Εχω πατήσει τα 30.Ο πατέρας μου και η μάνα μου έχουν αρκετά προβλήματα,υγείας και όχι μόνο.Μου λένε ότι αργότερα καλό θα ηταν να κάνω παιδιά κάποια στιγμή ώστε να μην είμαι μόνος όταν μεγαλώσω.Εχουμε τσακωθεί όμως αρκετές φορες.Ο λόγος?Είναι κάτι που δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι.Πιστεύω ότι,επειδή δεν έχω κάνει κάποια πράγματα που κάνουν οι νέοι πχ δεν έβγαινα έξω κάθε Σαββατο ή πχ δεν έχω πάει σε άλλες χώρες και θέλω να τα κάνω από εδώ και πέρα,αν έχεις παιδιά...δεν παίζει.Χάνεται η ησυχία και η οικονομική άνεση.Χώρια που έχω άσχημες εμπειρίες απο την οικογένειά μου.Επίσης,όσοι νέοι γνωρίζω που παντρεύτηκαν,μετά από μάξιμουμ 2-3 χρόνια χώρισαν.Και όσοι έκαναν παιδιά μετά τα παιδιά βρέθηκαν να μεγαλώνουν με τον ένα γονέα.Μόνες εξαιρέσεις κάποιοι άνθρωποι που ζούσαν...κάπως,δηλαδή ούτε έξω βγαίναν,ούτε ταξιδεύανε,ούτε τους ένοιαζε η εμφάνιση και είχαν και άλλα προβλήματα και τακίμιασαν με όμοιους τους,κάναν παιδιά και εξακολουθούν να ζουν όπως πριν.Εγώ δεν θέλω να καταλήξω έτσι.Θέλω να αναπληρώσω το κενό που δημιουργήθηκε από τα 20 ως τα 29 μου και να συνεχίσω έτσι μέχρι όσο πάω.Δεν λέω όχι σε σχέσεις με κοπέλες,κάθε άλλο,αλλά δεν θέλω με τίποτα οικογένειες παιδιά κλπ...τόσο κακό είναι?Να πω επίσης ότι με φοβίζει το γεγονός ότι μπορεί το παιδί να μην βγει υγιές ή κάποια στιγμή αργότερα να του συμβεί οτιδήποτε.Να χτυπήσει το τηλέφωνο μέσα στη νύχτα και...δεν θέλω να ξέρω την συνέχεια...
Υ.Γ.1 Αν κάποια πράγματα είχαν γίνει αλλιώς από τα 20 ως τα 29 μου μπορεί να μην έγραφα καν αυτό το ποστ
Υ.Γ.2 Αλλά και πάλι,σε τι κόσμο να φέρεις παιδιά?Ο νοών νοείτω..
Υ.Γ.3 Μπορεί κάποιοι και κάποιες να παρεξηγηθείτε από τα λεγόμενα μου ή να με χαρακτηρίσετε στριμμένο,μοναχοφάη,φραγκοφονιά,ευθυνόφοβο κλπ αλλά δεν ξέρετε τι περνάω εδώ και 10 χρόνια...δεν θέλω να χαθούν και άλλα χρόνια.