ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γράφεις κάτι όμορφο χωρίς να έχεις κάποιο συγκεκριμένο άτομο στο μυαλό σου. Απλά από ερωτική αδημονία. Από ερωτικό πόθο. Ή από τη συγκίνηση που σου προκαλεί ένα άτομο που έχεις πρωτογνωρίσει. Το διαβάζουν κάποιοι (φυσικά δεν αναφέρεις πουθενά όνομα του προσώπου) και σου λένε οι αναγνώστες ότι ''αν μου το έγραφες εμένα, θα είχα λιώσει'' ή ''μακάρι να αρέσει στη σύντροφό σου και να το δει, είναι πολύ συγκινητικό''. Κι εσύ δεν έχεις καν σύντροφο. Έχεις έναν πόθο. Ερωτικά μόνος κι όμως ο έρωτας ρέει μέσα στις φλέβες σου, είσαι έτοιμος γι' αυτόν. Ξέρω, την παραπάνω φράση πολλοί θα την χλευάσουν, ίσως κάποιοι δεν την καταλάβουν καν. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όσους τη νιώσουν γιατί πιθανόν να την έχουν βιώσει. Κι έρχεται η στιγμή που ανοίγει ο ουρανός και βρέχει ευτυχία. Βρέχει εκείνη στη ζωή μου. Έρχεται εκείνη στη ζωή μου με δική της πρωτοβουλία. Της δείχνω κι αυτό το γραπτό, της γράφω κι άλλα τόσα. Όλα αφιερωμένα σε εκείνη που είναι το πιο όμορφο πλάσμα του κόσμου. Μου κόβει την ανάσα η ομορφιά της. Κι αυτή δεν καταλαβαίνει τίποτα απ' ό,τι της γράφω. Στην αρχή χαιρόταν και το έβρισκε ξεχωριστό και χαμογελούσε όταν τα διάβαζε. Ξαφνικά τα ίδια πράγματα δεν της αρέσουν. Ξέρω, η μέση αντίδραση αναγνώστη εδώ θα είναι: ''και τι θες να μας πεις, ότι είσαι μεγάλος συγγραφέας και δεν αναγνωρίζεται η αξία σου;''. Όχι. Καμία σχέση. Άλλο είναι το νόημα της εξομολόγησης. Ότι την πριγκίπισσα στην πραγματική ζωή την παίρνει (μαζί με σένα) κι ο άλλος που δεν την έχει βάλει στην καρδιά του, που δεν τον έχει εμπνεύσει σε τίποτα, που την θέλει και την σκέφτεται μόνο για συγκεκριμένα πράγματα συνήθως τελειωμένα ξημερώματα. Κι όχι δεν μιλάω για παράλληλη σχέση. Τέλος πάντων. Αυτός που την έχει για μούσα του, που οι λέξεις επανανοηματοδοτούνται από την παρουσία της, που η σκέψη και μόνο του πανέμορφου χαμόγελού της τον εμπνέει (θεέ μου, πόσο στ' αλήθεια αφοπλιστικά όμορφο χαμόγελο έχει, ειδικά αν την βλέπεις από απόσταση αναπνοής), αυτός χάνει στο τέλος. Δεν εννοώ απαραίτητα χωρισμό. Αλλά επέρχεται μια ψυχρότητα. Ενώ οι άλλοι που τη θέλουν μόνο για το κρεβάτι τους και της το λένε χύμα στο κύμα μια ζωή κερδίζουν και εκτίμηση και τα πάντα. Εσύ που γράφεις λόγια για εκείνη, λόγια με το αίμα σου να πάλλεται στις φλέβες σου, καταλήγει τελικά να λέει πως δεν το καταλαβαίνει αυτό που κάνεις καθώς και τα λόγια σου για να στη σπάσει. Ο άλλος, ο κάθε άλλος που δεν της έχει αφιερώσει ποτέ ούτε μισή πρόταση, που ακόμα και τη λέξη ''μωρό μου'' αν της γράψει σε μήνυμα θα το κάνει λάθος στην ορθογραφία και που η φαντασία του εξαντλείται στη φράση ''μωρό μου έλα για κρεβάτι, σχολάω νωρίς σήμερα'', αυτός είναι ο ευνοημένος. Εσύ είσαι ο ρομαντικός ''ακαταλαβίστικος'' από ένα σημείο και μετά, κατάλαβες; Αυτά που κάποτε καταλάβαινε πολύ καλά και της άρεσαν και σε ξεχώριζε γι' αυτά, τώρα τα λέει ακαταλαβίστικα.