ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το γράφω εδώ γιατί ως τώρα δεν έχω μιλήσει πουθενά . Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων, όπου ήμουν μακριά από το πατρικό μου και τους δικούς μου, γνώρισα κάποιον. Ευτυχώς δεν ήμασταν πολύ καιρό μαζί γιατί έφυγα από αυτή τη "σχέση". Ειλικρινά δεν ξέρω πως θα κατέληγα αν έμενα κι άλλο. Από την αρχή σχεδόν είχε δείξει συμπεριφορά προς αποφυγήν και το κατάλαβα εγκαίρως. Φαινόταν ότι ήταν ερωτευμένος ώσπου μια μέρα ενώ δεν είχαμε και καιρό μαζί, κάπου είχε κανονίσει να πάμε ενώ δεν μου το είχε πει. Εγώ ήμουν για καφέ με μια φίλη μου κι ενώ με περίμενε είχε τύχει να καθυστερήσω λόγω και της κίνησης και λοιπά. Όταν πήγα φαινόταν νευριασμένος και με χτύπησε, δίνοντας μου ένα χαστούκι γιατί άργησα. Δεν ήξερα τι να κάνω εγώ δεν είχα ξαναδεχτει ποτέ τέτοια συμπεριφορά κι από κανέναν, ούτε καν από την οικογένειά μου ως παιδί. Προφανώς δυστυχώς δεν έφυγα τότε... Η συνέχεια γνωστή προφανώς και ξαναδεχτηκα τέτοιες συμπεριφορές κι άλλες φορές για διάφορους λόγους (π.χ. γιατί έχω φίλους αγόρια, γιατί θέλω να βγαίνω, με ποιον βγαίνω, που θα πάω, γιατί να μην πηγαίνουμε μαζί όταν θέλω να πάω κάπου, τι φοράω και άλλα τέτοια παρόμοια που είμαι σίγουρη ότι έχουν βιώσει πολλές κοπέλες) και πάντα όταν έκανα κάτι που δεν συμφωνούσε με έβριζε , με έκανε μπλοκ, ανακάτευε και άλλα άτομα βγάζοντας ότι εγώ φταίω. Ήθελε να είμαι συνέχεια μαζί του και στο σπίτι του ακόμα κι όταν έλειπε για να ξέρει τι κάνω , ήθελε να με απομακρύνει από τους φίλους και τις φίλες μου, να βγαίνω μόνο μαζί του. Να σημειώσω ότι ήξερα κάποια άτομα από την οικογένειά του από το παρελθόν πριν καν γνωρίσω τον ίδιο κι όταν μίλησα για το πρώτο χαστούκι που μου είχε δώσει, που το άρχισε αυτός σε στυλ πλάκας γιατι ήμουν θυμωμένη, είπαν ενταξει ένα χαστούκι δεν είναι τίποτα σε όλους συμβαίνει και τέλος πάντων από συζητήσεις, κατάλαβα ότι έχει πολύ γνώριμες τέτοιες εικόνες στο περιβαλλον του. Το θεωρούσε φυσιολογικό η γυναίκα να μην έχει δική της ζωή και να είναι μόνο πίσω από τον άντρα , το θεωρούσε φυσιολογικό η γυναίκα να δέχεται λεκτική , ψυχολογική και σωματική βία και να μην αντιδρά και να τα υπομένει. Το αποκορύφωμα λοιπόν, ήταν μια μέρα που με έπιασε από τον λαιμό γιατί απλώς ήθελα να φιλοξενήσω έναν φίλο μου που για εμένα είναι σαν αδερφός μου, με έσφιξε τόσο πολύ που νόμιζα ότι θα με έπνιγε, κάποια στιγμή φαντάζομαι κι αυτός το ίδιο θα νόμιζε για αυτό και με άφησε. Αυτό ήταν το τελευταίο σκηνικό που ανέχτηκα και έκοψα κάθε επαφή ενώ αυτός προσπαθούσε για καιρό να ξαμιλησουμε. Είχα δεχτεί πολλά "απλά" χαστούκια που κάποιες φορές είχα ματώσει από το χτύπημα, είχα δεχτεί πολλές τέτοιες συμπεριφορές, προσβολές, απειλές και λοιπά μέσα σε λίγους μόνο μήνες. Ειλικρινά δεν ξέρω πως μπορεί να κατέληγα αν έμενα παραπάνω . Επίσης δεν ξέρω ειλικρινά γιατί έμεινα, δεν υπάρχει δικαιολογία αλλά με έκανε να νιώθω ότι φταιω , ότι εγώ τον προκαλώ να είναι έτσι, δεν είναι όμως δικαιολογία και δεν ξέρω ειλικρινά γιατί έμεινα. Δεν μπόρεσα να μιλήσω ποτέ και σε κανέναν για όλα αυτά, δεν ξέρω γιατί νιώθω εγώ ντροπή μάλλον που τα ανέχτηκα. Πήρα την απόφαση να γράψω για να το δουν κι άλλες γυναίκες, να καταλάβουν ότι πρέπει να φεύγουν από το πρώτο "απλό" χαστούκι , απο την πρώτη προσβολή και απειλή , αν γίνει μια φορά είναι δεδομένο ότι θα ξαναγίνει ... Τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι!!! Και μιλήστε σε κάποιον δικό σας, να σας βοηθήσει, κινδυνεύετε!!!