#ιimg#
Τέλος και οι πανελλήνιες. Τέλος; Ναι. Για φέτος. Βέβαια οι απανταχού φροντιστηριάδες δεν έχουν λόγο ανησυχίας. Ξεκινά για κάποιους άλλους σήμερα ένας χρόνος που θα έκανε μέχρι και τους πιο επινοητικούς βασανιστές να αναφωνήσουν με θαυμασμό. Το επόμενο θύμα ήδη περιμένει υπομονετικά τη σειρά του.
Αλήθεια απορώ, πως μπορεί μια κοινωνία, συντεταγμένα και με το νόμο, να αποβλακώνει τόσες δεκάδες χιλιάδες παιδιά ετησίως; Και να τους λέει κιόλας: Πόσα κόμματα ξέχασες στο τρίτο θέμα; 6; Τράβα στην Κοζάνη να σπουδάσεις ζαμπονοκοπτική. Δεν παπαγάλισες σωστά τον Ποντιακό Ελληνισμό; ΤΕΙ Δασών και Πουρναριών Αγ. Νικολάου. Έτσι, στην τύχη. Και άμα σου αρέσει. Αν δεν σου αρέσει, υπάρχει και το εξωτερικό. Ναι, υπάρχει και το εξωτερικό. Λεφτά δεν υπάρχουν, μαλάκα.
Και άντε και πέρασες σε όποιο κωλοΑΕΙ/ΤΕΙ σου λάχει να διαπρέψεις. Ξέρεις ότι ακόμα και αν πας, τούβλο θα φτάσεις, ντουβάρι θα γυρίσεις. Και κάποτε, τουλάχιστον είχε και μια αξία αυτό το κωλόχαρτο. Τώρα θα το τοποθετήσεις βολικά σε όποια οπή του ανθρωπίνου σώματος βρεις εύκαιρη και θα στοιβαχτείς και εσύ σε αυτή την μπάρα του δελτίου των 8 με τα μεγάλα μαύρα γράμματα που γράφουν «ΑΝΕΡΓΙΑ». Και έλλειψη κινήτρου λοιπόν. Έρχεται η ανάπτυξη όμως, μην φοβάσαι.
Και για να μπορέσεις και συ να δείξεις κάποιο χαρτί που να βεβαιώνει τις ικανότητες σου (στο να γλείφεις τους καθηγητές και να συμμετέχεις στις παρατάξεις) στους επενδυτές που όπου να 'ναι έρχονται, πρέπει να κάνεις το λιγότερο 15 ώρες μάθημα την βδομάδα όλο το καλοκαίρι. Και έξω από το φροντιστήριο να υπάρχει όλος ο κόσμος, εκεί. Σε απόσταση αναπνοής. Να τον γνωρίσεις. Να τον κατακτήσεις. Να τον αλλάξεις. Φίλοι και έρωτες, βιβλία και μουσική. Η πόλη, ακόμα και σήμερα στην εποχή της σαπίλας, όταν είσαι 17 χρονών σου φαίνεται σειρήνα. Δίπλα μου η Αθήνα του Οδυσσέα σειρήνα, που λέει και ο Μαχαιρίτσας. Αυτό. Ξέφυγα λιγάκι. Τέλος πάντων.
Βέβαια, χοντρό πρόβλημα έχεις και αν επιθυμείς να μορφωθείς αληθινά. Τότε την πάτησες άσχημα. Γιατί μπορεί μεταξύ μας να παραμυθιαζόμαστε ότι αποκτούμε έστω μια κάποια παιδεία μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία αλλά η πικρή αλήθεια είναι άλλη. Αν έχεις ταλέντο στο γράψιμο, στην Έκθεση θα το χάσεις. Αν σου αρέσει η λογοτεχνία, μετά από τα Κείμενα θα κάνεις μήνες να ξανά αγγίξεις βιβλίο κοκ. Είναι τόσο απλό, μα και τόσο τραγικό. Το σχολείο αντί να γονιμοποιεί τα ταλέντα των μαθητών του, τους ευνουχίζει.
Εν κατακλείδι, εν μέσω θέρους αλλά και χάους, η βιομηχανία των πανελληνίων δεν σταματά. Τι κι αν καταρρέει γύρω μας το σύμπαν; Αυτή παραμένει μια από τις εναπομείνασες σταθερές στο συνεχώς μεταβαλλόμενο τοπίο. Πολύ φοβάμαι ότι ακόμα και τα παιδιά που θα είναι παιδιά όταν εγώ θα έχω πάψει προ πολλού πια να είμαι θα περάσουν τα ίδια. Εις τους αιώνας των αιώνων.
σχόλια