Καταρχάς, μην πας να κάνεις σχέση για να νιώθεις κομμάτι της παρέας. Εφόσον δε σου αρέσει ο κολλητός, τον προσπερνάς. Λύθηκε.
Πιστεύω ότι για το πώς νιώθεις φταίει το ότι βάζεις στον εαυτό σου την ταμπέλα "μπακούρι". Αν το συνεχίσεις αυτό, θα αισθάνεσαι έτσι ακόμα κι αν βγείτε μόνες σας. Αν σκέφτεσαι ότι εσύ είσαι ελεύθερη ενώ οι άλλες όχι, τότε ακόμα κι όταν απλά μιλήσουν για τα αγόρια τους ή δεις κάποιο άλλο ζευγάρι κοντά ή απλά ξαφνικά θυμηθείς ότι τους περιμένει ένας σύντροφος όταν θα τελειώσει η βόλτα σας πάλι ξένη θα νιώσεις. Και λίγη.
Θα σου πρότεινα να βάλεις στο μυαλό σου την σκέψη ότι είσαι σε μια έξοδο με τις φίλες σου, ακριβώς με αυτή την ιδιότητα: ως φίλη τους. Αυτό από μόνο του, αποτελεί λόγο να είσαι εκεί και συνεπάγεται το ότι δεν είσαι μια "άκυρη" ή κάποια που με κάποιον τρόπο ξεχωρίζει. Οι φίλες σου, σε βλέπουν σαν φίλη τους κι όχι σαν κάποια που δεν έχει σύντροφο. Γι'αυτό άλλωστε και σου προτείνουν να κάνεις πράγματα και σου γνωρίζουν κόσμο.
Καλό θα ήταν επίσης να σκεφτείς ότι είναι φυσιολογικό να είναι ένας άνθρωπος ελεύθερος και δεν μετριέται η αξία του ανθρώπου από το αν έχει σχέση ή όχι.
Αν βρεις σύντροφο και κάποια από τις φίλες σου χωρίσει, θα σκεφτείς ότι δεν ανήκει στην παρέα σας; Ότι έχει λιγότερη αξία; Ότι πρέπει να βρει αγόρι για να έρχεται; Δε νομίζω!
