Μέσα στο Σεπτέμβριο πρόκειται να κυκλοφορήσει το λεύκωμα με τίτλο X-Rated: Adult Movie Posters of the 60s and 70s από τους Tony Nourmand και Graham Marsh και τον εκδοτικό οίκο Reel Art Press. Το βιβλίο παρουσιάζει μια επιλογή από 350 αφίσες X-Rated ταινιών, επιλογή που περιλαμβάνει την crème de la crème των ταινιών του είδους εκείνης της εποχής όπως το Deep Throat, το Faster, Pussycat! Kill! Kill! και το Flesh Gordon αλλά και εντελώς άγνωστες όπως το Fritz the Cat, με τον πρώτο γάτο πορνοστάρ (!) που πρωταγωνιστεί σε κινούμενα σχέδια με πορνογραφικό περιεχόμενο ή το Jane Bond Meets Octopussy, με πρωταγωνίστρια την θηλυκή εκδοχή του James Bond.
Το σεξ πουλάει! Από τότε που εφευρέθηκε ο κινηματογράφος, τίποτα δεν προάγει καλύτερα μια ταινία από μια αφίσα με σεξουαλικές αναφορές. Κι αυτό το έκαναν καλά οι σχεδιαστές αφίσας των δεκαετιών που εξετάζει το εν λόγω βιβλίο. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι εκείνη την εποχή η σεξουαλική επανάσταση και το καλοκαίρι της αγάπης ήταν σε εξέλιξη.
« Tο πορνό τότε δεν συνοδεύονταν με τόσο κακούς συνειρμούς, ήταν κουλ, οι άντρες δεν ήταν γεμάτοι τατουάζ, οι γυναίκες δεν είχαν ψεύτικα στήθη και δεν αποτρίχωναν την ήβη τους. Ήταν ένα σινεμά που είχε σχέση με την πραγματική ζωή, μπορούσες να ταυτιστείς μαζί του»
Ο Γκασπάρ Νοέ είχε πει κάποια στιγμή σχετικά με το πορνό της δεκαετίας του '60 και του '70: « Tο πορνό τότε δεν συνοδεύονταν με τόσο κακούς συνειρμούς, ήταν κουλ, οι άντρες δεν ήταν γεμάτοι τατουάζ, οι γυναίκες δεν είχαν ψεύτικα στήθη και δεν αποτρίχωναν την ήβη τους. Ήταν ένα σινεμά που είχε σχέση με την πραγματική ζωή, μπορούσες να ταυτιστείς μαζί του». Φυσικά αυτό είναι εν μέρει σωστό μια και για παράδειγμα ο ομαδικός βιασμός είναι πολύ συνηθισμένο theme σε αυτές τις ταινίες ή οι χαρακτηρισμοί των trans ατόμων που συμμετέχουν είναι τουλάχιστον προσβλητικοί.
Το βιβλίο περιλαμβάνει κείμενο από τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Peter Doggett, ο οποίος σχολιάζει: «Για τους γνώστες της αφίσας του κινηματογράφου, ο πορνογραφικός κινηματογράφος προσφέρει μια εναλλακτική ιστορία της δεκαετίας του 1960 και της δεκαετίας του 1970. Λίγοι άνθρωποι στράφηκαν σε αυτού του είδους τις ταινίες προς αναζήτηση της λεπτότητας: το έργο των σχεδιαστών των αφισών αυτών των ταινιών ήταν να προκαλέσει επείγουσες επιθυμίες, οι οποίες θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν μόνο με μια θέση στο σινεμά και τα σχέδιά τους δεν απαιτούσαν αποκωδικοποίηση. "
