Με την κατάσταση που περιγράφεις και τη σύγκριση με τον ξέγνοιαστο εαυτό σου στα 18-22 μού θύμισες ένα σκίτσο που είδα να κυκλοφορεί. Λέει, λοιπόν, ότι όσο είναι κανείς στα μετεφηβικά νιάτα, τότε έχει χρόνο, ενέργεια, αλλά δεν έχει χρήμα. Στην ενήλικη ζωή έχει ενέργεια, χρήμα, αλλά δεν έχει χρόνο. Στα γεράματα έχει χρήμα, χρόνο, αλλά δεν έχει ενέργεια. Κι όμως, βλέπω ότι μεταξύ αυτών των τριών φάσεων υπάρχουν οι διακυμάνσεις με πιο ήπιες καταστάσεις. Μπράβο σου για το κουράγιο σου και τη δύναμή σου, αλλά να θυμάσαι ότι αυτό τώρα είναι μια φάση. Βάζε χρήματα στην άκρη τώρα που δεν προλαβαίνεις να ξοδεύεις ή και κάνε επενδύσεις. Κι εύχομαι λίαν συντόμως να καταφέρεις να κάνεις τις διακοπές που αξίζεις. Και κάτι άλλο: ακόμα και το ποτήρι κρασί που προλαβαίνεις να πιεις, είναι κι αυτό μια απολαυστική τελετουργία, ένας τρόπος του "να είσαι στο εδώ και τώρα" και ν' αφήσεις έστω και για μισή ώρα τις έγνοιές σου παράμερα. Μάθε να βάζεις λίγη ξεγνοιασιά στη ζωή σου συχνότερα, για παράδειγμα στο πρώτο τέταρτο μετά την αφύπνισή σου, αντί να τσεκάρεις το κινητό για νέα e-mail κι ειδοποιήσεις, απλώς επικεντρώσου στην πρωινή ησυχία και στους ήχους απ' έξω. Μου δίνεις την εντύπωση ενός ανθρώπου που νιώθει ενοχές όταν "δεν κάνει τίποτα" έστω και για 15 λεπτά, όχι επειδή είσαι απ' τη φύση σου νευρωτικός, αλλά γιατί έχεις μάθει έτσι λόγω των τρελών ρυθμών στους οποίους είσαι αναγκασμένος να κινείσαι. Όπως, όμως, ακόμα κι η πιο πυκνοκατοικημένη και φρενήρων ρυθμών μεγαλούπολη έχει τις ήσυχες γωνιές της και τους γαλήνιους κήπους της, έτσι και το δικό σου μυαλό έχει τις οάσεις γαλήνης του. Ανακάλυψέ τις!
29.8.2023 | 15:21
ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕ Η ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑ
Εδώ και αρκετό καιρό δουλεύω non stop πολλές ωρες σε μια πολυεθνική ταυτόχρονα φτιάχνω καποια σπίτια που κληρονόμησα και έχω κουραστεί απίστευτα οι ωρες στην πολυεθνική είναι άπειρες οι ώρες μετά να τρέξω για τα σπίτια άλλες τόσες. Διακοπές δεν πήγα καθόλου και είμαι στα όρια μου ψυχολογικά. Οικονομικά είμαι καλά αλλά δεν προλαβαίνω τίποτα δουλεύω πολλές ώρες 10-12 ώρες και κάποιες φόρες και ΣΚ γιατί δεν βγαίνει η δουλειά. Κάνω υπομονή βέβαια μέχρι να τελειώσουν τα σπίτια να έχω ένα παθητικό εισόδημα και να την κάνω για άλλες 'παραλίες' ίσως να ξεκουραστώ και λίγο, άλλα έχω βάλει την ζωη στο standby δεν έχω όρεξη για τίποτα και σκέφτομαι αποκλειστικά και μόνο την άλλη μέρα. Το θέμα είναι το εξής μου έχουν πει για περισσότερα χρηματα και προαγωγή (το τυράκι), αλλά και φίλους που μου ζητούν να βοηθήσω να φτιάξουν και τα δικά τους σπίτια (και πληρωνομαι γιατί είμαι καλός στη διαχείρηση και έχω εμπειρία) πόσο όμως θα αντέξω σε αυτούς τους ρυθμούς. Ευτυχώς έκανα πολύ καλή διαχείρηση και έχω πολύ καλή οικονομική κατάσταση. Πότε όμως θα ζήσω αυτά που κατάφερα να αποκτήσω με πολύ κόπο και ενασχόληση είμαι πλέον 31 και μια ζωή διαβάζω, δουλεύω και τρέχω για ότι προκύπτει.
Επίσης δεν έχω παρέα αυτή τη στίγμη και η ένοχη απόλαυση μου είναι ένα πότο όταν προλαβαίνω το Σάββατο που και αυτό έχει αρχίσει να γίνεται δύσκολο γιατί δουλεύω Κυριακή αρκετές φορές. Χρειάζομαι άμμεσα διακοπές γιατί δεν μπορώ πλέον να αποδώσω και δουλεύω στον αυτόματο. Που πήγαν τα ξέγνοιαστα χρόνια που έζησα από τα 18-22 ως εκεί είναι; Μέτα τέλος τα καλά και απλά αναπολούμε το παρελθόν;
ΥΓ.
Μου έχει λείψει πολύ το σε αναζητώ της Lifo παρεπιπτόντως. Ήταν ένας εύκολος τρόπος να γνωρίσεις έναν καινούργιο ανθρωπο να βγεις έναν καφέ.
3
