ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης γράφει για την Αθήνα της κρίσης

Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης γράφει για την Αθήνα της κρίσης Facebook Twitter
0

Είμαστε όλοι ο Αργύρης. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο επιγραμματικός τίτλος που θα απέδιδε ιδανικά την ουσία του βιβλίου «Η Πόλη και η Σιωπή» του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη (από εκδόσεις Καστανιώτη), ένα βιβλίο που γράφτηκε για όλους εμάς που ζούμε, ονειρευόμαστε και απελπιζόμαστε- γινόμαστε άλλοι ή προσπαθούμε να ανιχνεύσουμε τα κομμάτια μιας αποσαρθρωμένης προσωπικής ταυτότητας σε μια πόλη που καταρρέει.

Εγκλωβισμένοι στα κεφάλαια της δικής μας μυθιστορίας-όπως ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, άλλοτε ιδιοκτήτης μιας βιομηχανίας κουμπιών, σήμερα οδηγός ταξί σε αδιέξο δο-αδυνατούμε να βρούμε τη δική μας φωνή στον ορυμαγδό που γεννάει ως μετωνυμική αντίστιξη η κρίση.

Ο διόλου τυχαίος τίτλος «Η πόλη και η σιωπή» αναφέρεται σε αυτή ακριβώς την ηχηρή και πολύβουη παρουσία μιας πόλης-ντουντούκες, διαδηλώσεις, επεισόδια-σε αντιδιαστολή με την εσωτερική σιωπή που επιβάλλεται, σχεδόν αυτόματα, σε όλους μας. Σάμπως το μόνο που μένει στον καθένα από μας είναι να παραμείνει σιωπηλός από μια ανάγκη που μοιάζει σχεδόν αδήριτη. Ο Αργύρης Τρίκορφος, όπως ονομάζεται ο (αντι)ήρωας του βιβλίου, δεν μιλάει ακριβώς γιατί ξέρει ότι τα περιθώρια της αλλαγής ή μετατροπής της σημερινής κατάστασης είναι ελάχιστα-δεν μιλάει όταν τον αδικούν στη δουλειά και όταν τα αφεντικά τον καλούν να απολογηθεί (για κάτι που δεν φταίει), δεν μιλάει στους κακότροπους πελάτες και στις κυρίες που τον σπρώχνουν στο ασανσέρ, δεν μιλάει στην αναιδή κόρη του ή στην ίδια τη γυναίκα του, ακόμη κι όταν αποκαλύπτει ότι τον απατά.

Σαν ήρωας του Κάφκα αδυνατεί να καταλάβει πως εισήλθε σε αυτό το αδιέξοδο όπου κάθε επιλογή μοιάζει ισοδύναμη ή αδύνατη. Σε κάθε σελίδα του περίτεχνα δομημένου βιβλίου του Τζαμιώτη όπου η ειρωνεία και το δράμα εναλλάσσονται ιδανικά, υπάρχουν διάσπαρτα τα καφκικά περιστατικά που συναντάμε όλοι στο διάβα μας: εξαγριωμένα πιτσιρίκια στα Εξάρχεια, κάποιοι να δέρνουν έναν φτωχοδιάβολο, τα ναυάγια της ζωής στα πέριξ της Ομονοίας, ένας τρωγλοδύτης να προσπαθεί να μεταφέρει ένα θεόρατο ψυγείο, άνδρες προς άγραν εξωτικής σαρκός μεθυσμένοι από την απελπισία μάλλον παρά τη λαγνεία.

Τίποτα δεν είναι παρηγορητικό στις σελίδες του Τζαμιώτη εκτός από την ίδια την καλοστημένη, εξαιρετική του αφήγηση που έρχεται να αποδείξει ότι τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας η λογοτεχνία μεγαλουργεί. Ο Μπέρνχαρντ έγραψε την αριστοτεχνική βιογραφία του κυριολεκτικά μέσα από τα συντρίμμια και ο δικός Ροΐδης έγινε παρανοικά και υπέροχα δηκτικός παρατηρώντας την αποσαρθρωμένη Αθήνα.

Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης γράφει για την Αθήνα της κρίσης Facebook Twitter

Σήμερα λοιπόν τον ρόλο του τοποτηρητή των συνειδήσεων αποκτά ο φτωχός τιμονιέρης του Τζαμιώτη σάμπως για να μας θυμίσει ότι το μερτικό στη δημιουργία και τον πόνο τον έχουμε εξίσου όλοι. Διότι ακόμη και όταν ο ήρωας του καλείται να αποφασίσει για το αν θα πάει με το μέρος των καλών ή των κακών, αν χάσει τα λογικά του ή αυτοκτονήσει-γιατί όλα αυτά μας θυμίζει διαρκώς η πένα του Τζαμιώτη είναι θέμα απόφασης-δείχνει να μιλάει με τα δικά μας λόγια.

Μοιράζεται τη δική μας γλώσσα και προσφεύγει στη δική μας θυμοσοφία (τα ιερά λόγια του πατέρα και τα αριστοτεχνικά φτιαγμένα ρεμπέτικα). Κι όταν τελικά αποφασίζει να παραδώσει τον χαμένο θησαυρό-χρήματα που βρίσκει στο ταξί του-δεν το κάνει για να θυμίσει τίποτα άλλο από τη χαμένη μας αξιοπρέπεια.

Ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης γράφει για την Αθήνα της κρίσης Facebook Twitter

Όχι με τρόπο ηθικολογικό αλλά φαντασιακό προστρέχοντας στην ελληνική περηφάνια και σεμνότητα που είναι βαθιά φωλιασμένη στην καρδιά και χρειάζεται μόνο λίγη ανθρωπιά για να ξεθαρρέψει.

Το βιβλίο του Τζαμιώτη δεν είναι τίποτα άλλο από μια επιστροφή στον χαμένο ανθρωπισμό που έρχεται να θυμίσει ότι η ελληνικός κόσμος υφίσταται ακόμη πιο δυναμικά μέσα από την πιο ανεπαίσχυντη αλλοτρίωσή του. Είπαμε ο Αργύρης Τρίκορφος είναι ένας από εμάς-και ο Τζαμιώτης καλά κάνει που έρχεται να μας τον θυμίσει ακριβώς τώρα.

 Ο Κωνσταντίνος Δ. Τζαμιώτης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1970 και σήμερα ζει στην Αθήνα. Εργάστηκε στην τηλεόραση, στη διαφήμιση και στον κινηματογράφο-τον οποίο και σπούδασε. Υπήρξε διευθυντής του «Αντί» και του "Highlights".

Έχει γράψει τα βιβλία: "Η συνάντηση" (Ίνδικτος, 2002), "Βαθύ πηγάδι" (Ίνδικτος, 2003), "O βαθμός δυσκολίας" (Ίνδικτος, 2004), "Παραβολή" (Καστανιώτης, 2006), "Η εφεύρεση της σκιάς" (Καστανιώτης, 2008), και σε διάφορες συλλογικές εκδόσεις.

Βιβλίο
0

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ