ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πες μου τι μελλοντικές προοπτικές έχεις με 20-30€ να σου μένουν τον μήνα; Προφανώς και πρέπει να αλλάξεις δουλειά, τουλάχιστον ακόμη και να την μισείς θα σε πληρώνει καλά, τώρα σε αυτή απλά φυτοζωεις. Επίσης βελτίωσε τις δεξιότητες σου, σεμινάρια κτλπ

Οι περισσότεροι νέοι έτσι σκέφτονται πια γι αυτο πλουτιζουν οι ψυχολογοι. Λαθος επαγγελμα κανω. Εάν δεν σου φτάνουν τα χρήματα προσπάθησε να βρεις και μια δεύτερη δουλειά. Αποταμιευσε όσο μπορείς και επειτα μάθε μια τέχνη που να εχει ζητηση. Τι θα κανεις αργότερα όταν θα φτάσεις 40;

Καλή δύναμη.
Είσαι νέος, κάτι είναι κι αυτό.
Όσον αφορά αυτό που λες περί φυγής στο εξωτερικό πραγματικά απορώ με όσους ανθρώπους σκέφτονται έτσι.
Ειλικρινείς κουβέντες.
Όσοι φεύγουν στο εξωτερικό έχουν οικονομική καβάντζα ή φίλους και συγγενείς που μένουν στο εξωτερικό και είναι πρόθυμοι να τους βοηθήσουν σε ό,τι χρειαστούν.
Τα υπόλοιπα όλα, π.χ. ο τύπος που έφυγε με εκατό δραχμές στην τσέπη (ο μύθος με τον οποίο μας έπρηζαν παλιά) κι έγινε εργοστασιάρχης κι επιχειρηματίας στο εξωτερικό και έχει τα κέρατά του από κέρδη είναι νεοφιλελεύθερες μπούρδες καλοαναθρεμμένων και καραβολεμένων ανθρώπων.
Κι αν υπάρχει μια τέτοια περίπτωση που να έγινε πριν σαράντα-πενήντα χρόνια θα έπαιξαν ρόλο οι συγκυρίες και θα πρόκειται εγγυημένα για μια περίπτωση μεμονωμένη, από αυτές που είναι μία στο τρισεκατομμύριο.
Ακόμα κι όσοι φεύγουν για σπουδές στο εξωτερικό έχουν βοήθεια από τους γονείς τους και κομπόδεμα εδώ.
Και μετά ναι σύμφωνοι αν βρουν μια καλή δουλειά στο εξωτερικό έχουν κι από μόνοι τους ένα εισόδημα.
Όλοι οι άλλοι είναι πολύ δύσκολο και ακατόρθωτο να επιβιώσουν στο εξωτερικό.
Οπότε αν δεν έχεις κάποια οικονομική καβάντζα, πώληση σπιτιού, εισόδημα από ενοίκια, βοήθεια από γονείς ή συγγενείς δεν πρόκειται να επιβιώσεις στο εξωτερικό κι απορώ πώς σχεδίασες τη φυγή σου στο εξωτερικό πολλές φορές όπως γράφεις.
Τι ακριβώς σχεδίασες;
Δεν γίνεται.
Από εκεί και πέρα αν είσαι ολομόναχο άτομο στον κόσμο, ξέρω πώς είναι, γι' αυτό καλό κουράγιο και δύναμη.
Σπάνια συμβαίνει όμως αυτό οπότε ελπίζω κι εύχομαι να έχεις γονείς ή συγγενείς ή οποιονδήποτε τέλος πάντων ώστε ακόμα και στα δύσκολα να έχεις κάποιον έστω για μια κουβέντα.
Ξέχνα τις σαχλαμάρες περί κοινωνικοποίησης που σου λένε ειδικοί και μη.
Εννοείται πως όλα θέλουν χρήματα.
Ακόμα και η μοναξιά χρειάζεται χρήματα οπότε εννοείται πως για τα πάντα, και για τον έρωτα και για τη φιλία χρειάζονται χρήματα αλλιώς όλοι σε παρατάνε, για πόσο καιρό θα σε κερνούν;
Στο τέλος θα αρχίσουν διπλωματικά να σε αποφεύγουν.
Στο δε ερωτικό κομμάτι (που είναι και θέμα γοήτρου ο έρωτας) εννοείται πως η φτώχεια φέρνει γκρίνια και δεν γίνεται τίποτα.
Οπότε άσε τις συμβουλές των άλλων περί κοινωνικοποίησης.
Είναι λόγια χορτάτων και βολεμένων, μη δίνεις σημασία, γιατί κατάλαβα από την εξομολόγησή σου πως σε ενοχλεί κάπως να ακούς κι αυτές τις ανέφικτες συμβουλές περί κοινωνικοποίησης και λογικό είναι να σε ενοχλεί να τα ακούς όλα αυτά.
Άνοιξε στην καθημερινότητά σου μικρές χαραμάδες ευτυχίας, αυτή είναι η προτροπή μου.
Βρες πράγματα που σου αρέσουν και σε κάνουν ευτυχισμένο κι ασχολήσου με αυτά.
Κρίμα που βρίσκεσαι σε τέτοιο τέλμα και δεν χαίρεσαι ούτε με τη μουσική ούτε με ταινίες όπως γράφεις.
Κάποτε χαιρόσουν υποθέτω με αυτά τα ενδιαφέροντά σου.
Κάνε το ίδιο και τώρα ή βρες κάτι καινούριο να ασχολείσαι ώστε να ξεχνιέσαι.
Μην σκέφτεσαι πολύ τα προβλήματα, καλή δύναμη και υγεία.

Ξέρεις η ζωή δεν αλλάζει έτσι ξαφνικά από μόνη της,τουλάχιστον για τους περισσότερους.Απαιτειται και κάποια προσπάθεια από μέρους μας.Απαιτειται και κάποιο ρίσκο,διεύρυνση γνώσεων και δεξιοτήτων.Εσυ κάνεις κάτι απ' αυτά πέρα από το να ταιζεις τα αδέσποτα;
Εφόσον όπως λες τα λεφτά δε σου φτάνουν ,κάνεις κάτι για αυτό;Η περιμένεις να έρθουν ουρανοκατέβατα;Το τι ακριβώς θα κάνεις,δε θα στο πω εγώ ασφαλώς,σκέψου όμως πως είσαι 29 ετών,όπως σωστά λες έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου ,όμως αντέχεις να ζεις έτσι για αλλά 50 χρόνια;Αυτό ας σε προβληματίσει και ας πράξεις τα δέοντα!

Η κατάθλιψη είναι κάτι ύπουλο · συχνά δεν καταλαβαίνεις ότι υπάρχει, αλλά από αυτά που γράφεις νομίζω πως την έχεις ακόμα.
Για να σου λένε όλοι να κοινωνικοποιηθείς αλλιώς θα καταλήξεις μόνος, σημαίνει δεν είσαι προς το παρόν ολομόναχος... Αυτοί οι ... όλοι που αναφέρεις (και που φαντάζομαι είναι ή γονείς ή στενό οικογενειακό περιβάλλον), δε βοηθούν καθόλου οικονομικά στη μείωση των εξόδων σου ; Φίλους δεν έχεις, ή συνάδελφους από τη δουλειά να πεις μια κουβέντα ;
Μπορεί να νοιώθεις ότι βρίσκεσαι σε φυλακή επειδή κάθε μέρα είσαι αναγκασμένος να κάνεις τα ίδια · και μάλιστα πράγματα που σε δυσαρεστούν ή που σε κάνουν να βαριέσαι.
Γιατί δε δοκιμάζεις να κάνεις μία αλλαγή ;
Για παράδειγμα, σταμάτα να είσαι τόσο πονόψυχος και ασχολήσου με τον εαυτό σου.
Αντί να δίνεις 30 € το μήνα σε ζωοτροφές, μπορείς κάλλιστα να τα δίνεις σε ένα γυμναστήριο ή κάποιο σύλλογο με αντικείμενο πάνω στα γούστα σου, προκειμένου να κάνεις γνωριμίες.
Ή στον ελεύθερο χρόνο σου γίνε εθελοντής κάπου που θα βρίσκεις ενδιαφέρον.
Η μουσική, οι ταινίες και το τάισμα αδέσποτων είναι κυρίως μοναχικές συνήθειες που δεν σε φέρνουν σε επαφή με κόσμο. Λύσεις όμως υπάρχουν.
Απλά μου φαίνεται ότι εσένα σου λείπει η αντοχή και η διάθεση να αρχίσεις κάτι καινούργιο, όμως εκεί ακριβώς είναι που κατά τη γνώμη μου πρέπει να εστιάσεις.
Άρχισε με κάτι διαφορετικό από αυτά που κάνεις και θα έρθουν και τα δύο σιγά σιγά.
Τέλος, σταμάτα να μισείς τη δουλειά σου, προπαντός από τη στιγμή που δεν έχεις εναλλακτική για κάτι καλύτερο.