Όλα ξέρω γιατί γίνονται
Και πωσ λειτουργούν
Το μυαλό με βοήθησε
Να καταλαβαίνω
Οι ευαίσθητοι αμύνονται
Στη ζωή και αργούν
Κι η λαχτάρα τουσ συνήθισε
Να πατάει το φρένο
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Όλα ξέρω γιατί γίνονται
Και πωσ λειτουργούν
Το μυαλό με βοήθησε
Να καταλαβαίνω
Οι ευαίσθητοι αμύνονται
Στη ζωή και αργούν
Κι η λαχτάρα τουσ συνήθισε
Να πατάει το φρένο
Ευχαριστώ πολύ. Κι εσένα που μου το θύμισες και τη Λίνα Νικολακοπούλου που έχει γράψει τους στίχους.
Όλα ξέρω τι σημαίνουν
Και τι εννοούν
Το μυαλό μου με συντόνισε
Στο καινούργιο μήκος
Οι ευαίσθητοι παθαίνουν
Και παρανοούν
Λεσ κι ο κόσμος το κανόνισε
Να γλιτώνει ο λύκος
Εσύ είσαι ερωτευμένος μαζί της κι εκείνη με άλλον. Όσα και να της γράψεις δεν την αγγίζουν γιατί δεν τα νιώθει μαζί σου. Το μωρό μου ακομα και ανορθόγραφο της αρκεί γιατί τον γουστάρει. Και το όνομά της να γράψει λαθος την ίδια χαρά θα κανει .
Δεν είναι ερωτευμένη με άλλον. Είναι γενικά μια περίεργη κατάσταση από αυτές που τις συναντάς εκεί έξω αλλά αν προσπαθήσεις να την περιγράψεις κάπου διαδικτυακά, π.χ. εδώ μέσα θα σου πουν κάποιοι πως αυτά δεν γίνονται γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κάνουν σχέσεις με σκοπό να μπλέξουν, ότι ψάχνουν κάτι σταθερό, γενικώς ότι όλα καλά.
Η περιεργη κατασταση που λες συνηθως ειναι αρνηση αποδοχης της πραγματικοτητας,κοινως δεν σε θελει η τουλαχιστον οχι αρκετα και εσυ να παρηγορηθεις το ονομαζεις περιεργη κατασταση αυτα απο μενα
Αν δεν θέλεις κάποιον, δεν συνεχίζεις να φλερτάρεις -και να συνεχίζεις να επιδιώκεις να κάνεις και οτιδήποτε άλλο μαζί του- ανάλογα με τη διάθεση της ημέρας.
Ή ακόμα και με διαφορά ωρών μέσα στην ίδια μέρα.
Όταν λέω περίεργη κατάσταση εννοώ περίεργη.
Δεν θα χαρακτήριζα ποτέ περίεργη κατάσταση ότι κάποια δεν με θέλει.
Πάλι καλά που η συγκεκριμένη τα κατάλαβε και της άρεσαν, έστω και για λίγο. Κάποιες άλλες, από την αρχή δε δίνουν δεκάρα · αλλά στο "μωρό μου" και "κρεβάτι" τις βλέπεις να κάνουν κατοστάρια ακόμα και όταν γράφονται λάθος.
Κατά τα υπόλοιπα, υπάρχει μία παροιμία που ο Διογένης ο Κυνικός (νομίζω) την είχε πει χιλιάδες χρόνια πριν : " Και το πιο καλομαθημένο στόμα λιχουδεύεται την σκορδαλιά".
Το μέλι καλό είναι σε μικρές δόσεις · σε μεγάλες ανεβάζει ζάχαρο. Και εσύ - από όσα γράφεις - τη μπούχτισες και την έκανες να κολλάει σε αυτό.
Λογικό μετά να θέλει και κάτι "αλμυρό" να ξεκολλήσει.
Καλή και η ορθογραφία, απαραίτητη η σύνταξη/γραμματική και εντυπωσιακές οι ρίμες. Και ο Πόθος είναι γένους αρσενικού και το αναγνωστικό κοινό "Άρλεκιν" γένους θηλυκού στην τελική...
Όμως τί να την κάνει μία γυναίκα την έμπνευση ή έναν πόθο που κάποιος τα φυλάει αποκλειστικά για την δεινή και απαράμιλλη συγγραφική του πένα.
Μήπως κάπου έχασες το μέτρο χωρίς να το καταλάβεις; Μήπως έγιναν πάρα πολλά τα γραπτά που της αφιέρωνες; Είσαι με κάποιον άνθρωπο ζευγάρι, αν η μια πλευρά με τα ραβασάκια υποκαταστήσει την επικοινωνία και την έκφραση αισθημάτων με τον λόγο, κάποια στιγμή αυτό όλο κουράζει και καθόλου απίθανο να τρομάζει κιόλας την άλλη πλευρά.
Παν μέτρον άριστον όπως έλεγαν οι αρχαίοι.