ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΖΕΙΣ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΑ
Αγαπητή Α, μπα;
Είμαι 30 ετών, παντρεμένη, με δυο παιδιά και λείπω από το σπίτι καθημερινά από τις 6 π.μ. έως τις 4 μ.μ. Συνάντησα προχθές μια φίλη μετά από πολύ καιρό (μένει σε άλλη πόλη) χωρίς τις ανωτέρω υποχρεώσεις. Και ερωτώ: γιατί κάποιοι άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι πρέπει όλοι να ζουν σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια; Φυσικά, έχει τον χρόνο να ασχοληθεί με τον εαυτό της, τα ενδιαφέροντά της, ενώ εγώ όχι. Και πριν πει κάποιος «αν θέλεις, βρίσκεις χρόνο», λέω ότι αυτό δεν ισχύει. Γιατί πρέπει να απολογούμαι που δεν ζω «αντισυμβατικά», που η καθημερινότητά μου είναι απλή, λιτή κι απέριττη; Είμαι ευχαριστημένη από τη ζωή μου – αν δεν ήμουν, δεν θα την έκανα. Ευχαριστώ!
Έχεις προσέξει ανθρώπους που πίνουν και σε παρακινούν να πιεις; Που τρώνε και σε πιέζουν να φας; Που καπνίζουν και σου λένε να καπνίσεις; Που χορεύουν και ρωτάνε επίμονα γιατί δεν χορεύεις;
Η κριτική που μοιάζει να σου κάνει η φίλη σου είναι, πάνω-κάτω, το ίδιο. Αν σπάσεις το ευαίσθητο τσόφλι, από κάτω θα βρεις την ανάγκη της να επιβεβαιώσει ότι αυτό που κάνει είναι αυτό που πρέπει να κάνει, γιατί η ίδια δεν είναι και απολύτως σίγουρη. Ένας τρόπος να το επιβεβαιώσει είναι «να, και οι άλλοι το κάνουν». Αν οι άλλοι δεν το κάνουν, δεν έχει άλλα επιχειρήματα να το στηρίξει. Όχι επειδή δεν υπάρχουν –επιχειρήματα υπάρχουν για όλους τους τρόπους ζωής– αλλά επειδή κι αυτή αναρωτιέται «μήπως οι άλλοι ζουν, τελικά, καλύτερες ζωές;».
Οι άνθρωποι που είναι εντάξει με τις επιλογές τους βλέπουν τις άλλες ζωές με ηρεμία. Ίσως με περιέργεια, αλλά χωρίς έντονα συναισθήματα. Αν είσαι ευχαριστημένη από τη ζωή σου, πίστεψέ με, φαίνεται, και αυτό μερικές φορές προκαλεί κάτι που μοιάζει αρκετά με τον φθόνο, χωρίς να λέω ότι οι δικές σου επιλογές είναι ανώτερες: είναι απλώς οι επιλογές σου και είναι εντάξει.
Οι «αντισυμβατικοί» άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι είναι αντισυμβατικοί και το αντισυμβατικό δεν έρχεται σε αντίθεση με την οικογενειακή ζωή. Αν ήταν τόσο απλό! Μπορείς να είσαι μια αντισυμβατική μητέρα και εργαζόμενη, μπορείς να είσαι μια αντισυμβατική γιαγιά που πλέκει για τα εγγόνια της, μπορείς να είσαι ένας οπισθοδρομικός δάσκαλος γιόγκα στην Ινδία, μπορεί ο καθένας μας να είναι όσο συντηρητικός ή αντισυμβατικός θέλει μέσα στο πλαίσιο της ζωής που έχει διαλέξει. Η ελευθερία του μυαλού είναι πολύ πέρα από τις φορολογικές μας δηλώσεις και τους τόπους κατοικίας μας. Φυσικά και δεν χρειάζεται να απολογείσαι για τη ζωή σου, παρά μόνο στον ίδιο σου τον εαυτό.
Κι εδώ που τα λέμε, αυτή η φίλη δεν μπορεί να σε ξέρει και πολύ καλά, αν μένει τόσο στην επιφάνεια.
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Σ' ΑΓΑΠΩ
Λενάκι, καλημέρα ή καλησπέρα,
Εννοούμε όλοι το ίδιο όταν λέμε «σ' αγαπώ»; Είναι μονοσήμαντη έννοια ή ο καθένας τής δίνει το νόημα που θέλει; Υπάρχει κάποιος, ας το πούμε, ορισμός;
Ορισμός υπάρχει, γιατί η γλώσσα είναι κώδικας και προσπαθούμε να έχουμε, πάνω κάτω, μια κοινή αναφορά, αλλά σίγουρα δεν εννοούμε όλοι ακριβώς το ίδιο. Το ίδιο εννοούμε όλοι, άλλωστε, όταν λέμε «ιβουάρ», «χωριό», «αξιοκρατία», «φοροδιαφυγή;»
Αυτό είναι το πρόβλημα με τον κώδικα: ο αποστολέας σχηματίζει μια ιδέα στο μυαλό του για το τι αισθάνεται και προσπαθεί να βρει ποια είναι η λέξη που ταιριάζει. Το κατά πόσο ταιριάζει σε σχέση με το πλήθος των λέξεων που υπάρχουν στη γλώσσα που χρησιμοποιεί εξαρτάται από τις ως τώρα εμπειρίες του αλλά και από το πόσο καλά μπορεί να χειριστεί το γλωσσικό εργαλείο. Πόσες λέξεις ξέρει, για να διαλέξει την κατάλληλη;
Διαλέγει, τελικά, μία και την προφέρει, στέλνοντας κωδικοποιημένο μήνυμα (τη λέξη) στον δέκτη. Ο δέκτης την παραλαμβάνει και την αποκωδικοποιεί στο δικό του μυαλό, σύμφωνα με τις δικές του εμπειρίες και τον δικό του γλωσσικό πλούτο. Πόσες λέξεις ξέρει που σημαίνουν κάτι παραπλήσιο και πόση εκπαίδευση είχε στη ζωή του για να μπορεί να διακρίνει τις λεπτές διαφορές μεταξύ τους; Πόσες φορές έχει ακούσει την ίδια λέξη από άλλους ανθρώπους, ζώντας στο πετσί του τις διαφορετικές αποχρώσεις που μπορεί να πάρει από άλλα χείλη;
Μετά απορούμε γιατί δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Λόγια, λόγια, λόγια! Είναι αρκετά για να μάθουμε νέες συνταγές μαγειρικής, για να βρούμε τον δρόμο για την πλατεία, για να διασκεδάζουμε με αυτά γράφοντας ποίηση, αλλά όχι αρκετά για να εκφράσουμε αυτό που συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μας, σίγουρα όχι αρκετά για να βασιζόμαστε πάνω τους. Σου είπε ότι σε αγαπάει; Το πιο εύκολο. Σου έδειξε ότι σε αγαπάει;
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΕΙΣ
Πώς ξεχωρίζεις τους ντροπαλούς από τους αντικοινωνικούς και από αυτούς που απλώς δεν έχουν τίποτα να πουν;
Οι ντροπαλοί μπορεί να μη μιλάνε, αλλά συμμετέχουν με μη λεκτική επικοινωνία: γελάνε, παρακολουθούν με το βλέμμα, κάνουν νεύματα ή, έστω, κουνιούνται νευρικά. Οι αντικοινωνικοί φέρονται έτσι ώστε να αναγκάσουν έστω και έναν να τους ρωτήσει «τι έχεις» και αν αποτύχουν, προσπαθούν να χαλάσουν το κέφι όλων με τη δύναμη της μούρης τους. Αυτοί που δεν έχουν τίποτα να πουν κοιτάνε το κινητό τους.
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ Η Α, ΜΠΑ;
Ρε συ, α, μπα; βλέπω ότι ένα από τα κύρια επιχειρήματά σου κατά των ναρκωτικών (μαλακών και σκληρών) είναι το γεγονός ότι είναι παράνομα. Αν αύριο ψηφιζόταν ότι και το αλκοόλ είναι παράνομο, θα το έκοβες
Με λίγα λόγια, ναι.
Με περισσότερα λόγια, γιατί σου κάνει εντύπωση το ότι δεν θέλω να κάνω κάτι παράνομο;
Με ακόμα περισσότερα λόγια, η αντίθεσή μου με την παρανομία δεν είναι μονοσήμαντη ούτε θέμα συντηρητισμού. Το πρόβλημά μου είναι πολλαπλό. Όταν καταναλώνεις μια παράνομη ουσία, μαζί της πρέπει να υποστείς όλο το κύκλωμα που στηρίζει την παραγωγή, τη διανομή και την πώληση της παράνομης ουσίας, με διαδικασίες που είναι επίσης παράνομες. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις ιδέα τι καταναλώνεις, ούτε με ποιον τρόπο έφτασε στα χέρια σου. Αλλά το ακόμα χειρότερο είναι ότι η συνενοχή σου σε κάνει υποχείριο του πάσα ένα, γιατί δεν πρόκειται για έναν απλό πωλητή: πρέπει να συντηρείς και διαπροσωπικές σχέσεις και να τα «έχεις καλά» μαζί του.
Δεν θέλω να τα έχω καλά με κανέναν επειδή πουλάει κάτι. Θέλω να πηγαίνω σε μαγαζιά, να πληρώνω και να φεύγω και να μη με νοιάζουν οι διαθέσεις αυτού που πουλάει και πότε πηγαίνει διακοπές. Επίσης, αν δεν μου αρέσει αυτό που αγόρασα, θέλω να μπορώ να το αγοράσω από αλλού. Η ερώτησή σου είναι κάπως κοντόφθαλμη, και για να σου δείξω τι εννοώ την επιστρέφω ως εξής: «Αν τα μαλακά ναρκωτικά γίνονταν αύριο νόμιμα, θα τα δοκίμαζες;»
ΟΤΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ
Α, μπα; πρόσφατα ήρθα στη Νορβηγία για σπουδές και δουλειά. Είμαι ερωτευμένη ακόμα με το (πρώην – εκείνος μου ζήτησε) αγόρι μου. Σκέφτομαι να κατέβω Ελλάδα και να τα παρατήσω όλα! Τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; Να πάμε και ας μας βγει και σε κακό;
Βρίσκεσαι στην ταράτσα ενός κτιρίου, γυμνή, ενώ βρέχει καταρρακτωδώς και κάνει κρύο. Πίσω σου βρίσκεται μια πόρτα που οδηγεί σε ένα στεγνό, ζεστό δωμάτιο, με ρούχα. Τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; Πηδάμε από την ταράτσα κι ας μας βγει σε κακό;
Δεν είναι μεγάλη αγένεια και αδιακρισία να ρωτάς κάποιον πόσα λεφτά παίρνει από τη δουλειά του, από μεροκάματο σε καφετέρια μέχρι μισθό σε πολυεθνική; Εμένα μου φαίνεται πολύ αδιάκριτο να ρωτήσω κάποιον τι χρήματα βγάζει. Δεν το έχω κάνει ποτέ. Πώς αποφεύγεις τέτοιου είδους ερωτήσεις;
Ρωτάς πώς να αποφύγεις την αγένεια και την αδιακρισία; Είναι σαν να ρωτάς πώς να αποφύγεις τη βαρύτητα. Δεν γίνεται να την αποφύγεις. Τη λαμβάνεις συνέχεια υπόψη σου και τις περισσότερες φορές δεν την καταλαβαίνεις καν, μέχρι να παραπατήσεις και να σωριαστείς.
σχόλια