ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ή στραβος είν ο γιαλός ή στραβά αρμενιζουμε...
Αν όλοι μα όλοι σε όλα σου τα εργασιακά περιβάλλοντα σου φέρονται έτσι, είναι πολύ πιθανό το πρόβλημα να είσαι εσύ. Είτε είσαι εριστικός/η γιατί νιώθεις ανώτερος, είτε βλέπεις φαντάσματα και απλώς θεωρείς ότι από τη στιγμή που δεν είστε φίλοι, είστε εχθροί είτε μπαίνεις κάπου με μέσον και ανήκεις στην ομάδα των συμμάχων των "αφεντικών" και όχι των εργαζομένων. Προφανώς υποθέσεις κάνω αλλά μου φαίνεται πολύ περίεργο 6 χρόνια όπου πας όλοι να σε αντιπαθούν. Στην υπόλοιπη ζωή σου πως είσαι; Έχεις παρέες, φίλους;

Πως ξέρουν το βιογραφικό σου αναρωτιέμαι τόση ώρα.

Σε ολόκληρο το κείμενο, διαβάζω για έναν άνθρωπο που έχει εξισώσει τον εαυτό του με ένα βιογραφικό.
Μήπως παρακάνεις επίδειξη των προσόντων σου και σε αυτούς όπως κάνεις σε αυτήν εδώ την εξομολόγηση ;
Αν συμβαίνει αυτό, δεν θα απορούσα στο να σου συμπεριφέρονται εχθρικά.
Βλέπεις, σε μία εξομολόγηση δεν έχουμε σφαιρικά όλη την εικόνα, παρά μόνο την πλευρά του εκάστοτε εξομολογούμενου.
Και τί να το κάνω, εάν είσαι "overqualified" στο εργασιακό αλλά εντελώς "underqualified" στο κοινωνικό επίπεδο.
Δύσκολο να πιστέψω ότι όλοι ανεξαιρέτως οι εργαζόμενοι έκαναν ξαφνικά κόμμα εναντίον σου και έγιναν "ακοινώνητοι" απέναντι σε εσένα τον "κοινωνικό" επειδή ζηλεύουν και φθονούν τα προσόντα και τα νιάτα σου.
Πιο λογικό μου φαίνεται να δεχτώ ότι εσύ για τους παραπάνω δύο λόγους έχεις κάπως "καβαλήσει το καλάμι" έχοντας ως ένδειξη το γενικό τσουβάλιασμα στο τέλος της εξομολόγησής σου επάνω στους ατυχήσαντες των παλιότερων γενιών που δεν είχαν τις ευκαιρίες να αποκτήσουν τα δικά σου υπερεφόδια.