ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απλα αντικειμενοποιείς τους αλλους. Καθόλου παραξενο για την εποχή μας. Γινε πιο περισκεπτος και λιγοτερο ναρκισσος και ισως τοτε θα μπορεσεις να βγεις απο τον εγωιστικο σου μικροκοσμο και να δεις τους ανθρωπους γυρω σου ως προσωπικοτητες/προσωπα και οχι ως αντικειμενα ικανοποιησης του ναρκισσισμου σου.

Δεν είναι καθόλου παράξενο,με τη συγκατοίκηση απομυθοποιείς πλήρως τον άλλον/η και αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ερωτική έλξη να φθίνει σιγά σιγά.Το καλύτερο κατ εμέ είναι ο καθένας στο σπιτάκι του.Δεν γράφεις την ηλικία σου,πιστεύω όμως πως η συγκατοίκηση αφορά μεγαλύτερες ηλικίες όπου η ανάγκη συντροφικότητας υπερτερεί της ανάγκης για ερωτική επαφή.
Τώρα αν θέλεις να κάνεις οικογένεια είναι άλλο θέμα.

Η σχεση σας ειναι μονο σεξουαλικη και μαλλον δεν εχετε πολλα κοινα ενδιαφεροντα, φυσικο ειναι να βαριεστε κι αυτο να σας επηρεαζει. Κρατειστε λοιπον αυτα που σας ευχαριστουν και περιοριστε την καθημερινη τριβη.

"Απολύτως ειλικρινής" οφείλεις να είσαι μαζί της και όχι σε αγνώστους που δεν τους καίγεται και καρφί. Ναι;

Φυσικά και υπάρχει. Αυτή είναι η ζωή και νομοτελειακά έτσι γίνεται. Ίσως με ανησυχεί το ότι βαριέσαι από τόσο νωρίς βέβαια.

Δεν χρειάζεται να λυπάσαι, γιατί το θέμα σου έχει ρίζες στη βιοχημεία της εξελικτικής ψυχολογίας. Είναι αλήθεια ότι οι ορμόνες που ευθύνονται για το πάθος διαφέρουν από εκείνες που ευθύνονται για την αγάπη και το δέσιμο. Το καινούριο πάντα ιντριγκάρει, γιατί δημιουργεί ένα ελαφρύ στρες. Είναι η φάση που θέλεις τον άλλον, να τσαλακώνεσαι μαζί του και να το κάνετε όλη την ώρα απ' τη μια, κι απ' την άλλη νιώθεις κάποια αβεβαιότητα για το τι κίνητρα έχει ο άλλος και τι σας επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον. Επιδίδεσαι στο μαζοχισμό του γλυκού βασανισμού με ερωτήσεις στον εαυτό σου όπως "είμαι αρκετά καλός για εκείνη;" και "άραγε πώς με βλέπει;" και "μήπως να δοκιμάσω το τάδε πράγμα μαζί της;" Η σταθερή σχέση δημιουργεί μια ηρεμία, μα δυστυχώς σ' αυτή τη φάση, όσοι αφήνονται στην εξελικτική βιολογία πλήρως, χαλαρώνουν πολύ και θεωρούν τον άλλον δεδομένο, κι αρχίζουν ν' αναζητούν ίντριγκα αλλού. Το ζητούμενο είναι να σπάσεις αυτόν το φαύλο κύκλο. Προσωπικά, έχω δει ζευγάρια να κάνουν ο ένας για τον άλλον σαν τρελοί ακόμα και μετά από 10 χρόνια μαζί. Κι έχω δει κι εκείνους που μες στον πρώτο χρόνο είναι μες στη γλύκα, όλο "αγάπη μου, λατρεία μου," κάνουν και πρόταση γάμου (μην τους φύγει, για), και στα δύο χρόνια έχουν σκυλοβαρεθεί και κοιτάνε αλλού. Είναι καλό να "βαριέσαι" λίγο με τον άλλον, με την έννοια ότι έχεις λυμένα βασικά θέματα της σχέσης σας και μπορείς ν' αρχίσεις ν' ασχολείσαι με άλλα πράγματα. Κανονικά, αν είσαι σε μια καλή σχέση/επιτυχημένο γάμο, τότε βλέπεις ότι βρίσκεις τον εαυτό σου, ανοίγεις τα φτερά σου σε σπουδές ή δουλειά ή οικογένεια, γενικά σου μένει φαιά ουσία κι ενέργεια που θα ξόδευες σε ανούσια "μ' αγαπάει, δεν μ' αγαπάει" και αντ' αυτού τώρα ξοδεύεις για να εξελιχθείς σαν άνθρωπος.

Μα με όλους, έτσι γίνεται αργότερα ή πιο γρήγορα. Η σχέση βαλτώνει · και εδώ, κάνουμε το λάθος να φέρνουμε σα μέτρο σύγκρισης αποκλειστικά το σεξουαλικό κομμάτι.
Και μη σκας · ακόμα και να μην κοιμόσουν σπίτι της, θα συνέβαινε αυτό κάποια στιγμή...
Γιατί -κακά τα ψέματα- για πόσο να αντέξει ένας και να μη συνηθίσει την ίδια μυρωδιά από το σώμα του άλλου όποτε έρχεται σε επαφή μαζί του; Αρκεί φυσικά, να μη φτάσεις στο σημείο να της αγγίζεις το γόνατο και να νοιώθεις πως αγγίζεις το δικό σου...
Για να στο πω απλά, το σεξ μπορεί να είναι η βάση και ο σκελετός για μία σχέση, αλλά ευτυχώς, υπάρχουν και πολλά άλλα επίπεδα για αυτήν που μπορεί να λειτουργήσει και να μη βαλτώσει, με πρώτο και κύριο το συναισθηματικό. Εάν τα πηγαίνετε καλά ή ακόμα καλύτερα όσο περνάει ο καιρός στα υπόλοιπα, βρείτε τρόπους να ανανεώσετε τον τομέα του σεξ και αυτό είναι όλο. Ότι με τον καιρό θα γίνεται πιο αραιά εξυπακούεται, εκτός και αν συμφωνήσετε να είναι προγραμματισμένο.