Christmas Slash-a-thon #5
Santa’s Slay του David Steiman, 2005, ΗΠΑ, 78’
Εντάξει, έστω ότι στον υπόλοιπο κόσμο ο Αϊ Βασίλης καταφθάνει το βράδυ των Χριστουγέννων. Και τι να γίνει? Εδώ πάντα θυμάμαι ότι την Πρωτοχρονιά ερχόταν, γι’ αυτό και φύλαξα την εν λόγω ταινία για σήμερα. Για να σας προειδοποιήσω ότι, αν δείτε μια μεγάλη φιγούρα ενός κοκκινοφορεμένου με μούσια και σάκο, να μην τρέξετε να τον αγκαλιάσετε. Αντίθετα, τρέξτε για τη ζωή σας.
Για να δούμε λοιπόν τι τρέχει εδώ. Ο Άγιος Βασίλης πάει στην μικρή πόλη Hell για να δώσει χαρά και ευτ… Γράψτε λάθος, ενημερώθηκε το status του στο Facebook. Δεν είναι ένας καλοσυνάτος γεράκος πλέον, τα 1.000 χρόνια καλοσύνης που πέρασε από τότε που έχασε το στοίχημα με έναν αρχάγγελο τέλειωσαν και τώρα διψάει για αίμα. Ως γιος του Διαβόλου, όπως αποδεικνύεται ότι είναι τελικά, δε νομίζω να νοιαστεί ιδιαίτερα για όποιον βρεθεί στο πέρασμα του, έλεος δεν θα δείξει πουθενά. Αυτοί που προσπαθούν να τον αντιμετωπίσουν δεν έχουν ενηλικιωθεί καν: ο Nicholas με την Mary, δυο σχολιαρόπαιδα που θα πρέπει να τα βάλουν μαζί του υπό την καθοδήγηση του αλαφροΐσκιωτου παππού του Nicholas, που τυγχάνει και τρελός επιστήμονας.
Σίγουρα δε διαθέτει τον σοβαρό τόνο μερικών από τις προηγούμενες ταινίες που πρότεινα. Και σίγουρα πολλοί, από την ανάγνωση και μόνο, θα το θεωρήσουν μέγιστη αμερικανιά. Σε αυτούς τους κάποιους να πω το εξής: η ταινία είναι απίστευτη αν θες να περάσεις 75 λεπτά γελώντας με έναν κάφρο Αϊ Βασίλη που σκαρφίζεται όχι τι δώρα θα φέρει στα καλά παιδιά αλλά πως θα στραγγίξει τα πτώματά τους από το αίμα. Ήδη η εναρκτήρια σεκάνς, με την έφοδο του Άγιου Βασίλη σε ένα σπίτι νεόπλουτων/διεφθαρμένων/κακομαθημένων και τον ολικό αφανισμό τους με τους πιο βίαιους δυνατούς τρόπους, κάνει τα χαχανητά να βγαίνουν άπλετα. Πραγματικά, αυτός ο Άγιος Βασίλης (τον οποίο υποδύεται ο superstar της πάλης, Bill Goldberg) θα ήταν η καλύτερη δικαιολογία για να μην απογοητευτούν τα παιδιά σας όταν ανακαλύψουν πως δεν υπάρχει.
Εντάξει, μπορεί ο γέρος από την Καισαρεία (η μάλλον την κόλαση) να κλέβει την παράσταση αλλά δεν είναι μόνο αυτός. Τα δυο παιδιά που πρωταγωνιστούν και ο τρόπος που εξελίσσεται ατσούμπαλα το μεταξύ τους ειδύλλιο, ο ιδιόρρυθμος παππούς, ο παραδωμένος στα επίγεια πάθη πάστορας, ακόμα και η γριά που παίζει στην αρχή και αποτελεί ένα από τα πρώτα του θύματα, είναι όλοι χαρακτήρες που, αν μη τι άλλο, εξυπηρετούν τον σκοπό τους. Οι πανέξυπνες ατάκες που θα ακούσετε να φεύγουν από τα στόματα τους (αλλά και οι πολλές, ΠΟΛΛΕΣ όμως, βρισιές), σε συνδυασμό με την μπόλικη βία και τα σουρεάλ σκηνικά καταλήγουν σε κάτι, σίγουρα όχι ποιοτικό, αλλά τουλάχιστον διασκεδαστικό. Δεν είναι μόνο Tarkovsky η ζωή.
Όλο το soundtrack έχει κομμάτια-παραφράσεις κλασσικών χριστουγεννιάτικων τραγουδιών, είτε απλά αλλάζοντας την από πίσω μουσική, είτε αλλάζοντας τους στίχους. Μάλλον αν ο Αϊ Βασίλης δεν ήταν τόσο τυφλωμένος από τη θέληση του για αιματοχυσία και ήθελε να κάνει φίλους με τους οποίους θα συνέχιζε πάνω-κάτω στους ίδιους χυδαίους τόνους, στο έλκηθρό του (που προσέξτε, μοιάζει με βικινγκ-ικό drakkar) να έπαιζε αυτό το CD καθοδόν για το μπαρ/στριπτιζάδικο που θα πήγαιναν να αναλωθούν στα ανοσιουργήματά τους.
Στα videoclub υπάρχει (Ναι! Κι όμως!) με τον ελληνικό τίτλο «Ο τζογαδόρος Αϊ Βασίλης», που ουδεμία σχέση έχει με την ταινία βέβαια, με διανομή από την Audio Visual, την Media 8 Entertainment και την Village Films. Αν θέλετε μια απλή κωμωδία στο πνεύμα των ημερών με μια εναλλακτική προσέγγιση τους δείτε την. Όχι όμως αν περιμένετε κάτι υψηλότατης ποιότητας, επαναλαμβάνω.
Καλή χρονιά να ‘χουμε, με καλύτερο κινηματογράφο.
