ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια φιλη μου χωρισε προσφατα και συζητουσαμε σχετικα με τον χωρισμο της. Μου ειπε οτι ο λογος που ο συντροφος της την χωρισε ηταν γιατι μετα απο μια διαφωνια που ειχαν της ειπε οτι παρολο που ειναι ερωτευμενος μαζι της, νιωθει οτι ειναι πολυ δυσκολο το να ειναι καλα μαζι γιατι βλεπουν καποια πραγματα πολυ διαφορετικα κ ως εκ τουτου εκεινος νιωθει πως ο,τι και να κανει εκεινη δεν ειναι ποτε ικανοποιημενη. Γενικα ειχαν μια σχεση οπου υπηρχαν πολλα χασματα στην επικοινωνια κ δυσκολια να καταλαβει ο ενας τις αναγκες του αλλου. Ειχαν κ οι δυο προσπαθησει για καιρο να βρουν διοδους επικοινωνιας κλπ απλα μαλλον ο συντροφος της εφτασε σε ενα σημειο που ενιωθε οτι δεν αντεχει αλλο. Η φιλη μου μου ελεγε οτι δεν καταλαβαινει πως καποιος μπορει να λεει οτι ειναι ερωτευμενος μαζι σου κ παρολα αυτα να μην θελει να προσπαθησει να κανει τη σχεση σας να δουλεψει αλλα να σε χωριζει. Μαλιστα μου ελεγε οτι πολλοι φιλοι της της ελεγαν το ιδιο, οτι δηλαδη αν ηταν ερωτευμενοι με καποιον θα προσπαθουσαν να το κανουν να δουλεψει παση θυσια. Εγω της απαντησα οτι διαφωνω κ οτι πιστευω πως ακομα κ αν εισαι ερωτευμενος με καποιον, πρεπει καπου να βαζεις κ τη λογικη κ οταν βλεπεις οτι κατι που εχετε συζητησει πολλες φορες με τον αλλον δεν αλλαζει ή οταν νιωθεις οτι δεν μπορειτε σε απλα πραγματα να βρειτε μια κοινη γραμμη, τοτε γινεται πολυ κουραστικο και ψυχοφθορο το να ειστε μαζι οποτε ισως ειναι καλυτερο και για τους δυο να χωρισετε. Οταν πχ καποιος ανθρωπος που ειμαι ερωτευμενη μαζι του μου δειχνει επανειλημμενα με τη σταση του οτι δεν με νοιαζεται, ε θα αφησω τη λογικη να μιλησει και θα σκεφτω "πως μπορω να θελω να ειμαι με καποιον που δε με νοιαζεται?". Γενικα μου ειναι πολυ ευκολο να αποχωρησω απο μια σχεση οταν νιωθω ανεπιθυμητη, οταν νιωθω οτι δεν ειμαι προτεραιοτητα του αλλου, οταν νιωθω οτι ο αλλος δε με σεβεται κλπ. Το συναισθημα που εχουμε για καποιον θεωρω οτι πρεπει παντα να επηρεαζεται απο τη λογικη με την εννοια οτι δεν πρεπει ο "ερωτας" μας για καποιον να μας οδηγει σε συμπεριφορες που υποτιμουν εμας τους ιδιους. Πχ οταν ο συντροφος σου σου δειχνει με τις πραξεις του οτι σε εχει γραμμενη, πως μπορεις να υποτιμας τον εαυτο σου τοσο ωστε να παραμενεις ερωτευμενη με αυτο τον ανθρωπο? Μερικες φορες ειναι σημαντικο να αποχωρουμε απο καποια σχεση απλα κ μονο απο σεβασμο προς τον εαυτο μας ανεξαρτητα απο το πως νιωθουμε για τον αλλον. Δεν μπορει να χανουμε τον εαυτο μας για να "σωσουμε" μια σχεση με εναν αλλο ανθρωπο γιατι η σχεση μας με τον εαυτο μας ειναι πιο σημαντικη. Η φιλη μου μου ειπε οτι για να τα λεω αυτα μαλλον δεν εχω ερωτευτει. Κ ομως εχω ερωτευτει, αλλα αυτο δεν σημαινει οτι θα συνεχισω να παλευω αιωνια για κατι που βλεπω οτι δεν λειτουργει απλα κ μονο επειδη υπαρχει συναισθημα μεταξυ μας. Οταν μια σχεση ειναι πολυ δυσκολη, πολυ ψυχοφθορα και πολυ κουραστικη σε σημειο που την αισθανεσαι πιο πολυ ως φορτιο παρα ως κατι ωραιο, τοτε τι να το κανεις? Ο σκοπος μιας σχεσης ειναι να σε κανει να νιωθεις πιο ωραια στη ζωη σου, οχι να σου προσθετει αγχος. Προσωπικα πιστευω οτι ακομα και το συναισθημα μας προς καποιον μπορουμε να το αλλαξουμε με οπλο τη λογικη. Δηλαδη αν εγω δω με βαση τη λογικη οτι ο ταδε ανθρωπος δεν μου κανει καλο να βρισκεται στη ζωη μου τοτε μπορω να αφησω τη λογικη να επηρεασει το συναισθημα μου και σταδιακα να σταματησω να νιωθω κατι τοσο εντονο γι αυτον. Σιγουρα αυτο δεν ειναι κατι που γινεται σε μια μερα κ σιγουρα χρειαζεται πολλη εξασκηση το να μαθεις να αφηνεις τη λογικη καποιες φορες να κατευθυνει τα συναισθηματα σου και τις πραξεις σου αλλα γινεται κ εγω προσωπικα πιστευω πολυ στη δυναμη του μυαλου. Θα ηθελα να ακουσω τις γνωμες σας επ' αυτου...