Μάικλ Κόνελι: Γραμμή Αίματος
Σε αυτό το μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα, η «πόλη των Αγγέλων» μένει πιστή στους εκκεντρικούς κατοίκους του και στους σκληροτράχηλους ντετέκτιβ
«Το έγκλημα δεν γνωρίζει σύνορα ούτε όρια πόλεων» είναι η φράση που ξεπηδά από τις σελίδες του νέου βιβλίου του Μάικλ Κόνελι για να θυμίσει πως είναι ο κατεξοχήν συγγραφέας του νουάρ της μεγάλης πόλης, όπως ο Ελρόι ή ο Πελεκάνος. Στη Γραμμή Αίματος (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα σε μετάφραση Μαρίας-Ρόζας Τραϊκόγλου) ο βετεράνος ήρωας του διάσημου συγγραφέα αναγκάζεται να ξεπεράσει το τραυματικό γεγονός της πρόωρης συνταξιοδότησής του από την αστυνομία του Λος Άντζελες και της μεταφοράς του στη μικρότερη περιοχή του Σαν Φερνάντο Βάλεϊ για να εργαστεί στο εκεί αστυνομικό τμήμα.
Η ανάγλυφη περιγραφή των σημείων απ' όπου περνάει με το παλιό, γέρικο Cherokee του δεν μπορεί παρά να δικαιώνει την καλλιτεχνική έμπνευση του συγγραφέα, ο οποίος επέλεξε το ονοματεπώνυμο ενός ζωγράφου για τον κεντρικό του ήρωα: ο Ιερώνυμος Μπος, ή Χάρι Μπος, δεν σηκώνει χωρίς λόγο το συμβολικό φορτίο του σπουδαίου ζωγράφου. Φιλοτεχνεί με τον δικό του τρόπο τη φρίκη, συνδέοντας τα κομμάτια των σημείων, των τόπων ή των ψυχικών μεταπτώσεων που μπορεί να συνθέσουν τα διαφορετικά στάδια ενός εγκλήματος.
Ανάλογα με το σκηνικό επιλέγει τα αντίστοιχα έντονα, στο χρώμα του αίματος, κόκκινα χρώματα, το μπλε του κοβαλτίου και το πορτοκαλί της ψυχεδέλειας του Sunset Bulevard ή του Μulholland Drive, απ' όπου ο ίδιος απολαμβάνει την υπέροχη θέα και τα μαγικά ηλιοβασιλέματα. Και όπως ο άλλος σπουδαίος τεχνίτης Τζέιμς Ελρόι, αφουγκράζεται την παράνοια που απλώνεται πάνω από την Πόλη των Αγγέλων, σκιαγραφώντας τους αμέτρητους δυνάμει δολοφόνους ή την υποβλητική ατμόσφαιρα η οποία ενισχύεται με τα τζαζ ακούσματα που προτιμά ο συγγραφέας.
Σε αντίθεση, όμως, με τους πρωταγωνιστές του Ελρόι, οι οποίοι έχουν πια αλλοτριωθεί από τον φαύλο κύκλο της παραφροσύνης, ο ήρωας του Κόνελι παραμένει ηθικός, με βαθιά αποτυπωμένο μέσα του αίσθημα δικαίου. Αυτό είναι που τον καθοδηγεί σχεδόν ασυνείδητα προς τον σωστό δρόμο, εντοπίζοντας τη γραμμή αίματος που αποκαλύπτει έναν δράστη πέρα από κάθε υποψία.
Σε αντίθεση, όμως, με τους πρωταγωνιστές του Ελρόι, οι οποίοι έχουν πια αλλοτριωθεί από τον φαύλο κύκλο της παραφροσύνης, ο ήρωας του Κόνελι παραμένει ηθικός, με βαθιά αποτυπωμένο μέσα του αίσθημα δικαίου. Αυτό είναι που τον καθοδηγεί σχεδόν ασυνείδητα προς τον σωστό δρόμο, εντοπίζοντας τη γραμμή αίματος που αποκαλύπτει έναν δράστη πέρα από κάθε υποψία.
Το βιβλίο ξεκινάει με τη υπόθεση του Γουίτνεϊ Βανς, ενός πολυεκατομμυριούχου βιομηχάνου ο οποίος ήθελε κάποτε να γίνει σκηνοθέτης και τελικά ακολούθησε τις επιθυμίες της οικογένειας, ιδρύοντας την Αντβάνς Εντζινίριγκ. Παλιότερα, τη δεκαετία του '50, ο Βανς έτυχε να γνωρίσει μια Μεξικανή, τη Βιμπιάνα Ντουάρτε, την οποία άφησε έγκυο και έκανε το λάθος να το αποκαλύψει στον πατέρα του, ο οποίος στη συνέχεια την καταδίωξε και έκτοτε αγνοείται η τύχη της.
Το παράδοξο όνομα «Βιμπιάνα» πρωτοακούστηκε μάλιστα σε μια ενέδρα των Βιετκόνγκ στο αιματηρό σκηνικό του Βιετνάμ. Τι σημαίνει, όμως, αυτό για την πλοκή; Λαμβάνοντας υπόψη του όλους τους γρίφους, ο Μπος καλείται να αναζητήσει τη Μεξικανή και να ερευνήσει την πιθανότητα ο Βανς να έχει κληρονόμο.
Παράλληλα με την υπόθεση του Βανς, ο επιθεωρητής αναλαμβάνει να ξεκαθαρίσει την υπόθεση του Σκριν Κάτερ, ενός βιαστή που εισβάλλει στα σπίτια των υποψήφιων θυμάτων του με τον ίδιο τρόπο: χρησιμοποιεί μαχαίρι και επιτίθεται στις ανυποψίαστες γυναίκες τις μέρες της εμμήνου ρήσης τους. Τα στοιχεία ερευνώνται σε κάθε λεπτομέρεια με τον γνωστό σχολαστικό τρόπο του Μπος για να μας χαρίσουν άλλο ένα ανάγνωσμα καταιγιστικής περιπέτειας, πρωτότυπης τροπής και υψηλής αδρεναλίνης με τη γνωστή υπογραφή του Κόνελι που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.
