________________
1.

που πάει η αγάπη μετά από μια σχέση 6 χρόνων? και γιατί ενω σήμερα ο άλλος θα σε λατρεύει , αύριο δεν θα θέλει να μιλάτε(εννοείται πως δεν έχεις κάνει καμία μαλακία)- Katerina

Όταν ρωτάς «πού πάει» ελπίζω να μην το εννοείς κυριολεκτικά και να μην είναι ερώτημα σχολής Μποφίλιου.
Η αγάπη χάνεται όταν δύο άνθρωποι εξελίσσονται με διαφορετική ταχύτητα επειδή δεν επικοινωνούν αρκετά μεταξύ τους – όταν ο ένας θεωρεί τον άλλον δεδομένο – όταν υπάρχει κάποιου είδους ανωριμότητα του στυλ «αλλού υπάρχει σίγουρα κάτι καλύτερο». Το ότι κάποιος λέει ότι σε λατρεύει δεν είναι συμβόλαιο, ούτε είναι σημάδι για να αράξεις και να βγάλεις όλο σου τον κακό εαυτό πάνω του: τότε είναι που πρέπει να διπλασιάσεις τις προσπάθειες, για να φανείς αντάξια.

Έξι χρόνια πάντως δεν είναι και πολλά.

________________
2.

Και εγώ συνεχίζω να αναρωτιέμαι, γιατί έχουμε τόσο ανάγκη να αισθανόμαστε μοναδικοί; καλύτεροι; εξυπνότεροι; Κ ακόμη περισσότερο ομορφότεροι; Γιατί για να θεωρηθεί κάποιος όμορφος πρέπει να είναι ομορφότερες αν όχι από όλους αλλά από πολλούς μέσα σε ένα χώρο; Γιατί είμαστε τόσο εξαρτημένοι α, μπα;;;;;;- γουαι-παραγουαι
Θέλουμε να δούμε στα μάτια των άλλων ότι υπάρχουμε, θέλουμε να μας αναγνωρίσουν και να μας ξεχωρίσουν, γιατί αν δεν το καταφέρουμε αυτό, δεν είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουμε. Η εικόνα στον καθρέφτη δεν αρκεί. Για να σιγουρευτούμε ότι υπάρχουμε, χρειαζόμαστε τη βοήθεια των άλλων.

Δεν είναι κακό να αναζητάς την επιβεβαίωση, (πώς αλλιώς θα προχωρήσεις άλλωστε στη ζωή σου;) κακό είναι να ζητιανεύεις ή να την εκβιάζεις. Δεν είναι κακό να νιώθεις μοναδικός, κακό είναι να πιστεύεις ότι αυτό σημαίνει ότι οι κανόνες για σένα δεν ισχύουν. Βγαίνοντας από την παιδική ηλικία που όλοι κρέμονται από τα χείλη μας πρέπει να κάνουμε τη μετάβαση στην ενηλικίωση, όπου η προσοχή των άλλων κερδίζεται, δεν είναι αυτονόητη. Εκεί γίνονται πολλά ατυχήματα. Χρειάζεται προετοιμασία από τους γονείς, χρειάζεται και ψυχική δύναμη, λογική, ικανότητες σε κάποιον τομέα για εξισορρόπηση...

Τώρα, για την ομορφιά: είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να ξεχωρίσεις, χωρίς να ανοίξεις καν το στόμα σου.

________________
3.

δε θελω να τα αναγω ολα σε δραμα,αλλα μετα απο συντομο χρονικο διαστημα σχεσης (που βεβαια εχει ενα παρελθον) και αδικο για μενα τελος,δεν μπορω να βγαλω απο πανω μου αυτο το μιζερο υφος και την αισθηση σαν να πεθανε καποιος. τοσο χαλια. εχω χασει καθε αξιοπρεπεια στο να κανω προσπαθειες και πλεον δεν μπορω να κανω τιποτα. τωρα τι κανω?- απ-ελπιδα

Πάντα υπάρχει τρόπος να χάσεις κι άλλο την αξιοπρέπεια σου, οπότε αν πιστεύεις ότι έχεις κάνει τα πάντα, σημαίνει ότι από δω και πέρα μόνο καλύτερα θα πηγαίνεις. Μερικές φορές πρέπει πρώτα να φτάσεις στον πάτο (σου) για να καταφέρεις την επανεκκίνηση.

Μην τα ανάγεις όλα σε δράμα. Και ο θρήνος χρειάζεται. Τώρα κοίτα να φτιάξεις τα μαλλιά σου, να φροντίσεις τον εαυτό σου και να τρως καλύτερα. Η επόμενη φορά θα είναι πιο εύκολη.

________________
4.

Αγαπητή μου Α,μπα χρόνια πολλά, καλές γιορτές. Είμαι 22 χρονών και έχω παρατηρήσει ότι δίνω ευκαιρία σε ανθρώπους που μου αρέσουν μεν αλλά βλέπω ότι δεν είναι πολύ σόι. Γνώρισα καποιον πρόσφατα ο οποίος δεν μου έκανε πολύ καλή εντύπωση ούτε κακή ιδιαίτερα, απλά έβλεπα κάποια πράγματα που με ξένιζαν. όλα αυτά ενώ έχουμε μιλήσει 2 3 φορές. Τελικά του έδωσα ευκαιρία να γνωριστούμε και εξεπλάγην γιατί μου φερόταν πολύ καλά και περνάγαμε ωραία. Άρχισε να μου αρέσει, άρχισα να ψιλοαφήνομαι. Έγινε ενα σκηνικό όπου μου συνέβη κάτι άσχημο και ενώ το έμαθε επικοινώνησε 2 μέρες μετά. Από κείνο το σημείο και μετά άρχισα να παρατηρώ διάφορες συμπεριφορές. Ότι μου έλεγε ψέμματα μπροστά στα μάτια μου, με έκανε να πιστεύω ότι θέλει εμένα, ήταν πολύ γλυκός και ευγενικός αλλά όλα ήταν ψέμματα πιστεύω για να με έχει για καβάτζα, κανονίζαμε με δική του πρωτοβουλία να βρεθούμε και μετά το ακύρωνε. Δεν ξέρω αν ξενέρωσε ή αν έτσι ήταν πάντα και γω δεν το έβλεπα αλλά θα ήθελα να ρωτήσω: Πώς ξεκολλάς από κάποιον που σε έχει απογοητεύσει και ξέρεις ότι δεν σου κάνει; Πώς κάνεις τους άλλους να σε σέβονται; Πιστεύεις ότι φταίι το γεγονός ότι του έδειξα πως έχει αρχίσει να μου αρέσει; Δεν θέλω να πιστέψω ότι ο άλλος θέλει φτύσιμο για να κολλήσει! Αυτά, συνέχισε έτσι και ευχαριστώ!- axavax

Βρε παιδί μου, το είπες μόνη σου, στην πρώτη πρόταση: «έχω παρατηρήσει ότι δίνω ευκαιρία σε ανθρώπους που μου αρέσουν μεν αλλά βλέπω ότι δεν είναι πολύ σόι». Το έχεις παρατηρήσει, οπότε κοίτα να σταματήσεις να το κάνεις.

Την υπόλοιπη ανάλυση γιατί την κάνεις; Γιατί συσκοτίζεις τη σκέψη σου και αρχίζεις να αμφισβητείς και την αξία σου; Σταμάτα τις αναλύσεις για το «πώς να κάνεις τους άλλους να σε σέβονται». Μερικοί απλώς δε σε σέβονται, κι ας είσαι και η μητέρα Τερέζα. Το πώς φέρονται οι άλλοι δεν έχει να κάνει πάντα με εσένα. Πάρε επιτέλους το μήνυμα που σου στέλνει η ζωή σου: όταν χτυπάνε τα καμπανάκια, ΚΑΝΕ ΠΙΣΩ.

________________
5.

Απορία: Με τα έσοδα που έχεις, από τη δουλειά σου ως freelance writer φαντάζομαι και το ωραιότατο διαμέρισμα που νοικιάζεις στην Αθήνα, μπορείς να ζήσεις άνετα στο Μανχάταν ή πρέπει ο σύντροφος να βγάζει πολύ περισσότερα λεφτά αλλιώς δε γίνεται τίποτα; Τσιγγουνεύεστε πράγματα; Αγοράζεις π.χ.ένα φτηνότερο γάλα για να κάνεις οικονομία όπου μπορείς; Δεν αγοράζεις παρά μια φορά το χρόνο ένα ρούχο προκειμένου να έχεις για εισιτήρο στα μουσεία ή στ μετρό; ή γενικώς μπορεί να ζήσει κανείς (κάποιος δηλ που δεν είναι πλούσιος κληρονόμος όπως η κόρη της Βίσση) οικονιμικά άνετα εκεί; Εκτός κι αν οι Έλληνες φίλοι σου μετανάστες εκεί είναι όλοι από Β.Π. και δε θες να τους εκθέσεις οπότε πάω πάσο ;)

Αχ πώς το κατάλαβες, αυτό ακριβώς ήθελα να κάνω σήμερα: να αερίσω όλα μου τα οικονομικά θέματα μπροστά σε χιλιάδες αγνώστους.

________________
6.

Έχω γνωρίσει έναν άνθρωπο που είναι τελείως διαφορετικός από εμένα. Εκείνος Τσαουσάκη εγώ Θαλασσινό. Εκείνος αμερικάνικες κωμωδίες εγώ θέατρο. Εκείνος δουλεύει έμπορας στις λαϊκές κι εγώ γραφίστρια. Κατά τ' άλλα είναι άνδρας παλιάς κοπής (που σημαίνει ότι λέει το κάνει) και με προσέχει σαν τα μάτια του (φυσικά αυτό μου αρέσει). Υπάρχουν ελπίδες επιβίωσης αυτής της σχέσης? Να το τολμήσω ή είναι καταδικασμένο από την αρχή?- Χριστίνα

Χριστίνα, εσύ δεν είσαι από τις Βερσαλλίες. Αυτός δεν είναι ο Όλιβερ Τουίστ. Είσαι γραφίστρια, είναι έμπορος, και τον Τσαουσάκη και τον Θαλασσινό δεν τους χωρίζει και καμία άβυσσος. Οι διαφορές που έχουν σημασία είναι στο όραμα του τι σημαίνει καλή ζωή, η θέσεις σας στα ανθρώπινα δικαιώματα και στον τρόπο αντιμετώπισης του χρήματος.

Μπορείτε να δείτε μαζί μιούζικαλ, αυτός μπορεί να σου φέρνει βιολογικά προϊόντα για ψαγμένα γεύματα κι εσύ μπορείς να του σχεδιάζεις ένα ωραίο λογότυπο για τα καφάσια του.

________________
7.

"Πόλλες καλημέρες σε ολούς και ειδικά σε σενα Λένα. Πρόσφατα μου παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα που με ξεπερνάει και δεν έχω ιδέα πως να το χειριστώ. Πολύ καλός μου φίλος εδώ και καιρό αντιμετωπίζει κάποια ψυχολογικά προβληματα. Ομολογώ πως ενώ φυσικά όποτε ήθελε να μου μιλήσει ημουν εκεί, φοβάμαι ότι παρέλειψα να συνειδητοποιήσω τη σοβαρότητα της κατάστασης και αυτό οφείλεται εν μέρη και στην άγνοια που είχα για ορισμένα γεγονότα της ζωής του.. θεωρούσα οτι είναι απλά μια φάση που περνάει δύσκολα. Αλλά χθες ρε Λένα με τρόμαξε. Ξαφνικά μου είπε τα πάντα που περνάνε απ το μυαλό του και πέρα του ότι η αυτοεκτίμηση του έχει πιάσει πάτο μου είπε οτι σκέφτεται εδώ και καιρό απλά να τρακάρει το αμάξι και να το κάνει να φανεί σαν ατύχημα γιατί δεν θέλει η μητέρα του να ρίξει την ευθύνη πανω της. Το άκουσα και αμέσως του είπα οτι πρέπει να αναγνωρίσει ότι θέλει και εξωτερική βοήθεια πέρα απ τη δική μου.Θέλει επαγγελματική βοήθεια, την οποία αρνείται γιατί είχε ξαναπροσπαθήσει και το μόνο αποτέλεσμα ήταν να του γράψουν ψυχοφάρμακα και να γίνει ακόμα πιο σκατά απ' οτι ήταν, καθώς ο συγκεκριμενος ψυχολόγος έκανε ακόμα και την ενημέρωση της ψυχολογικής του κατάστασης στους γονείς του εξευτελιστικό, με απότελεσμα η μάνα να σπαράζει στο κλάμα μπροστά στο παιδί της. Εγώ προσωπικά προσπάθησα να τον πείσω να προσπαθήσει έστω να μιλήσει για μια φορά σε μια πολύ καλή ψυχολόγο που εχει βοηθήσει πολλούς φίλους μου αλλά αρνείται κατηγοριματικά και επιμένει οτι δεν μιλάει σε κανέναν άλλο. Αυτό που σκέφτηκα και έκανα ήταν να επικοινωνήσω με τη συγκεκριμένη ψυχολόγο και να της εξηγήσω τη κατάσταση για να μπορέσω με τη καθοδήγησή της, έστω και προσωρινά, να βοηθήσω. Αλλά ξέρω ότι αυτό με ξεπερνάει κατά πολύ. Δεν θα γίνω ψυχολόγος με 2-3 τηλεφωνήματα, ειδικά στα 19 μου και πιθανότατα και ποτέ .Φοβάμαι γιατί νιώθω ότι η ψυχική υγεία ενός ανθρώπου που αγαπώ κρέμεται απ' τα δάχτυλά μου και δεν έχω ούτε μπορώ άμεσα να αποκτησω τις ικανότητες που απαιτούνται για να τον βοήθησω αποτελεσματικά. Το ερώτημα λοιπόν: Tι κάνω?Μπόρω να κάνω τίποτα πέρα από αυτό που έκανα ήδη? - Λού"

Λου. Πριν από όλα, και ό,τι και να γίνει, να ξέρεις το εξής: δεν είσαι ειδικός, δεν είσαι γονέας, είσαι φίλος. Αυτό σημαίνει ότι οι δυνατότητές σου και οι γνώσεις σου είναι περιορισμένες. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Γι' αυτό υπάρχουν τα αρμόδια επαγγέλματα – αλλιώς θα τα λύναμε όλα μόνοι μας.
Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι τα εξής, και κάνε τα άμεσα.

Πρώτα, να ενημερώσεις τους γονείς του για αυτά που λέει. Μετέφερε τα λόγια του φίλου σου στη μητέρα του.
Διάβασε αυτό για να μάθεις λίγο περισσότερα.

Παρακίνησε το φίλο σου να διαβάσει αυτό και να πάρει τηλέφωνο στο 1018. Μπορεί να έχει άρνηση με τους ψυχολόγους για πολλούς λόγους, και η «αποτυχία» του μοναδικού που επισκέφτηκε είναι μια υπόθεση πολύ μπερδεμένη για να έχουμε άποψη.

Πες του ότι υπάρχουν πολλές μορφές βοήθειας, ότι δεν είναι μόνος του, και να μη φοβάται εγκλεισμούς, φάρμακα και ιστορίες τρόμου. Υπάρχει βοήθεια, πρέπει να τη ζητήσει.

Υ.Γ. Οι ψυχολόγοι δεν μπορούν να δώσουν φάρμακα. Αν πήρε φάρμακα (τι φάρμακα;) και τον έκαναν χειρότερα, ίσως να πήγε σε ψυχίατρο, μπορεί να πήγε ακόμη και σε παθολόγο. Το ότι η μαμά του «σπάραξε στο κλάμα μπροστά στο παιδί της» όταν της μίλησε ο γιατρός μπορεί να σημαίνει χίλια δυο, η εξήγηση που δίνεις δεν είναι η μοναδική. Μπορεί να ήταν ακόμα και αναγκαίο.