ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
29.1.2025 | 16:35

Η ζωή είναι ωραία μόνο όταν έχει νόημα

Πέρασα πριν δυο χρόνια στη σχολή της πρώτης επιλογής μου! Ήμουν τρομερά ενθουσιασμένη, γεμάτη χαρά, όνειρα και ελπίδες. Ωστόσο μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο συνειδητοποίησα πως ναι μεν η επιστήμη που επέλεξα μου άρεσε αλλά το πανεπιστήμιο και η φοιτητική ζωή με κουράζουν αφάνταστα. Δυστυχώς δεν έχω τις επιδόσεις που θα ήθελα στα μαθήματα (χρωστάω σχεδόν ολόκληρο έτος ) και αυτό με θλίβει ιδιαιτέρως διότι είναι η επιστήμη που αγαπώ, μου λείπουν οι εποχές που διάβαζα για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Ήταν όλα τόσο όμορφα, να " παλεύεις" για κάτι που αγαπάς, να έχεις στόχους, όνειρα, ατέλειωτο διάβασμα και ατελείωτες ώρες χαράς. Πλέον όμως δεν είναι έτσι. Το διάβασμα μου φαίνεται στεγνό, βαρετό, η ζωή μου ανιαρή. Διάφορα άτομα από το φιλικό μου κύκλο με συμβουλεύουν να συνεχίσω άλλοι πάλι μου λένε να αφήσω αυτή τη σχολή και να κάνω μια νέα αρχή . Σκέφτομαι κάποιο δημόσιο ΙΕΚ καθώς είχα τη τύχει να εργαστώ σε κάποιο παρόμοιο αντικείμενο και μπορώ να πω πως μου άρεσε. Αργότερα ίσως ξανά δώσω πανελλήνιες αλλά αυτή τη στιγμή δεν είμαι σε θέση να το "παλέψω". Ωστόσο με ανησυχεί το γεγονός ότι ποτέ δε θα μπορέσω να ξανά ερωτευτώ όπως ερωτεύτηκα τότε που διάβαζα για τις πανελλήνιες. Το πιο όμορφο συναίσθημα να διεκδικείς κάτι που ποθείς. Στον "κανονικό" ερωτικό τομέα ευτυχώς είμαι μια χαρά έχω μια γνωριμία και περνάμε πολύ όμορφα μαζί. Φτάνω σχεδόν στα 25 έτη και δεν έχω κανένα πτυχίο, μόνο προϋπηρεσία από δουλειά (είμαι ευγνώμων φυσικά και για την εργασία που είχα). Πιστεύετε είναι εφικτό να ξανά έρθει στη ζωή κάποιου ατόμου αυτή η δίψα για μάθηση ή ελπίδα για την απόκτηση ενός συναρπαστικού επιτεύγματος ή απλά η ζωή είναι για να ζεις το σήμερα χωρίς απώτερο σκοπό; Ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώσατε ώστε να διαβάσετε αυτό το κείμενο.
8
 
 
 
 
σχόλια

Πιστεύω οτι η λαχτάρα για μάθηση πανω σε ενα αντικειμενο και το πτυχίο που πιστοποιεί τους κόπους σου ειναι σα να ερωτεύεσαι εναν ανθρωπο. Μην φοβάσαι οτι τελειωσε το ταξίδι σου στη γνώση. Εγω στα 35 μου πήρα το C2 σε μια ξένη γλωσσα που παντα ήθελα να μάθω. Εισαι ακόμα νεότατος/η.

Συγχαρητήρια για αυτό το επίτευγμα σου! Είναι πολύ ενδιαφέρον να μαθαίνεις μια ξένη γλώσσα και σίγουρα χρήσιμο προσόν στο βιογραφικό σου. Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου.

Εάν πραγματικά σου αρέσει η σχολή σου και σαν επάγγελμα που θα ακολουθήσεις για μια ολόκληρη ζωή τότε στρώσε τον κ@λ@ σου να την τελειώσεις γιατί εκεί έξω η αγορά εργασίας δεν είναι παίξε γέλασε, ειδικά εαν η ειδικότητα προσφέρει αρκετά χρήματα, γιατί αργότερα θα λες γιατί δεν την τελείωσα παρόλο που μου άρεσε;

Είσαι από τους τυχερούς που πέρασαν στο πανεπιστήμιο και μάλιστα στην πρώτη επιλογή και μετά από τόσο κόπο και τόση προσπάθεια θέλεις να τα παρατήσεις; Εγώ θα σου πω να μην το κανεις, ειναι κριμα πραγματικά. Οσο για τα υπόλοιπα ο καθενας φιλοσοφει την ζωη διαφορετικα αναλογα με τα βιωματα του. Για μένα το σημαντικό είναι να την ζεις και να την απολαμβάνεις . Καλή τύχη σε ότι αποφασίσεις.

Πρέπει να ψάξεις λίγο μέσα σου και να βρεις τί ήταν αυτό που σε φρέναρε στο να παλεύεις για την επιστήμη που αγαπάς.
Να δεις δηλαδή αν αυτό οφείλεται σε κάποιον εξωτερικό παράγοντα ή στον ίδιο σου τον εαυτό. Και με αυτό το δεύτερο, εννοώ μήπως είσαι από τους χαρακτήρες που ενώ αρχικά ενθουσιάζονται εύκολα και προσπαθούν, στη συνέχεια κατά κάποιον τρόπο το πάθος τους εξανεμίζεται εξίσου εύκολα και χάνουν το ενδιαφέρον τους.
Αν ισχύει λοιπόν αυτό, θα το καταλάβεις από το να συμβαίνει και σε άλλους τομείς στη ζωή σου πέραν του μαθησιακού. Αν πάλι ήταν κάποιος εξωτερικός παράγοντας που σου έτυχε εκείνη την περίοδο, να τον βρεις και να τον απομονώσεις.
Όσο για το άλλο ερώτημα που θέτεις στην εξομολόγηση, εξαρτάται από το πόσο φιλόδοξος είναι ο καθένας και πάνω σε τί. Υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις ανθρώπων που δεν είναι φιλόδοξοι πουθενά. Οι περισσότεροι είμαστε, αλλά σε διαφορετικά αντικείμενα και εξαρτάται από την οπτική μας.
Εγώ ας πούμε, δεν είμαι καθόλου φιλόδοξος πάνω στο θέμα "μάθησης" όπως το εννοείς εσύ. Ούτε με νοιάζει να αφήσω κάτι στον κόσμο πίσω μου ως"έργο", "επίτευγμα" κλπ · δε με νοιάζει να αφήσω τίποτα στη Γη · ας παραμείνω άσημος και άγνωστος μεταξύ αγνώστων.
Η μοναδική μου "φιλοδοξία" (αν το πούμε έτσι) που είχα και έχω από τότε που γεννήθηκα, είναι να χαρώ και να απολαύσω τη ζωή όσο μπορώ περισσότερο.
Με κάθε κόστος.

Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου! Είναι σίγουρα και η δικιά σου "φιλοδοξία" όμορφη και εύχομαι να την επιτυχείς. Στη τελική οι χαρούμενοι ανθρώποι είναι αυτοί που κάνουν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος ακόμα και αν δε το καταλαβαίνουν.

Scroll to top icon