραυματα ή κομπλεξ ειναι σιγουρο. Κ εφοσον θα έχει αυτα τα θεματα, μιλαμε για εναν ανθρωπο που δεν θα ειναι καλα με τον εαυτό του. Κ ενας ανθρωπος που δεν ειναι καλα με τον εαυτο του δεν μπορει να ειναι κ καλά μαζι σου. Αρα για ποιο λογο κανουμε σχέσεις? Για να ενωνουμε τα τραυματα κ τις ανασφαλειες μας, να τις ξεσπαμε ο ενας στον αλλον και να γινόμαστε χειροτερα?
8
 
 
 
 
σχόλια

Γεμάτοι ψυχολογικά είμαστε και δεν ξέρω αν έχει χώρο το Δαφνί για όλους μας 😁...κοίταξε στις σχέσεις γενικά γίνονται συμβιβασμοί και απ' τα δύο φύλα για να μπορέσεις να συμβιώσεις με τον άλλον ..δεν θεωρώ ότι υπάρχει το τέλειο ...το θέμα είναι να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου πρώτα και μετά να αναζητήσεις συντροφιά ....θα συμφωνήσω με την κοπέλα που είπε για την ειλικρίνεια είναι το παν και μετά έρχονται τα υπόλοιπα ....στις μέρες μας έχουν καταστραφεί και πολλές αξίες όπως σεβασμός κλπ με τόσα που γίνονται και δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε κανέναν πλέον και γι'αυτό όλοι μας τα έχουμε χαμένα ....υπάρχουν και εξαιρέσεις εννοείται...πάντως μια ωραία ιδέα όσοι είμαστε από Αθήνα να κάναμε μια συνάντηση και να συζητήσουμε για διάφορα θέματα είτε ψυχολογικά είτε κοινωνικά είτε οτιδήποτε βοηθάει αυτό στην ψυχοσύνθεση του καθενός ...

Στα ερωτήματα σου θεωρώ ότι η απάντηση είναι όχι. Μιας που αυτό που περιγράφεις είναι όντως ουτοπικό. Αλλά δεν σημαίνει ότι είναι αρνητικό απαραίτητα.

Το θέμα είναι να βρεις τον άνθρωπο σου, να ταιριάξετε και να υπάρχει μια αίσθηση ολοκλήρωσης μεταξύ σας με ότι αυτό συνεπάγεται. Εύκολο στα λόγια, δύσκολο στην πράξη. Αρκεί βέβαια να τα έχεις και εσύ ο ίδιος-α καλά με τον εαυτό σου αλλιώς η σχέση είναι καταδικασμένη.

Στην περίπτωση σου η νοοτροπία/σκεπτικό σου είναι αρνητική διότι προδικάζεις μια κατάσταση ως τραύμα/κόμπλεξ με αποτέλεσμα να μην σε αφήνει να προχωρήσεις σε σχέση και να την βλέπεις μόνο με κακό μάτι.

Αυτό ναι! Όμως και εμείς οι γυναίκες πρέπει να ξέρουμε να μην τα περιμένουμε όλα από έναν μαγικό σύντροφο. Μια συνάδερφός μου έχει το ελάττωμα ότι τα στάνταρ της δεν την αφήνουν να κάνει μια επιλογή της προκοπής. Έχει τα στάνταρ της στο Θεό και όταν της λέω μια γνώμη μου πιστεύει ότι συνωμοτώ (δεν έχω καταλάβει με ποιους, Ιλλουμινάτι, Μπίλντερμπεργκ, θα σε γελάσω) για να τα ρίξει χαμηλά. Και μιλάμε για γελοία στάνταρ τύπου αν στο πρώτο ραντεβού την πήγε για φαγητό ή όχι. Χώρια αυτούς που απορρίπτει επειδή είναι κάτω από 1,80 (ασχέτως που η ίδια είναι-δεν είναι 1,63). Θέλω να πω, όταν φορτώνετε από την αρχή πολλές προσδοκίες στον άλλον, αυτό σας κρατάει από το να δείτε ο ένας τον άλλον όπως είναι στ' αλήθεια. Ξέρω πολλές γυναίκες που επειδή γκρίνιαζαν από τα πρώτα ραντεβού για μικροπράγματα, έχασαν μια για πάντα πολύ καλούς συντρόφους από κοντά τους, αλλά την πάτησαν άσχημα από κάτι psycho που ήξεραν τα κουμπιά τους μια χαρά, υποκρίνονταν ότι ήταν πρίγκιπες των ονείρων τους και τελικά αποδείχτηκε ότι είχαν πρόβλημα είτε με εθισμούςείτε φοβία δέσμευσης ή άλλα πράγματα που έκαναν το αμάν να κρύψουν. Εδώ και 2 χρόνια είμαι παντρεμένη με τον Ηλία μου και αποδείχτηκε ο άντρας των ονείρων μου ακριβώς γιατί δεν είχα προκατασκευάσει στο μυαλό μου την εικόνα του άντρα των ονείρων μου. Αλίμονο αν του έκανα τη ζωή πατίνι από το πρώτα ραντεβού επειδή ας πούμε με πήγε για καφέ και γλυκό και βόλτα αντί για δείπνο ή επειδή δεν μου έκανε καντάδες και ρομαντικούρες. Κι εγώ σινγκλ σχεδόν 4 χρόνια ήμουν πριν τον γνωρίσω και δεν βιαζόμουν να συνδέσω τη ζωή μου με κάποιον. Συχνά φαντάζομαι τι θα γινόταν αν εκείνος τύχαινε σε κάποια σαν τη συναδέρφισσα. Ή θα τον απέρριπτε αυτή ή εκείνος θα γινόταν αιχμάλωτος των καπρίτσιων της μέχρι που κάποια στιγμή θα τον εξαντλούσε όλο αυτό. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, αυτή θα έχανε.

@1.9.2022 | 01:48

Καλά τα λες. Πολλές από αυτές που έχουν τέτοια παραμυθένια στάνταρ δεν καταλήγουν όπως θέλουν.
Είτε θα μείνουν μόνες μέχρι μια χ ψ ηλικία όπου αναγκαστικά θα συμβιβαστούν με αυτό, είτε θα βρουν κάποιον τυχαίο λόγω φόβου της μοναξιάς. Είτε θα μπλέξουν με μλκ και θα την πατήσουν.

Αυτοί που περιγράφεις εσυ είναι οι τοξικοί άνθρωποι για να ξεσπάνε πάνω τους, να χειραγωγούν και γενικά να κάνουν κακό στον δίπλα τους. Επίσης δεν έχουν όλοι ψυχικά τραύματα/κομπλεξ και οι ανασφάλειες δεν πιάνουν σε όλους κόκκινο. Μην είσαι απόλυτη, έχουν δυσκολέψει πολύ τα χρόνια και η αληθεια είναι ότι η πλειοψηφία δεν είναι καλά ψυχολογικά αλλά άμα δεν είχαμε ο ένας τον άλλον σκέψου ποσο χειρότερα θα αντιδρούσε κάποιος με βάρη στην ψυχή του. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αναγκαίες.

Τίγκα στα ψυχολογικά ειμαστε το συζητάς απλώς δεν μας έχουν πάρει χαμπάρι! 😇
Κοίτα το ιδανικό για τον καθένα είναι διαφορετικό. Για μένα το πάν είναι η αμοιβαία ειλικρίνεια που πιστεύω ότι είναι και η βάση για όλα τα υπόλοιπα, πίστη, σεβασμός, κατανόηση κλπ. Εν συντομία έναν άνθρωπο με τον οποίο τα κόμπλεξ και τα τραύματα μας θα ενωθούν και θα επουλωθουν. Δεν μιλάω για σοβαρά ψυχολογικά εκεί χρειάζεται αλλού είδους βοήθεια.

ανά τους αιώνες ισχύουν αυτά κ παλαιότερα σε σοβαρότερο βαθμό χωρίς δυνατότητα "απόδρασης" (κυρίως γ τις γυναίκες - γάμοι, συγγενείς, εργασία, κληρονομιες κλπ κλπ άπειρα) Το ζητούμενο είναι ν υπάρχει έλεγχος κ υποστήριξη ψυχολόγου όταν πρέπει

Ή εισαι γυρω στα 16 ή εχεις περασει τα 35! Δηλαδη μιλαμε ειτε για υπαρξιακες ανησυχιες στην εφηβεια ειτε για τον φοβο της επερχομενης μοναξιας. Φυσικα και δεν υπαρχει ανθρωπος ικανοποιημενος κατα 100% απο τον εαυτο του, ολοι παλευουμε ο καθενας με τους δικους του μικρους ή μεγαλους δαιμονες. Μονον οι τελειοι εχουν το δικαιωμα στην ευτυχια?!! Υ.Γ. Ακου αυτο "Πάμε ψυχή μου
Δώσ' τα ψυχή μου
Όλοι έχουμε μάθει
Μ' ένα αγκάθι να ζούμε κρυμμένο βαθιά" Βερτης

Scroll to top icon