ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το πως θα το διαχειριστεις είναι κάτι που πρέπει να το βρεις μόνος σου. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ψυχικές αντοχές ή τους ιδιους μηχανισμους αμυνας. Μπορείς να συμβουλευτεις κι έναν ειδικό αλλά δεν ξέρω κατά ποσο μπορει να σε βοηθήσει με αυτο. Εκεινο που βοήθησε εμένα παντως οταν βιωνα άσχημες καταστάσεις ( λιγο χειρότερες από αυτήν που περιγράφεις) ηταν η αποστασιοποιηση. Δηλαδη ο,τι και αν ακους δεν το λάμβανεις υπόψιν. Βέβαια δεν γίνεται και από την μία μέρα στην άλλη αλλα είναι ενας τροπος αντιμετωπισης. Εκτος αυτού προσπαθησε να χαίρεσαι και να απολαμβάνεις την ζωή σου. Ευχομαι ο φίλος σου να καταφέρει να ξεπερασει ότι του έχει συμβεί και να επανέλθει.

Αν ψυχικά δεν συνδέεσαι μαζί του κι έχει τρυπώσει το σκουλήκι της αμφιβολίας μέσα σου κι έχεις αρχίσει να νιώθεις ότι δεν είσαι εντάξει απέναντί του θα σου πρότεινα να μην υποκρίνεσαι και να σταματήσεις να κάνεις παρέα μαζί του.
Ακόμα κι αν του φέρεσαι ωραία αλλά μέσα σου δε νιώθεις καλά τότε πιστεύω πως δεν είναι λύση μια υποκριτική υποστήριξη από μέρους σου.
Κι εκείνος πιστεύω σε κάποια φάση θα το καταλάβει πως δεν είστε πλέον στο ίδιο μήκος κύματος και δεν γουστάρεις την επικοινωνία σας ενώ θα χαλάει και η δική σου διάθεση οπότε αν δεν μπορείς να το παλέψεις απομακρύνσου τίμια, όμορφα και ωραία.

δύσκολη κατάσταση ΑΛΛΑ προτεραιότητα είσαι εσύ ΑΝ τ αντέχεις οκ ΑΝ οχι τότε μακριά

Εννοείται, η ψυχολογική υποστήριξη από τη μεριά του φίλου είναι απαραίτητη σε αυτή την περίπτωση. Αρκεί να έχεις φροντίσει να διαθέτεις δικλείδες ασφαλείας που λειτουργούν σαν βαλβίδες αποσυμπίεσης ώστε να μη σε πάρει και εσένα από κάτω. Να μη γίνει δηλαδή το δικό του πρόβλημα και δικό σου.
Συνέχισε να του συμπαραστέκεσαι, αλλά επιδίωξε και αυτό που λέγεται "συναισθηματική αποστασιοποίηση" όσο μπορείς.
Αν πάλι δεις ότι δε μπορείς να τα καταφέρεις, να κοιτάξεις να βάλεις σε απόλυτη προτεραιότητα τον εαυτό σου. Έτσι και αλλιώς, εκείνος παρακολουθείται από γιατρούς. Εσύ, έχεις μόνο εσένα.