Δεν ξέρω από πού πηγάζει αυτή η αισιοδοξία σου. Σου εύχομαι να είναι επειδή πηγαίνουν καλά τα πράγματα στη ζωή σου.
Και η αυθυποβολή αισιοδοξίας (σαν αναγκαία ένεση εμβολιασμού ή σαν αντιβίοση με άσχημη γεύση που δεν θες όμως αναγκαστικά καταπίνεις) είναι λειτουργικό μέτρο κάποιες φορές.
Αυτό πιστεύω ότι κάνεις στην εξομολόγησή σου.
Ή όπως λέει και μια γλαφυρή παροιμία: ''Ας γελάμε κι ας πηδάμε για να λεν πως δεν πεινάμε''.
Όσον αφορά τη φράση σου: '' Η ζωή είναι πολύ μικρή και φευγαλέα για να την χαραμίζετε σε "ίσως κάποτε να αλλάξει" και "εε από το να είμαι μόνος/η, καλύτερα μαζί του/της και αν δεν ζω το όνειρό μου μαζί του/της".
Κανείς δεν το ακολουθεί αυτό, δεν κρίνω αν είναι σωστό ή λάθος αυτό που λες, απλά αν ήταν έτσι θα είχαν χωρίσει παραπάνω από τα μισά ζευγάρια.
Αυτό θες να κάνεις τώρα, να βάλεις τον κόσμο σε σκέψεις; Αν και οι περισσότεροι δεν θα μπουν καν στην διαδικασία γιατί θα σου πω κάτι να το γνωρίζεις: Η αυτοκαταστροφή είναι επιθυμητός τρόπος ύπαρξης για κάποιους και καθορίζει και τη σχέση τους με τους άλλους.
17.7.2024 | 08:10
Όλα είναι εκεί έξω
Συχνά κάθομαι και θυμάμαι (χωρίς ίχνος γλυκόπικρης νοσταλγίας, απλά θυμάμαι) πόσες φορές απογοητεύτηκα (ή απογοήτευσα εγώ ή και αλληλοαπογοητευτήκαμε) από ανθρώπους στη ζωή, είτε σε φιλικής, συναισθηματικής, κοινωνικής ή και επαγγελματικής μορφής σχέσης/αλληλεπίδρασης. Τα έφερνε πάντα έτσι η ζωή/η μοίρα/η σύμπτωση/ο θεός/το τυχαίο ή ό,τι άλλο πιστεύει ο καθένας και είτε γνώριζα τα "σωστά" άτομα σε περιόδους που εγώ δεν το συνειδητοποιούσα/εκτιμούσα ή τα "λάθος" άτομα σε περιόδους που ήθελα από κάπου να πιαστώ, σε όσο σαθρά και εύθραυστα θεμέλια και αν στηριζόταν αυτό, σε περιόδους που νιώθεις τέτοια απελπισία που και έναν λύκο θα τον χαϊδέψεις σαν να ήταν σκύλος για να νιώσεις λιγότερη μοναξιά και ας ξέρεις πως θα σε πληγώσει με το δάγκωμά του. Όλοι οι άνθρωποι πριν αλληλεπιδράσουν μαζί μας, πριν καν μπουν στη ζωή μας, πριν καν διασταυρωθούν οι δρόμοι μας, υπήρχαν κάπου εκεί έξω. Με παρηγορεί πολύ αυτή η ιδέα, ότι και το άλλο σου μισό, ο σύντροφος της ζωής σου που ακόμα δεν ανακάλυψες και ο ιδανικός φίλος ή φίλη που ποτέ δεν είχες και όλοι οι υπέροχοι άνθρωποι με όλα τα συν και τα πλην και τις ιδιαιτερότητές τους, όλοι υπάρχουν κάπου εκεί έξω, απλά δεν γνωριστήκατε ακόμα και αγνοεί ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Όπως όταν είμασταν μικρά παιδιά και ονειροπολούσαμε στον νυχτερινό ουρανό και αναρωτιόμασταν για το μυστήριο του "τι υπάρχει εκεί έξω;" έτσι και εγώ αναρωτιέμαι το ίδιο για τους ανθρώπους με την ίδια ελπιδοφόρα προσμονή. Το ξέρω ότι υπάρχεις εσύ εκεί έξω, μεγάλε μου έρωτα. Το θέμα είναι να σε βρω και να με βρεις αλλά είμαι απόλυτα σίγουρος πως κάπου εκεί έξω υπάρχεις και πάντα, ό,τι και αν γίνει, όσοι "λάθος" άνθρωποι μπουν, περάσουν και αποχωρήσουν από τη ζωή μου, κατά βάθος ξέρω πως δεν είναι αυτοί οι "λάθος" για μένα. Απλά δεν είσαι εσύ. Όπως κεγώ δεν είμαι ο "λάθος" για αυτούς, απλά όπως και εγώ, έτσι και αυτοί στάθηκαν άτυχοι και δεν κατάφεραν ακόμα να βρουν τον άνθρωπό τους. Κανείς δεν είναι "λάθος" απλά χαραμίζουμε χρόνο, ενέργεια και συναίσθημα συμβιβάζοντας τα όνειρά μας με άτομα μη ταιριαστά. Την στιγμή που θα καταλάβεις πως δεν είναι ο άλλος αυτό που έψαχνες και ήλπιζες να βρεις, πρέπει αμέσως να βάλετε αμοιβαία το τέλος επειδή όσο περνάει ο καιρός δένεστε χωρίς να συνεχίζετε την αναζήτηση εκείνου ή εκείνης που η καρδιά σας ποθεί χωρίς καν να γνωρίζει την μορφή του/της, το όνομά του/της ή που βρίσκεται και φυσικά όσο πιο πολύ καιρός περνάει, τόσο πιο δύσκολα θα μπει το τέλος και θα είναι οδυνηρό και για τους 2. Όλα, όλοι, υπάρχουν κάπου εκεί έξω και ανά πάσα στιγμή μπορούν να διασταυρωθούν οι δρόμοι σας. Έχετε μόνο μία ευκαιρία, αξιοποιήστε την. Η ζωή είναι πολύ μικρή και φευγαλέα για να την χαραμίζετε σε "ίσως κάποτε να αλλάξει" και "εε από το να είμαι μόνος/η, καλύτερα μαζί του/της και αν δεν ζω το όνειρό μου μαζί του/της". Carpe diem!
11
