Τα δώρα του βυθού

Ο Θαλασσινός είναι όνομα και πράγμα. Μια ψαροταβέρνα  σε μια ήσυχη γειτονιά στις Τζιτζιφιές, που επιμένει φανατικά στο φρέσκο ψάρι και τους θαλασσινούς μεζέδες. Ο Γιώργος, ο ιδιοκτήτης, δεν κάνει εκπτώσεις στα αγνά φρέσκα δώρα της θάλασσας. Εδώ, η καθημερινή ψαριά φιγουράρει με καμάρι στα συρτάρια του ψυγείου. «Μόλις ήρθαν τα φαγκριά και οι συναγρίδες από τη θάλασσα της Νεάπολης της Μάνης», λέει ο Γιώργος, παρουσιάζοντας με καμάρι τα φρέσκα ψάρια σε παράταξη, σαν λαμπερά «μοντέλα» σε ντεφιλέ. Ελκυστικά, λιμπιστικά, μυρίζουν θάλασσα και υποκύπτεις αμέσως στη γοητεία τους.

Ο Θαλασσινός είναι μια σταθερή αξία, πράγμα που επιβεβαιώνει η εδώ και είκοσι χρόνια παρουσία του στην εστίαση και η φανατική πελατεία του που τιμά την κουζίνα του.

Παίρνω θέση στο τραπέζι με το λευκό τραπεζομάντηλο και αφήνω το βλέμμα μου να ταξιδέψει στη σάλα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Το βεραμάν χρώμα που αγκαλιάζει τον χώρο και τα έπιπλα δίνει έναν τόνο χαράς. Το γοητευτικό κεραμικό επιτοίχιο με την θαλασσινή παράσταση και η παραδοσιακή πιατοθήκη επιμένουν σταθερά να διακοσμούν τη σάλα. Αισθάνεσαι οικεία. Αυτή η νοσταλγική αύρα που με αγκαλιάζει μου φέρνει στον νου εικόνες από παριζιάνικα μπιστρό, όπου η πατίνα του χρόνου διατηρείται ευλαβικά και σε μαγεύει.

Έχω ήδη επιλέξει το φρέσκο ψάρι μου και χαζεύω τις ορεκτικές θαλασσινές γεύσεις που «κολυμπούν» στο μενού. Αρχή με γευστική δροσερή σαλάτα με τραγανό άισμπερκ, ρόκα, ντομάτα που έδεσε ωραία με τη βινεγκρέτ πορτοκαλιού, ξύσμα πορτοκάλι και τις λεπτοκομμένες φέτες καπνιστού ξιφία.

Ακολούθησε φάβα Σαντορίνης με καραμελωμένα κρεμμύδια και χταπόδι με μέλι, ένα πιάτο που ήταν κατώτερο των προσδοκιών που δημιουργεί. Υπερβολική η γλύκα που έβγαζε το σύνολο του πιάτου, χωρίς λόγο. Η καπνιστή μελιτζανοσαλάτα ήταν καλοφτιαγμένη και σε έβαζε σε πειρασμό με τις μπουκιές από το ζυμωτό ψωμί.

Τα καλαμαράκια, περασμένα ελάχιστα από τηγάνι, αγκαλιάζει ηδονικά η ευωδιαστή σάλτσα πέστο και σερβίρονται πάνω σε ένα λοφάκι από λεπτοκομμένες σαν σπιρτόξυλα χρυσαφένιες πατάτες. Ένα νόστιμο πιάτο που τρώγεται απνευστί.

Στον κατάλογο υπάρχουν πολλοί ελκυστικοί μεζέδες όπως σουπιά σπετζοφάι ή καραβιδάκι ψίχα σαγανάκι με εστραγκόν, κάποιοι και με πολίτικη καταγωγή, όπως η πίτα Καισαρείας, και είναι εύκολο να παρασυρθείς. Το ψητό ψάρι που μοσχοβολάει θάλασσα περιμένει να το τιμήσεις και αξίζει να παρακάμψεις τους μεζέδες για να το απολαύσεις όπως του πρέπει.

Εδώ το ψήσιμο είναι μαστόρικο, το φαγκρί έρχεται με τους χυμούς του και καθαρισμένο, εφόσον το επιθυμείς. Η θαλασσινή φρεσκάδα του τρυπώνει στα ρουθούνια και δεν τολμάς να τη χαλάσεις ούτε με το συνοδευτικό λαδολέμονο. Αυτή είναι και η συνταγή της επιτυχίας του Θαλασσινού, που ενισχύεται και από τις καλές τιμές. Γιατί, αν και χώρα θαλασσινή, σε πολλά εστιατόρια οι τιμές των φρέσκων ψαριών είναι «αλμυρές» και σε εποχή κρίσης δεν σου επιτρέπουν να απολαύσεις την ψαροφαγία.