«-Μπορείτε να μου πήτε, τι προσόντα χρειάζεται κανείς δια να γίνη γκαρσόνι;
-Πρώτον και κύριον κύριε, γεννιέται κανείς γκαρσόνι, όπως γεννιέται μουσικός. Έπειτα, το πρώτον προσόν που χρειάζεται σ' ένα καλό γκαρσόνι είνε ο ηρωισμός.
-Ηρωισμός;
-Μάλιστα κύριε. Π.χ. πηγαίνετε στον πελάτη ένα ξεχειλισμένο πιάτο σούπα. Τα δάχτυλά σας χώνονται μέσ' στη σούπα• καίεσθε και όμως δεν πρέπει να τινάζετε την σούπα καταγής. Καταλαβαίνετε;
-Πώς όχι!
-Ένας κύριος έρχεται για τρίτη φορά στο ρεστοράν σας. Ζητεί πριζόλες. Οι πριζόλες έχουν τελειώση. Σκύβετε και του λέτε εμπιστευτικά στ'αυτί: "Σήμερα οι πριζόλες μας είνε σκληρές, δεν είνε για σας, έχουμε όμως θαυμάσιο ψητό". Ο πελάτης σας ευγνωμονεί για την πληροφορία και όταν φύγη δεν την ξεχνά στο πουρμπουάρ.
Παρατηρήσατε ότι, όταν ο πελάτης φωνάζει "γκαρσόν" εγώ πάντα απαντώ "αμέσως!", χωρίς ποτέ να πηγαίνω αμέσως; Ζήτημα τακτ κι αυτό.
Όταν σας δώση κανείς πλούσιο πουρμπουάρ, μη κάνετε ποτέ το λάθος να του αλλάξετε από ευγνωμοσύνη την ομπρέλα του και να του δώσετε καινούργια. Θα τον χάσετε. Δεν θα ξαναπατήση στο ρεστοράν σας.
-Λάθη επιτρέπονται στο λογαριασμό;
-Λάθη στον λογαριασμό γίνονται πάντοτε και μάλιστα όταν ο πελάτης συνοδεύει νέα κυρία. Δεν θα τολμήση να σας πη γρυ, μήπως φανή φιλάργυρος. Εννοείται ότι αυτό συμβαίνει μόνον προ του γάμου. Μετά τον γάμο η ίδια κυρία θα ξανακάνη την πρόσθεση να βεβαιωθή μήπως μπήκε κανένα δεκάλεπτο παραπάνω.
-Δίδουν η κυρίες πουρμπουάρ;
-Η ευγένεια δεν μου επιτρέπει να πω την γνώμη μου επί του ζητήματος».
Και βέβαια να μη λησμονήσουμε και την καθιερωμένη μας επίσκεψη στην Παλιά Αθήνα, που ανανεώθηκε για τον Νοέμβριο με νέο πλούσιο υλικό.
σχόλια