Κοίτα, η ενσυναίσθηση είναι ένα, ενώ η συναισθηματική ομηρία είναι άλλο. Όταν εξαρτάς τη συμπεριφορά σου απ' τη διάθεση του άλλου, φοβούμενη ότι αν αλλάξεις λίγο τον τόνο της φωνής σου ή την έκφραση το προσώπου, αυτόματα θα εκληφθεί απ' τον άλλον σαν απειλή και θα υποστείς συνέπειες, τότε πρόκειται πράγματι για συναισθηματική ομηρία και καταλήγει πολύ ψυχοφθόρο. Ό,τι και να πεις σε κάποια άτομα, πάντα θα σου βρουν σφάλμα στον τρόπο που το λες ή στο ότι δεν είσαι αρκετά συμπονετική ή ότι, αντίθετα, είσαι χαρούμενη και ενεργητική, οπότε "πρέπει να ηρεμήσεις" (με το "να ηρεμήσεις" εννοούν να εναρμονιστείς με τη μιζέρια τους στην προκειμένη περίπτωση). Δεν μπορείς να θεραπεύσεις την κατάθλιψη της μαμάς σου, ό,τι κι αν κάνεις. Βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο που αναγνωρίζεις ότι η μαυρίλα κινδυνεύει να σε πάρει από κάτω αν δεν θέσεις προτεραιότητα τον εαυτό σου εκεί.
6.12.2022 | 12:50
Τα συναισθήματα της μητέρας μου.
Πάντα από μικρή θυμάμαι να έχω άγχος για τα συναισθήματά της μητέρας μου. Είναι χαρούμενη σήμερα; Είναι νευριασμένη σήμερα; Είναι στεναχωρημένη σήμερα; Και αυτό γιατί ήταν συνεχώς εκνευρισμένη. Το κύριο πρόβλημα ήταν η σχέση με τον πατέρα μου, πάντα είχαν θέματα. Πάντα προσαρμοζα την συμπεριφορά μου με την διάθεση της. Ήθελα να την κάνω χαρούμενη. Όταν την έβλεπα καλά χαίρομουν, και όταν δεν ήταν αγχωνομουν. Σε κάποια φάση ήρθε ο καρκίνος και μαζί του έφερε κατάθλιψη, αλλά τα ξεπέρασε και τα δυο, για την κατάθλιψη βέβαια δεν είμαι σιγουρη. Και έτσι πέρασαν 20 χρόνια από τότε, αλλά η συνεχής αλλαγή στην διάθεση της, η μιζέρια, ο εκνευρισμός παραμένει, ακόμα και τώρα που είμαι 33 χρόνων. Κάθε μέρα που της τηλεφωνώ, σκέφτομαι τι διάθεση έχει. Συνήθως μιλάει πολύ υποτονικά σαν να θέλει να την λυπάμαι, και πλέον με εκνευρίζει αυτό. Στην αρχή με πλήγωνε, σκεφτόμουν ότι έζησε με έναν άνθρωπο που δεν της άξιζε ούτε λίγο, ότι άλλη ζωή ήθελε μάλλον, ότι εγκλωβίστηκε. Τώρα απλά νευριάζω, γιατί έπρεπε εγώ να το κουβαλήσω το άγχος της κυκλοθυμίας της, γιατί να έχω γίνει μια γυναίκα που αγχώνεται για τα παντα. Ναι και εγώ έχω μάθει να μοιράζομαι τις λύπες μου με τους δικούς μου ανθρώπους εννοείται, ειδικότερα στον σύντροφό μου, αλλά να μεταφέρω στο παιδί μου το άγχος της δικής μου αστάθειας; Όχι θα προτιμούσα να κάνω τον κλόουν δεν ξερω...αλήθεια δεν ξέρω...
4
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [20.12.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-12-20/__LiFO_10%2B1_Previews%2810%29.jpg?h=748d7e9c&itok=xZ3nWt1B)
