Καλησπέρα.αλλο είναι η μοναξιά και άλλο η μοναχικοτητα.ειναι αλλιώς να ζεις με έναν βασικό μισθό και αλλιώς με 2 και τρεις.εσυ στην φάση σου περνάς καλά και εύχομαι πάντα τέτοια
24.7.2024 | 13:16
Δύο αναθεωρήσεις
Λίγο πριν τα τεσσαρακοστά γενέθλιά μου έχω να εξομολογηθώ δύο πράγματα που αναθεώρησα:
Μια ζωή αγαπούσα πολύ το καλοκαίρι.
Φέτος ένιωσα βαθιά πόσο ανυπόφορη είναι η ζέστη.
Οπότε έπαψε να είναι η αγαπημένη μου εποχή.
Δεν αντέχεται.
Επίσης μια ζωή αγαπούσα την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα.
Εδώ που κυκλοφορώ.
Πλέον κάνω κινήσεις ώστε πολύ σύντομα να πάω να μείνω στο εξοχικό μου μόνιμα.
Ξέρετε τον στίχο ''απόψε ίσως δεν λείψω σε κανένα;''
Είναι από το τραγούδι του Παύλου Παυλίδη ''αφού λοιπόν ξεχάστηκα''.
Κυκλοφόρησε πριν είκοσι χρόνια.
Αυτή είναι η φάση μου. Μόνο που αντί για τη λέξη ''απόψε'' βάλτε τη λέξη ''γενικά''.
Οπότε το μοιράζομαι εδώ ότι πλέον θα πάω να απομονωθώ μόνιμα στο εξοχικό μου.
Όχι στην πόλη δεν ζούσα απομονωμένος, μες στον κόσμο ήμουν, αλλά τώρα κατάλαβα ότι η νέα αρχή είναι το να μείνω μόνιμα στο εξοχικό μου.
Μια πλήρης απομόνωση.
Το γράφω εδώ για να το θυμάμαι, έτσι κι αλλιώς δεν έχω και πού αλλού να το πω.
Και να είχα, δεν θα είχε νόημα.
Αυτή λοιπόν είναι μια απόφαση ζωής που πήρα.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
θα γίνω άνθρωπος της (παραθαλάσσιας) επαρχίας έστω και τώρα.
12
