__________________
1.
Είμαι 32. Είναι 22. Δουλεύω όλη μέρα. Κοιμάται όλη μέρα. Τον αγαπώ και με αγαπά. Με ενοχλεί όμως πολύ που δεν έχει στόχους για το μέλλον. Μα πιο πολύ με ενοχλεί που δεν καθαρίζει τίποτα στο σπίτι κι έχω καταντήσει ζόμπι από το δουλειά-δουλειες σπιτιού - σεξ με τη συχνότητα εικοσαχρονου.
Τι να κάνω;- Στρουμφ
Αν δεν θέλεις να είσαι με κάποιον που φέρεται σαν εικοσάχρονος, μην τα φτιάχνεις με έναν εικοσάχρονο.
__________________
2.
Α μπα, λενε οτι οι σχεσεις θελουν προσπαθεια. Το πιστευεις αυτο; Η οταν ταιριαζεις με καποιον, ταιριαζεις και ολα κυλανε απο μονα τους, χωρις να προσπαθουμε; Γιατι να προσπαθουμε να κανουμε μια σχεση να λειτουργησει με το ζορι;
Αυτοί που το λένε δεν ξέρω τι εννοούν. Υποψιάζομαι τι, και διαφωνώ. Η δική μου θεωρία είναι ότι όταν ταιριάζεις με κάποιον όλα κυλάνε από μόνα τους, και συμφωνώ μαζί σου. Η προσπάθεια όμως είναι απαραίτητη, και πρέπει να γίνεται με τον εαυτό μας. Χρειάζεται προσπάθεια για να μην αρχίσεις να θεωρείς τον άλλο δεδομένο. Για να σκέφτεσαι τα συναισθήματα του όταν του μιλάς, για να πηγαίνεις με τα νερά του όταν το χρειάζεται, για να παραμερίζεις τις δικές σου ανάγκες όταν πρέπει. Χρειάζεται προσπάθεια για να μην πιστέψεις ότι ο άλλος θα ανέχεται όλες τις παραξενιές και θα σε αγαπάει χωρίς όρια, γιατί μόλις ενηλικιωνόμαστε είμαστε σε μόνιμη αναζήτηση των παιδικών μας χρόνων και ψάχνουμε συνέχεια τη μαμά μας. Μόλις κάποιος μας δώσει μια χαραμάδα, αν είμαστε ανώριμοι ψυχολογικά, μπορεί να το εκμεταλλευτούμε για να ξαναγίνουμε παιδιά. Η προσπάθεια χρειάζεται για να αντισταθούμε σε αυτή την τάση.
__________________
3.
Αγαπημένη Αμπά καλησπέρα,
Αρχικά, θα ήθελα να σε συγχαρώ για την στήλη σου την οποία διαβάζω ανελλιπώς. Λοιπόν, μόλις τελείωσα την Τρίτη λυκείου και εντός των ημερών τελειώνει και η ψυχοφθόρα διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων. Δυστυχώς όμως δεν έχω κατασταλάξει κάπου και θα σου εξηγήσω το γιατί αμέσως. Όταν τελείωσα το γυμνάσιο είχα πάρει την απόφαση ότι θέλω να ασχοληθώ με την αρχιτεκτονική και την διακόσμηση και αυτό συνεπάγεται την επιλογή της θετικής κατεύθυνσης (μαθηματικά, φυσική, χημεία) μιας και η σχολή της αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα ανήκει στις πολυτεχνικές σχολές και όχι στις καλές τέχνες όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης . Ξεκίνησα λοιπόν σχέδιο και τον αγώνα μου με τα μαθήματα αυτά και τολμώ να πω πως μέχρι και την Β' λυκείου δεν είχα κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Φτάνοντας λοιπόν στην Τρίτη τα βρήκα σκούρα, αρκετά κιόλας. Η σχολική χρονιά η οποία ξεκίνησε για μένα από το καλοκαίρι κιόλας, λόγω φροντιστηρίου, έκανε πολύ άσχημη αρχή με κλάματα και αρκετά πεσμένη ψυχολογία. Μέσα στη σύγχυση αυτή παρατάω το σχέδιο γιατί βλέπω πως δεν μπορώ να τα καταφέρω . Παρόλα αυτά όμως είχα εναλλακτική στο μυαλό μου την γυμναστική ακαδημία την οποία πάντα «φλέρταρα» ως αθλήτρια ακροβατικής κι έτσι γύρω στον Σεπτέμβριο ξεκίνησα προετοιμασία για τα αθλήματα τα οποία είναι απαραίτητα για την εισαγωγή στα ΤΕΦΑΑ. Όμως, καθώς ο καιρός περνούσε μέσα στην πίεση του διαβάσματος πιστεύω ωρίμασα, αναθεώρησα και συνειδητοποίησα πως το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν ότι παράτησα το σχέδιο και δυστυχώς πλέον δεν μου αρέσει ούτε καν η ιδέα της γυμναστικής ακαδημίας. Όμως αμπά αυτό που με ενοχλεί περισσότερο στην όλη κατάσταση είναι πως όλοι σχεδόν γύρω μου με έχουν συνδέσει με τον αθλητισμό-καθώς ασχολήθηκα από μικρή με τον πρωταθλητισμό-με αποτέλεσμα ίσως να μην με θεωρούν «ικανή» να ασχοληθώ με κάτι τελείως διαφορετικό. Ίσως αυτό να σκέφτομαι κι εγώ η ίδια για τον εαυτό μου. Μήπως είναι απλά η εύκολη λύση?
Σ' ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου-Χ
Η εύκολη λύση δεν είναι απαραίτητα και η λάθος λύση. Είναι πολύ έξυπνο να κάνεις επάγγελμα αυτό που μπορείς να κάνεις εύκολα. Σε αυτή την περίπτωση, η εύκολη λύση είναι και η πιο λογική.
Αυτό που εσύ περιφρονείς, την ικανότητα σου στη γυμναστική, το «εύκολο», για μένα είναι εντελώς, μα παντελώς αδύνατο. Είσαι ικανή για να ασχοληθείς με τη σωματική άσκηση επαγγελματικά, και πολλοί άλλοι δεν είναι. Μην προσπερνάς ως παρακατιανό αυτό που μπορείς να κάνεις με ευκολία. Δεν θα αποδείξεις τίποτα σε κανέναν αν προσπαθήσεις να κάνεις κάτι που σου είναι ξένο. Απλώς θα δυσκολέψεις τη ζωή σου.
Τώρα, αν δεν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου στη γυμναστική ακαδημία δεν χρειάζεται να επιμένεις, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η εγκατάλειψη του προηγούμενου πλάνου ήταν λάθος. Εξαρτάται. Τα βρήκες σκούρα στα μαθήματα και στο σχέδιο, αυτό όμως από μόνο του δεν λέει τίποτα. Τι σου λένε οι δάσκαλοι σου; Τι θα πει «βλέπω ότι δεν καταφέρνω;» Υπάρχει πιθανότητα να περάσεις, ή όχι; Ο στόχος είναι να περάσεις το εμπόδιο των πανελληνίων, γιατί μετά δεν θα χρειαστείς τα μαθηματικά και τη φυσική της τρίτης λυκείου (όσο για το κατά πόσο θα χρειαστείς το σχέδιο όπως γίνεται σε αυτές τις εξετάσεις, μεγάλη κουβέντα). Πρέπει να κάνεις μια ψύχραιμη και λογική εκτίμηση των πιθανοτήτων. Μίλα με δασκάλους, σκέψου τι είσαι διατεθειμένη να κάνεις και να προσπαθήσεις, και αποφασίζεις. Σε περίπτωση που έχεις ήδη περάσει κάπου, καλή σταδιοδρομία.
__________________
4.
Aγαπητή Α μπα μου,
Καλησπέρα. Θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να βγάλω από μέσα μου αυτό που με τρώει. Δεν σας ξέρω και δεν με ξέρετε ίσως γι αυτό κάποιες φορές είναι πιο εύκολο να βγάλουμε από μέσα μας πράγματα που δεν τα μοιραζόμαστε ούτε με κοντινούς μας ανθρώπους. Κάποιες φορές νιώθω πως δεν αξίζω. Από μικρή ηλικία θυμάμαι η μητέρα μου πάντα με συνέκρινε με άλλα παιδιά λέγοντας μου πόσο καλύτερα είναι στο ένα και στο άλλο και πόσο άχρηστη είμαι εγώ. Φυσικά στον κόσμο πάντα έλεγε τα καλύτερα για το σπλάχνο της τονίζοντας πόσο έχει συμβάλει σε αυτό. Ποτέ δεν με αγκάλιασε ούτε άκουσα ποτέ ένα σε αγαπώ και θέλω να είσαι ευτυχισμένη. Η μόνη περίπτωση που θα μου έσκαγε ένα σε αγαπάω θα ήταν τύπου μόνο εγώ ξέρω το καλύτερο για σένα και υπό προϋποθέσεις όπως σε αγαπάω αν φέρνεις καλούς βαθμούς, σε αγαπάω αν περάσεις το μάθημα στο πανεπιστήμιο και πάει λέγοντας. Ήθελε και θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο στα πάντα και στον πατέρα μου . Και αν τολμήσεις και πεις Όχι εγώ δεν θέλω να κάνω αυτό που λες αλλά κάτι άλλο αρχίζουν τα "δεν με αγαπάς, εγώ έχω θυσιαστεί για εσένα κι εσύ δεν κάνεις τίποτα, είσαι αχάριστη 'με αποτέλεσμα να νιώθω και τύψεις. .Οι σχέσεις μας είναι θυελλώδεις και οπότε θα προσπαθήσω να την προσεγγίσω να μιλήσουμε πάντα θα τσακωθούμε στο τέλος. Τώρα τα παράπονα έχουν μετατοπιστεί στο στυλ οι άλλοι παντρεύονται ,κάνουν ράνουν και φτιάχνουν τη ζωή τους, εσύ τι θα κάνεις,' Όταν αντιδρώ σε όλα αυτά και της απαντάω αρχίζει τα κλάματα και μου λέει τα κλασικά 'εγώ έχω κάνει τόσες θυσίες, εσύ τι θα κάνεις για μένα'. Είμαι σε εντατική αναζήτηση εύρεσης εργασίας με παράλληλο διάβασμα ,θέλω να φύγω όσο γίνεται πιο γρήγορα. Σκέφτομαι να πάω σε ψυχολόγο για όλα αυτά που νιώθω. Ποια είναι η γνώμη σου α μπα μου. Θα εκτιμούσα την απάντησή σου. Με εκτίμηση-Σε απόγνωση
Η γνώμη μου είναι ότι το σχέδιο σου είναι τέλειο. Εντατική αναζήτηση εύρεσης εργασίας, παράλληλο διάβασμα, και ψυχολόγος. Δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα ως προς αυτό. Πρέπει να φύγεις από εκεί και να φροντίσεις την ζωή σου.
Η μαμά σου είναι χειριστική. Αν έχει θέμα ναρκισσισμού ή κάποιο άλλο, ποιος ξέρει, αλλά μην προσπαθείς να την αντιμετωπίσεις. Όσο προσπαθείς γίνεσαι πιο ευάλωτη σε νέες χειριστικές συμπεριφορές. Δεν μπορείς να αλλάξεις έναν χειριστικό άνθρωπο εντοπίζοντας και επισημαίνοντας τις αδυναμίες του. Μην προσπαθείς να της εξηγήσεις τι κάνει λάθος και τι αισθάνεσαι, δεν μπορεί να μπει στη θέση σου γιατί αυτό που την ενδιαφέρει πρωταρχικά είναι να διατηρήσει τον έλεγχο πάνω σου, και μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτά που λες εναντίον σου. Το μόνο που μπορείς να κάνεις για να αλλάξεις μια χειριστική συμπεριφορά είναι να αλλάξεις εσύ, κι έτσι θα αλλάξει η δυναμική της σχέσης σας. Αν καταλάβει ότι είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσει να σε ελέγχει, τότε θα τα παρατήσει, και θα στραφεί σε κάποιον που μπορεί να ελέγχει πιο εύκολα.
Δεν χρειάζεται να κάνεις τα κέφια της μαμάς σου για να είσαι καλή κόρη. Είσαι καλή κόρη όταν είσαι καλός άνθρωπος. Μπορείς να την αγαπάς και να τη σέβεσαι χωρίς να υποκύπτεις στους χειρισμούς της. Μέχρι να πας σε ψυχολόγο, αφού διαβάζεις έτσι κι αλλιώς, διάβασε λίγο ακόμα. Αυτό νομίζω ότι δίνει καλές πληροφορίες.
__________________
5.
Αγαπητή Λένα,
με αφορμή την ερώτηση Νο 7 στις 24.05.2016 σχετικά με το rape date, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι για τη δική μου ιστορία. Δεν νιώθω άνετα να το συζητήσω με την μαμά μου αλλά και με κανέναν άλλον άνθρωπο.
Λίγα βοηθητικά πράγματα για μένα: είμαι 20 ετών, ζω στο εξωτερικό και είμαι αμφιφυλόφιλη. Μέχρι πέρσι δεν είχα αντιληφθεί την αμφισεξουαλικότητά μου και έβγαινα μόνο με αγόρια. Είχα ραντεβού με σεξ και σχέσεις όπως οι περισσότερες κοπέλες, όλα σύμφωνα με τη νόρμα.
Έπειτα σε ένα πάρτι γνώρισα κάποιον και φιλήθηκα με και μετά ήθελε να με πάει στο σπίτι μου και εγώ δεν ήθελα πολύ αλλά επέμενε και είπα εντάξει, τι πειράζει. Και μετά ήθελε να ανεβεί επάνω και εγώ δεν ήθελα πολύ αλλά έχει ήδη κουβαληθεί μέχρι εκεί όποτε είπα εντάξει, τι πειράζει. Και ήμασταν στο κρεβάτι μου και φιλιόμασταν και αυτό μου άρεσε, αλλά αυτός ήθελε να κάνουμε σεξ κι εγώ δεν ήθελα, έλεγα όχι, δεν ήταν όμως απόλυτο το όχι μου. Του έλεγα όχι γιατί έβγαινα με έναν άλλον πού και πού και για την συνείδησή μου (αν και δεν είχα οτιδήποτε δεσμευτικό) το σεξ θα ήταν λάθος. Και κάναμε σεξ ενώ δεν ήθελα, αλλά το σώμα μου ήθελε, εννοώ ήταν έτοιμο. Το μυαλό δεν ήταν. Και όταν έφευγε κάτι σχολίασε που έλεγα όχι και κάναμε σεξ, σαν να κατάλαβε κι αυτός πως δεν ήταν σωστό.
Και μετά εγώ ήμουν για λίγο καιρό αηδιασμένη και το συζήτησα με μια-δυο στενές μου φίλες. Και η καλύτερή μου φίλη μου λέει, δηλαδή σαν να σε βίασε, και εγώ λέω όχι, τι λες και τα λοιπά.
Ο οργανισμός μου όμως ήταν δυσαρεστημένος με όλο αυτό και αποφάσισα να δοκιμάσω με κοπέλα και έτσι κατάλαβα πως είμαι αμφιφυλόφιλη και χαίρομαι πολύ γι αυτό γιατί είμαι πολύ ευχαριστημένη που το καταπιεσμένο κομμάτι απελευθερώθηκε. Όποτε αυτό το συμβάν σαν κάπως να βοήθησε, σκέφτομαι.
Όμως από τότε (ίσως και πριν από αυτό, δεν μπορώ να θυμηθώ) δεν ευχαριστιέμαι το κολπικό σεξ. Σχεδόν ποτέ αν όχι ποτέ-ποτέ. Και σκέφτομαι μήπως έχει να κάνει με αυτό το συμβάν αυτό. Έψαξα στο Ίντερνετ και βρήκα στα Αγγλικά άρθρα που μιλούν για διαφορά τέτοια "προβλήματα" του κόλπου που δημιουργούνται μετά από τραυματικά συμβάντα και πρέπει να κάνεις κάτι ασκήσεις κλπ (αλλά δεν θεωρώ τη δίκη μου ιστορία τραυματική). Δεν κατάλαβα όμως πολύ καλά αυτά που διάβασα και σκέφτομαι πως ίσως ένας γιατρός να με βοηθούσε. Δεν ξέρω όμως αν πρέπει να πάω σε ψυχολόγο ή γυναικολόγο ή σεξολόγο ή κάτι άλλο. Κάνω ομοιοπαθητική αλλά δεν έχω αναφέρει κάτι πέρα από την αμφιφυλοφιλία. Θέλω να ευχαριστιέμαι το σεξ με άντρες γιατί αισθάνομαι πράγματα για άνδρες αλλά δεν απολαμβάνω την ολοκλήρωση, κι αυτό είναι άσχημο και για τον εκάστοτε σύντροφό μου.
Στο τέλος θέλω να πω αυτό: στα 17-18 μου έμαθα πως για τον βιασμό της μητέρας μου από έναν άγνωστο, γι αυτό και α) δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να συζητήσω ό,τι έγινε με τη μητέρα μου και β) δεν θεωρώ τη δίκη μου ιστορία βιασμό ούτε τραυματικό συμβάν. Δεν γνωρίζω αν κι αυτό σαν πληροφορία μπλοκάρει το μυαλό μου και ανακατεύει την σεξουαλικότητά μου.
Ζήτω συγγνώμη για το σεντόνι, απλά θα ήθελα τη γνώμη σου και των σχολιαστών σχετικά με το που πρέπει να ψαχτώ για να το λύσω όλο αυτό. Ή αν δίνω μεγάλη σημασία σε κάτι που δεν είναι τόσο φοβερό. Έχω διαβάσει πως ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών έχει βιαστεί με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, αλλά εγώ δεν μπορεί να ανήκω εκεί. Δεν είναι δίκαιο. Ίσως ακουστεί χαζό, αλλά μπορείς (όχι σαν χάρη, αλλά πρακτικά και ουσιαστικά) να μου επιβεβαιώσεις πώς δεν είμαι σε άρνηση;
Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου, θα χαιρόμουν αν μπορούσες να μου απαντήσεις σύντομα, ξέρω πως υπάρχει αναμονή και όλοι κρεμόμαστε από τα χείλη σου, αλλά με τρώει όλο αυτό. Αν δεν μπορείς πάλι, δεν πειράζει, η υπομονή είναι αρετή.
Πολλά φιλιά.
Πιστεύω ότι το καλύτερο είναι να βρεις έναν ψυχολόγο. Δεν είναι θέμα γυναικολόγου, και δεν προτείνω σεξολόγο γιατί είναι η πιο ασαφής ειδικότητα και είναι δύσκολο να εξακριβώσεις την αξιοπιστία του. Ως εντελώς μη ειδική πιστεύω ότι η απάντηση στο ερώτημα σου έχει περισσότερη σχέση με τον σεξουαλικό σου προσανατολισμό και την αυτή την εξερεύνηση παρά με εκείνο το συγκεκριμένο συμβάν, γιατί και εκείνο το συμβάν με τον σεξουαλικό σου προσανατολισμό σχετίζεται, αλλά το γράφω ως μακρινή φίλη, όχι επειδή ξέρω. Επειδή για αυτό το θέμα θα χρειαστείς έναν άνθρωπο που δεν έχει συντηρητικά κολλήματα, ψάξε για έναν που έχει καλές σπουδές και κάποια παρουσία ώστε να μπορείς να υποθέτεις τι πιστεύει για διάφορα θέματα. Όχι επειδή είναι δύσκολη η υπόθεση σου, αλλά γιατί το σεξ συνδέεται με την ηθική και διάφορα παραθρησκευτικά μέσα σε όλους μας, οπότε πρέπει να βρεις κάποιον που έχει ελευθερωθεί από τα κοινά παραδόπιστα.
__________________
6.
Γεια,
Είμαι 26 χρονών και εδώ και τρία χρόνια μένω στο εξωτερικό. Είχα έρθει για μεταπτυχιακές σπουδές σε ένα περίβλεπτο πανεπιστήμιο, του οποίου οι (υπερβολικές) απαιτήσεις έκαναν τον πρώτο χρόνο μαρτυρικό, αν εξαιρέσουμε κάποια διαλείμματα χαράς με μερικούς φίλους. Συνεπώς, τον χρόνο αυτόν ορκιζόμουν ότι θέλω να επιστρέψω πίσω στην Αθήνα μόλις τελειώσω τις σπουδές μου. Λίγες μέρες πριν την πολυ-αναμενόμενη αναχώρηση, ένας καθηγητής μου έστειλε μειλ προτείνοντάς μου να δουλέψω ως ερευνητική βοηθός στο καινούργιο του βιβλίο. Είπα ναι. Η έρευνα είναι αυτό που θέλω να κάνω και δεν μπόρεσα να αρνηθώ. Σκέφτηκα θα κάνω αυτό και θα γυρίσω πίσω. Όμως, Λένα, τώρα, περνάω όμορφα: τα μεγάλα άγχη του μεταπτυχιακού έχουν φύγει, ήμουν τυχερή και γνώρισα υπέροχους ανθρώπους με τους οποίους περνάω καλά. Επίσης, εδώ και ενάμιση χρόνο απολαμβάνω την συντροφιά ενός (πολύ γοητευτικού) άνδρα. Όλα αυτά στα λέω για να σου δώσω μια εικόνα της κατάστασής, μήπως και καταφέρεις να καταλάβεις το δίλημμα μου. Πρόσφατα, έγινα δεκτή με υποτροφία στο ίδιο πανεπιστήμιο. Ένιωσα πολύ ευτυχισμένη. Αλλά.... Δεν θέλω να μείνω μόνιμα στο εξωτερικό και ένας από τους λόγους, ίσως ο πιο σημαντικός, είναι ότι δεν θέλω η μητέρα μου να μεγαλώνει μακριά από την μοναχοκόρη της – εδώ, να τονίσω ότι η μαμά μου δεν φέρει κάποια ευθύνη γι αυτή μου τη σκέψη. Επιπλέον, νομίζω, αν κάνω ποτέ οικογένεια (με την παραδοσιακή έννοια), θα ήθελα να την κάνω στην Ελλάδα. Επίσης, ενώ είμαι καλά, μου λείπει η Αθήνα και ότι αυτή συνεπάγεται. Μπορεί να μην μου λείπει ανυπόφορα, αλλά θεωρώ ότι στο μέλλον θα μου λείπει πολύ. Ξέρω ότι αν γυρίσω στην Αθήνα θα είμαι άνεργη και χωρίς υποτροφία και ότι όλα αυτά που έχω εξιδανικεύσει θα γκρεμιστούν μπροστά στα μάτια μου. Αλλά αγχώνομαι γιατί νιώθω ότι χτίζω τη ζωή μου στο εξωτερικό, και τι; Σε 10 χρόνια απλά θα τα παρατήσω όλα και θα γυρίσω; Τέλος, αν μείνω εξωτερικό, θα μου λείπει για πάντα το πρώτο μου σπίτι; - Ευχαριστώ πολύ-Mary
Βρε Μαίρη, πραγματικά δεν ξέρω τι να σου πω. Ο καθένας έχει άλλα προαπαιτούμενα για την προσωπική του ευτυχία. Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουμε τα προαπαιτούμενα του άλλου (ας πούμε, εγώ δεν καταλαβαίνω τα δικά σου, δυσκολεύομαι να κατανοήσω μέσα μου το «θέλω να κάνω οικογένεια στην Ελλάδα», για μένα η δημιουργία οικογένειας, όπου και να είναι, θα είναι η οικογένεια ΣΟΥ, αλλά το δέχομαι), χρειάζεται όμως ο καθένας να ξέρει με ποιον τρόπο ιεραρχεί τις ανάγκες του. Λες ότι ξέρεις ότι αν γυρίσεις στην Αθήνα θα είσαι άνεργη και όλα αυτά που έχει εξιδανικεύσει θα γκρεμιστούν. Λες ότι ξέρεις επίσης στο μέλλον οπωσδήποτε θα σου λείψει η Αθήνα. Εγώ δεν ξέρω πώς συμβιβάζεις αυτές τις δύο σκέψεις μεταξύ τους. Ξέρεις πώς ακούγεσαι; Σα να θέλεις να κρατήσεις την εξιδανίκευση για να έχεις δικαιολογία να μην αφεθείς σε αυτό που σου συμβαίνει τώρα, επειδή αυτό που σου συμβαίνει είναι πολύ κοντά στο ιδανικό.
Η δουλειά που κάνεις τώρα μόνο μόνιμη δεν είναι. Τα αγόρια εξαφανίζονται από τις ζωές μας όπως εμφανίζονται. Βιάζεσαι υπερβολικά πολύ να σκέφτεσαι με όρους δεκαετιών. Αυτό είναι το μόνο αντικειμενικό δεδομένο, και νομίζω ότι δεν το λαμβάνεις καθόλου υπόψη σου.
__________________
7.
Αγαπητή Α, μπα,
Με λένε Ράνια και είμαι 28 ετών. Ζω στο Βέλγιο εδώ και 7 χρόνια. Λατρεύω τη ζωή μου εδώ, έχω μια καλή δουλειά που αγαπώ και έναν άνθρωπο που με λατρεύει. Είμαστε μαζί εδώ και 5 χρόνια και σχεδιάζουμε να παντρευτούμε το επόμενο καλοκαίρι. Το πρόβλημα είναι η οικογένειά μου. Έκανα το coming out μου όταν ήμουν 18 ετών. Πήγε όπως το περίμενα, σοκ και δέος, φωνές κτλ. Οι γονείς μου δε το έχουν αποδεχτεί, απλά το έχουν βάλει στο πίσω μέρος του μυαλού τους και προσποιούνται ότι δε συνέβη ποτέ και ότι δεν υπάρχει. Δε το συζητάμε, δε τους έχω γνωρίσει εννοείτε τη κοπέλα μου, έστω και μετά από πενταετία σχέσης, ενώ με την οικογένεια της φίλης μου, έχουμε γνωριστεί, τα πάμε πολύ καλά και μιλάμε σχεδόν καθημερινά.
Τα προβλήματα είναι σε διπλό μέτωπο: Ένα, το προφανές, ότι είναι κοπέλα και δύο, το ότι είναι έγχρωμη. Θέλω να πάμε του χρόνου το καλοκαίρι και να μας αντιμετωπίσουν όπως θα αντιμετώπιζαν ένα οποιοδήποτε άλλο ζευγάρι αλλά ξέρω ότι δε θα γίνει. Θέλουμε ο γάμος να γίνει στην Ελλάδα και θα ήθελα πολύ να έχω την οικογένειά μου εκεί. Τί να κάνω; Να τους το πω απλά και ειλικρινά, ρισκάροντας να μη μου ξαναμιλήσουν ή να προχωρήσω με τα σχέδιά μου και έαν ποτέ έρθει η κατάλληλη στιγμή, να τους το ξεφουρνίσω; Ευχαριστώ. :)- Προσπαθώ να βρω λύση
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα που προσπαθείς να λύσεις, το έχεις δημιουργήσει μόνη σου. Θέλεις να αλλάξει κάτι που ξέρεις ότι δεν θα αλλάξει. Θέλεις να γίνει κάτι που ξέρεις ότι δεν θα γίνει. Πολλά θέλουμε όλοι μας. Εγώ ας πούμε θέλω ένα εξοχικό στο Montauk. Προσπαθώ να βρω τη λύση, αλλά δεν την βρίσκω. Αν σταματήσω να το θέλω, να πώς λύνεται το πρόβλημα.
Θα ήταν τόσο ωραίο αν δεν υπήρχε ρατσισμός και ομοφοβία, αλλά Ράνια, υπάρχουν. Θέλεις να κάνεις δήλωση, ή θέλεις να ήταν αλλιώς τα πράγματα; Σκέψου πολύ καλά τι θέλεις και κυρίως, γιατί το θέλεις, γιατί έτσι θα προστατέψεις τη σχέση σου. Δεν λύνονται όλα τα προβλήματα, και δεν εκπληρώνονται όλες μας οι επιθυμίες. Ο κόσμος στην Ελλάδα δεν θα σας αντιμετωπίσει όπως ένα οποιοδήποτε άλλο ζευγάρι. Οι γονείς σου δεν θα δεχτούν την κοπέλα σου ως νύφη τους, δεν ξέρω καν αν θα έρθουν στον γάμο σας, αν τον κάνετε στην Ελλάδα τελικά. Αν μπορείς να αντέξεις τις αντιδράσεις και τις ενδεχόμενες αρνήσεις, προχώρα. Αν θέλεις να κάνεις έναν γάμο σε ένα περιβάλλον αποδοχής, κάνε τον στο Βέλγιο. Μου φαίνεται πιο λογικό να παντρευτείς εκεί όπου λατρεύεις τη ζωή σου, έτσι κι αλλιώς, αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα. Ελπίζω να ξέρεις και τι θέλει η μέλλουσα γυναίκα σου, γιατί πολλά «εγώ» γράφεις για ένα θέμα που κατεξοχήν αφορά δύο ανθρώπους.
σχόλια