Είναι επιλογές , όπως και η αγαμία που δεν αναφέρεις .Δεν είναι βιολογία ούτε υποχρέωση ούτε γενικός κανόνας .Επιλέγεις και αντίστοιχος όπως η κάθε επιλογή έχει τα θετικά της έχει και τα ανάλογα αρνητικά ,τίποτα δεν είναι φρι ,δεν υπάρχει η τέλεια επιλογή υπάρχει η επιλογή και η συνέπεια αυτής .
8.3.2023 | 23:48
Μονογαμια...
Πριν δυο μηνες χωρισα με δικη μου πρωτοβουλία απο τον πρωην μου (με τον οποιο δουλευαμε μαζι-πλεον εχει βρει αλλη δουλεια). Τελοσπαντων, τις προαλλες ημουν με μια κοπελα απο τη δουλεια με την οποια δεν ειμαστε φίλες, αλλα την συμπαθω κ με συμπαθει κ εκει που χαζευε στο ινσταγραμ της μου λεει με απορια "οχ, ρε συ μου εστειλε μηνυμα ο ταδε". Αυτος ο ταδε ηταν ο πρώην μου. Η κοπέλα σημειωτεον δεν ηξερε οτι με αυτον ημασταν καποτε μαζι. Δεν ρωτησα τι της εστειλε, αλλα λογικα δεν ηθελε να τη ρωτησει αν βάζει κυμινο στο μουσακα.
Δεν με ενδιαφερει πλεον ο πρωην μου, αλλα θεωρω οτι για να της εστειλε μηνυμα, παρολο που δεν είχαν καμια ιδιαιτερη επαφή οσο αυτος δούλευε μαζι μας(τουλάχιστον απ οσο ξερω), λογικα ηταν με σκοπο το φλερτ. Δεν έκανε κατι κακο, ελευθερος ειναι, απλα με επιασε μια ανασφαλεια του τι μπορει να σκεφτοταν για τη συγκεκριμένη κοπελα (ή και να εκανε, ξερω γω) οσο ημασταν μαζι.
Απο την αλλη σκέφτομαι οτι η κοπελα ειναι αντικείμενικα ομορφη κ θα ημουν παραλογη αν θεωρούσα οτι ο πρωην μου δεν θα έπρεπε να το βλεπει αυτο, ακομα κ τον καιρο που ημασταν μαζι. Κ τα λεω ολα αυτα γιατι θεωρω οτι μας εχει γινει τετοια πλυση εγκεφαλου με τη μονογαμια σε σημείο να θεωρούμε οτι ειναι κακο να θελουμε κάποιον αλλον οσο εχουμε σχεση. Ισως απλα πρεπει να αποδεχτούμε οτι ολοι μας, αντρες γυναίκες οσο κ αν γουσταρουμε τους συντροφους μας σιγουρα εχουμε γυρω μας κ αλλους πειρασμούς στους οποιους θα θελαμε να ενδωσουμε κ ο μονος λογος που δεν ενδιδουμε (οσοι δεν ενδιδουμε τουλαχιστον) ειναι οι τυψεις του οτι θα κανουμε κατι κακο. Γιατι ετσι μας εχουν περάσει.
Δεν θεωρειτε ομως οτι ειναι κ πολυ πιεστικο να θεωρεις οτι επειδη εχεις σχεση, "απαγορεύεται" σύμφωνα με τους ηθικους κωδικες να νιωσεις εστω κ μια απλη σαρκικη ελξη για καποιον/α? Θεωρω οτι θα ημασταν πολυ πιο ευτυχισμένοι αν αποδεχόμασταν οτι αυτο ειναι οκ κ τελος. Ειναι ουτοπικο να θεωρουμε οτι υπαρχει εκει εξω καποιος που θα γουσταρει εμας κ μονο εμας για οσο καιρο ειμαστε μαζι. Ακομα κ αν τρελαίνομαι για παστίτσιο, σιγουρα θα βαρεθω να το τρωω καθε μερα. Κ αυτο ειναι λογικο. Εφοσον όλοι εχουμε νιωσει κατι τετοιο, γιατι να μην αποδεχτουμε οτι ειναι λογικο κ οτι συμβαίνει? Γιατι προσπαθουμε να πεισουμε τους εαυτους μας οτι πρεπει να θελουμε μονο τον/την συντροφο μας για οσο καιρο ειμαστε μαζι?
Ξερω, κανεις δεν θα ταυτιστει... Αλλα σκεφτειτε ποσες δυσκολιες προκαλουμε στη ζωη μας "πιεζομενοι" απο την κοινωνια να ειμαστε μονογαμικοι. Ξερω οτι ειναι δύσκολο σε ολους μας να τα δεχτουμε ολα αυτα, ακομα κ εγω που τα λεω δεν θα χαιρομουν αν καποιος συντροφος μου φλερταρε με αλλη οσο ημασταν μαζι, αλλα αυτο ειναι καθαρα γιατι ετσι εχουμε μαθει. Νιωθω οτι εχουμε ατυπα υπογραψει ολοι μια συμβαση οτι πρέπει να ειμαστε μονογαμικοι ενω ολοι θα θελαμε να μπορουμε να μην ειμαστε.
9
