Πάμε parapera; Θα μπορούσε να είναι κι ένα σύνθημα. Ναι, έχουμε ανάγκη να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα. Και αυτό ακριβώς μάς προτείνει ο νέος πολυχώρος Parapera στην οδό Αχαρνών 61. Σ’ ένα εκπληκτικό διατηρητέο κτίριο του 1921, διακοσμημένο με στοιχεία αραβικά και μάρμαρα μασίφ Διονύσου, λειτουργεί καθημερινά αγορά με νέους, ανεξάρτητους σχεδιαστές που παρουσιάζουν τη δουλειά τους.
Περιηγήθηκα στο φιλόξενο περιβάλλον, χαζεύοντας εντυπωσιασμένη τις χειροποίητες δημιουργίες των νέων σχεδιαστών, που η φαντασία και η τέχνη τους χαρίζει πνοή σε ιδιαίτερα αντικείμενα και αξεσουάρ. Η μαύρη σιδερένια σκάλα σε οδηγεί στην αυλή με τα μυριστικά που ευωδιάζουν, ενώ το παλιό τουβλάκι, οι μαξιλάρες, τα μαρμάρινα τραπέζια και τα νεοκλασικά ολόγυρα συνθέτουν την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής.
Το μενού δεν είναι φλύαρο και προσφέρει πιάτα με άρωμα μεσογειακό. Ο σεφ Angelo Cavalieri με καταγωγή απ’ τη Ρώμη αναζητά με πάθος τις παλιές ελληνικές συνταγές και συνθέτει νέες, χαρίζοντάς τους ιδανικές δόσεις της ιταλικής μαγειρικής τέχνης του. Πρόσχαρος και σεμνός, προσφέρει φαγητό χωρίς πολυπλοκότητες, με πρωταγωνιστές τα φρέσκα μυριστικά στα πιάτα του. Γεύσεις ξεκάθαρες και νόστιμες.
Το ανακαλύπτεις αμέσως στα ιταλικά κεφτεδάκια ρυζιού αραντσίνι. Είναι τροφαντές μπαλίτσες από ρύζι που ενισχύονται με αρακά, κιμά και μοτσαρέλα. Περασμένες ιδανικά απ’ το τηγάνι, αποκτούν μια χρυσαφένια κρούστα και σε κάθε μπουκιά αποκαλύπτεται η ευχάριστη γεύση τους.
Ωραίο κι ευωδιαστό το γιουβετσάκι μελιτζάνας που ψήνεται τη στιγμή που θα το παραγγείλεις και «η αναμονή αγγίζει τα 15 λεπτά περίπου», μας ενημέρωσε ο ευγενικός περιποιητής.
Μέχρι να ψηθεί το γιουβετσάκι, απολαύσαμε μια σαλάτα κοτόπουλου καπνισμένου με τσάι του βουνού και μια ωραιότατη σάλτσα γιαουρτιού με μαραθόριζα και φετούλες γκρέιπφρουτ. Και οι τέσσερις σαλάτες που προτείνει το μενού είναι λιμπιστικές. Κατέγραψα αυτή με φρέσκα σύκα, πορτοκάλι και σπιτικό πατέ σε σάλτσα μύρτιλου, για να τη δοκιμάσω σε επόμενη επίσκεψή μου.
Το λευκό δροσερό κρασί, μια ηπειρώτισσα ντεμπίνα, που προσφέρεται σε ποτήρι κρατάει ευχάριστη συντροφιά. Η αναμονή για το γιουβετσάκι μελιτζάνας άξιζε. Ήρθε σε στρώσεις με γιαούρτι, μοτσαρέλα και παρμεζάνα με σάλτσα ντομάτας και βασιλικό, στεφανωμένο με κομμάτια ψητής αραβικής πίτας. «Επειδή η μελιτζάνα έχει μαλακή υφή, η ψητή πίτα μπαίνει για να κοντράρει με την τραγανότητά της», εξήγησε ο σερβιτόρος όταν έφερε στο τραπέζι το αχνιστό γιουβετσάκι. Από τα κυρίως δοκίμασα τις φέτες μοσχαριού με πλιγούρι, ψιλοκομμένη ντομάτα, κάππαρη και μοτσαρέλα και το ριγκατόνι σε κόκκινη σάλτσα κοτόπουλου με ρούμι, κρεμμυδάκια και βασιλικό που ήταν al dente, αρωματικό και νόστιμο.
Το Parapera κάνει την έκπληξη σε μια πιάτσα έξω απ’ τα συνηθισμένα, με καλό φαγητό σε φιλικές τιμές.