Στο σημερινό «Α μπα»: γραμμή βοήθειας

Στο σημερινό «Α μπα»: γραμμή βοήθειας Facebook Twitter
25

 

Λόγω της Χριστουγεννιάτικης άδειας, το σημερινό Α,μπα μεταδίδεται σε επανάληψη.
Η πρώτη δημοσίευση των ερωταπαντήσεων αυτών έγινε σαν σήμερα πριν από ακριβώς ένα χρόνο! (Τα σχόλια διατηρούνται αυτούσια - Αλλάξατε γνώμη σε κάτι από τότε;)

 

__________________
1.

Αγαπητή Α-μπα,

Γιατί κάποιες γυναίκες μοιάζουν να είναι super-women και άλλες βλέπουν το 24ωρο να φεύγει μέσα απ'τα χέρια τους; Είναι η άλλη, φίλη ή γνωστή, παντρεμένη με παιδιά με απαιτητική δουλειά, πετυχημένη στο χώρο της, με χίλιες άλλες δύο παράλληλες ασχολίες και χόμπι και της μένει και χρόνος για διασκέδαση. Οκ προφανώς κάποιος τη βοηθά με τα παιδιά αλλά και πάλι... Υπάρχουν κι άλλες εξίσου πολυάσχολες χωρις παιδιά και υπερδραστήριοι άντρες φυσικά αλλά ειδικά αν είσαι μαμά, ο χρόνος σου συρρικώνεται ακόμα περισσότερο, οπότε είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό. Και είμαι κι εγω, ελεύθερη, χωρίς παιδί, χωρίς σχέση αυτήν την περίοδο, χωρίς κανένα φοβερά μεγάλο κοινωνικό κύκλο, με μια δουλειά εύκολη αλλά χωρίς σταθερό ωράριο και αρκετά βαρετή -ίσως παίζει κι αυτό το ρόλο του- και προσπαθώ να βρω χρόνο για να διαβάσω ένα βιβλίο ή να δω μια σειρά. Ρίχνω βέβαια αρκετό χαζολόγημα στα σόσιαλ και το ιντερνετ, ειναι η αλήθεια. Υπαρχουν μέρες που αναρωτιέμαι μα αφού δεν έκανα κάτι σπουδαίο σήμερα, που ξόδεψα όλο μου τον χρόνο; Υπάρχει κάποιο τιπ για διαχείριση χρόνου που να εμπιστεύεσαι; Ισχυει αυτο που λένε πως όσα περισσότερα κάνεις, τόσο περισσότερο χρόνο βρίσκεις; Ή απλά μου λείπει η όρεξη; Και που την βρίσκουν σε τόσο μεγάλο περίσσευμα κάποιοι άνθρωποι;- Μαρίνα, 35

Όπως το νερό προσαρμόζεται φυσικά και τέλεια στους φυσικούς περιορισμούς που θα συναντήσει, έτσι και οι δουλειές και ο χρόνος που απαιτούν για να ολοκληρωθούν διαστέλλονται και συστέλλονται ώστε να προσαρμοστούν στον διαθέσιμο χρόνο. Μελέτες έχουν δείξει (ξέρω πώς ακούγεται, αλλά ας πούμε πιστέψτε με) ότι οι πιο αποτελεσματικοί εργαζόμενοι είναι αυτοί που μόλις έχουν αποκτήσει παιδί – από εκεί που δεν τους έφταναν 12 ώρες για να τελειώσουν τη δουλειά, ξαφνικά την κάνουν σε 6, και μάλιστα καλύτερα. Οι ώρες είναι ενδεικτικές – η πληροφορία είναι ότι προλαβαίνουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Αυτή είναι η απάντηση για πολλά ανάλογα ερωτήματα.


Αναρωτήσου πώς τα καταφέρνουν οι άλλοι όταν έχεις υποχρεώσεις που δεν καταφέρνεις να εκπληρώσεις. Όσο είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου, δεν χρειάζεσαι να συγκρίνεσαι.


Και κάτι ακόμα: υπάρχουν γυναίκες που καταφέρνουν να κάνουν χίλιες δουλειές μέσα στη μέρα χωρίς να ζητούν βοήθεια γιατί έχουν εσωτερικεύσει την επιταγή για τον θηλυκό ρόλο που φροντίζει, υπομένει, και δεν διαμαρτύρεται. Γίνονται οσιομάρτυρες και ενδόμυχα περιμένουν ως αντάλλαγμα την ευγνωμοσύνη του άντρα τους, την υπακοή των παιδιών τους, την αναγνώριση από τα πεθερικά τους. Δεν το καταφέρνουν.


__________________
2.

Γεια σου Λένα!

Σε διαβάζω ανελλιπώς από το 2012.Μου αρέσουν πολύ οι απαντήσεις σου και με έχεις βοηθήσει πιστεύω να τα βλέπω πιο λογικά τα πράγματα.
Είμαι 25 και το πρόβλημά μου είναι το εξής: Αντικειμενικά είμαι όμορφη. Το αντιλαμβάνομαι από τους άλλους που με κοιτάνε, από τα σχόλια που ακούω στον δρόμο κλπ. Δεν μπορώ να πω ότι νιώθω άνετα με αυτό. Ντρέπομαι λίγο η αλήθεια είναι. Νιώθω άβολα κάπως. Δεν ξέρω. Με βρίσκουν σέξι κατά κοινή ομολογία. Εγώ για τον εαυτό μου λέω ένα ''καλή είμαι, οκ''.
Μεγάλωσα ευτυχώς με πολλά ενδιαφέροντα. Διαβάζω συνεχώς από μικρή, έχω ασχοληθεί με την μουσική, με το θέατρο και γενικά έχω μια παιδεία όσο μπορώ να το πω αυτό.
Το θέμα μου είναι ότι είμαι μόνη μου. Εδώ και 4 χρόνια. Έχω γνωρίσει πολλούς άντρες, έχω κάνει πολύ σεξ. Αλλά κανένας για κάτι παραπάνω. Όλοι χάνονται- δεν επιδιώκω και εγώ κατά βάθος την δέσμευση μάλλον, μετά το σεξ ξαφνικά γίνομαι φιλαράκι τους και προσπαθώ να καταλάβω τον άνθρωπο που έχω απέναντι μου, ρωτώντας τον για τους προβληματισμούς του- σαν ψυχολόγος. Και αυτό γιατί μου αρέσει να ακούω την ιστορία του καθένα και φίλων μου, μου αρέσει να ανακαλύπτω την τόση διαφορετικότητα.
Ίσως αυτό να είναι το πρόβλημα, ίσως να τους μπερδεύει η στάση μου, δεν ξέρω, προσπαθώ να καταλάβω και εγώ. Έχω απογοητευτεί.
Είναι παγκόσμιο το πρόβλημα της μοναξιάς, το ξέρω, αλλά και εγώ τι να κάνω; Σκέφτηκα μήπως η εμφάνιση μου είναι κάπως το πρόβλημα αν και ξέρω ότι κατά κάποιο τρόπο αυτή είναι το εισιτήριό μου για να έχω δουλειά και φίλους σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα μου.
Είπα στον εαυτό μου τέλος με το σεξ-δεν θα το κάνω κατευθείαν, είπα επίσης μήπως ξεκινήσω να κάνω σχέση με γυναίκα μιας και ένα κομμάτι του εαυτού μου κλίνει προς τα εκεί. Αυτά. Ποια είναι η γνώμη σου;
Υ.Σ. Πέρασα ένα σκ με κλάματα -βοήθησε και η Καρδερίνα σε αυτό- και ήθελα να σου γράψω. Συγνώμη για το κατεβατό, ελπίζω να μην το δεις σαν τρολλάρισμα.

Η εμφάνιση σου μπορεί να παίζει το ρόλο της, αλλά έχεις γράψει δύο στοιχεία που μου φαίνονται απείρως πιο σημαντικά, και από τον κάζουαλ τρόπο που τα αναφέρεις δεν ξέρω κατά πόσο τα βάζεις στην εξίσωση.


Το πρώτο είναι το σαββατοκύριακο με κλάματα. Δεν είναι καν τόσο τραγικό το βιβλίο, στο τέλος γίνεται εντελώς αστυνομικό. Η στενοχώρια που κρατάει τόσο πολύ με τόσο απλή αφορμή είναι σημαντικό πράγμα. Αν είναι στενοχώρια, δεν ξέρω τι είναι, πάντως αν κλαις επί δύο εικοσιτετράωρα, πρέπει να αναρωτηθείς.


Το πιο σημαντικό για μένα είναι η αίσθηση ότι κλίνεις στην ιδέα ότι προτιμάς γυναίκες. Το γράφεις σα να ανακάλυψες ότι τελικά προτιμάς τον καφέ χωρίς ζάχαρη. Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνεις πόσο αλλάζει το νόημα όλων όσων έγραψες μέχρι να φτάσεις εκεί;


Η γνώμη μου είναι λοιπόν ότι α) πρέπει να ασχοληθείς με την ψυχολογία σου, αν κλαις συχνά για μεγάλα διαστήματα, ή έτσι κι αλλιώς, β) να εξερευνήσεις την σεξουαλικότητα σου χωρίς «πρέπει» και δηλώσεις αποχής, αλλά με περιέργεια και χωρίς πίεση και γ) να ερευνήσεις αν και κατά πόσο συνδέονται το α) με το β).


Αν δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και πώς να κάνεις τα παραπάνω, πήγαινε σε ψυχολόγο.

__________________
3.


Αγαπητή Αμπά,

Εδώ και 6 μήνες συναναστρέφομαι ερωτικά με έναν κατά 18 χρόνια μεγαλύτερο άντρα. 23 εγώ 41 αυτός. Βρεθήκαμε ένα βράδυ για να "περάσουμε καλά" αλλά από το πρώτο φιλί ήταν ξεκάθαρο οτι δεν θα τελείωνε εκεί το όλο πράγμα. Αγάπες και λουλούδια στην αρχή από αυτόν (λόγια ενθουσιασμού μου τα χαρακτήρισε αργότερα) δισταγμό και "κράτα μικρό καλάθι" απο μένα.,,, μέχρι που είπε: "μεγάλα παιδιά είμαστε, ας μπλέξουμε" και τον εμπιστεύτηκα. Και άρχισαν τα προβλήματα, τα εγώ σου είπα να περνάμε καλά όταν θέλουμε, έχω χωρίσει πρόσφατα και δεν θέλω σχέσεις κ.α. Να σημειώσω εδώ ότι είχε 9 χρόνια σχέση με έναν άνθρωπο, έχουν χωρίσει μεν, αλλά στην καθημερινότητα τους είναι ακόμα μαζί (καφέδες, βόλτες, φαγητά, διακοπές) δε, σαν φίλοι όμως όπως λέει. Κάθε φορά όμως που ακούω είμαι εκέι με τον πρώην εμένα χτυπάει κόκκινος συναγερμός.
Για να μην φλυαρώ έχω προσπαθήσει να φύγω απο αυτή την κατάσταση 3 φορές, έχω αποτραβηχτεί και του έχω πει κάτσει σκέψου μέσα σου τι είναι αυτό που πραγματικά θες απο μένα και οταν είσαι έτοιμος στείλε μου. Περνάνε 2-3 μέρες κάθε φορά και στέλνει μήνυμα μου λείπεις, σε θέλω, δεν μπορώ να μην μιλάμε, έρχεται κάτω από το σπίτι μου κ.τ.λ. και πάντα με ρίχνει. Στην αρχή μου έλεγε ότι δεν θέλει κάτι παραπάνω γιατί φοβάται την διαφορά ηλικίας και θα του κάνω κουτσουκέλα, μετά το ότι δεν ξέρουμε καλά ο ένας τον άλλον. Η αλήθεια πιστεύω όμως είναι ότι αγαπάει ακόμα τον πρώην του και όσο συνεχίζει να έχει αυτή την καθημερινότητα μαζί του δεν θα έχει χώρο στην καρδία του για να αγαπήσει κάποιον άλλον, και γύρισα και του είπα μαζί με το ότι θέλω να κόψουμε κάθε επαφή και έβαλε τα κλάματα και μου ράγισε την καρδιά. Εγώ είμαι ξεκάθαρα ερωτευμένος μαζί του, αυτός όχι. Όταν με κοιτάζει στα μάτια βλέπει μια φλόγα, ενώ εγώ βλέπω ένα κενό. Τον άλλον μήνα μπαίνω φαντάρος και όλοι λένε ότι το αν θα περάσεις καλά εξαρτάται απο το τη σχέση θα έχεις με τον/ην γκομενό/'α σου. Τι να κάνω ρε αμπά? Η καρδία λέει άλλα κι η λογική άλλα-LittlePrince

Νομίζω ότι βλέπω ένα pattern συμπεριφοράς σε αυτόν τον τύπο. Δεν μπορεί να αφήσει τη σχέση 9 ετών και συνεχίζει «φιλικά», όπως δεν μπορεί να αφήσει κι εσένα. Μόλις πας να απομακρυνθείς επιμένει, εκβιάζει συναισθηματικά, κλαίει, μέχρι να υποκύψεις. Βασικά θέλει να έχει και τους δύο, ίσως και τρεις, τέσστερις, ποιος ξέρει.


Δεν μας ενδιαφέρει βέβαια τι θέλει αυτός, αλλά τι θέλεις εσύ. Είσαι ερωτευμένος και αυτός όχι. Εσύ θέλεις αποκλειστική σχέση και αυτός όχι. Τι να απαντήσω εγώ στην ερώτηση σου «τι να κάνεις;» Δε νομίζω ότι με ρωτάς τι να κάνεις, γιατί αυτό είναι προφανές. Ρωτάς «τι να κάνω ώστε να αφήσει τελειωτικά τον άλλον και να ερωτευτεί εμένα». Και αυτή η απάντηση είναι προφανής. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Όσο λιγότερο σε ενδιαφέρει, τόσο πιο πιθανό είναι να γίνει αυτό που θέλεις τώρα, μόνο που όταν γίνει, δεν θα σε ενδιαφέρει πια.


ΥΓ. Αυτά που σου λένε για το στρατό είναι ανοησίες.

__________________
4.

Χθες έβλεπα στο ίντερνετ μία από τις εκπομπές του Αργά με τον Θοδωρή Αθερίδη. Κάποια στιγμή είπε ότι ο Ανδρέας Βουτσινάς είχε σαν σλόγκαν για την Ελλάδα το εξής: αν είσαι ευτυχισμένος φύγε από την Ελλάδα, αν είσαι δυστυχισμένος είναι η ιδανική χώρα για να ζήσεις. Εννοώντας ότι οι αν είσαι ευτυχισμένος τότε οι Έλληνες θα σου κάνουν την ζωή μαύρη οπότε το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να φύγεις και να ζήσεις σε άλλη χώρα.
Μερικές φορές σκέφτομαι τί χαρακτηρίζει τον λαό κάθε χώρας. Για παράδειγμα οι Γερμανοί χαρακτηρίζονται από πειθαρχία και τήρηση των κανόνων, οι Ιταλοί από την αγάπη τους για την ομορφιά (είναι τυχαίο ότι όλες οι πόλεις τους είναι διατηρημένες όπως ήταν όταν πρωτοχτίστηκαν? όχι δεν είναι τυχαίο), οι Γάλλοι για τα δημοκρατικά τους πιστεύω (διαφωτισμός) και τον αισθησιασμό τους, οι Άγγλοι για το φλέγμα τους και την προσκόλλησή τους στους καλούς τρόπους κλπ κλπ.
Είναι μία απλοϊκή προσέγγιση των λαών αυτών, δεν είναι καθόλου βαθιά. Είναι η αίσθηση που έχω για αυτές τις χώρες είτε από την ιστορία τους, ή από τις τηλεοπτικές σειρές ή από τα ταξίδια που έχω κάνει, αλλά και από τις γνωριμίες με ανθρώπους των χωρών αυτών.
Σκέφτομαι τότε οι Έλληνες τί απλοϊκή εντύπωση μου αφήνουν? Η απάντησή μου κάθε φορά είναι ότι μου δίνουμε την εντύπωση λαού που αγαπάει τον φθόνο και που φέρεται ύπουλα και υποκριτικά.
Και όταν αναρωτιέμαι αν αυτό είναι αλήθεια ή αν έχω λάθος εντύπωση τότε το μυαλό μου ανατρέχει σε πολλά παραδείγματα δικά μου αλλά και άλλα παραδείγματα γνωστών και φίλων. Που λένε ότι ναι η απλοϊκή εντύπωση που έχω δεν είναι λάθος.
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι αξιοπρόσεχτο για μας. Ακόμα και η γνωστή επωδός ότι είμαστε έξυπνος λαός και γι'αυτό τόσα μυαλά είναι έξω, εγώ απαντώ: επειδή είναι έξυπνοι γι'αυτό φύγαν έξω, για να γλιτώσουν από τους μέσα.
Ένας λαός που αγαπάει την υποκρισία και που είναι μισαλλόδοξος μπορεί άραγε να τα καταφέρει?
Η λογική λέει πως δεν μπορεί.
Ας δεχτούμε λοιπόν αυτό που είμαστε. Δεν μας έχει μείνει τίποτε άλλο να κάνουμε.- έτσι είναι, δεν μπορεί.

Νομίζω ότι η λέξη της ερώτησης είναι το «απλοϊκός». Ένα σωρό στερεότυπα... γιατί βρε παιδί μου; Για τους Γερμανούς είναι πανεύκολο γιατί έκαναν δύο πολέμους και μετά τους έχασαν. Για τους Ιταλούς δυσκολεύτηκες λίγο, το «αγαπούν την ομορφιά» είναι κάπως φλου, θα μπορούσε να ειπωθεί και για τους Γάλλους. Υπάρχουν πολλές πόλεις που είναι πολύ καλά συντηρημένες, για να μην πω ότι ισχύει για όλα τα ιστορικά κέντρα των μεγάλων πόλεων της Ευρώπης. Γιατί όχι «οι Ιταλοί αγαπάνε τον μαφιόζικο τρόπο ζωής» ή «είναι μακαρονάδες, πώς να το κάνουμε;» Και για τους Άγγλους προσπέρασες ένα σωρό καλά στερεότυπα, όπως ότι δεν ξέρουν να ντύνονται, τα φαγητά τους είναι χάλια, και είναι όλοι γκέι.


Για κάθε θετικό στερεότυπο ενός λαού υπάρχει κα ένα αρνητικό. Είναι ιστορικό το τι προκύπτει κάθε φορά ως κυρίαρχο. Τα χαρακτηριστικά που διακρίνονται ανά περιόδους εξαρτώνται από τις περιστάσεις. Κανένας λαός δεν είναι κάπως επειδή έτσι γεννήθηκε, χωρίς άλλη εξήγηση. Όλοι οι λαοί είναι αποτελέσματα άπειρων παραγόντων, σύγχρονων και ιστορικών. Η Ελλάδα είναι πάρα πολύ ζορισμένη οικονομικά και η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Τις καλές εποχές κανείς δεν έλεγε για μισαλλοδοξίες, μόνο πόσο δεν είναι μέσα στο DNA του Έλληνα ο ρατσισμός ακούγαμε, μάλιστα το διαβάζαμε στις εφημερίδες, σε άρθρα με ονοματεπώνυμο (ποτέ δεν θα το ξεχάσω αυτό, μάλιστα το κυρίαρχο επιχείρημα ήταν το παράδειγμα του «Ξένιου Διός», τρομάρα τους).

__________________
5.

είδα χθες αυτό το επεισόδιο απο την εκπομπή What would you do. Στάθηκα στην ηλικιωμένη κυρία στο τέλος (6ο λεπτό). Είπε ότι διαφωνεί με τα ζευγάρια διαφορετικού χρώματος, διότι αν κάνουν παιδιά, λέει, θα φάνε ξύλο στο σχολείο επειδή είναι ''half blood''. Από τότε προσπαθώ να σκεφτώ τί ακριβώς ''είναι'' αυτή η κυρία. Δε ξέρω αν θα τη χαρακτήριζα ρατσίστρια, πιο πολύ φοβισμένη (αν και ξέρω οτι πολλοί ρατσιστές φοβούνται επίσης). Εννοείται ότι υποστηρίζω οτι μπορείς να ερωτευτείς και να ζήσεις με όποιον θες, και να κάνεις ό,τι νιώθεις εσύ σωστό, εφ όσον δε βλάπτεις κανέναν και η ελευθερία σου δεν περιορίζει την ελευθερία του άλλου. Απλά συνήθως θα σκεφτόμουνα ως ρατσιστή όποιον δεν το πιστεύει, αλλά ίσως να υπάρχουν και άλλοι παράμετροι. Εσύ τί πιστεύεις γι αυτή τη κυρία; Ελπίζω να μην έγινα πολύ ασαφής. Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου.- Στέλλα

 

Είναι εξαιρετικά απλή υπόθεση. Η κυρία αυτή είναι κανονικότατη ρατσίστρια, με σφραγίδα και περικεφαλαία. Αν κάποιο παιδί φάει ξύλο στο σχολείο επειδή είναι half blood, το σχολείο έχει τεράστιο πρόβλημα, όπως και η κοινωνία ολόκληρη που επιτρέπει τέτοια φαινόμενα, και οι πολίτες πρέπει να κάνουν πολύ σοβαρή αυτοκριτική και να κοιτάξουν πώς θα μορφώσουν και εκπαιδεύσουν τα παιδιά.


Ναι, ο ρατσισμός πηγάζει από το φόβο, και αυτό δεν δικαιολογεί απολύτως τίποτα. Και οι υπόλοιποι φοβόμαστε, αλλά δεν το λύνουμε ρίχνοντας το φταίξιμο στις μειονότητες.


Στέλλα, το ποιον θεωρείς αποδεκτό για να κάνεις σεξ και για σύντροφο, δεν είναι απλή, αθώα προσωπική προτίμηση, βγαλμένη από το τίποτα και από το πουθενά. Έχεις μάθει τι είναι αποδεκτός σύντροφος και τι όχι. Είναι κυρίως υποσυνείδητο. Θα απορρίψεις τα στερεότυπα που έχεις μέσα σου μόνο αν κάνεις πολύ εντατική και συνειδητή προσπάθεια.

__________________
6.

Αμπα συνέχεια ακούω κοπέλες να λένε ότι οι άντρες σκέφτονται πρώτα με το κάτω κεφάλι. Ότι πρώτα απ' όλα τους νοιάζει να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους για σεξ, ότι τους ενδιαφέρει πρώτα η απόλαυση. Ότι έτσι είναι από τη φύση τους. Ότι μπορεί κάποιος να έχει σωστή συμπεριφορά αλλά ότι όπως και να ΄χει όταν σε γνωρίζει στο μυαλό του έχει το σεξ. Είμαι 20 χρονών και μέχρι τώρα έχω άσχημες εμπειρίες με άντρες και έχω γνωρίσει πολλούς που να επιβεβαιώνουν τα παραπάνω αλλά δεν μπορώ να είμαι τόσο απόλυτη και απαισιόδοξη. Ρε αμπά δεν μπορώ να το δεχτώ, είναι όλοι τόσο ρηχοί? – felicita


Κι εσύ έτσι θα σκεφτόσουν αν είχες την ίδια σεξουαλική ελευθερία. Αν διαφωνείς, είναι επειδή ούτε να το φανταστείς δεν μπορείς. Δεν είναι ρηχότητα, είναι αφομοίωση των δεδομένων γύρω τους. Όχι μόνο ενθαρρύνονται να κάνουν σεξ με πολλές και διαφορετικές γυναίκες, αλλά σε αυτή την ηλικία πιέζονται να φέρονται έτσι και από άλλους άντρες, αλλά και από πολλές γυναίκες στη ζωή τους. Στα είκοσι λίγοι άνθρωποι ξέρουν ποιοι είναι. Η συντριπτική πλειοψηφία μιμείται ό,τι θεωρεί αποδεκτή συμπεριφορά από το γύρω πλήθος.


Έτσι, όπως ένα συνομήλικο αγόρι δεν κάθεται μια στιγμή να σκεφτεί «γιατί πιστεύω ότι αν δεν κάνω σεξ με πολλές κοπέλες δεν είμαι αρκετά άντρας;» έτσι κι εσύ δεν έχεις καθίσει μια στιγμή να σκεφτείς «γιατί πιστεύω ότι πρέπει πάντα να αντιστέκομαι στις προτάσεις για σεξ και να θεωρώ το σεξ κάτι σαν αντάλλαγμα που δίνω μόνο με υπόσχεση συναισθηματικής σχέσης;» Όσο αυτονόητο σου φαίνεται αυτό που κάνεις εσύ και θεωρείς την πρόταση για σεξ κάτι «άσχημο», και το βάζεις στις αρνητικές εμπειρίες, το ίδιο αυτονόητο φαίνεται στα αγόρια αυτό που κάνουν.


Δεν είναι στη φύση τους να ανησυχούν για το πότε θα είναι η επόμενη φορά που θα κάνουν σεξ, όπως δεν είναι στη δική σου φύση να αντιστέκεσαι στην επιμονή τους. Και οι δύο έχετε μάθει να φέρεστε έτσι.


Μην βλέπεις τα αγόρια σαν αντιπάλους, σαν κατακτητές που έρχονται να σου πάρουν κάτι πολύτιμο. Πίσω από όλες αυτές τις συμπεριφορές βρίσκονται άνθρωποι σαν κι εσένα. Έχουν ανασφάλειες, προσπαθούν να ξεχωρίσουν, και έχουν τρομερό άγχος αν θα γίνουν αποδεκτοί. Εσύ για τον εαυτό σου πρέπει να κάνεις πολλή δουλειά για να μάθεις να μην θεωρείς την απόλαυση ως κάτι κατάπτυστο. Τώρα πήδηξα πολλά στάδια, αλλά δεν υπάρχει συνταγή, πόσο μάλλον σε απλά και κατανοητά βήματα.

__________________
7.


Α, μπαα που λες, έψαξα στο internet για τηλεφωνικές γραμμές ψυχολογικής υποστήριξης ή για κατάθλιψη.. Και ή που δεν υπάρχουν πια ή που δεν απαντούν! Μου πήρε ώρα να σηκώσω το τηλέφωνο να πάρω και ευχόμουν να μην απαντήσει κανείς.. γιατί και να απάνταγε κάποιος δεν ήξερα τι να πω, από που να το πιάσω. Παίρνω στο ΚΨΥ του Χαλανδρίου, του συνοριακού με ΄μενα δήμου και το νούμερο δεν λειτουργεί. Τι να κάνω; Νιώθω ότι χρειάζομαι άμεσα βοήθεια, δεν πάει πια, νιώθω να με κατατρώει.- άλλος κανείς;

Πολύ στενάχωρο. Έχω λάβει μηνύματα από άλλους και άλλες που έκλεισαν ραντεβού με ψυχολόγο σε δημοτικά ιατρεία και έβγαλαν άκρη, και ήταν ευχαριστημένοι. Αν κάποιος έχει εμπειρία, προτάσεις, ας μας πει τι γίνεται στην πραγματικότητα.

25

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

16 σχόλια
Για την ερώτηση 7 μας ήρθε ημέιλ από την Κόντι και το μεταφέρω αυτούσιο εδώ:Καλησπέρα σας,διάβασα πρώτη φορά το Α μπα ( ελπίζω να το λέω σωστά ) και είδα ότι κάποιος ζητάει να του προτείνουμε κάποιο δημόσιο κέντρο για ψυχολογική υποστήριξη.Tο Κέντρο Πρόληψης του Δήμου Περιστερίου "Οδοιπορικό" εδρεύει επί της οδού Κρυστάλλη 49 (Περιοχή Τσαλαβούτα, κοντά στο Μετρό του Αγίου Αντωνίου), Περιστέρι.Τηλέφωνο Επικοινωνίας 2105786888,Ειδικά η κα Κέλλυ Σταυροπούλου είναι εξαιρετική.Ευχαριστώ!
"Και για τους Άγγλους προσπέρασες ένα σωρό καλά στερεότυπα, όπως ότι δεν ξέρουν να ντύνονται, τα φαγητά τους είναι χάλια, και είναι όλοι γκέι" νομίζω ότι αυτή η φράση παρουσιάζει κάτι που είπες "κατά λάθος" λόγω στερεοτύπων και ασυνειδήτου. Και αν είναι όλοι γκέι τι με αυτό? κατανοώ ότι μπορεί να είναι λάθος η σκέψη μου αλλά μου φαίνεται ότι ήταν περιττή η αναφορά στην σεξουαλική προτίμηση.
Το στερεότυπο λέει ότι "όλοι οι Άγγλοι είναι γκέι", οι άντρες, όχι όμως και οι Αγγλίδες. Οπότε φαντάζεσαι σχεδόν 25 εκατομμύρια στρέιτ αγγλίδες να έψαχναν σύντροφο στο εξωτερικό; Θα ήταν κάπως προβληματικό αν ίσχυε. :Ρ
#7 Απο τη δική μου εμπειρία, το να πας αυτοπροσώπως και να ρωτήσεις μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Στο πρώτο ΚΨΥ που πήγαινα ήταν μπέρδεμα γιατί το κτήριο είχε διάφορες υπηρεσίες οπότε μου έλεγαν πάρε σε άλλο νούμερο κλπ, σε αυτό που πηγαίνω τώρα (σε άλλη περιοχή) για κάποιο λόγο στο σαιτ τους έχουν ένα τηλέφωνο επικοινωνίας που δεν απαντάει ποτέ, ενώ όταν πήγα αυτοπροσώπως μου έδωσαν άλλο νούμερο που ήταν έγκυρο τελικά..Τώρα δεν ξέρω τι παίζει γενικά! Καλή τύχη αλλά ψαξτο, γιατί είναι κρίμα να το αφήσεις απο κακή συνεννόσηση (τους).
#4 Και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης είπε κάτι ανάλογο. Ότι η Ελλάδα έχει το εξής χαρακτηριστικό:'Όταν κάποιος είναι κάτω, οι άλλοι τον τραβάνε για να ανέβει και όταν είναι επάνω επίσης τον τραβάνε, αλλά για να κατέβει'. Γνώμη μου είναι ότι το περιβάλλον σε πλάθει επειδή θα προσπαθήσει κανείς να ενταχθεί. Οι ευτυχισμένοι και δυστυχισμένοι άνθρωποι υπάρχουν εξίσου παντού σε όλες τις χώρες, άσχετα με την μορφή που μπορεί να έχει πάρει κανείς.Την εσωτερική σου φλόγα όμως θα την έχεις μαζί σου όπου και να πας. Αν σου την κλέψουν, την χάσεις ή σου σβήσει τότε ψάχνεις να κρατηθείς από στερεότυπα και γενικούρες. Πρωταθλητές στην γκρίνια πάντως είναι οι Γερμανοί. Όχι μόνο το παραδέχονται αλλά το αποδεικνύουν και έρευνες.
#7 δοκίμασε εδώ http://www.ibrt.gr/therapeia/enhlikoi.htmlη συνεδρία κοστίζει 15 ευρώΚαι εδώ επίσης http://www.epipsi.gr/ που είναι δωρεάν και είναι και προς ΒΠ.Ξέρω από πρώτο χέρι ότι λειτουργούν ακόμα και οι δυο φορείς και πόσο καλή δουλειά κάνουν. Να σου πάνε όλα καλά!
@7Θες να δοκιμάσεις στο Αιγινήτειο; Αυτά είναι τα τηλέφωνα της γραμματείας 2107289408-410, 2107291388, 2107251312, δεν βρήκα κάτι άλλο. Στη θέση σου όμως θα έπαιρνα και θα έλεγα:Ξέρω πως δεν έχω πάρει το σωστό νούμερο αλλά δεν απαντάει κανένα άλλο και χρειάζομαι βοήθεια, μπορείτε να με κατατοπίσετε;Φαντάζομαι πως νιώθεις ότι κάποιος σου κλείνει την πόρτα κατάμουτρα όταν παίρνεις σε γραμμή που δεν απαντάει. Παρ'το αλλιώς, πείσμωσε. Και μην σε απασχολεί τι θα πεις και τι θα καταλάβουν. Αν είναι οι κατάλληλοι θα καταλάβουν ακόμα και τη σιωπή σου. (αν κάτι έχει κάνει πραγματική ζημιά είναι το στερεότυπο ότι αυτός που ΔΕΝ ζητάει βοήθεια είναι δυνατός. Η τεμπελιά των άλλων το έχει καλλιεργήσει αυτό. "Μη μου ζητάς βοήθεια, δεν μπορώ τώρα, α! καλέ εσύ δεν έχεις ανάγκη, μια χαρά, λεβέντης/ισσα.Και πρέπει πια να βρούμε δύναμη για να πούμε το αυτονόητο, ότι είμαστε άνθρωποι, όχι σούπερ ήρωες.)
#5 half blood?? Μήπως η κυρία είναι μάγισσα?? Και τάσσεται υπέρ του voldemort? Μα τι να πώ και εγώ?? Είναι δυνατόν να λέγονται τέτοια πράγματα στον πραγματικό κόσμο? #7 Εγώ πάντως, έκλεισα ραντεβού στον ψυχολόγο που είναι δωρεάν στον δήμο και αν και έχει καθυστέρηση κάνα μήνα, μια χαρά τα κατάφερα. Ελπίζω να τα καταφέρεις κι εσύ!!
5) half blood, εδώ εδώ.Ο σύντροφός μου είναι μαύρος και έχουμε το πιο όμορφο κοριτσάκι που υπάρχει. Ζούμε στο εξωτερικό και ποτέ δεν βίωσα κάποιου είδους ρατσισμό, ειτε απέναντι σε εμάς σαν interracial ζευγάρι, είτε απέναντι στο παιδί μου. Το αντίθετο, μια φορά πριν κάνουμε παιδι ακόμα, μας σταμάτησε ένας ηλικιωμένος στο δρόμο για να μας πει πόσο ομορφο ζευγάρι είμαστε και πόσο ωραία παιδιά πιστεύει ότι θα κάνουμε. Είμαι σίγουρη ότι θα υπάρχουν και κάποιοι που μας κοιτάνε με μισό μάτι ενδεχομένως, δεν τους έχω προσεξει ποτέ, δεν κοιτάω γύρω μου για βλέμματα επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας, δεν με αφορά, δεν μυγιάζομαι. Μας θεωρώ ένα ζευγάρι σαν όλα τα άλλα, και αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη πρόβλημά του. Έτσι θα μεγαλώσω και το παιδί μου. Ούτε και στην Ελλαδα μπορώ να πω πως παρατήρησα κάτι. Η μαμά μου φουσκώνει από υπερηφάνεια όταν πάει το εγγόνι στις κούνιες, και δεν εχουμε δεχτεί ούτε ένα αρνητικό σχόλιο, ούτε μια ρατσιστική άποψη. Σύμφωνα με την κυρία λοιπόν να μην κάνω παιδί με μαύρο για να μην βγει το παιδί μου mixed και φάει ξύλο στο σχολείο, και με την ίδια λογική να φροντίσω να μην μου βγει το παιδί πολύ χοντρό και το πειράζουν, πολύ έξυπνο και το λένε nerd, πολύ χαζό και το κοροιδεύουν, πολύ άσχημο, πολύ κοντό, πολύ το ένα πολύ το άλλο. Παιδιά γενναμε ή καλλιέργεια σε χωράφι κάνουμε;Ας φροντισουμε να μεγαλώνουμε όλοι ευτυχισμένα, ισορροπημένα παιδιά και θα εκλείψουν τα φαινόμενα βίας στα σχολεία.
#6Πού το κακό στο να θέλει κάποιος να κάνει σεξ μαζί σου με το που σε βλέπει; Είναι τόσο κακό να σε θεωρεί κάποιος τόσο ελκυστική; Μια χαρά είναι το σεξ, μια χαρά είναι να το επιδιώκεις όποτε το θες, οι σχέσεις είναι μια τελείως διαφορετική υπόθεση. Είναι τελείως τρελό να εύχεσαι όταν γνωρίζεις κάποιον που σου αρέσει ερωτικά να μην έχει το σεξ στο μυαλό του όποτε σε συναντά. Αν υπάρχει χημεία και οι δύο εκεί θα το έχετε τον πρώτο καιρό. Η σχέση προκύπτει από κει και πέρα.
Πολύ σωστή, ειδικά στις δύο τελευταίες προτάσεις.Αλλά δεν φταίει η κοπέλα, φταίνε αυτοί που της έχουν διδάξει ότι οι ηθικοί άνθρωποι βλέπουν κάποιον πχ. σε ένα πάρτι και σκέφτονται "με αυτόν τον άγνωστο θέλω να δημιουργήσω μια σχέση βαθιάς αλληλοκατανόησης και ολοκληρωτικής σύμπνοιας, ε και μετά θα δούμε αν με έλκει και σεξουαλικά".
#4 Μόνο σε εμένα έχουν αρχίσει να μου χτυπάνε στα νεύρα αυτές οι "διαπιστώσεις"; Προφανώς και έχουμε ελαττώματα,πολλά πράγματα πρέπει να διορθωθούν αλλά έλεος ρε παιδιά που όλοι οι άλλοι είναι τέλειοι και άγιοι και μόνο εμείς έχουμε μαζέψει πάνω μας ότι κακό υπάρχει. Με το να αναφέρεις μόνο όλα τα θετικά στερεότυπα των άλλων χωρών ενώ υπάρχουν και αρνητικά δεν αποδεικνύεις τίποτα. Η προσέγγιση που κάνεις είναι απλοϊκή. Ένα ολιγοήμερο ταξίδι σε μια ξένη χώρα που πας με καλή διάθεση, κάποιοι αλλοδαποί φίλοι που συμπαθείς δεν φτάνουν για να σχηματίσεις άποψη για ολόκληρο λαό...και οι ξένοι που έρχονται εδώ διακοπές με ευχάριστες εντυπώσεις φεύγουν πίστεψε με. Ακόμα, αν συναναστρέφεσαι όλο με ύπουλα και φθονερά άτομα κάτι κάνεις λάθος και πρέπει να αλλάξεις κύκλο. Με την δική σου λογική επειδή εμένα μου έκλεψαν το κινητό στο Λονδίνο πρέπει να βγάλω όλους τους άγγλους κλέφτες. Είναι λογικό για κάτι που έτυχε σε εμένα να τσουβαλιάσω ολο το λαό;Όπως και να χει είσαι ελεύθερος/η να έχεις όποια γνώμη θέλεις αλλά αυτό το αυτομαστίγωμα έχει καταντήσει κουραστικό.
Θεωρώ απείρως πιο κουραστική την έλλειψη αυτοκριτικής. Εμείς είμαστε τέλειοι και οι άλλοι "δεν ξέρουν να τρώνε, δεν έχουν δεμένες οικογένειες, είναι χαζοαμερικανάκια" κτλ. Γιατί ας μη γελιώμαστε, οι περισσότεροι έτσι σκέφτονται και ουδόλως αυτομαστιγώνονται. Έχουν βυθιστεί στη νιρβάνα του "φταίνε οι άλλοι που μας επιβουλεύονται". Παρόλα αυτά όμως συμφωνώ μαζί σου ότι το αυτομαστίγωμα είναι άχρηστο. Θα πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια, να κάνουμε τις σωστές διαπιστώσεις και να προχωράμε σε αλλαγές. Αλλιώς δεν έχει νόημα να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια γιατί τότε όντως γίνεται κουραστικό.
Αυτοκριτική φυσικά πρέπει να κάνουμε. Ότι είμαστε πίσω σε πολλά θέματα απο άλλες χώρες δεν το συζητάω καν.Απλά μην αγιοποιούμε τους άλλους και φορτωνόμαστε πάνω μας όλα τα στραβά, άνθρωποι είμαστε όλοι με τα θετικά και τα αρνητικά μας. Εξάλλοι οι περισσοτεροι βρίσκουμε ελαττώματα, σε ότι μας αφορά και ωραιοποιούμε τους απέναντι.Με την οικονομική κρίση τις δηλώσεις τύπου οι Έλληνες είναι οι χειρότεροι,όλοι οι άλλοι είναι τα ιερά τοτέμ και καλά μας κάνουν οτι μας κάνουν τις ακούω όλο και περισσότερο. Μιλώντας απο αποψη γενικότερης λειτουργίας του κράτους είμαστε χάλια,αυτό είναι γεγονός. Δεν έχουμε όμως το μοναδικό "προνόμιο" της διαφθοράς, ούτε δέχομαι ότι όλοι είναι ολοι οι Έλληνες κλέφτες, ύπουλοι, διπρόσωποι,τεμπέληδες και όλοι οι άλλοι άγιοι.
Αγαπητή 7, αν τα αγγλικά σου είναι καλά, μπορείς να μπεις στο site www.7cups.com . Και να σε ακούσουν μέρα και νύχτα γίνεται και να σε συμβολεύσουν και έχει και άρθρα και ασκήσεις για να βοηθήθείς. Φυσικά αν βρείς κάτι κοντά σου και στη γλώσσα σου θα είναι καλύτερο, αλλά είναι και αυτή μια εναλλακτική. Καλή επιτυχία!
#4 Να πούμε πάντως και του στραβού το δίκιο, Λένα, ειδικά αυτό για τον φθόνο το ακούω όλη μου τη ζωή.Θυμάσαι το ανέκδοτο με την κατσίκα του γείτονα; Είχε γίνει χιτάκι από τον Χριστόδουλο τότε που πρωτοβγήκε, και μιλάμε για εποχές που τώρα τις θεωρούμε "των παχέων αγελάδων".Διορθώστε με αν κάνω λάθος, νομίζω ότι το είχε πριν (κάνα χρόνο πριν;) το "κραχ του '99". Δλδ μιλάμε για την φουλ εποχή της αστακομακαρονάδας.Και θυμάμαι πολλά ακόμη σχετικά αστεία, ανέκδοτα, ατάκες κλπ από εκείνες τις εποχές (πολύ κλασικό αυτό με τους λαούς στο καζάνι της Κόλασης) που παρουσιάζαν ως βασικό χαρακτηριστικό μας τον φθόνο και το "να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου".Εντωμεταξύ, πολλά από τα κλασικά στερεότυπα για λαούς δεν τα συμμερίζονατι οι ίδιοι οι λαοί, μόνο οι γύρω τους. Αντίθετα, τα αρνητικά στερεότυπα που έχουν οι ξένοι για τους Έλληνες είναι άλλα (πχ. τεμπελιά, προχειρότητα, εξαπάτηση). Αυτό το ότι μισιόμαστε μεταξύ μας δεν το λένε (και δεν τους αφορά κιόλας). Αυτό το λέμε μόνο οι ίδιοι για τους εαυτούς μας. Μήπως κάτι ξέρουμε παραπάνω;Δε μ'αρέσει να συμβάλλω στη διαιώνιση στερεοτύπων αλλά το ομολογώ, αυτό δυσκολεύομαι κι εγώ φοβερά να το αποτινάξω.(Ελπίζω να μην φάνηκα σαν απολογήτρια του Χριστ., τον χρησιμοποίησα για να καθορίσω την εποχή)
7. Έχω φίλη που δουλεύει στο ΚΨΥ του Αμαρουσίου και από αυτά που μου έχει πει ξέρω οτι έχουν τρομακτικά πολλή δουλειά. Επιπλέον οι συνεδρίες που μπορούν να κλείσουν κατά άτομο είναι 8. Αν χρειάζεται επιπλέον βοήθεια τον παραπέμπουν αλλού. Επίσης είναι λίγοι οι ψυχολόγοι αναλογικά με τους ασθενείς. Τηλέφωνα από όσο ξέρω απαντούν.
Έχουν πάρα πολύ δουλειά όλοι σ'αυτές τις υπηρεσίες και όσο τραγικό και αν είναι αυτό το γεγονός, ίσως οδηγήσει στο να στελεχωθούν κατάλληλα. Χωρίς να γνωρίζω κάτι "από μέσα", παρά μόνο την υπηρεσία που εγώ επισκέπτομαι (και δυστυχώς απευθύνεται σε συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων)το προσωπικό των δομών αυτών είναι αφανείς ήρωες. Ίσως ένα αφιέρωμα σ'αυτούς θα είχε νόημα.Πρέπει να δίνουμε κουράγιο στους ανθρώπους που προσπαθούν αντί να επιμένουμε να αλλάξουμε μυαλά στους κολλημένους και να σπαταλάμε ενέργεια. Να φωτίζουμε το θετικό παράδειγμα και όποιος θέλει ας το μιμηθεί. Φτάνει με τη γκρίνια. Παραληρώ τώρα αλλά έσκασα πια. Ο Χατζησάββας, καλή του ώρα όπου και να είναι και μακάρι να είναι κάπου και να βλέπει και να γουστάρει, έκανε θόρυβο γιατί ξαφνικά "όλοι" μάθαμε ότι ήταν γκέι και ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι ποτέ δεν το έκρυβε κιόλας. Και έτσι όμορφα και αθόρυβα βούλωσαν τόσα στόματα και έμειναν στο "σώπα ρε, ήταν γκέι;". Και όχι τόσο επειδή ήταν πικάντικη ξερω 'γω αποκάλυψη αλλά κυρίως επειδή δεν έγινε βαβούρα γύρω από αυτό ενώ ουσιαστικά δεν το είχε και μυστικό. Και στο κάπως άψε σβήσε υπογράφηκε και το σύμφωνο, γιατί ντροπιάστηκαν κάπως όλοι. Ο Χατζησάββας με τον σύντροφό του δεν ενόχλησαν ποτέ την ωραία μας κοινωνία, "όπως όλοι οι νορμάλ άνθρωποι" και η ωραία κοινωνία τούς άλλαξε τα φώτα στην δυσκολότερη στιγμή της κοινής τους ζωής. Σιχάθηκα όλον αυτόν τον καιρό να βλέπω τον Άνθιμο. Καλύτερο άνθρωπο με έκανε ο Χατζησάββας, αυτόν και όσους σαν αυτόν θέλω να βλέπω. Όχι σκατόψυχους που μου λερώνουν τα μάτια.Προβάλετε λοιπόν και τους θεραπευτές των κοινωνικών υπηρεσιών. Και αυτοί ζωές σώζουν.