Ο Θοδωρής Αμπαζής και η Ομάδα «ΟΠΕRΑ» επανέρχονται στο Θέατρο Τέχνης με ένα έργο της Έλσας Ανδριανού. Το κείμενο παίζει με τις μακρινές αναμνήσεις της δραματουργικής παράδοσης που εκκινώντας από την Ορέστεια, περνά από τον στριντμπεργκικό Πατέρα και περιλαμβάνει μια πληθώρα θεατρικών μεταγραφών.

 

Στην παράσταση, η πολυσημία της σκηνικής αφήγησης διαρθρώνεται από την οργανική συνομιλία της κυρίαρχης μουσικής με το λόγο και την κίνηση -οικείο πεδίο της έρευνας του Θοδωρή Αμπαζή και της ομάδας.

 

Ένας άντρας, η γυναίκα του, η αδελφή της, ό,τι υπήρξαν άλλοτε καθένας και μαζί, η αναγκαστική συνύπαρξη, το τραυματικό παρελθόν, η ματαίωση, η συντηρητικοποίηση, ο ολοκληρωτικός πόλεμος, όλα εκβάλλουν στην ερημία της νεώτερης γενιάς που καλείται να διαχειριστεί μιαν άχαρη κληρονομιά· ένα νέο κορίτσι παγερά αδιάφορο για τον πόθο της ζωής που πάσχει από έλλειψη θράσους, ένα νέο αγόρι που εισχωρώντας σ' αυτόν κόσμο διαθέτει θράσος περισσό, ενώ μιλά παράξενα, σχεδόν “σοφός” ερήμην.

 

Μια κωμικοτραγική ιστορία που εκτυλίσσεται εντός της “οικογενειακής εστίας” -κάποτε πεδίον δόξης λαμπρόν προσωπικών, έμφυλων, γενεακών και πάντοτε πολιτικών συγκρούσεων, άδειο κέλυφος τώρα, όπου αντηχούν άσφαιρα πυρά σε μια φρενήρη αποδόμηση παλαιών στερεοτύπων που αντισταθμίζεται αμήχανα από την πρόχειρη εγκαθίδρυση νέων.