Τον Δημήτρη Πολιούδη τον μάθαμε από τις διάφορες συνεργασίες που είχε κάνει στο παρελθόν, με πιο πρόσφατη αυτή με τον Monsieur Minimal, στα δύο άλμπουμ του οποίου συμμετείχε ερμηνευτικά και στιχουργικά. Τον Δεκέμβριο, κυκλοφόρησε ως Kid Galax τον πρώτο προσωπικό του δίσκο, "Lullabites", στη νεοσύστατη εταιρία Break Even.
Την Κυριακή, 18 Μαρτίου, θα έχουμε την ευκαιρία να τον δούμε live στο Residents στις 22:30, κατά τη διάρκεια του Vinyl Bazaar που διοργανώνουν οι Vinyl Lovers of Thessaloniki.
Του ζητήσαμε να μας μιλήσει για τη μουσική του και την πόλη.
Πες μας λίγα λόγια για το project Kid Galax. Πότε ξεκίνησες να
γράφεις τα κομμάτια του "Lullabites"; Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σου;
Πήρα το καλλιτεχνικό μου ψευδώνυμο από ένα μαγαζί με ηλεκτρονικά παιχνίδια που πήγαινα κρυφά από τους δικούς μου όταν ήμουν παιδί. Το μαγαζί λεγόταν Galaxy αλλά είχε ξεφτίσει στην ταμπέλα το "y" και φαινόταν σαν Galax. To πιο παλιό κομμάτι του "Lullabites" είναι το "6 months later" που γράφτηκε το 2000. Όλα τα υπόλοιπα γράφτηκαν την τελευταία 3ετία. Θα χαρακτήριζα τη μουσική αυτού του άλμπουμ ως melodramatic pop.
Στο δίσκο, εκτός από τα αγγλόφωνα κομμάτια υπάρχουν και τρία στα
ελληνικά, πράγμα που δεν συνηθίζεται. Γιατί συνέβη αυτό;
Πριν από δύο χρόνια, έπειτα από τη συνεργασία μου με τον παιδικό μου φίλο Monsieur Minimal ως βασικός στιχουργός στο άλμπουμ του Πάστα Φλώρα, μου γεννήθηκε η ανάγκη να γράψω κάποια τραγούδια στα ελληνικά. Από εκεί προέκυψαν τα τρία τραγούδια που συμπεριέλαβα στο άλμπουμ μου και αυτό έγινε και για να μεγαλώσω το φάσμα των ακροατών μου αλλά και για να δείξω ότι υπάρχει και αυτή η πλευρά της μουσικής μου υπόστασης.
Με ποιον τρόπο η πόλη έχει επηρεάσει τη μουσική σου μέχρι σήμερα;
Δεν είναι ακριβώς η πόλη που έχει επηρεάσει τη μουσική μου εώς σήμερα αλλά τα μουσικά μου ακούσματα και οι καθαρά προσωπικές μου εμπειρίες.
Ποιο τραγούδι (δικό σoυ ή άλλου καλλιτέχνη) θα μπορούσε να
λειτουργήσει σαν soundtrack της πόλης;
Θα διάλεγα το κομμάτι μου "Babylon" τόσο για την χαρούμενη και αισιόδοξη μουσική του όσο και για το στιχουργικό του περιεχόμενο.
Πες μας την αγαπημένη σου διαδρομή μέσα στην πόλη. Αν μπορούσες να εξαφανίσεις ένα κτήριο ή μνημείο, ποιο θα ήταν αυτό;
Δεν θα σου μιλήσω για διαδρομές, αλλά για συγκεκριμένα μέρη όπως το Καπάνι, ο πεζόδρομος της Ζεύξιδος, τα κάστρα και το πάρκο των σκύλων. Δεν θα εξαφάνιζα κάποιο κτήριο ή μνημείο αλλά θα άλλαζα τελείως την εικόνα της παραλίας.
Υπάρχει κάποιο συγκρότημα ή μουσικός από τη Θεσσαλονίκη που σου
αρέσει και θα μας πρότεινες να ακούσουμε τη δουλειά του;
Προτείνω ανεπιφύλακτα Mary's Flower Superhead και Chinese Basement!
σχόλια