1. Το βιβλίο: Τετρακόσιες εβδομήντα μία σελίδες που διαβάζονται απνευστί μεν, με χαρακάκι, πέντε-έξι μολύβια και στυλό δε. Έμπειρος ο συγγραφέας, παλαίμαχο μέλος της παρέας που εδώ και είκοσι έτη υπογράφει λίαν ενδιαφέρουσες έρευνες, τόσο για πράγματα που συγκλονίζουν το πανελλήνιο όσο (και αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό) και για πράγματα που αρχικώς περνάνε απαρατήρητα, θεωρούνται τριτεύοντα, αμελητέες αμυχές στο κοινωνικό σώμα. Η ομάδα είναι ο Ιός της Κυριακής, ο συγγραφέας είναι ο Δημήτρης Ψαρράς (1953). Το βιβλίο είναι η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής (εκδ. Πόλις) και είναι σίγουρος ότι θα γίνει ταχέως
μπεστ-σέλερ, ακριβώς όπως και ο τόμος Βαϊμάρη - Η ανάπηρη δημοκρατία 1918-1933 του Heinrich A. Winkler (μτφρ. Άντζη Σαλταμπάση, εκδ. Πόλις), που έφτασε αισίως στην έκτη έκδοση και συνεχίζει να καλπάζει. Ο αναγνώστης θα βρει στεγασμένα εδώ όλα όσα θα ήθελε να μάθει για τη Χρυσή Αυγή, τα πρώτα της σκιρτήματα, τους ελιγμούς και μαιάνδρους της στην ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή, τα πεζοδρομιακά της, σύμφωνα με την ίδια, τη δράση των μελών της, τα έντυπά της, τους σφοδρούς διαγκωνισμούς της με τα άλλα ακροδεξιά και υπερεθνικιστικά μορφώματα, το πώς κατόρθωσε να τα σαρώσει και να αναλάβει την πρωτοκαθεδρία του ακροδεξιού χώρου και να διεισδύσει στις λαϊκές μάζες. Επίσης, θα μάθει ποιες είναι οι σχέσεις της Χρυσής Αυγής με τη θεωρία, τη λογοτεχνία και τη μουσική. Θα διαπιστώσει ότι η εν λόγω οργάνωση και οι συγγενείς της στην Ευρώπη συγκροτούν τη θεωρητική σκευή τους από ένα οιστρηλατημένο copy-paste χιτλερικών κειμένων, ότι περισσότερο εμπνέονται από τον γερμανικό ναζισμό παρά από τον ιταλικό φασισμό του Μπενίτο Μουσολίνι και ότι με άκρατο λαϊκισμό και τακτικισμό επιδιώκουν να προσαρμόσουν τις θέσεις τους και τη ρητορική τους σε άλλα, διάχυτα αντιδραστικά ρεύματα προς άγραν οπαδών και διεύρυνση της ισχύος τους. Δεν πρόκειται για έναν αιφνίδιο εφιάλτη, για ένα αναπάντεχο άλμα στην άβυσσο, για ένα απρόβλεπτο κατέβασμα του διακόπτη με συνέπεια την καταβύθιση στο έρεβος, αλλά για μια εκκόλαψη που, όπως δείχνει λίαν τεκμηριωμένα ο Δημήτρης Ψαρράς, βρήκε, και εξακολουθεί να βρίσκει, έδαφος. Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από το Καταστατικό της Οργάνωσης και από τον Εσωτερικό Κώδικα, και τα βρίσκουμε στις σελίδες 59-62 του βιβλίου.
2. Διαλεχτά Αποσπάσματα: «Ο εθνικοσοσιαλιστής Αρχηγός είναι ο παράκλητος που ενσαρκώνει τη μυστική φωνή του Αίματος […] ο υπέροχος απλοποιητής της θεωρίας και ο εξαγνιστής της πράξεως […]. Πλάι στα σκωληκόβρωτα ερείπια των δημοκρατικών κρατών βλέπαμε να φαντάζουν επιβλητικά τα οικοδομήματα των εθνών που είχαν την τύχη να οδηγούνται από μια ηγετική φυσιογνωμία. Η Γερμανία του Χίτλερ είναι φυσικά το λαμπρότερο απ’ αυτά, αλλά όχι και το μοναδικό.
Έτσι, η επιλογή μας είναι ξεκάθαρη. Πιστεύουμε στην Αρχή του Αρχηγού ως θεμέλιο πολιτειακής νομιμότητας […]. Απαγορεύεται εντός των γραφείων η ελευθεριάζουσα και αναρχούμενη εμφάνιση: απεριποίητα και μακριά μαλλιά και μούσια, ακατάστατη και έξαλλη αμφίεση, κάπνισμα, διότι αποτελεί δείγμα του ανεύθυνου και ασύδοτου τρόπου ζωής που δεσπόζει σήμερα στην κοινωνία μας και τον οποίο το εθνικοσοσιαλιστικό ήθος πολεμά αμείλικτα».
3. Εξ οικείων τα βέλη: Η πολυετής δράση δεν μπορεί να είναι αρραγής. Το συμπαγές μπάζει. Ο Αρχηγός δέχεται και αυτός επικρίσεις, πυρά, βέλη παλαιών φίλων ή/και οπαδών/υποτακτικών. Ο Δημήτρης Ψαρράς παραθέτει παραγράφους, εύγλωττες ασφαλώς, από το πόνημα/καταγγελία Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής του Χάρη Κουσουμβρή, παλαιότερα ηγετικού στελέχους και ταμία της οργάνωσης.
Αντιγράφω: «Απορώ με τον εαυτό μου που χρειάστηκε να σπαταλήσει 13 ολόκληρα χρόνια μέσα στο πιο αφύσικο περιβάλλον για να καταλάβει ό,τι πιο απλό σε ένα μόλις λεπτό, “πηδώντας από το ναυάγιο”. Γιατί η Χρυσή Αυγή […] δεν είναι παρά ένα κοινό, “ιδεολογικοφανές” ναυάγιο, ριγμένο στην ξέρα από έναν λαδωμένο “καπετάνιο”, ο οποίος αποζητά τα χρήματα της ασφάλειας». Ο οποίος «καπετάνιος», σύμφωνα με τον Κουσουμβρή, «αιωρείται μεταξύ Βασιλείας, Παγανισμού, Ορθοδοξίας, Αρχαιολατρείας, Επταετίας και Γεωργίου Παπαδοπούλου, παρ’ ολίγον Βουδισμού, Παλαιοημερολογιτισμού, Αγαμίας, Αντιφεμινισμού, 4ης Αυγούστου, Αστυνομοκρατίας, Παρα-καπιταλισμού και ατελείωτων συγχυσμένων καταστάσεων»
(σ. 245). Για την ίδια την οργάνωση αποφαίνεται: «Τίποτα δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τη Χρυσή Αυγή ως έναν ιδεολογικό έστω οργανισμό. Ένας παρανοϊκός αχταρμάς και πολύ της πάει! Ένα δηλαδή αυθεντικό παραμάγαζο όπου, μέσα σε σύγχυση ιδεών, θα μπορούσαν να κοντρολαριστούν ευκολότερα και να εξωθηθούν προς διάφορες κατευθύνσεις νεαρά άτομα προς υπηρέτηση αλλοτρίων συμφερόντων».
σχόλια