Στο τελευταίο κείμενό της «HOW SOON IS NOW», η Γλυκερία Μπασδέκη, της οποίας η γραφή χαρακτηρίζεται από έναν εξομολογητικό και προσωπικό τόνο, εμπνέεται ελεύθερα από το λογοτεχνικό πρόσωπο της Μαργαρίτας Περδικάρη, μιας νεαρής δασκάλας αστικής καταγωγής, που την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, η συνεργασία της με τοΕΑΜ, θα αποτελέσει την αφορμήγια να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου μιας ολόκληρης χώρας, η οποία δύσκολα συμπράττει με τα «φαντάσματα» του παρελθόντος της .   

 

Η παράσταση, αξιοποιώντας το θέματης Ελληνικότητας, θέλει να μιλήσει για το ανεπούλωτο τραύμα του εμφυλίου πολέμου. Μέσα από τον κώδικα τουΘεάτρου σκιών, τον Αττίκ, τους ελληνικούς καφενέδες, αλλά και την εγχώρια ζωγραφική,επιχειρεί να δομήσει ένα «Εθνικό ψηφιδωτό» μνήμης, για όλα εκείνα που στον απόηχο της μετεμφυλιακής Ελλάδας, οι άνθρωποι επιδιώκουν να ξεχάσουν.