Αν λάβει κανείς υπόψη σύνθετες «ονοματολογικές» ενώσεις ζευγαριών όπως το αείμνηστο «Brangelina» (Brad + Angelina) ή το ακόμα εν ισχύ «Kimye» (Kim + Kanye), θα μπορούσε να συμπεράνει ότι τέτοιου είδους «πορτ μαντώ» ονόματα είναι προϊόντα του 21ου αιώνα. Τα σημερινά δημιουργικά / καλλιτεχνικά / συνεργατικά ζευγάρια, είναι «της πλάκας» σε σύγκριση με το τρίο "PaJaMa", ένα αμάλγαμα του Paul Cadmas, του Jared French και της Margaret French που δημιουργούσαν και ζούσαν μαζί ως πολυερωτικό καλλιτεχνικό τρίγωνο για είκοσι και πλέον χρόνια, από το 1937 και μετά.
Οι τρεις τους είχαν συναντηθεί ως νεαροί καλλιτέχνες στη Νέα Υόρκη. Ο Cadmus ειδικευόταν στο έργο του σε στυλιζαρισμένες ομοερωτικές ενώ ο Jared French έκανε πίνακες «μαγικού ρεαλισμού». Έγιναν φίλοι και μετά εραστές. Ακολούθως ο Jared ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε την επίσης εικαστικό Margaret το 1937 και το πράγμα μπλέχτηκε, αλλά με δημιουργικούς τρόπους.
Τα σημερινά δημιουργικά / καλλιτεχνικά / συνεργατικά ζευγάρια, είναι «της πλάκας» σε σύγκριση με το τρίο "PaJaMa", ένα αμάλγαμα του Paul Cadmas, του Jared French και της Margaret French που δημιουργούσαν και ζούσαν μαζί ως πολυερωτικό καλλιτεχνικό τρίγωνο για είκοσι και πλέον χρόνια, από το 1937 και μετά.
Ξεκίνησαν να ζουν μαζί και να φωτογραφίζουν τους εαυτούς τους αλλά και άλλους καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και ένα άλλο τρίγωνο που παρουσιάζεται στην έκθεση. Πρόκειται για τον George Platt Lynes, τον Glenway Wescott και τον Monroe Wheeler. Όπως και στην περίπτωση του τριγώνου «PaJaMa», η cool κομψότητα και η απέριττη ασπρόμαυρη αισθητική των φωτογραφιών (που τραβούσε κυρίως ο Lynes) τις κάνει να φαίνονται εξαιρετικά στυλάτες αλλά και πολύ σύγχρονες και δεν είναι τυχαίο ότι έχουν εμπνεύσει πολλούς μεταγενέστερους φωτογράφους – εικαστικούς όπως ο Robert Mapplethorpe.
Αυτές είναι δυο από τις λιγότερο γνωστές αλλά περισσότερο συναρπαστικές περιπτώσεις ερωτικών τριγώνων (του 20ου αιώνα, και ειδικότερα της εποχής του μοντερνισμού) στην τέχνη που παρουσιάζονται στην έκθεση «Μοντέρνα Ζευγάρια» (η δεύτερη λέξη εντός εισαγωγικών και με την πιο ευρεία έννοιά της) που εγκαινιάστηκε με τη συνεργασία του παρισινού Centre Pompidou, στο Barbican του Λονδίνου και θα διαρκέσει μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου.
Μια άλλη χαρακτηριστική περίπτωση «δημιουργικού τριγώνου» από τις σαράντα περίπου που παρουσιάζονται στην έκθεση, είναι αυτή του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι και του ζεύγους Όσιπ και Λίλια Μπρικ που ερωτεύτηκαν από κοινού και με πάθος τον μεγάλο Ρώσο ποιητή όταν τον είδαν να απαγγέλει σε ένα σουαρέ το 1915. Όταν αργότερα ο Όσιπ ανακάλυψε ότι η γυναίκα του είχε κοιμηθεί μαζί του, η απόκρισή του ήταν η εξής: «Μα πώς θα μπορούσες να αρνηθεί κανείς οτιδήποτε σ' αυτόν τον άνδρα;». Συγγραφέας ο ίδιος αλλά και εκδότης, ο Όσιπ Μπρικ ενίσχυσε όσο λίγοι την καριέρα του νεαρού ποιητή.
Το ερωτικό τους τρίγωνο θα διαρκούσε για δεκαπέντε χρόνια, μέχρι την αυτοκτονία του Μαγιακόφσκι το 1930, στα 36 του. Αργότερα την ίδια χρονιά, η Λίλια ζήτησε και πήρε διαζύγιο από τον Όσιπ. Η σχέση μεταξύ των τριών μπορεί να υπήρξε μακρόχρονη, αλλά δεν ήταν χωρίς τρικυμιώδεις εντάσεις. Και οι τρεις τους είχαν άλλους εραστές και οι ζηλοτυπίες ήταν συχνές, ειδικά από τη μεριά του ευέξαπτου Μαγιακόφσκι. Πολλά από ποιήματα του ήταν αφιερωμένα στη Λίλια και σε κάποια από αυτά αντικατοπτρίζονται γλαφυρά οι τριβές της σχέσης όπως στο ποίημα 'Pro Eto' του 1923: «Τι είμαι εγώ παρά / ένας σακάτης / μολυσμένος / από έρωτα / Ένα είδος / άδειου δοχείου / που μπορείς να το γεμίζεις / με τα σκατά σου».
Με στοιχεία από το BBC
