Italians do it better

Για καλό ιταλικό φαγητό ποτέ δεν λέω όχι. Αρκεί να σέβεται πράγματι τις βασικές, απλές αρχές της ιταλικής κουζίνας: την επιλογή καλής πρώτης ύλης και το σεβασμό στη μαγειρική της προσέγγιση. Έτσι, πέρασα με πολλές προσδοκίες για πρώτη φορά την πόρτα του καινούργιου εστιατορίου La Rocca, που βρήκε τη θέση του σε μια όμορφη γειτονιά της Αθήνας κάτω από το βλέμμα της Ακρόπολης και τη σκιά του Ηρωδείου. Το επισκέφθηκα ένα ζεστό αυγουστιάτικο βράδυ. Στην είσοδό του μια εμβληματική πινακίδα σαν θυρεός δεν περνά απαρατήρητη. Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια και περνώντας από τον μικρό χαριτωμένο κήπο του, ήταν εμφανής η έντονα ιταλική ατμόσφαιρα. Ο χώρος του La Rocca μοιράζεται σε δύο αίθουσες όμορφα διακοσμημένες. Μια καλοστημένη τρατορία με άφθονο ξύλο, απλίκες αντικέ και λευκά τραπεζομάντηλα. Ολόγυρα παράθυρα με καταπράσινες ζαρντινιέρες. Μια cozy βεράντα στη μια πλευρά φιλοξενεί ένα και μόνο τραπέζι. Ωραία αίσθηση. Prive.

Ξεφύλλισα το μενού με τις ενδιαφέρουσες προτάσεις. Μου έκανε εντύπωση ότι δίνεται έμφαση στις πρώτες ύλες που προέρχονται από διάφορες περιοχές της Ιταλίας. Ο ιδιοκτήτης και σεφ Giorgio Muskens είναι πολυταξιδεμένος. Κάπου ανάμεσα στις διαδρομές του ανά τον κόσμο ανακάλυψε το ταλέντο του στη μαγειρική. Έκανε μια στάση στη Μύκονο για μερικά χρόνια πριν μας μεταφέρει τα μυστικά της κουζίνας του στην Αθήνα. Στο πλευρό του η Roberta, η γυναίκα του, που έχει αναλάβει τη δημιουργία των γλυκών, και sous-chef ο Angelo Cavalieri.

Αρχή με προσούτο Πάρμας και μια υπέροχη ολόφρεσκη βουβαλίσια μοτσαρέλα. Από δίπλα το χειροποίητο ψωμί που ήρθε ζεστό φανερώνει τη σημασία στη λεπτομέρεια. Με εντυπωσίασε η πλούσια ποικιλία από προσούτο Πάρμας, σαλάμι από το Castell' Arquato, ωριμασμένο λαρδί από την Colonnata, πανσέτα και coppa από την Piacenza και τύρι Gorgonzola σερβιρισμένα με παραδοσιακό ψωμί. Ένα το κρατούμενο για την επόμενη φορά.

Το βιτέλο τονάτο, όπως το φτιάχνουν στην Άλπα, ακολουθεί την παράδοση. Ωραία σιγοψημένο το μοσχαράκι γάλακτος, που έρχεται λεπτοκομμένο με πλούσια σάλτσα από τόνο και κάππαρη από την Παντελερία. «Είναι ένα παράδοξο κρύο πιάτο που γεννήθηκε στις αρχές του 1900 στην περιοχή του Πιεμόντε και συνδυάζει το κρέας με τον τόννο» μου εξηγεί ο σεφ.

Δοκίμασα και το αυγό, ψημένο σε τραγανό φύλλο κρούστας, που συνοδεύεται με τυρί ρικότα και σοταρισμένα μανιτάρια φρέσκα. Μου άρεσε η ιδέα του αυγού, αφού δεν το συναντάς συχνά στα μενού των εστιατορίων. Προσπέρασα τα λαχταριστά σπαγγέτι και τα χειροποίητα φρέσκα ραβιόλια (δεύτερο κρατούμενο), υπακούοντας στην πρόταση του σεφ να δοκιμάσω τη μοσχαρίσια κοτολέτα γάλακτος παναρισμένη με φοντί από παρμεζάνα Reggiano. Απλά θεική. Σίγουρα θα ξανάπαω στο La Rocca.