Ο τίτλος τα λέει όλα. Άλλη μια ατελείωτη Κυριακή, με την ημέρα να μην περνάει με τίποτα. Δυστυχώς, δεν έχω φίλους και παρέες και άρα, δεν έχω και κάπου να πάω ή κάτι να κάνω. Είχα φίλους, αλλά με τα χρόνια σιγά σιγά χαθήκαμε. Άλλοι παντρεύτηκαν, άλλοι έφυγαν εξωτερικό τα χρόνια της Οικονομικής κρίσης, άλλοι άλλαξαν κατοικία, άλλοι δουλειά και με κάποιους απλά χάθηκα, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Εντάξει, φταίω και εγώ που δεν κράτησα κάποιες επαφές, αλλά τώρα πάει, έγινε. Πιο παλιά έβρισκα πράγματα να κάνω και ας μην είχα παρέα. Με τον καιρό όμως, όπως ήταν φυσιολογικό, βαρέθηκα και πλέον, μην έχοντας τί να κάνω ή κάτι να με ευχαριστεί εκεί έξω, κλείστηκα στο σπίτι. Για παράδειγμα, υπήρχε εποχή που έπαιρνα το αυτοκίνητο και πήγαινα βόλτες, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Απλώς έβγαινα έξω, οδηγούσα και κάπως έτσι περνούσα κάποιον από τον χρόνο μου ή έβγαινα βόλτες στα μαγαζιά, σε Malls ή ακόμα πήγαινα για καφέ ή και για φαγητό κάποιες φορές. Και όλες αυτές οι δραστηριότητες με ευχαριστούσαν πραγματικά. Όμως με τον καιρό άρχισαν να μου φαίνονται πλέον βαρετά και ανούσια και απορώ μάλιστα πώς πιο παλιά π.χ. έβγαινα με το αμάξι και γυρνούσα σαν την άδικη κατάρα, ή πήγαινα μόνος μου για φαγητό. Κακά τα ψέματα, η μοναξιά δεν παλεύεται με τίποτα και ό,τι και αν κάνεις, απλά είναι ''μπαλώματα''. Αν δεν έχεις μια παρέα να μοιραστείς πράγματα και στιγμές, ό,τι και αν κάνεις δεν έχει καμία αξία. Και γι' αυτό με ό,τι και αν προσπάθησα να καταπιαστώ, το βαρέθηκα σχεδόν αμέσως και λογικό ήταν. Τουλάχιστον τις καθημερινές, λόγω της δουλειάς κυρίως, κάπως θα περάσει η μέρα. Τα Σαββατοκύριακα όμως δεν παλεύονται με τίποτα...