Βλέπω πίσω μου το "δράμα" των γονιών μου. Προσφυγιές, πόλεμοι, εμφύλιος, πείνα, αδικία, φτώχεια, δυστυχία. Και μετά βλέπω τη δική μου περιπέτεια. Ενα κορίτσι από το πουθενά να μπορεί σήμερα να μιλάει για τα πράγματα; Χα, χα, χα! Αυτό κι αν είναι αμερικάνικο όνειρο! Γι' αυτό είμαι αισιόδοξη και ήρεμη. Στη δικιά μου περίπτωση, η φτώχεια μάς έκανε και καλό! Μπορεί οι νέες δυσκολίες να αναδείξουν νέες δυνάμεις, καινούργια ταλέντα, φρέσκιες ιδέες και να γίνει κάτι μαγικό... Να γίνει ένα θαύμα!».
Από την Ελευθεροτυπία
