ΒΙΒΛΙΟ
Βιβλίο /

Τι είναι αυτό που σας κάνει να παρατήσετε ένα βιβλίο στη μέση;

H ψυχολογία της εγκατάλειψης βιβλίων

Τι είναι αυτό που σας κάνει να παρατήσετε ένα βιβλίο στη μέση; Facebook Twitter
ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ
ΤΗΣ ΛΕΝΑΣ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ
51

Δεν είναι κάπως θέμα ταμπού; Λέμε με μεγάλο ενθουσιασμό για τα βιβλία που αγαπήσαμε, αλλά διστάζουμε να μιλήσουμε για όσα εγκαταλείψαμε, ειδικά σε ανθρώπους που δεν ξέρουμε καλά, ακόμη πιο ειδικά, όταν πρόκειται για βιβλία – σταθμούς στη λογοτεχνία. Υπάρχει κάτι κατακριτέο σ' αυτό, ένα είδος ανευθυνότητας, εφηβικής επανάστασης, προκαλεί μομφές: «Ποια, αυτή που δεν κατάφερε να τελειώσει βιβλίο με εκατό σελίδες;»

Παλιότερα ο ψυχαναγκασμός μου απαγόρευε να αφήνω βιβλία στη μέση. Αυτά που αγόραζα μόνη μου, τα διάβαζα μέχρι το τέλος, ακόμη κι αν μου έσφιγγε η βαρεμάρα το λαιμό. Τέσσερις οι λόγοι:

Α) Αυτό είναι που ξεχωρίζει τους αναγνώστες από τους χομπίστες
Β) Το πλήρωσα, θα το διαβάσω. Αδιάβαστες σελίδες είναι πεταμένα λεφτά.
Γ) Μπορώ να το κρίνω μόνο αν το διαβάσω ολόκληρο
Δ) Μπορεί ξαφνικά να αλλάξει και να αρχίσει να μου αρέσει (δεν έχει γίνει ποτέ)

Τα χρόνια πέρασαν, η αυστηρότητα χαλάρωσε, ο ψυχαναγκασμός περιορίστηκε, οι ταμπέλες κατέβηκαν, συνειδητοποίησα ότι ο χρόνος τελειώνει, τα φτηνά και δωρεάν βιβλία λόγω kindle, κάτι από όλα αυτά, όλα αυτά μαζί, και οι κανόνες χαλάρωσαν. Σιγά σιγά άρχισα να αφήνω πολλά στη μέση, ακόμη και βιβλία ογκόλιθους. Τώρα πλέον μπορώ να αφήσω βιβλίο και μετά από σελίδες. Έχω φτάσει στο άλλο άκρο: έχω αφήσει βιβλίο μετά την πρώτη πρόταση. Δεν προλαβαίνω να διαβάσω όσα θέλω σ' αυτή τη ζωή, οπότε δεν θέλω να χάνω χρόνο με βιβλία που δε συναρπάζουν.

Τι είναι αυτό που μας κάνει να γυρίσουμε με αγωνία τη σελίδα; Τι είναι αυτό που μας κάνει να σκεφτόμαστε ένα βιβλίο, να βιαζόμαστε να τελειώσουμε τις δουλειές μας για να το ξαναπιάσουμε, να ξενυχτάμε διαβάζοντας ενώ αρχίζει να ξημερώνει; Αυτές οι περιπτώσεις είναι λίγες, αλλά η ένταση τόσο μεγάλη, η απόλαυση τόσο χορταστική, που σαν ναρκομανής βρίσκομαι σε συνεχή αναζήτηση της επόμενης δόσης.

Το Good Reads έκανε τα ερωτήματα εικόνα. Μερικοί δηλώνουν συγκεκριμένους λόγους για να σταματήσουν την ανάγνωση: «όταν δε συμπαθώ τον κεντρικό χαρακτήρα» (ξέρω ότι υπάρχει αυτή η αιτιολόγηση, ποτέ μου δε μπόρεσα να την καταλάβω). Άλλοι όμως λένε «όταν είναι βαρετό». «Όταν το γράψιμο είναι αδύναμο». Μα αν ξέραμε από τι χαρακτηρίζεται μια ενδιαφέρουσα ιστορία και τι σημαίνει δυνατό γράψιμο, θα ήμασταν όλοι συγγραφείς!

Τι είναι αυτό που σας κάνει να παρατήσετε ένα βιβλίο στη μέση; Facebook Twitter

Και τώρα, η ώρα της εξομολόγησης: κι εγώ έχω εγκαταλείψει τα τρία από τα πέντε πιο παρατημένα βιβλία της «σημαντικής» λογοτεχνίας. Δεν πρόκειται όμως να παραδεχτώ ποια.

Βιβλίο

Tags

51

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Γκάρι Ιντιάνα δεν μένει πια εδώ 

Απώλειες / Γκάρι Ιντιάνα (1950-2024): Ένας queer ήρωας του νεοϋορκέζικου underground

Συγγραφέας, ηθοποιός, πολυτάλαντος καλλιτέχνης, κριτικός τέχνης, ονομαστός και συχνά καυστικός ακόμα και με προσωπικούς του φίλους, o Γκάρι Ιντιάνα πέθανε τον περασμένο μήνα από καρκίνο σε ηλικία 74 ετών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τζούλια Τσιακίρη

Οι Αθηναίοι / Τζούλια Τσιακίρη: «Οι ταβερνιάρηδες είναι ευεργέτες του γένους»

Με διαλείμματα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, έχει περάσει όλη της τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας - το ξέρει σαν την παλάμη της. Έχει συνομιλήσει και συνεργαστεί με την αθηναϊκη ιντελεγκέντσια, είναι άλλωστε κομμάτι της. Εδώ και 60 χρόνια, με τη χειροποίητη, λεπτολόγα δουλειά της στον χώρο του βιβλίου και με τις εκδόσεις «Το Ροδακιό» ήξερε ότι δεν πάει για τα πολλά. Αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα απ’ όσα της επιφύλαξε η μοίρα «εις τον ρουν της τρικυμιώδους ζωής της».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«H woke ατζέντα του Μεσοπολέμου», μια έκδοση-ντοκουμέντο

Βιβλίο / Woke ατζέντα είχαμε ήδη από τον Μεσοπόλεμο

Μέσα από τις «12 queer ιστορίες που απασχόλησαν τις αθηναϊκές εφημερίδες πριν από έναν αιώνα», όπως αναφέρει ο υπότιτλος του εν λόγω βιβλίου που έχει τη μορφή ημερολογιακής ατζέντας, αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος κόσμος βαμμένος στα χρώματα ενός πρώιμου ουράνιου τόξου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Βιβλίο / Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Μια νέα ερευνητική έκδοση του Ιδρύματος Ωνάση, ευχάριστη και ζωντανή, αφηγείται την ιστορία της πολυκατοικίας αλλά και της πόλης μας με τις μεγάλες και τις μικρότερες αλλαγές της, μέσα από 37 ιστορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της νεωτερικότητας

Βιβλίο / Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της εποχής μας

Το δοκίμιο «Νεωτερικότητα και χυδαιότητα» του Γάλλου συγγραφέα Μπερτράν Μπιφόν εξετάζει το φαινόμενο της εξάπλωσης της χυδαιότητας στην εποχή της νεωτερικότητας και διερευνά τη φύση, τα αίτια και το αντίδοτό της.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Βιβλίο / «Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Μια κουβέντα με τη Δανάη Σιώζιου, μία από τις πιο σημαντικές ποιήτριες της νέας γενιάς, που την έχουν καθορίσει ιστορίες δυσκολιών και φτώχειας και της οποίας το έργο έχει μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες.
M. HULOT
«Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Βιβλίο / «Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Μια επίκαιρη συζήτηση με την εγκληματολόγο Αναστασία Τσουκαλά για ένα πρόβλημα που θεωρεί «πρωτίστως αξιακό», με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου της το οποίο αφιερώνει «στα θύματα, που μάταια αναζήτησαν δικαιοσύνη».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Η διαμάχη ανάμεσα στην Τζόαν Ντίντιον και την Ιβ Μπάμπιτζ συνεχίζεται και μετά θάνατον σε μια «διπλή» βιογραφία

Βιβλίο / Τζόαν Ντίντιον vs. Iβ Μπάμπιτζ: Μια διαμάχη που συνεχίζεται και μετά θάνατον

Η Ντίντιον και η Μπάμπιτζ πέθαναν με διαφορά έξι ημερών τον Δεκέμβριο του 2021: «Θέλω να πιστεύω ότι η Τζόαν Ντίντιον έζησε μια επιπλέον εβδομάδα από κακία», είχε γράψει τότε μια δημοσιογράφος σε ένα tweet που έγινε viral.
THE LIFO TEAM

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
nope
Αχ αυτός ο ψυχαναγκασμός... Έχω διαβάσει τα άπαντα του Τόλκιν (μέχρι και το Σιλμαρίλιον) τελείως ψυχαναγκαστικά. Έλεγα δεν μπορεί... όλοι τα καλύτερα λένε. Ε, δεν είναι για μένα παρόλο που οτιδήποτε σε fantasy το καταβροχθίζω! Υπέφερα μέχρι να τα τελειώσω!!! Και προς το παρόν (παρόν γιατί ψυχαναγκαστικα θα τα τελειώσω και αυτά σε κάποια φάση), έχω αφήσει στη μέση το Όνομα του Ρόδου (με κάνει να νιώθω τελείως χαζή ο λόγος του, μου παίρνει αρκετή ώρα μέχρι να κατανοήσω ό,τι διαβάζω) και το "For whom the bell tolls" το οποίο ξεκίνησα έχοντας προηγούμενη καλή εμπειρία από Χέμινγουεη αλλά... η υπόθεση του συγκεκριμένου, δεν μου αρέσει.
Moonchild
Οι λόγοι που παρατώ ένα βιβλίο στη μέση είναι οι εξής:1. Είναι δώρο και όχι αγορασμένο από εμένα. Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους, αλλά συνήθως αυτά που μου κάνουν δώρο δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που μου αρέσει να διαβάζω, καθώς είναι αυτά που οι άλλοι νομίζουν ότι έχουν σχεση με ότι μου αρέσει να διαβάζω.2. Δεν διαβάζω ποτέ μπεστ σέλλερ, διότι τις περισσότερες φορές είναι μάπα το καρπούζι. Ίσως μετά από χρόνια να δώσω μια ευκαιρία, σπανίως όμως.3. Μερικά βιβλία είναι τόσο βαρετά, που απορώ κιόλας πώς θεωρούνται πολύ καλά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πόσο γρήγορα βαρέθηκα καθώς θεωρούσα ότι ήταν το λιγότερο άπνευστα τον "Καιρό των Χρυσανθέμων", το "Αθηνά, ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη" και κάποια άλλα.4. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να ψυχαναγκαστώ διαβάζοντας κάτι που δεν μου αρέσει, ίσως τώρα λόγω ηλικίας, 39. Νεότερη όμως, από ψυχαναγκασμό τα διάβαζα...5. Προκειμένου να μην την πατήσω με βιβλία που δεν θα αξίζουν τα λεφτά τους, αυτό που κάνω είναι να πάρω το βιβλίο στα χέρια μου και να διαβάσω πρώτα την περίληψη στο οπισθόφυλλο και μετά κάποιες τυχαίες σελίδες του βιβλίου. Αν μου κάνει κλικ, το αγοράζω.6. Δεν ακούω, παρά πολύ σπάνια, τη γνώμη των βιβλιοπωλητών. Συνήθως δεν έχουν ιδία άποψη και παπαγαλίζουν αυτά που ακούνε.7. Τέλος, εμπιστεύομαι έναν - δύο κριτικούς που ταιριάζουν τα χνώτα μας.Αυτά, συγγνώμη αν σας κούρασα !
\"Λαβρέντις\"
\"Λαβρέντις\"
Δεν παρατάω βιβλία στη μέση, λόγω ψυχαναγκασμού.... Ένα μόνο παράτησα στη μέση και ούτε που ξανασχολήθηκα, καθώς ήταν μάθημα της σχολής: το Κοινωνικό Συμβόλαιο του Ρουσώ!Πήρα την ανάλυση, βρήκα και μια αξιόλογη μετάφραση με σχόλια, αλλά.... ο εγκέφαλός μου αρνούνταν να εννοήσει τί ήθελε να πει ο ποιητής!!!!Ευτυχώς στο εξάμηνο είχε κι άλλα δύο βιβλία και κατάφερα να περάσω το μάθημα... 3-4 φορές το έδωσα βέβαια, γιατί όλο και κάτι έπεφτε από αυτό το ακατανόητο για μένα βιβλίο!!!!Τραγικό!!!!
Integrin
Integrin
Το "Εκκρεμές του Φουκώ" το διαβασα μια φορα και δεν το καταλαβα αλλά μου κίνησε μια καποια περιέργεια, το διαβασα δευτερη και κρατουσα σημειωσεις (...) και με ενθουσίασε την τρίτη φορά, διοτι ειχα και το σκονάκι, τις σημειώσεις διπλα μου.Παράτησα το "Εγκλημα και Τιμωρία" στις πρώτες δυό σελίδες πριν 15 χρονια. Φετος το ξανάπιασα.Παράτησα το "Ο φτωχούλης του Θεου" περίπου στη μέση πριν κανένα χρόνο και δεν το έχω ξαναπιάσει ακόμα.Το Atlas shrugged το διάβασα μονορουφι - ισως το μονο βιβλίο που μπορει να διαφωνω με την ιδεολογία αλλα με συνεπήρε τόσο πολύ.Δηλώνω ένοχη στο οτι διάβασα τον Κώδικα Ντα Βιντσι σε δυο μερες. Γενικώς μπορει να μην διαβάσω ενα βιβλίο συνεχόμενα από την αρχή μεχρι το τέλος, και να παρεμβάλλω άλλα βιβλία ενδιάμεσα, αλλα αμα ξεκινησω κάποιο το τελειωνω, συνεχίζοντας απο το σημείο που το αφησα. Ακόμα κι αν μου πάρει 2 χρονια...
agremat
agremat
Λένα σου' χω πει πολλές φορές ότι σε ζηλεύω (άσχετο) να είσαι πάντα καλά. Διάβασα 2 φορές τον Οδυσσέα από ελληνική μετάφραση γεγονός που δηλώνει ανεπάρκεια για τη σωστή κατανόηση του έργου. Έστω όμως και μ' αυτό και παρόλο που υπέφερα να το τελειώσω, να το κατανοήσω, ήταν πολύ σημαντική εμπειρία. Σίγουρα σπουδαίο έργο, παρόλο που ένα πολύ μικρό μέρος της όλης δημιουργίας αντιλήφθηκα. Υπάρχουν βιβλία που δεν σ' αφήνουν να τ'αφήσεις αλλά δεν τα θεωρώ (και απ' ότι καταλαβαίνω κι άλλοι δεν τα θεωρούν) αξιομνημόνευτα. Ίσως δεν είναι ψυχαναγκασμός αλλά η αξία του δημιουργήματος που σε ξεπερνά και παρόλο που ταλαιπωρήθηκες "ομορφαίνει" την ψυχή σου. Δε σε ξέρω αλλά σ'αγαπώ πολύ σε διαβάζω στην Α μπα και θέλω (ειλικρινά) να είσαι ευτυχισμένη.
vivoula
Δυο φορες ξεκινησα τον Οδυσσεα αλλα δεν!Οσο κι αν αναγνωριζω την λογοτεχνικη αξια του μαλλον θα επρεπε να συνοδευεται απο ενα αναγνωστικο βοηθημα.Δυσκολο!
Moonchild
Ο Οδυσσέας δεν διαβάζεται χωρίς βοήθημα. Πολύ καλή και προσεγμένη έκδοση είναι των εκδόσεων ΤΟΠΟΣ, η οποία έχει πολύ καλή μετάφραση του "Οδυσσέα" και τον οδηγό ανάγνωσης. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι και τα δύο μαζί έχουν κοντά στα 70€. Έχω σκοπό να τα αγοράσω εδώ και δύο χρόνια, αλλά που τα λεφτά ???
Aloutero
Aloutero
Είναι δυνατόν να καταπιεζόμαστε και σε αυτό το θέμα??? Δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει ένα βιβλίο και συνεχίζουν να το διαβάζουν? ΓΙΑΤΙ?????? Η τέχνη (σε οποιαδήποτε μορφή της) δεν είναι προς τέρψιν ή/και αφύπνιση της ψυχής? Εγώ βαριέμαι τα βιβλία για οποία γίνεται ο κακός χαμός και "πρέπει" όλοι να τα διαβάσουμε, για να πούμε ότι τα διαβάσαμε.... όπως το αδιανόητα βαρετό "ο ιούδας φιλούσε υπέροχα" το οποίο ήταν το μεγαλύτερο φιάσκο που υπήρξε ποτέ σε ελληνικό βιβλίο αλλά και το "Μυστικό" και διάφορα άλλα συναφή..... Δεν υπάρχει "ΠΡΕΠΕΙ" σε αυτό που τρέφει το μυαλό και την ψυχή σου......
John Mok
John Mok
το συνολο των βιβλιων που εχω διαβασει, σιγουρα δεν αποδειχθηκαν ολα φοβερα δημιουργηματα. αλλα εχω φτασει στο συμπερασμα πως:1) οι ανθρωποι που σου προτεινουν να διαβασεις καποιο βιβλιο επειδη το βρηκαν αριστουργημα, τις περισσοτερες φορες θα εχουν αδικο, επειδη τα ενδιαφεροντα σας ποικιλουν. ετσι καποιο βιβλιο που αυτοι το βαθμολογουν με 10, υπαρχει περιπτωση εσυ να το βαθμολογησεις με 0.2) εχω πεσει απειρες φορες στην παγιδα να συνεχισω ενα βιβλιο, μονο και μονο επειδη το αγορασα η το δανειστηκα. λαθος. αυτη ειναι μια απο τις μεγαλυτερες μορφες ψυχαναγκασμου. ο συγγραφεας προσπαθει πολλες φορες με το ζορι να σε κανει να συμπαθησεις το βιβλιο.3) μιλωντας καθαρα υποκειμενικα, ποτε δεν μπορεσα να ''χωνεψω'' βιβλια που ηταν γραμμενα σε μορφη που μονο μια ιδιοφυια θα μπορουσε να αποκρυπτογραφησει. παραξενη γλωσσα και νοηματα που πρεπει να σκεφτεσαι δεκαετιες για να τα βρεις. δεν ειπα οτι τα θελω ετοιμα, αλλα ρε φιλε συγγραφεα ελεος. πες μου τι βλεπεις μηπως μπορεσω και εγω να το δω.συγγνωμη αν κουρασα.
conchis
conchis
όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο γρήγορα περνάει ο χρόνος και τόσο πιο πολύ τον εκτιμάμε. άρα κ πιο εύκολα παρατάς το Ulysses του Τζόις και το Neuromancer tou Gibson στα αγγλικά για μένα- στα ελληνικά ήταν καλύτερα τα πράγματα- επίσης του Τολκιν το Silmarillion κάπου στο 1500ό όνομα
ανώριμος23
ανώριμος23
Eγώ παράτησα το Ουράνιο Τόξο της βαρύτητας 3-4 φορές στο παρελθόν, μια ποιητική συλλογή του Τίτου Πατρίκιου που μου είχε κάνει δώρο η αδερφή μου και τέλος το VALIS του philip k. dick. Το τελευταίο και να το διάβαζα δε θα θυμόμουν τίποτα στο τέλος. Δεν ειμαι γενικά από αυτούς που θα καταπιεστούν για να τελειώσουν 1 βιβλίο, υπάρχουν 1 εκατ βιβλία εκεί έξω και η ζωή είναι πολύ μικρή για να τα διαβάσουμε όλα
argina
τελικα, οι λογοι που εγκαταλειπουμε ενα βιβλιο, ειναι οσοι και οι αναγνωστες. εζησα κι εγω φυσικα τον ψυχαναγκασμο της αναγνωσης (μα αφου προκειται για αριστουργημα του χωρου, δεν πρεπει να εχω αποψη;) αλλα μετα 'απελευθερωθηκα'συνειδητοποιωντας πως με το ζορι παντρεια δεν γινεται -ακομη κι αν ο γαμπρος/νυφη ειναι το 'τελειοτερο' πλασμα του κοσμου. εξαλλου το βαρετο/ασφυκτικο/αδιαφορο/... του ενος μπορει να ειναι το αριστουργημα ενος αλλου, αυτο το βιβλιο, που θα μεινει μηνες μετα το περας της αναγνωσης στο κομοδινο, για συντροφια και παρηγορια.
sophcasagrande
sophcasagrande
Το ulysses ειναι δυσκολο να χονευτει οντως! Μπορει να ειμαι εγω και η βαρεμαρα μου, αλλα ειναι πραγματικα ενα βιβλιο που δυσκολευει τον αναγνωστη..αλλα συνηθος δεν παραταω ποτε βιβλια, και πριν το αγορασω στο βιβλιοπολειο ητε διαβαζω ενα preview στο google η μια οποιαδηποτε σελιδα! Βοηθαει!
Oti_Tou_Fanei
Ωραιο το αρθρο σας αυτο, προσωπικα θα προσθεσω αλλο εναν λογο που μπορει καποιος να αφησει ενα βιβλιο στη μεση, περα απο τους προφανεις λογους.Το να ταυτιστεις τοσο πολυ με την "ηρωιδα" του βιβλιου και να σου δημιουργειται τετοια ενταση που να μην μπορεις να την διαχειριστεις και να σου βγαινει υπερβολικος συναισθηματισμος, κλαμματα κτλ.Προσωπικα ειμαι πολυ αισιοδοξος ανθρωπος. Εκεινη την περιοδο ομως δεν ημουν κ στα καλυτερα μου με αποτελεσμα να αγορασω ενα καταπληκτικο βιβλιο κατα τα άλλα, αλλά δεν μπορεσα να διαχειριστω την επιπλεον "συναισθηματικη" φορτιση που μου δημιουργουσε. Στο μελλον ομως, οταν θα νιωσω παλι ετοιμη θελω να το ξανα ξεκινησω απο εκει που το αφησα, για να μαθω επιτελους το... τελος της ηρωιδας και ευελπιστω να ειναι καλο. :-))
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Έχω παρατήσει πολλά βιβλία για -κυρίως- τους κάτωθι λόγους1. Το θέμα προκείπτει βαρετό2. Έλλειψη gayness ή queerness3. Ανέμπνευστη γραφή 4. Έλλειψη διάθεσης, χρόνου, βιβλιο-διαύγειας.Ένα από αυτά ήταν και ο Μόμπι-Ντικ, για 2 ποταπούς λόγους: 1. Κατάλαβα ότι το "γαμπριάτικο νυχτερινό σφιχταγκάλιασμα" του "βάρβαρου" Queequeg στον Ishmael ήταν μόνο ένα κι αυτό "κατά λάθος".και 2. επειδή, ειλικρινά η paperback (!) (Σελ: 926) έκδοση είναι σούπερ άβολη στο να τη διαβάζεις.ρε νονά sorry.
Θεμος
Θεμος
Φαντασου να λεγε ενας αλλος "το παραταω μολις δω queerness"...τελικα διαβαζουμε για να φουντωσουμε αυτο που ηδη νοιωθουμε. Κι οποιος νοιωσει πολλα και διαφορα, τοσο πιο πλατια θα διαβασει.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
...Άχ! Άσε, άσε! Και παραέχω φούντωση τον τελευταίο καιρό.Άλλο βιβλίο που παράτησα για παρεμφερή λόγο (που δεν αφορά στον όγκο και την βιβλιοδετική μορφή του): Το Άρωμα του Ονείρου (τράτζικ όμως;)
monse
Τι περίεργο! Εγώ πάλι έπαθα ακριβώς το αντίθετο με το Λύκο της Στέππας. Για πολλά χρόνια το είχα στη βιβλιοθήκη μου και δεν το άνοιγα (γενικά δεν διαβάζω σοβαρή λογοτεχνία). Όταν τελικά το ξεκίνησα, φαίνεται ότι ήμουν στην κατάλληλη διάθεση και δεν μπορούσα να το σταματήσω. Μου έχει μείνει σαν ένα γοητευτικό, συγκινητικό μυθιστόρημα, πολύ καλύτερο απ' ό,τι περίμενα.
george79
george79
Όσον αφορα την ξενη λογοτεχνια η μεταφραση συμφωνω οτι ειναι πολυ σημαντικη. Είχα διαβασει το μαγικο βουνο (όλο) απο αθλια μεταφραση και γελαγα (δεν μπορουσα να καταλαβω πως πηρε νομπελ με αυτο το βιβλιο). Το ξαναδιάβασα απο καλη μεταφραση(ειχα πεισμωσει) και εγινε ενα απο τα αγαπημένα μου.Όσον αφορα τον Οδυσσέα, είναι βιβλίο που ΔΕΝ μεταφραζεται (όπως και η ποιηση κατα τη γνώμη μου). Αν δε μπορεις να διαβασεις το πρωτοτυπο (νομιζω οτι ουτε με αγγλικη φιλολογια μπορεις λογω γαελικων κτλ) εκτος απο τις εξωκειμενικες αναφορες εχεις να αντιμετωπισεις και το μοντερνο ύφος. Όσοι παντως ειναι αποφασισμενοι, υπάρχει και οδηγος...την πρωτη φορα το διαβασα μεχρι τη μεση. Την δευτερη με οδηγο καταφερα και το διαβασα όλο, αφού πρωτα διαβαζα 2 φορες τί ελεγε ο οδηγος για το καθε κεφαλαιο και μετα εμπαινα στο πρωτοτυπο (για λογους υγειας ειχα αφθονο χρονο - 7 μηνες μου πηρε.....!).
κος Τεπενδρής
κος Τεπενδρής
Εχω αφήσει τον «μύθο του σίσυφου» του καμύ στην τρίτη σελίδα. Δεν καταλάβαινα τι ακριβώς έλεγε. Προσπαθουσα να καταλάβω και αφαιρούμουν. Πιθανόν να έφταιγε η μετάφραση. Χ. δημουλίδου «σουίτα στον παράδεισο». Δώρο από πρώην. Μία σελίδα και ούτε. Αηδία.Καζαντζάκης «ασκητική». Συμπυκνωμένο χώμα και αίμα και πολλοί πρόγονοι που ουρλιάζουν «το χρέος!»Προσοχή: πρόκειται γιά άλλη κατηγορία συγγραφέα.Προτείνω λιγότερο πυκνογραμμένα του έργα (π.χ. «βίος και πολιτεία του αλέξη ζορμπά»)
miss marple
miss marple
Όταν διαβαζω κακη μεταφραση, κλεινω το βιβλιο και τρεχω-αν κατεχω τη γλωσσα- να βρω το πρωτοτυποΕπισης, ο υπερ-επεξηγηματικος λογος (που πολλες φορες ειναι αφορητα ηθικοπλαστικος) με κουραζει, οπως επισης και...οι ατελειωτες περιγραφες.Τελος, ενα βιβλιο που -υποτιθεται- διαβαζα για το μεταπτυχιακο μου, ηταν γαλλικο και sooo meta-, αλλα το παρατησα γιατι δεν ειχε καθολου τελειες(!).φυσικα ισχυριστηκα οτι το διαβασα και το εκτιμησα. δεοντως.