Δεν είχα ιδέα ποιος ήταν ο Αντρέας Μαρνέζος πριν πάω να του πάρω συνέντευξη για το περιοδικό Ηοmme το Φεβρουάριο του 2008. Οι περισσότερες συνέντευξεις του στο διαδίκτυο ήταν κάπως τρομακτικές σαν διαγωνισμός τεστοστερόνης. Tα βιντεο κλιπ του στο youtube ηταν μάλλον παράξενα- τρομάκτικη εμφάνιση, αντρίλα, κουβέντες για το Χριστό και το χρημα. Το Barcode το τατουατζιδικο του Αντρέα Μαρνέζου ήταν στο Νέο Ψυχικό. Με πήγε πίσω στο γραφείο του για να μιλήσουμε. Θυμάμαι πολύ έντονα οτι το γραφείο είχε λεοπάρ ταπετσαρίες και όργανα γυμναστικής.
Πολλά από αυτά που μου είπε δε γραφονται- ο Μαρνέζος απέκτησε την πρώτη κοινωνική λειτουργό στα 15, ήταν σε διάφορες συμμορίες,είχε αρκετά θέματα με τα ναρκωτικά,(το "Πόσα λεφτά" ηταν αφιερωμένη στην θεραπευτική κοινότητα Ιθάκη και όλους τους πρωήν χρήστες ηρωϊνης), ειχε περάσει από την προστασία υψηλών προσώπων, ράπαρε διάφορα μοβόρικα είχε μανία με τα όπλα- μια εποχή μάλιστα είχε και τατουαζ δυο όπλα στο πρόσωπο και χρυσα δόντια- γούσταρε να τον φοβούνται. Μετά έκανε οικογένεια (την κόρη του την έβγαλε Νέμεσις, το γιο του Ηρακλή) και το free fight το έκανε όπως έλεγε πια "μονο για τα χρήματα". Πίστευε πολύ στο Χριστό και στην προσευχή-προσευχόταν ακόμα και για να δουλέψει η δίαιτα που έκανε! Πίστευω πως από αυτά που πραγματικά είχε κάνει στη ζωή του δεν πρέπει να μου είπε ούτε το 1/3 εκείνη την ημέρα. Την τελευταία φορά που μιλήσαμε πριν απο μερικούς μήνες με είχε πάρει τηλέφωνο να δει αν μας ενδιαφέρει να κάνουμε θέμα για το τατουάζ.
Συνέντευξη
Διάβασα ότι όταν ήσουν μικρός σου άρεσε πολύ να παίζεις ξύλο.
Δεν θα πω το κοινότυπο: πως ήμουν το παιδί των χωρισμένων γονιών, που ζούσε σε μια πάμφτωχη συνοικία σ’ένα πάμφτωχο σπιτάκι. Είναι εξάλλου δεδομένο πως ηταν έτσι, για μένα τουλάχιστον Ήρθα στην Ελλάδα αμερικανάκι το ’82. Δεν μπορούσα να εγκλιματιστώ στην Ελλάδα με τίποτα, 5 φορές έμεινα στην Α’ Γυμνασίου. Χωρίσανε και οι γονείς μου και βρέθηκα σ’ένα δωμάτιο να κοιτάω τους τοίχους- έμενα με μια γιαγιά τότε.. Απέκτησα την πρώτη μου κοινωνική λειτουργό στα 15 -είχα ήδη 24 δικαστήρια για ξυλοδαρμούς. Πολύ ξύλο και με το παραμικρό. Ήταν η εποχή από “Tα τσακάλια του Δαλιανίδη», με τα μηχανάκια και τις σιδερογροθιές..Εγώ ήμουν απ’τους μάγκες με τις αλυσίδες. Η τρέλα μου ήταν οι συμμορίες, Έπρεπε κάτι να βρω και το βρισκα εκεί Όχι πως ήμουνα εγώ το πονεμένο παιδί. Πιστεύω ότι είναι θέμα τεστοστερόνης. Υπάρχουν άντρες που είναι εύκολο να πάρουν τον κακό δρόμο αν δε βγαλουν αυτό που έχουν μέσα τους.
Εσύ μεγάλωσες στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Δεν πιστεύεις ότι έχει αλλάξει πολύ η μορφή της βίας σε σχέση με τότε;
Αυτά που έκανα εγώ, τα κάνουν οι Αλβανοί σήμερα. Η βία έχει μεταφερθεί εκτός ελληνικών χεριών. Ακούς Ρουμάνους, Βούλγαρους …..Είναι και πιο ογανωμένα πια τα πράγματα. Έρχονται πάμφτωχοι και πέφτουν στη βία. Είναι ο μόνος τρόπος να κάνεις κάτι, να γίνεις μάγκας. Όταν ο άνθρωπος, δεν έχει γνώση, έχει φόβο και άγνοια. Εγώ μετά τις συμμορίες μπλόκαρα δεν έβρισκα διέξοδο ούτε καν με το ξύλο πια κι έπεσα στα ναρκωτικά . Ακόμα και φαντάρος μαυροσκούφης στα τεθωρακισμένα έκανα ναρκωτικά.Ξεμπέρδεψα μόνο αφού πήγα στην Ιθάκη. Εγώ έμπλεξα εκεί: άλλοι πάνε φυλακή, κάνουν ένα φόνο, άλλοι πεθαίνουν, άλλοι τρώνε μια σφαίρα, ξέρω πώς είναι, κι εγώ έχω φάει σφαίρα
Το γεγονός ότι σε πυροβόλησαν σε άλλαξε ; Τρόμαξες ;
Όχι δεν με τρόμαξε- από παιδί ήμουν κοντά στο θάνατο. Πέθαναν φίλοι μου από το ξύλο, μετά από την πρέζα. Ήταν ένα σοκ που συνήθισα γρήγορα. Όχι, τα ζητήματα μου ήταν πολύ πιο πρακτικά .Tη σφαίρα την έφαγα το ΄95 σε μια χρηματαποστολή σ’ένα καζίνο στο Βέλγιο εν ώρα υπηρεσίας. Πήρα μια αποζημίωση 18.000.000 δρχ. (πολλά λεφτά τότε) γύρισα στην Ελλάδα κι αγόρασα το χώρο για το Βarcode Tattoo. Δεν περίμενα πως το μαγαζί θα είχε τόση επιτυχία. Το barcode έπιασε πολύ, έβγαλα λεφτά .Έφτιαξα και τη δική μου δισκογραφική εταιρία την οποία και έκλεισα μετά γιατί απογοητεύτηκα. Ασε που κόντεψα να χάσω οτι είχα και δεν είχα
Σκέφτεσαι να επεκτείνεις το Βarcode ως επιχείρηση;
Εχω φτιάξει άλλα μαγαζιά αλλά όχι με την ονομασία Barcode. Στην Ομόνοια, στο Underground, στην Κύπρο. Δε με συμφέρει να έχουν την ονομασία «Βarcode». Η Ελλάδα δεν είναι μεγάλη χώρα- δεν μπορώ να βγάλω ξαφνικά 10 Βarcode. Θα χάσω την πηγή. Οι περισσότεροι μου πελάτες διαθέτουν λεφτά – τα τατουάζ που κάνουμε εδώ είναι Mercedes- αν ο άλλος θέλει Fiat δεν μπορώ να τον βοηθήσω. Με ενδιαφέρει να πουλάω την τεχνογνωσία και να κρατάω ένα ποσοστό της εταιρίας- έτσι έχω κάνει και στην Ολλανδία τη Σλοβενία. Τους στήνω τα μαγαζιά και κρατάω ένα 8-10%.Εχω στήσει 8 μαγαζιά μέχρι τώρα. Δεν θέλω πολλά λεφτά. Θέλω λίγα λεφτά από πολλές μεριές.
Κάνεις και free fight.
Το Free fight είναι ο λόγος που δεν κάνω πλέον τατουάζ .Βγάζω πιο πολλά λεφτά έτσι. Με έναν αγώνα free fight μπορείς να βγάλεις 30.000ε.μαζεμένα από τα στοιχήματα. Στην αρχή ήταν ελεύθερο ξύλο, έμπαινες μέσα ήσουνα καρατέκας κι ο άλλος ήταν πυγμάχος. Μετά βγήκαν οι κανονισμοί, κοινωνικοποιήθηκε το άθλημα κάπως. Στην Ελλάδα επισημοποιήθηκε πέρσι, κι έκανα και τον πρώτο μου «επίσημο» αγώνα. Σκέψου πως μέχρι τώρα έχω κάνει 14 αγώνες με Ολλανδική σημαία. Ακόμα και στο free fight πάντως δηλώνω επιχειρηματίας. Δηλαδή δεν το κάνω πια γιατί γουστάρω να το κάνω.Το κάνω για τα λεφτά. Θέλω να βγω στον αγώνα γρήγορα να τελείώσει. Γι αυτό και το αφήνω σιγα σιγά. Οτι δεν γουστάρω το αφήνω.
Τι σε τραβάει τόσο πολύ στο free fight;Η αδρεναλίνη;
Δεν έχει κανόνες ούτε καμπανακι – μπαίνεις μέσα και πλακώνεσαι μέχρι κάποιος να βγει έξω.Δεν μ’αρέσει να μπορεί να σωθεί κάποιος με το καμπανάκι, ούτε να μην μπορώ να δώσω κλωτσιά στο κεφάλι ούτε να μην μπορώ να τον πνίξω. Πας επικίνδυνα!
Η εμφάνιση σου, σου έχει ποτέ δημιουργήσει πρόβλημα επαγγελματικά;
Όχι ποτέ. Εξάλλου έχω βγάλει πλέον τα τατουάζ από τη μούρη και τα χρυσά δόντια. Κάποτε μου άρεσε αυτό το άγριο στυλ, το μάτσο-μέχρι τα 35. Τώρα το θεωρώ ανώριμο.
Τα τατουάζ γιατί τα έβγαλες από το προσωπό σου;
Γιατί ακόμα κι αν είσαι καλό παιδί όταν οάλλος σε βλέπει αγριεύεται. Η ενέργεια που πρέπει να καταβάλεις για να τον κερδίσεις είναι διπλάσια αν έχεις τατού στη μούρη και χρυσά δόντια..Bαρέθηκα να εξηγώ. Κωλόπαιδο εξάλλου ποτέ δεν ήμουν. Ήμασταν παρέα. Ακόμα κι αν έπεφτε κάποιος κάτω απ’ την άλλη παρέα και πέφτανε όλοι πάνω του εγώ πήγαινα και βάραγα αυτούς που τον βαράγανε κι ας ητανε δικοί μου. Αυτός είναι ο ηθικός μου κώδικας.
Εσύ κοιτάζοντας πίσω σου και λαμβάνοντας υπόψην την ζωή που έχεις ζήσει μέχρι τώρα τι θεωρείς οτι κατάφερες;
Νομίζω πως έκανα την τρέλα μου επάγγελμα. Αυτό που έκανα σαν παιδί χαζά μετά το έκανα τεχνική κι επάγγελμα.
Δεν φοβάσαι οτι θα θολώσεις πια;
Όχι το ελέγχω γιατί σκέφτομαι τα παιδιά μου- σαν το ρελέ στο ηλεκτρικό που όταν υπερφορτίζει πέφτει. Ο μόνος λόγος που θα χρησιμοποιούσα τη δύναμη μου θα ήταν αν μου πείραζαν την οικογένεια. Τώρα αν περπατάς στο δρόμο κι αρχίσεις τα « αυτός με κοίταξε, αυτός με έσπρωξε» για να πλακωθείς είσαι γελοίος. Κι ας το ΄κανα κάποτε. Τώρα είμαι ο άνθρωπος που χαμογελάει συνέχεια .Προστατεύομαι απο την ευγένεια.
Ποιος είναι ο ηθικός κώδικας που μου ανέφερες πριν;
Κοίτα αυτό είναι το καλύτερο παράδειγμα- οτι κι αν έχει πέσει κάποιος κάτω ακόμα κι αν πλακωνόμαστε μαζί του δεν τον βαράμε 5 άτομα μαζί. Κι ας μου χει τύχει εμένα πολλές φορές. Μια φορά μετά από μια πανκ συναυλία μου χανε κάνει το κεφάλι κεφαλογραβιέρα -έκανα 63 ράμματα στο κεφάλι. Παραλίγο να πεθάνω. Κατι θελει ο Θεός για μένα. Υπάρχει κάποιο σχέδιο. Το πιστεύω αυτό.
σχόλια