Μετακομίζοντας από το Παγκράτι στου Γκύζη κέρδισα κάποια πράγματα, όμως, αν κάτι έχασα, είναι μια διαδρομή ανακουφιστική και αναντικατάστατη στο κέντρο της Αθήνας, αυτή που έκανα διασχίζοντας το Ζάππειο και τον Εθνικό Κήπο για να φτάσω στο Σύνταγμα. Ωστόσο, λίγο αργότερα μου δόθηκε μια καλή αφορμή ώστε να περνάω ξανά από αυτό το σημείο.
Φέτος το καλοκαίρι, το εμβληματικό θερινό του Ζαππείου επέστρεψε, καλύτερο από ποτέ. Ο παλαιότερος υπαίθριος κινηματογράφος της πόλης, που μετρά πάνω από έναν αιώνα ζωής, έχει πια σεζλόνγκ στην πρώτη σειρά και εντυπωσιακό ήχο, φαγητό και ποτό που κάποιοι ονειρευόμασταν να βρούμε σε ένα κυλικείο, deep dish πίτσα και παγωμένα Caprice, tailor made κοκτέιλ και φυσικά κρασιά. Όσον αφορά το περιεχόμενο, έχει εμπορικό αλλά και ποιοτικό χαρακτήρα, προβάλλοντας ταινίες απ’ όλες τις εταιρείες διανομής, διοργανώνει θεματικές προβολές –π.χ. το Ζιλ και Ζιμ του Φρανσουά Τριφό με φαγητό από το Wine is Fine–, επιδιώκει συνεργασίες όπως αυτή που είχε με την Art Athina. Περιτριγυρισμένο από ένα καταπράσινο σκηνικό, με τους φοίνικες να ξεπετάγονται πίσω από την οθόνη, το Αίγλη Cinema ξαναζωντάνεψε και μας έφερνε τους προηγούμενους μήνες σε ένα πιο κέντρο-πεθαίνεις- σημείο, κάνοντάς μας ταυτόχρονα να νιώθουμε ότι βρισκόμαστε κάπου αλλού, μακριά από τη βαβούρα. Τώρα όμως που οι καρέκλες του σκηνοθέτη μαζεύτηκαν και οι θερμοκρασίες έπεσαν, ήρθε η ώρα να βγούμε έξω, μπαίνοντας μέσα.
Στο κέντρο της μπάρας μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την αυθόρμητη χορογραφία η οποία εκτυλίσσεται στην κουζίνα που λειτουργεί πίσω, ενώ μπροστά από αυτήν ένας DJ, διαφορετικός κάθε φορά, επιλέγει τις μουσικές που ακούγονται παντού, σε όλους τους χώρους, μέσα και έξω.
Η ανανέωση του θερινού ήταν μόνο ο πρόλογος μιας νέας εποχή, αφού είναι ο πρώτος από τους έξι χώρους που θα αποτελέσουν το καινούργιο κεφάλαιο της Αίγλης Ζαππείου. Λίγο πριν φύγει το ’24, δυο νέοι χώροι θα φέρουν κόσμο στο Ζάππειο. Δεν ανήκω στη γενιά που έχει βγει στην Αίγλη, ούτε σε κάποια κλειστή κοινωνική εκδήλωση την έχω επισκεφθεί, ήταν για μένα πάντα κάτι που ήξερα ότι στέκεται εκεί, σε ένα από τα πιο προνομιακά σημεία της Αθήνας, χωρίς όμως να μου απευθύνεται. Αυτό το συναίσθημα έρχεται να αλλάξει η νέα ταυτότητα της Αίγλης· δεν μιλάω για μία ακόμα ανακαίνιση αλλά για μια πλήρη αναδιοργάνωση.
Αυτό που κάποτε διαφημιζόταν ως το «πλέον απολαυστικόν κέντρον των Αθηνών», που από το 1904 έχει φιλοξενήσει την αθηναϊκή ελίτ στους χώρους του, τώρα πια γράφει μια νέα σελίδα που τους χωράει όλους: από εκείνους που θεωρούν ότι η έξοδος είναι συνώνυμο της curated μουσικής μέχρι τα indie kids που έγιναν γονείς, από τους απαιτητικούς foodies μέχρι τους πιο corporate τύπους. Περνώντας την κεντρική της είσοδο θα συναντήσετε μια αν μη τι άλλο εντυπωσιακή μπάρα είκοσι μέτρων από πράσινο μάρμαρο Τήνου. Βρίσκεστε στον ανανεωμένο χώρο-ναυαρχίδα της Aίγλης που ξεκινά τη λειτουργία του από νωρίς το πρωί και συνεχίζει ως bar-restaurant μέχρι αργά το βράδυ. Στο κέντρο της μπάρας μπορεί κανείς να παρακολουθήσει την αυθόρμητη χορογραφία η οποία εκτυλίσσεται στην κουζίνα που λειτουργεί πίσω, ενώ μπροστά από αυτήν ένας DJ, διαφορετικός κάθε φορά, επιλέγει τις μουσικές που ακούγονται παντού, σε όλους τους χώρους, μέσα και έξω
Σε αυτή την μπάρα-υπερθέαμα συμβαίνουν πολλά και ενδιαφέροντα: εκεί μπορούμε να ξεκινήσουμε τη μέρα από το πρωί με καφέ και αυγά, εκεί πίνουμε και τρώμε μέχρι το βράδυ, αλλά και στα καθίσματα του χώρου που έχουν τοποθετηθεί ανάμεσα στα δέντρα τα οποία έχουν φυτευτεί, φέρνοντας το έξω, μέσα σε ένα σκηνικό προσιτής πολυτέλειας αποτελούμενο από μάρμαρο και ξύλο. Η νέα Αίγλη είναι μια εμπειρία που σε κερδίζει ήδη με το μάτι, έχοντας μια αισθητική που σέβεται το παρελθόν της μεν, είναι απόλυτα σημερινή δε. Αρχιτεκτονικά την έχουν επιμεληθεί τα γραφεία Neiheiser Argyros και Ese Studiο, ο σχεδιασμός του φωτισμού έχει την υπογραφή της Ελευθερίας Ντεκώ, ενώ οι πράσινες μαρινιέρες του προσωπικού και του service είναι σχεδιασμένες από την Ορσαλία Παρθένη. Και τα ονόματα που συγκεντρώνει η νέα εποχή της Αίγλης δεν σταματούν εκεί.
Όταν στα τέλη του 2019 πρωτογνώρισα τον Δήμο Μπαλόπουλο και δοκίμασα τις ιδέες του ενθουσιάστηκα. Είναι ένας σεφ χαμηλών τόνων, αλλά υψηλών αξιώσεων. Μπορεί να παίξει και να σκοράρει σε πολλά και διαφορετικά τερέν και, όπως μου είχε πει τότε, «δεν ανήκω ούτε αυστηρά στο fine dining ούτε απόλυτα στην comfort κουζίνα, απολαμβάνω απλώς το πάντρεμά τους». Τα τελευταία χρόνια έχει δίπλα του ως sous-chef τον Γιώργο Κηρύκο∙ πρόκειται για ένα δίδυμο που ξέρει πώς να κάνει τα πράγματα νόστιμα. Έπειτα, ο Αλέξανδρος Κόνιαρης είναι ένας νεαρός ζαχαροπλάστης με δυνατό βιογραφικό. Όπως ο Δήμος Μπαλόπουλος και ο Γιώργος Κηρύκος, έτσι κι εκείνος έχει κάνει το πέρασμά του από αστεράτες κουζίνες του εξωτερικού, ενώ, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, άρχισε να συνεργάζεται με ηχηρά ονόματα της εγχώριας γαστρονομικής σκηνής, μέχρι που δημιούργησε το δικό του new age ζαχαροπλαστείο, το Φίλινγκς. Όσο για τον Δημήτρη Ρούσσο (Subject of Athens), είναι από τα πιο δυνατά χαρτιά της αθηναϊκής μπαρ σκηνής αυτήν τη στιγμή, από τους ανθρώπους που την πάνε ένα βήμα παραπέρα. Εκμεταλλεύεται όλες τις τελευταίες τεχνικές και τάσεις του mixology, χωρίς όμως να μας κουράζει υπεραναλύοντάς της. Όλοι οι παραπάνω, μαζί με την Έλενα Μαντζουράνη (που είχαμε συνηθίσει να μας υποδέχεται στο Nolan), η οποία έχει τη θέση της restaurant manager, αποτελούν κομμάτι της dream team που διαμορφώνει τη νέα Αίγλη.
Η νέα Αίγλη θέλει να είναι, πάνω απ’ όλα, πολυσυλλεκτική και αυτό αντικατοπτρίζεται αρχικά στα μενού της. Πριν από μερικές, ενώ κουρευόμουν, με ρώτησαν πού μπορούν να βρουν Chateaubriand – η απάντηση είναι στο Ζάππειο. Σε έναν χώρο που διαχωρίζεται από αυτόν του all-day, δίνοντας μια πιο privé αίσθηση και έχοντας καταπράσινη θέα στον Εθνικό Κήπο, το Αίγλη restaurant μπορεί να αποπνέει μια επισημότητα με την πρώτη ματιά, αλλά σε κάνει να νιώθει άνετα με το φαγητό του. Προτείνει κλασικές συνταγές, έχοντας ντόπιες αλλά και διεθνείς αναφορές, σερβίρει φαγητό που δεν προσποιείται ότι είναι κάτι άλλο – ό,τι διαβάζουμε στον κατάλογο και ό,τι βλέπουμε στο πιάτο θα είναι αυτό που θα φάμε, χωρίς πολλά twists.
Σας έχουν λείψει εκείνα τα μέρη που σας δημιουργούν αυτή την ασφάλεια ότι θα βρείτε το αγαπημένο σας πιάτο και την επόμενη φορά; Ο culinary director της Αίγλης Ζαππείου, Νικόλας Λιάπης, φαντάστηκε ένα τέτοιο εστιατόριο, μια αθηναϊκή brasserie στην οποία θα επιστρέφουμε γιατί έχουμε αδυναμία σε κάτι απ’ όσα σερβίρει. Ποια είναι η γεύση της σημερινής Αθήνας; Αν αναλογιστούμε ότι τα έχουμε δοκιμάσει όλα, αλλά έχουμε σταθερά μια τάση να λαχταράμε κάτι κλασικό, ντόπιο ή μη, τότε αυτή η πόλη μπορεί να μεταφραστεί γευστικά σε μια χορτόπιτα με παραδοσιακό φύλλο και γίδινο τυρί αλλά και μια σε τερίνα τηγανητής πατάτας με παρμεζάνα και φρέσκια τρούφα, σε ένα πιάτο λαχανοντολμάδες και αγκινάρες αλά πολίτα αλλά και σε μια μπουγιαμπέσα και bitoque à la Russe, σε ένα φιλέτο ψαριού στην parilla με ένα ιδιαίτερο λαδολέμονο από ζωμό ψαριού και ψητό σκόρδο, αλλά και σε ένα ψητό στη φωτιά του ξύλου κοτόπουλο με café de Paris. Σε γλυκό, μπορεί να είναι από ένα εκμέκ κανταΐφι μέχρι ένα προφιτερόλ και μια tarte tatin.
Το χοιρινό σνίτσελ που θα βρίσκουμε στο Ζάππειο –κάτι μεταξύ βιεννέζικου και εκείνου που μάθαμε να τρώμε παιδιά– είναι ένα από τα πιάτα που θα σερβίρονται στο Αίγλη restaurant, αλλά δεν θα λείπουν ούτε από το μενού του all-day bar-restaurant. Και γι’ αυτό το μενού κινήθηκαν στη λογική «stay classy, keep it classic», έτσι δεν έχουν πειράξει τα comfort πιάτα τους, τα προσφέρουν όμως στην πιο προσεγμένη εκδοχή τους. Aς πούμε, σερβίρουν ένα πολύ αγαπημένο μου πιάτο, το club sandwich. Δεν το προτείνουν «πιο ελληνικό», βάζοντάς του γραβιέρα Νάξου και απάκι, το φτιάχνουν όπως το ξέρουμε, χρησιμοποιώντας όμως το δικό τους προζυμένιο ψωμί. Στη Caesar’s σαλάτα τους τα κρουτόν είναι επίσης προζυμένια, ενώ οι καρδιές μαρουλιού περνάνε για λίγο από τη φωτιά της parilla για να πάρουν έξτρα νοστιμιά. Κάνουν αυγά shakshuka που σερβίρονται ολημερίς, μαγειρεύουν μπολονέζ, ψήνουν πίτσες σε ζυμάρι 48ωρης ωρίμανσης. Το μενού τους είναι έξυπνα στημένο, έχει και hot dog, έχει και entrecôte, έτσι κανείς δεν θα μπορεί να πει ότι δεν βρήκε κάτι να φάει, κάτι που να τον καλύπτει.
Για επιδόρπιο έχουν, μεταξύ άλλων, ένα ποντικάκι που προβλέπεται ότι θα αγαπηθεί, φτιάχνουν και πάστα αμυγδάλου που θυμίζει κάτι από το παρελθόν της πόλης, αλλά έχει κάνει και comeback. Να σας πω ότι έχουν φροντίσει να έχουν ειδικό μενού για παιδιά, έχουν προβλέψει να υπάρχουν και δύο πιάτα για κατοικίδια.
Στο κομμάτι του κρασιού, που έχει αρχίσει να απασχολεί έντονα τους Αθηναίους, ο head sommelier, Γιώργος Δέδες, έχει συγκεντρώσει περίπου εκατό ετικέτες και προτείνει μια λίστα που δίνει έμφαση στον ελληνικό αμπελώνα (χωρίς όμως να λείπει ο διεθνής) και στις γηγενείς ποικιλίες. Έχει δουλειές κλασικής οινοποίησης αλλά και ήπιας οινοποίησης, δεν έχει μόνο τα πιο γνωστά, εμπορικά κρασιά αλλά ούτε και θέλει να το παίξει και υπερψαγμένη.
Είναι δύσκολο ένα μέρος που θέλει να είναι στέκι και προορισμός για ανάπαυλα το πρωί να είναι εξίσου ζωντανό και το βράδυ. Όμως η Αίγλη στοχεύει σε αυτό, επενδύοντας στο κομμάτι του ποτού με signature cocktails και all time classics, αλλά και της μουσικής. Ο γενικός διευθυντής της Αίγλης, Κωνσταντίνος Δαγριτζίκος, θέλει ό,τι ακούγεται στους χώρους της Αίγλης να είναι πρόταση και όχι απλά ένα χαλί. Πιστεύει ότι η ποιότητα της μουσική είναι τόσο σημαντική όσο αυτή του φαγητού, πως μπορεί να ανεβάσει ή να χαλάσει την εμπειρία που προσφέρει ένα μέρος. Ο ίδιος ξέρει καλά ποια είναι τα ονόματα που αγαπά και ακολουθεί ένα συγκεκριμένο κοινό της Αθήνας που το απασχολεί τι παίζει εκεί που βγαίνει. Θα ακούμε από (λίγη) κλασική μουσική μέχρι classic soul, ’60s πράγματα αλλά και new disco, κάποιες μέρες τα πράγματα θα είναι είναι πιο upbeat και άλλες πιο εξωστρεφή. Ο Chevy, o Mr.Z, ο Super Mario, ο Teranga Beat και o Πάνος Δημητρόπουλος από τους Steams είναι σίγουρα μερικοί απ’ όσους θα αναλάβουν τα decks.
Mέσα στο ’25 αναμένεται να ξεκινήσουν τη λειτουργία τους και οι τρεις χώροι εκδηλώσεων του Ζαππείου, το Αίγλη Ballroom, το Aίγλη Yard και το Aίγλη Upstairs, που, εκτός του ότι θα προσφέρονται για κλειστά, ιδιωτικά events, θα μας δίνουν έξτρα λόγους για να βρεθούμε στο Ζάππειο, αφού η νέα Αίγλη δεν σκοπεύει μόνο να φιλοξενεί εκδηλώσεις αλλά πρόκειται να παράγει το δικό της περιεχόμενο ως ένα γαστρονομικό, πολιτιστικό και ψυχαγωγικό hub, στήνοντας από πάρτι και live μέχρι παιδικές προβολές.
Περισσότερες πληροφορίες για την Αίγλη θα βρείτε στο aiglizappeiou.gr
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
