ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο μόνος αριθμός που με προβληματίζει πλέον είναι αυτός που δείχνει η ζυγαριά.
Ειλικρινά δε θα ήθελα να είμαι πάλι 20 χρόνων, ίσως 10-11. Σε εκείνα τα χρονια της αθωότητας που ήταν όλα απλά, ζούσαμε ξέγνοιαστα και η μόνη μας έγνοια ήταν αν θα μας αφήσουν να γυρίσουμε αργά το βράδυ σπίτι.
Μην γκρινιάζεις, ζήσε τη ζωή σου. Και στα 35 νεότατη είσαι. Αν δεν τα καταφέρνεις πήγαινε να παίξεις τάβλι σε καπη. Θα σου λένε όλοι πόσο νεαρή είσαι και θα λυθεί το θέμα. Όλα σχετικά είναι σε αυτή τη ζωή.

Ποτέ δεν είναι "κατάλληλη" η ηλικία, αν δεν νιώθεις άνετα στο πετσί σου. Όταν ήμουν 16-17 υπέφερα, γιατί ευχόμουν να δείχνω "πιο γυναίκα" και να μοιάζω σε γυναίκες σταρ που ήταν πολύ μεγαλύτερές μου (συγκεκριμένα, στη Νικόλ Κίντμαν). Ένιωθα "λίγη" γιατί δεν είχα τη γοητεία και τον αέρα μιας άνετης γυναίκας και αντ' αυτού ήμουν συχνά αμήχανη, συνεσταλμένη έφηβη κοπελίτσα και μόνιμα ανικανοποίητη με την εμφάνισή μου. Οι συνομήλικές μου έδειχναν λες και ήδη ήξεραν να φτιάχνουν τα μαλλιά τους, το μακιγιάζ τους, να ντύνονται και να περπατούν όμορφα, ενώ εγώ ένιωθα μια αδέξια αγγούρω με μια θάλασσα σγουρών μαλλιών που δεν ήξερα πώς να τιθασεύσω. Τα αγόρια ούτε που με κοιτούσαν, ή έτσι ένιωθα τουλάχιστον (ξέρεις, ένας-δυο που μου άρεζαν δεν τους άρεζα, οπότε καταστροφή, νόμιζα ότι δεν πρόκειται σε κανέναν ν' αρέσω). Κάπου 4 χρόνια αργότερα έτυχε να δω ένα οικογενειακό μας βίντεο όπου ήμουν κι εγώ στο πλάνο και σκέφτηκα "μα καλά, μια χαρά ήμουν, γιατί μου έβρισκα τόσα ελαττώματα τότε και στεναχωριόμουν για βλακείες;" Πιστεύω ότι θα φτάσεις κι εσύ σε μια φάση 5-6 χρόνια αργότερα που θ' αναπολείς αυτή τη χρονιά και θα λες στον εαυτό σου ότι μια χαρά όλα τα είχες μπροστά σου, τίποτα δεν σου έλειπε, αλλά καθόσουν κι αγωνιούσες για μικροπράγματα. Δεν χρωστάς απολογία σε κανέναν για την ηλικία σου, για τα όσα έκανες ή δεν έκανες, ούτε και περιμένει κανείς να φέρεσαι με συγκεκριμένο τρόπο "αρμόζοντα" στην Χ ή Ψ ηλικία. Μετά το μάθημα, είτε βγεις στην παιδική χαρά για να κάνεις τσουλήθρα και να ξεκαρδιστείς στο γέλιο είτε καθίσεις για να πλέξεις κάτι, κάνε το, αρκεί να σε εκφράζει. Αν κοιτάς τριγύρω σου με απολογητικό βλέμμα, λες και περιμένεις ότι οι άλλοι θα χρησιμοποιούν την ηλικία σου σαν σημείο αναφοράς, το έχασες το παιχνίδι. Οι κακοπροαίρετοι θα σε κατακρίνουν έτσι κι αλλιώς, ακόμα κι αν απ' τα 23 σου θα είχες ντοκτορά στην Κβαντική Φυσική. Γι' αυτό να βάζεις προτεραιότητα εσένα και τις καλές σχέσεις με καλοπροαίρετους ανθρώπους.

Είσαι πάρα πολύ νέα για να νιώθεις άβολα με την ηλικία σου. Απόλαυσε τη χαρά που σου δίνει η ενασχόληση με το αγαπημένο σου χομπυ και να είσαι ευγνώμων για την κάθε μέρα που είσαι ελεύθερη, υγιής και αρτιμελής. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν την ευκαιρία να ξεκινήσουν το αγαπημένο τους χομπυ για λόγους υγείας, πολέμου, έλλειψης χρημάτων και πολλά άλλα. Συμφωνώ με τους προηγούμενους ότι πρέπει να αλλάξεις τρόπο σκέψης γιατι σε φθείρει και χάνεις τις απολαύσεις της ζωής.

Όταν έκλεισα τα 30 έπαθα κάποια ''κρίση'' και τώρα που είμαι 37 δεν μπορώ να πω, πως δεν με απασχολεί και εμένα η ηλικία. Είναι όμως όντως ένας αριθμός που με τη πάροδο του χρόνου αυξάνεται και δεν μειώνεται σε κανέναν. Πολλοί μου λένε πως μοιάζω το πολύ 31 διότι μικροδείχνω επίσης. Σκέψου όμως πως υπάρχουν άνθρωποι που μεγαλοδείχνουν. Δηλαδή μπορεί κάποιο άτομο να είναι 25 και να μοιάζει 35. Αυτό δεν είναι πιο δύσκολο και αυτός/ή που το ζει, να νιώθει σαν να αδικείται; Πιστεύω πως ναι. Σκέψου επίσης πως και αυτός/ή που είναι τώρα 20 και κάτω από 30 γενικώς, μεγαλώνουν και αυτοί. Κανείς δεν μένει πάντα μέσα στη νιότη, αλλά υπόκειται στη φθορά του χρόνου. Και κάτι ακόμα. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν πρόλαβαν να ζήσουν ούτε ως παιδιά και έφυγαν πολύ νωρίς δυστυχώς. Βασικά δεν θα ήθελα να με δω ηλικιωμένη, αλλά εύχομαι μέχρι τότε να έχω ζήσει πράματα και να νιώθω πλήρης.

Για όλους μας είναι σημείο αναφοράς η ηλικία μας, όχι ως αριθμός καθεαυτού αλλά ως προς τους στόχους που έχουμε (ή δεν έχουμε) καταφέρει.

Είσαι 35 , είσαι τυχερή για αυτό και στο μέλλον θα κοιτάζεις φωτογραφίες σου και θα λες ,μα τι ωραία που ήμουν ,γιατί δεν μπορούσα απλά να νιώσω αρκετή και να το ευχαριστηθω ;