Troll 2 του Claudio Fragasso, 1990, Ιταλία, 95’
Η ταινία που πρόκειται να προτείνω θεωρείται από πλήθος κόσμου ως η χειρότερη όλων των εποχών: το TROLL 2. ο ιταλικής καταγωγής σκηνοθέτης της, Claudio Fragasso, μετά από τη δημιουργία ορισμένων συνεχειών της σειράς Zombie, την οποία άρχισε ο μαιτρ της βρώσης ανθρώπινων εγκεφάλων από νεκραναστημένα όντα, Lucio Fulci, αποφάσισε να καταπιαστεί με το sequel μιας άλλης ταινίας, του Troll.
Ας δούμε λίγο την υπόθεση: η οικογένεια Waite sαποφασίζει να πάει διακοπές στο ειδυλλιακό χωριουδάκι Nilbog. Ο μικρός γιος της οικογένειας, Joshua, δέχεται επισκέψεις από το φάντασμα του παππού του που τον προειδοποιεί για τις κακές βλέψεις των Goblins (Nilbog, Goblin, το πιάσατε το υπονοούμενο). Μόλις η οικογένεια φτάνει εκεί (καθώς επίσης και ο εραστής της κόρης με την παρέα του, που τους ακολουθούσαν με ένα βανάκι), διάφορα ευτράπελα αρχίζουν να λαμβάνουν χώρα… μισό λεπτό, η ταινία λέγεται Troll… ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ TROLLS???
Από θέμα ηθοποιών η ταινία… εεεε…. Δεν είναι και ό,τι πιο κοντά σε ερμηνείες Orson Welles αλλά τουλάχιστον το σενάριο…. Χμμμμ… καλά ούτε και αυτό. Τα εφέ της ταινίας είναι……. Ή το soundtrack….. ωωω ξεχάστε το, είναι άθλια σε όλα τα επίπεδα.
Αλλά, παρ’ όλα αυτά, η κακογουστιά της δεν της στερεί τίποτα σε θέμα κωμωδίας. Οι κακογραμμένες ατάκες που ακούγονται, οι άτσαλες ερμηνείες και όλο αυτό το φτηνιάρικο, κακής ποιότητας εν τέλει δημιούργημα, αν έχει κανείς την κατάλληλη διάθεση μπορεί να τον κάνει να μετρά το παρκέ από τα γέλια. Τα goblins (μα ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ TROLLS???) είναι όλα ντυμένα με αποκριάτικες μάσκες και σακιά πατάτας. Α! Και είναι και χορτοφάγα. Ναι, καλά ακούσατε, ταίζουν τα θύματα τους μια πράσινη ουσία που τους μετατρέπει σε μια πράσινη γλίτσα ώστε να μπορέσουν να τα φάνε.
Αν θέλετε ένα παράδειγμα που να επιβεβαιώνει τα προλεγόμενα, ιδού:
The Best of Troll 2
20 χρόνια μετά τη δημιουργία της, η ταινία έχει αποκτήσει ένα σκληροπυρηνικό αριθμό οπαδών. Προς τιμήν της, ο Michael Stephenson, που έπαιζε τον μικρό γιό, δημιούργησε ένα documentary ονόματι Best Worst Movie, που ασχολείται με την ταινία και το μέγεθος που πήρε με τον καιρό.
Όταν τη βρήκα στο video club μου, σε ένα πακέτο της Metro Goldwyn Maye rπου περιελάμβανε και το Troll 1, έτρεξα γραμμή στο ταμείο για να τη νοικιάσω και να ενημερώσω τον κολλητό μου τηλεφωνικά , καθώς περάσαμε ένα καλοκαίρι βλέποντας την ξανά και ξανά, κάθε φορά γελώντας όλο και περισσότερο. Μπορεί να είμαι συναισθηματικά δεμένος μαζί της (μα καλά, απ’ όλες τις ταινίες το TROLL 2 ρε μεγάλε?) αλλά αυτό δεν αναιρεί το γέλιο που έριξα. Μακάρι να μπορούσαν όλες οι ποιοτικές ταινίες να με κάνουν να γελάσω εξίσου. (Τελικά δεν έχει Troll sη ταινία ε? Και πού κολλάει το όνομα????)
