ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν δεν έχεις οικονομικό πρόβλημα οκ.
Αν έχεις ή επιβαρύνεις τους άλλους πρέπει κάποια στιγμή να το πάρεις απόφαση ότι δεν γεννήθηκες πλούσιος και οτι θα πρέπει να δουλεύεις και να οργανώσεις τον χρόνο σου για να κάνεις και αυτα που σε ευχαριστούν.
Το πιο ωραίο θα ήταν να δούλευε ο καθένας σε αυτό που αγαπάει ώστε να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα.

Και δεν πρόκειται να δεις για πολύ καιρό (ίσως και ποτέ) 4ήμερη εργασία στην Ελλάδα. Δεν είναι μόνο η επίμονη οικονομική αβεβαιότητα, δες και κάτι άλλο: την κοινωνική αντίληψη. Δεν μου κάνει εντύπωση πχ που ακόμα θεωρούμε τα επαγγέλματα του γιατρού, του δασκάλου και του δικηγόρου ως λειτούργημα.

Πολλοί άνθρωποι λένε πως δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα χόμπυ τους λόγω δουλειάς.
Το χειρότερο είναι ότι έχουν μπει σε μια λούπα, ακολουθούν ένα μοτίβο ζωής ώστε να βγάζουν όλο και πιο πολλά λεφτά και να τα ξοδεύουν σε ανούσια υλικά αγαθά, πράγματα που δεν χρειάζονται καν.
Ας σκεφτούν πόση μελέτη πάνω στα ενδιαφέροντά τους ή πόση προπόνηση (αν ήταν αθλητικοί τύποι) θα έκαναν αν δεν είχαν τη δουλειά να τους ροκανίζει το χρόνο.
Φυσικά υπάρχουν και οι γεννημένοι-θύματα που τους αρέσει να αυταπατώνται ή τέλος πάντων γουστάρουν να δουλεύουν επειδή νιώθουν ότι έτσι προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο κι αισθάνονται χρήσιμοι στην κοινωνία κι ένα σωρό τέτοιες ανοησίες.
Η δουλειά γίνεται για την αμοιβή, για τα λεφτά, για κανέναν άλλο λόγο.
Ο μόνος που κερδίζει είναι το αφεντικό, ο επιχειρηματίας κτλ...
Τα (δυστυχώς αναγκαία) ψίχουλα τα παίρνουν οι εργαζόμενοι, υπάλληλοι και εργάτες.
Ξέρεις πόσοι άνθρωποι αποκόπηκαν από τα χόμπυ τους (ζωγραφική, αθλητισμό, συγγραφή, μουσική, γλυπτική και πολλά άλλα) επειδή μεγαλώνοντας μπήκαν σε έναν ρυθμό ζωής εξοντωτικό και κατάντησαν σύγχρονοι σκλάβοι να δίνουν όλο το χρόνο τους στη δουλειά;
Αν έχεις βρει τρόπο να την βγάζεις χωρίς δουλειά ή έστω με λίγες ώρες δουλειά, ευέλικτο ωράριο καλά κάνεις.
Να περνάς ωραία και σου προτείνω να διαβάσεις το βιβλίο ''το δικαίωμα στην τεμπελιά'' που είναι τέλειο. Εξαιρετικό εγχειρίδιο, δεν πρόκειται για σάτιρα αλλά για σοβαρή μελέτη.

Μα είναι χαμενος χρόνος , μαζί σου , γ αυτό το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κινούμαστε έξυπνα , να δίνουμε το λιγότερο έργο για τις μεγαλύτερες απολαβές που είναι εφικτό .Σκλάβος είσαι όταν δίνεις το πιο πολύτιμο αγαθό , το χρόνο σου , για οποιοδήποτε αντίτιμο υλικό .Ο στόχος είναι να μην δουλεύεις αλλά να εργάζεσαι , να δημιουργείς , όχι να υπηρετείς , βαφτίσαμε λειτουργήματα τις υπηρεσίες για να νιώθουμε κάποιοι .

Υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που πρέπει να εφαρμόσει η Ελλάδα, αυτό βλέπω να αργεί πολύ.
Την απάντηση στο ερώτημα σου θα την βρεις στην προηγούμενη ανάρτηση σου με το ίδιο θέμα.

Το πώς τα βλέπεις, εμένα προσωπικά με βρίσκει απολύτως σύμφωνο από άποψη οπτικής. Όταν είσαι υπάλληλος κάπου και δεν είσαι αυτοαπασχολούμενος που να έχει ξεκινήσει κάτι δικό του και να το έχει προχωρήσει, δε μιλάμε για κάτι δημιουργικό · απλά ακολουθείς εντολές άλλων για ένα αντικείμενο για το οποίο τις περισσότερες φορές μάλλον δε δίνεις δεκάρα.
Δεν πρόκειται πια για εργασία αλλά για "δουλειά" (δουλεία) που την κάνεις ρουτινιάρικα και με το ζόρι, γιατί -κάπως και εσύ- πρέπει να ζήσεις.
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτό κάνει και κανένας από αυτούς δεν θα δούλευε αν είχε τη δυνατότητα. Θα ακολουθούσε ένα σωρό hobbies και δραστηριότητες που υπάρχουν αμέτρητες.
Πάμε τώρα στο ρεαλιστικό κομμάτι.
Όχι μόνο δε μιλάμε για τετραήμερο στην Ελλάδα, αλλά από τον Ιούλιο πάμε και στο εξαήμερο δια νόμου.
Και να έβρισκες για τέσσερις μέρες (που δεν το βλέπω), θα είχες ένα ωράριο σα λάστιχο και θα ήταν δουλειά ορισμένου χρόνου. Μετά, θα ξανάρχιζες από το μηδέν.
Το θέμα είναι κατά πόσο αντέχεις να το κάνεις σερί, επειδή και τα χρόνια περνούν. Δηλαδή να παίρνεις ψίχουλα και να βρίσκεις δουλειά όλο και πιο δύσκολα μετά τα 46.
Εκτός και αν έχεις με τον καιρό εξειδικευθεί κάπου, που ούτε αυτό το βλέπω αφού δεν είσαι σταθερός όπως λες και δε στεριώνεις πουθενά.
"Rolling stone", πραγματικά.
Βάλε τα κάτω και υπολόγισε.
Μπορεί να καταλήξεις ανασφάλιστος χωρίς την παραμικρή περίθαλψη και τελείως φτωχός. Χρειάζεσαι plan B οπωσδήποτε. Και μην κοιτάς που έχεις τώρα σπίτι, άμα δεν τα βγάζεις πέρα ίσως χρειαστεί να το πουλήσεις.
Από την άλλη, μπορεί να μη σε ενδιαφέρει να γεράσεις πολύ, αλλά να ζήσεις ελεύθερος και όσο φτάσεις.
Η επιλογή δική σου. Είτε συνηθίζεις, είτε εξακολουθείς να βαδίζεις στο ίδιο μοτίβο όπως μέχρι τώρα.
Μία φιλική συμβουλή από μένα : Αν συνεχίσεις έτσι, τουλάχιστο προσπάθησε να έχεις κοντά σου κάποιους σταθερούς φίλους.