Ζητήσαμε από φίλους και γνωστούς που παρακολούθησαν φανατικά το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου να μας γράψους τις αγαπημένες τους στιγμές. Το πρώτο μέρος του ποστ μπορείτε να το δείτε εδώ. Σήμερα τα κορίτσια.
Έρη Πετρωτού, πρώτη της φορά στο φεστιβάλ, δεν της άρεσε καθόλου το Faust, @asteri108
- Λιμάνι: ένα περίπτερο εισιτηρίων στην είσοδο, πλακόστρωτοι πεζόδρομοι και 4 αποθήκες συνθέτουν το βασικό κορμό της διοργάνωσης και δίνουν άλλη ομορφιά και χάρη σε έναν χώρο που ναι μεν υπάρχει από πάντα εκεί αλλά την περίοδο του φεστιβάλ μεταμορφώνεται απόλυτα και αλλάζει όχι μόνο το δικό του πρόσωπο αλλά κι ολόκληρης της πόλης.
- Αποθήκη Γ: αν το λιμάνι είναι ο βασικός κορμός του φεστιβάλ τότε η αποθήκη Γ είναι η καρδιά του. Χώρος συγκέντρωσης των περισσότερων φεστιβαλιστών για χαλαρό καφεδάκι πάντα σε συνδιασμό με σχολιασμό ταινιών, χώρος για τα events και φυσικά εκεί λαμβάνουν μέρος και οι συνεντεύξεις τύπου. Τρεις φορές μόνο την επισκέφτηκα φέτος, και οι τρεις ήταν ξεχωριστές, με αποκορύφωμα τη συνέντευξη τύπου του Αλεξάντερ Πέιν που μου έδωσε την ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά.
- Αυτοί οι τρελοί Τουιτεράδες! : ωραίο το φεστιβάλ, ωραίες κι οι ταινίες, όλα ωραία και καλά, αλλά χωρίς την κατάλληλη παρέα δουλειά δε γίνεται. Μαζευόμασταν σχεδόν σε κάθε ταινία αρκετοί σινέ-καμμένοι απ' το λατρεμένο χώρο του τουίτερ κι η όλη φάση απέκτησε άλλη χάρη. Τι εννοώ:
- Σχολιασμός: αυτονόητο, πάντα μετά το τέλος των ταινιών ο καθένας είχε κάτι να πει, να προσθέσει, να γκρινιάξει, να αποθεώσει και πάει λέγοντας.
- Κράξιμο: ω ναι! Χωρίς αυτό δεν πας πουθενά. Κακά τα ψέματα, αλλά
φεστιβάλ κινηματογράφου χωρίς να δεις 2-3 πατάτες μεγατόνων, απλά ΔΕΝ υπάρχει. Έτσι, όσο και να κατεβάζεις καντήλια απ το αίσχος που μόλις παρακολούθησες όλη η απογοήτευση φεύγει απευθείας ξεκινώντας αυτήν την υπεροχή διαδικασία που λέγεται θάψιμο ταινίας. Το απόλυτο φαν του φεστιβάλ.
- Η όλη διαδικασία προετοιμασίας. Πες το και τελετουργικό αν θες. Κλείσιμο εισιτηρίων μια μέρα πριν (ο καλός μας ο @ZlatkoGR είχε αναλάβει αποκλειστικά αυτή τη δουλειά), αναμονή 45' τουλάχιστον πριν για να βρούμε τις καλύτερες θέσεις βεβαίως βεβαίως, κουτσομπολιό και φυσικά το αγαπημένο μας "πιάστε θέσεις για τους άλλους!", όπου μέχρι να αποφασίσουμε αναστατώναμε τη μισή αίθουσα (οκ, υπερβάλλω).
- Γαλλόφωνες ταινίες: δε με απογοήτευσε καμιά τους. Αν και επέλεξα να τις παρακολουθήσω λόγω της ιδιαίτερης συμπάθειας μου προς τη γαλλική γλώσσα, από την "τάξη και το ηθικό" , τον "πωλητή", το "Café de Flore" μέχρι "το παιδί με το ποδήλατο", ήταν όλες τους διαμαντάκια και τις συστήνω ανεπιφύλακτα.
- Τυραννόσαυρος: η καλύτερη ταινία που παρακολούθησα στο φεστιβάλ. Μόλις τη 2η ημέρα του. Απίστευτος ρεαλισμός που βγαίνει μέσα απ τις πολλές- σκηνές ωμής βίας, χωρίς να επιδιώκει διδακτισμό και τελικά καταφέρνει να σε αγγίξει βαθιά μέσα σου, χωρίς να εκβιάσει ούτε ένα απ τα συναισθήματα που στο Τέλος σου προκαλεί.
- Ατέλειωτες σκέψεις και προβληματισμοί. Μετά από κάθε ταινία, άλλες τις συζητάς, άλλες τις κρατάς απλά μέσα σου, τις σχολιάζεις στο τουίτερ. Άλλες μένουν βαθειά και σε στοιχειώνουν.
- Tελευταία και καλύτερη: ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Η πόλη έβγαλε την παλιά της μάσκα, αυτήν της μουντίλας, των σκουπιδιών, της γκρίνιας και της απαισιοδοξίας και φόρεσε τα καλά της για να υποδεχτεί το φεστιβάλ και τον κόσμο του. Είτε παρακολουθείς το φεστιβάλ είτε ο όχι, οφείλεις να επισκεφτείς τη Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες. Δώρο στον εαυτό σου. Σκέψου το για του χρόνου.
Δάφνη Κούμπα, τα τελευταία 5 χρόνια έρχεται από την Αθήνα για το Φεστιβάλ, πήρε αυτόγραφο από την Marjane Satrapi, @deadendmind
- Η πιο σημαντική στιγμή στο φετινό φεστιβάλ για μένα ήταν η προβολή της ταινίας "Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα" και η παρουσία της Marjane Satrapi στην αίθουσα για να παρουσιάσει την ταινία της και να απαντήσει σε ερωτήσεις. Χάρηκα απίστευτα που την είδα από κοντά, που είδα την ταινία σε γεμάτη αίθουσα και με καλή παρέα, και που κατάφερα να της αποσπάσω μια υπογραφή πάνω στο πρόγραμμα του φεστιβάλ.
- Φέτος ήταν μια απίστευτα καλή χρονιά από πλευράς ταινιών. Είδα αρκετές εξαιρετικές ταινίες που θα με έχουν να μιλάω για αυτές σε φίλους και γνωστούς, να τις προωθώ όταν/αν βγουν ποτέ στις ελληνικές αίθουσες: Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα, Το Κτήνος, Ο Εχθρός, Σαββατοκύριακο, Μπονσάι.
- Το πάρτι των εθελοντών στην Αποθήκη Γ, που ήταν γεμάτο κέφι, καλή μουσική και ακόμα καλύτερη παρέα.
- Συνέδεσα πολλά screen names και avatars με ονόματα και πρόσωπα. Το twitter και οι χρήστες του πανταχού παρόντες στους χώρους του φεστιβάλ με το timeline να γεμίζει με το hashtag #tiff52.
- Ο φεστιβαλικός καιρός! Συννεφιά, κρύο και ενίοτε ψιλόβροχο. Καιρός που σε κάνει να θέλεις να χωθείς στις αίθουσες και να μην ξαναβγείς.
- Μετά από περίπου τρία χρόνια έβγαλα ξανά Cinekarta F.
- Το κλείσιμο του φεστιβάλ με την ταινία-έκπληξη. Παρότι η ταινία δεν μου άρεσε, η ατμόσφαιρα στην τελευταία προβολή της ημέρας ήταν πολύ καλή κι ένιωσα πραγματικά ότι έζησα μια πτυχή του φεστιβάλ που δεν την είχα ξαναζήσει, καθώς πάντα έφευγα Κυριακή και πριν τελειώσουν οι προβολές.
- Οι αγαπημένες μικρές λεπτομέρειες που κάνουν το φεστιβάλ αυτό που είναι: το να τρέχεις από αίθουσα σε αίθουσα, να τρως στο πόδι για να προλάβεις την επόμενη ταινία, να ακούς το μήνυμα της FIAPF σε ελληνικά και αγγλικά στην αρχή κάθε προβολής και στο τέλος να το μαθαίνεις απ'έξω, το στριμωξίδι στις ουρές, τα εισιτήρια και οι κάρτες, οι αλλαγές στο πρόγραμμα ανάλογα με τα σχόλια άλλων θεατών, τα πρόσωπα αγνώστων που καταλήγουν να γίνονται οικεία μετά από κοινές προβολές, το πιάσιμο που σε πιάνει μετά από ώρες στην ίδια θέση.
(η φωτογραφία είναι από τα Mobile Diaries)
Μαρία Παπαδιαμαντοπούλου, 2 χρονιά εθελόντρια στο Φεστιβάλ. Πήγε σε όλα τα πάρτι και κράτησε την αφίσα από τους "Γαϊδάρους" , @marytealover
- Ο μυστηριώδης κύριος του φεστιβάλ που σε κάθε προβολή έτρωγε πορτοκάλι και έκανε την αίθουσα να μοσχοβολάει και οι φλούδες πορτοκάλι που βρίσκαμε στο πάτωμα κατά την επιθεώρηση της αίθουσας στο τέλος κάθε προβολής.
- Οι ουρές στα εκδοτήρια που σχηματίζονταν έως και 1 ώρα πριν την έναρξη της ταινίας, όπου συναντούσες τα ίδια πάντα πρόσωπα εθελοντών με τη διαπίστευση να κρέμεται από το χέρι. (Tο μότο των εθελοντών: Αν σου δοθεί ποτέ η ευκαιρία να πιάσεις φιλίες με εκδότη εισιτηρίων, μην τη χαραμίσεις ποτέ.)
- Το ποδόσφαιρο με αυτοσχέδια μπάλα (εκπληκτικά φτιαγμένη από χαρτί και τόνους κολλητικής ταινίας) που παίζαμε στο φουαγέ της αποθήκης Δ λίγο πριν τελειώσουν οι νυχτερινές προβολές.
- Τα σκαλάκια των αιθουσών τα οποία φιλοξένησαν πολλούς εθελοντές όλη τη διάρκεια του δεκαημέρου και οι απαραίτητες διατάσεις όταν έβγαινες από την αίθουσα και η μάχη για να εξασφαλίσουμε την είσοδο σε προβολή της επιλογής μας κατά τη διάρκεια της βάρδιας μας και τα τεχνάσματα στα οποία καταφύγαμε.
- Το φαγητό στο φεστιβάλ που είναι πάντα άφθονο. Οι διανομές του χορηγού διαρκούσαν 2 ώρες κάθε μεσημέρι οπότε αν ήσουν ο τυχερός της μεσημεριανής βάρδιας έτρωγες τα καλύτερα, τα δωρεάν hot dog από το κυλικείο λίγο πριν κλείσει (συγγνώμη σκύλοι, κανονικά προορίζονταν για σας) και ο μπουφές στα πάρτι της αποθήκης Γ.
- Το κλέψιμο των αφισών με κίνδυνο τη ζωή μας την τελευταία μέρα του φεστιβάλ που φέτος αναγάγαμε σε τέχνη τη φυγαύδευσή τους. Σκοτάδι, φακός, ξεκολλάς αφίσα, αν σε πιάσουν κάνεις ότι δεν ήξερες πως επιστρέφονται.
- Η αποθήκη Γ, τα πάρτι, η δωρεάν μπύρα χορηγού στους εθελοντές, μας έμαθαν ότι είναι δυνατόν να μεθύσεις με μπύρα. Χορός μέχρι το πρωί σε ρυθμούς σουίνγκ και την επόμενη μέρα στη βάρδια σου, κάθεσαι στα σκαλάκια και εύχεσαι να μη μπεις σε πειραματική προβολή.
- Οι σκηνοθέτες, οι σεναριογράφοι, οι ηθοποιοί, οι παραγωγοί, οι δημοσιογράφοι που συναντάς καθ' όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ με την ελπίδα να μην είναι ιρανοί που δεν μιλούν άλλη γλώσσα κι εσύ δεν θα τους κλείσεις με την πόρτα του ασανσέρ. Συγγνώμη κύριε Mohammad Rasoulof.
- Μια ωδή στους περίεργους και οξύθυμους σινεφίλ που ήθελαν με το ζόρι να μπουν σε προβολές χωρίς εισιτήριο και το κυνηγητό που έπαιξες μαζί τους στις σκάλες. Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ.
- Το κλειστό και άτυπο πάρτι εθελοντών και προσωπικού την τελευταία μέρα στην Τώνια Μαρκετάκη που μας έκανε όλους να μελαγχολήσουμε και ο χορός πίσω από το λευκό πανί που με τον κατάλληλο φωτισμό σχηματίζει απίστευτες φιγούρες.
σχόλια