...συνεχίζει χωμάτινος πλέον, αλλά ο Γ., ο Η. , ο Γ και εγώ αποφασίζουμε να αφήσουμε το αμάξι στο Μαγγινάρι και να ακολουθήσουμε το μονοπάτι για το καταφύγιο. Βλάστηση πυκνή, δέντρα πελώρια, πηγές με καθαρό παγωμένο νερό, φτέρες τεράστιες και μια ψιλή βροχή να μας συντροφεύει αν και κατακαλόκαιρο (20 Ιουλίου). Μετά από δύο ώρες φτάνουμε στο ερμητικά κλειστό καταφύγιο και στήνουμε τις δύο σκηνές στην καταπράσινη πλαγιά. Η δική μου το βράδυ δεν άντεξε τη βροχή. Άρχισε να μπάζει από παντού. Απελπισία. Την παρατάμε κακήν κακώς και χωνόμαστε στη σκηνή του Γ. Τέσσερα άτομα σε σκηνή δύο ατόμων. Τουλάχιστον μέσα ήταν στεγνά. Στις 03.00 το πρωί το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να κοιτάξουμε τον ουρανό. Μεγάλη ανακούφιση. Ξαστεριά με δυνατό βοριά. Είμαστε έτοιμοι με τους φακούς στα χέρια και ξεκινάμε μες στο πυκνό σκοτάδι για την κορυφή. Πρέπει να φτάσουμε εκεί πριν τις έξι για να δούμε το μοναδικό φαινόμενο. Σιγά σιγά με αρκετό κρύο και χωρίς να αντιληφθούμε ότι δεξιά και αριστερά υπάρχει γκρεμός και χάος μετά από 2,5 ώρες αρχίζει να χαράζει.
Σαν κάποιος να πήρε μια κιμωλία και πάνω στο μαύρο του ορίζοντα να ζωγράφισε μια ευθεία πορτοκαλί γραμμή. Φτάνουμε στην κορυφή, στα 2.407 μ. λίγο πριν τις έξι. Εδώ πάνω οι αρχαίοι λάτρευαν το Θεό Ήλιο. Σήμερα γιορτάζουν τον προφήτη Ηλία.
Ο κόσμος από τα χωριά του Ταϋγέτου, που διανυκτέρευσε στην κορυφή κοιμάται ακόμη στους υπνόσακους ανάμεσα σε πέτρινα χαλάσματα.
Κάπου στο ιερό κοιμάται και ο εβδομηντάχρονος παπάς που έχει ανέβει για να κάνει τη λειτουργία στο μισογκρεμισμένο εκκλησάκι. Έξι και κάτι και ο ήλιος, θεός ή προφήτης δεν έχει σημασία, κάνει το θαύμα του και αποκαλύπτει το θεϊκό μυστικό: η σκιά της μυθικής κορυφής σχηματίζει στον μεσσηνιακό κόλπο μια πυραμίδα με τέλειες αναλογίες.
Ξεχνάς το κρύο και τον ανυπόφορο βοριά και χάνεσαι στις έννοιες της γεωμετρίας. Στην κατάβαση σε μια πλαγιά που ονομάζεται Αθάνατη Ράχη υπάρχει μια μικρή κάθετη σπηλιά. Εκεί βρήκαν τα οστά του Λιαντίνη.Στο δρόμο της επιστροφής μαζεύουμε ολάνθιστο τσάϊ….
σχόλια