__________________
1.
Αγαπημένη μου Άμπα, δεν έχω ερώτηση να κάνω, έχω μόνο μια ιστορία.
Είμαι 22 χρονών. Έχω μια κολλητή φίλη, συνομήλικη, φίλες από μωρά στην κυριολεξία, μεγαλώσαμε σε διπλανά διαμερίσματα, μαζί από το βρεφικό σταθμό μέχρι το λύκειο και περάσαμε και οι δυο στην Αθήνα, όπου ξανά μένουμε στην ίδια γειτονιά και είμαστε κάθε μέρα η μια στο σπίτι της άλλης. Είναι και ήταν πάντα ο πιο κοντινός μου άνθρωπος, και το ίδιο και 'γω για αυτήν.
Τους τελευταίους μήνες είχαμε απομακρυνθεί ελαφρώς, εξαιτίας της σχέσης της. Όταν τον γνώρισα ο τύπος αυτός μου φάνηκε πολύ γοητευτικός και ενδιαφέρον, αλλά μετά τον πρώτο μήνα παρατήρησα ότι της συμπεριφέρεται πολύ άσχημα, πάντα συγκαλυμμένα. Π.χ. απ' τα πρώτα πράγματα που παρατήρησα ήταν ότι ξεκίνησε να μου κάνει ένα είδος κομπλιμέντων-ταυτόχρονα κριτική απέναντί της. Παράδειγμα: μια μέρα έσπασε το τακούνι μου ενώ ήμουν σπίτι της και λέγαμε ότι δεν φοράμε και το ίδιο νούμερο να μου δανείσει κάτι να γυρίσω σπίτι και της πετάει δήθεν μου για αστείο "εμ μα αφού η Λίνα είναι δυο μέτρα γυναικάρα, όχι σαν εσένα". Αυτό συνεχίστηκε με συγκαλυμμένα μειωτικά σχόλια κάθε είδους.
Τέτοιου τύπου πράγματα με έκαναν να παγώσω εντελώς απέναντί του από πολύ νωρίς και προσπαθούσα διακριτικά να πω τη γνώμη μου στη φίλη μου όταν βρισκόμασταν οι δυο μας. Όμως λίγο εγώ ένιωθα άβολα επειδή ήταν πολύ ενθουσιασμένη και ήταν και η πρώτη της σοβαρή σχέση, λίγο εκείνη κάθε φορά που της έκανα κάποια νύξη γελούσε και μου έλεγε κάτι του στυλ ότι "έλα μωρέ, νόμιζες θα με πειράξει αυτό, αστείο το είπε" και δικαιολογούσε κάθε του χοντράδα. Προφανώς την ξέρω πολύ καλά και ήξερα ότι όλα αυτά την πειράζουν, όπως πολύ καλά το ήξερε και αυτός ότι αυτά που λέει δεν είναι αστεία για κανέναν.
Σταδιακά η φίλη μου ξεκίνησε να απομακρύνεται από όλους και να μεταμορφώνεται σε κάτι τελείως άγνωστο, μια υπερβολικά ήσυχη κοπέλα, να φοβάται να πει τη γνώμη της, χωρίς συμμετοχή σε συζητήσεις, με μηδενική αυτοπεποίθηση, να συγκρίνει τον εαυτό της με κάθε κοπέλα που έβλεπε μπροστά της και να δηλώνει διαρκώς απορία και ευγνωμοσύνη που παρόλα τα χάλια της ο κος Μεγάλο Κελεπούρι είναι μαζί της. Ταυτόχρονα δεν ήθελε πια να κάνει τίποτα εκτός από το να τον βλέπει και αν αυτός δεν δούλευε τα πρωινά πιστεύω δεν θα πήγαινε καν στη σχολή της. Αλλά έτσι και αλλιώς αυτός της είχε στην ουσία απαγορεύσει να βγαίνει, με πρόσχημα ότι είναι ζηλιάρης.
Κάποια στιγμή που κατάφερα να την δω και να μιλήσουμε της είπα με πολλή προσοχή ότι ανησυχώ γι' αυτήν, ότι δεν είναι πια χαρούμενη, ότι δεν βλέπει καθαρά τον εαυτό της, προσπαθώντας να αφήσω τον άλλον έξω απ' τη συζήτηση για να μην γίνει αμυντική και μου είπε μόνη της πώς έχω δίκιο και πώς φταίει αυτός, πώς αυτή η σχέση της έχει κάνει τρομερό κακό και πρέπει να χωρίσει, αλλά μετά δεν άλλαξε τίποτα, εκτός του ότι απομακρύνθηκε ακόμα περισσότερο και ξεκίνησε να μην απαντάει σε τηλέφωνά μου και να μου μιλάει απότομα. Εγώ στενοχωρήθηκα και θύμωσα και κατέληξα ότι θα το καταλάβει μόνη της και εγώ δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο και σταμάτησα να μιλάω για αυτό το θέμα. Εκ' των υστέρων κατάλαβα πόσο λάθος και ανώριμη αντίδραση ήταν αυτή.
Πριν από μια βδομάδα η φίλη μου μπήκε στο νοσοκομείο με μεταξύ άλλων σπασμένα πλευρά. Επειδή φόρεσε ένα φόρεμα που του φάνηκε κοντό και εκείνη αντιμίλησε. Αυτός θα υποστεί τις συνέπειες, έχουν ξεκινήσει ήδη διαδικασίες, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Αυτό που συνέβη δεν θα αλλάξει. Νιώθω τόσο ηλίθια που έπρεπε να φτάσει εκεί για να καταλάβω τη σοβαρότητα της κατάστασης, ενώ έβλεπα όλον αυτό το καιρό τη λεκτική βία, τη συναισθηματική βία. Νιώθω τόσο ένοχη που δεν έκανα κάτι.
Κορίτσια προστατέψτε τον εαυτό σας, και προστατέψτε η μια την άλλη. Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν. Δεν είναι μακριά, δεν είναι σε τριτοκοσμικές χώρες, δεν είναι σε άλλους.
- Λίνα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ακριβώς αυτό. Δύο σχόλια μόνο. Ακόμη και αν είχες δει την σοβαρότητα, δεν είναι βέβαιο ότι θα ήσουν σε θέση να το αποτρέψεις. Και ότι τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους τώρα ΕΧΕΙ σημασία, έχει μεγάλη σημασία. Σε πολλές περιπτώσεις κάποιες γυναίκες δεν καταφέρνουν να δραπετεύσουν ούτε μετά από εισαγωγή στο νοσοκομείο. Ντρέπονται να πουν πώς έσπασαν τα πλευρά τους, και δεν τολμάνε να καταγγείλουν το περιστατικό. Οπότε, ναι. Έχει μεγάλη σημασία.
__________________
2.
Γιατί πιστεύεις είναι πιο αποδεκτό κοινωνικά να είναι οι άντρες σχετικά πιο βρώμικοι από τις γυναίκες; Αν ένας άντρας φοράει 2η μέρα τα ίδια ρούχα, δεν τρέχει τίποτα, θεωρείται λογικό να είναι λίγο βρωμιάρης. Όχι πολύ, αν ζέχνει είναι κατακριτέο, αλλά καμία σχέση με τα στάνταρ των γυναικών. Και αυτό το βλέπεις παντού, από τα αστεία που λέγονται στο Ίντερνετ, μέχρι την τηλεόραση, που θυμάμαι είχε κάνει εκπομπή η Δρούζα (ή η Θρασκιά ή η Τατιάνα, τέτοιο στυλ) με τις γουρουνιές των ανδρών.
Υπάρχει δηλαδή αυτό το μοτίβο, οι άντρες είναι ψιλοβρώμικοι, οι γυναίκες εμμονικά καθαρές, τι να κάνουμε, έτσι είναι οι άντρες, έτσι είναι οι γυναίκες. Υπάρχει κάποιος λόγος που γίνεται αυτό;
Και το ίδιο παίζει και με τις καφρίλες. Οι άντρες πρέπει να είναι λίγο -όχι πολύ- κάφροι και οι γυναίκες ευγενικές.
Υπάρχει κάποια κοινωνία που οι γυναίκες να ρεύονται και να μένουν άπλυτες και οι άντρες να κάνουν μπάνιο πρωί-βράδι και να κοκκινίζουν όταν ακούνε βρισιές; Τι παίζει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι μπορείς να βρεις την απάντηση και μόνος σου/μόνη σου. Το κλειδί είναι στη φράση «έτσι είναι οι άντρες/έτσι είναι οι γυναίκες», και καταλήγουν τελικά να είναι όντως έτσι.
__________________
3.
Αγαπητή, Χώρισα στα 28 μου, μετά από 9 χρόνια σχέσης με τον άνθρωπο που λέγαμε θα μεγαλώσουμε μαζί. Λόγω απώλειας αγαπημένου προσώπου του, έπεσε σε βαριά κατάθλιψη, παρατώντας τον εαυτό του και εμένα. 2 χρόνια χωρίς βελτίωση και χωρίς να δέχεται οποιαδήποτε βοήθεια από κάποιον ειδικό.
Εν πάσει περιπτώσει, έφυγα, γιατί κανείς μας δεν το πάλεψε αρκετά. Την πρώτη μέρα χωρισμού γνώρισα άλλον, που ήταν γνωστός στα μαγαζιά που συχνάζαμε. Με κατηγόρησε ότι τον άφησα για εκείνον. Όχι, δεν τον άφησα για εκείνον. Με κατηγορεί σε όλους τους φίλους μας, λέει τα χειρότερα, τα προσωπικά μας, έχει βάλει άτομα που αναγκαζόμουν να ανέχομαι λόγω της οικογενειακής του σχέσης, να διαδίδουν ακόμη και τώρα τα χειρότερα. Με έχουν κάνει βούκινο και ο κύκλος είναι μικρός. Δεν είναι του χαρακτήρα μου να ασχοληθώ. Αλλά συνεχίζουν ακόμα, μετά από 1 χρόνο ενώ και εκείνος βρήκε αμέσως άλλη κοπέλα και άλλαξε άρδην, βρήκε τον εαυτό του. Έχω ξεκόψει με όλους τους κοινούς μας φίλους. Έχω μείνει σχεδόν μόνη (και με το παιδί που είμαστε ακόμη μαζί). Τι με ενοχλεί λοιπόν. Έχω σοβαρό πρόβλημα εμπιστοσύνης προς ΟΛΟΥΣ. 9 χρόνια – επιλογή μου – ανέχτηκα πράγματα που δεν έπρεπε. Έφυγα, γιατί είχε τελειώσει για εμένα η σχέση μας, ήμουν ολόσωστη ηθικά προς εκείνον, και τελικά...Έχω αυτή την αντιμετώπιση. Νιώθω υπόλογη για τον τρόπο που εξελίχθηκαν όλα, εφόσον μου έμεινε η ρετσινιά του «κερατώματος» και ανασφαλής. Απλά, εδώ και ένα χρόνο, δε νιώθω ευτυχισμένη, ενώ στην ουσία, έχω αυτά που ήθελα πάντα. Υγεία, καλή δουλειά, το μεταπτυχιακό που τελειώνω και έναν άνθρωπο που περνάμε καλά. Δε βγάζει νόημα όλο αυτό...
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι βγάζει, και μάλιστα πολύ. Ανέχτηκες πράγματα που δεν έπρεπε, και κατά τη διάρκεια της σχέσης, και μετά. Δεν διαχειρίστηκες όλη αυτή την ιστορία σα να συνέβη σε σένα, αλλά σα να την έπαθε άλλος. Έμεινες παθητική, δεν αντέδρασες για πολλά χρόνια, νομίζοντας ότι έτσι δείχνεις ανώτερος άνθρωπος. Ε λοιπόν, δεν ισχύει αυτό. Δεν είσαι ανώτερος άνθρωπος όταν δεν αντιδράς, οι άλλοι δεν το βλέπουν έτσι, το βλέπουν σαν ένδειξη ενοχής, και εσύ δεν είσαι υπεράνω, είσαι φοβισμένη.
Μπορείς να εξαπατάς την λογική σου για πολλά χρόνια λέγοντας «ήταν επιλογή μου», «το πρόβλημα είναι ότι δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους», «δεν βγάζει νόημα όλο αυτό, αφού ουσιαστικά είμαι καλά». Με τίποτα όμως δεν μπορείς να εξαπατήσεις τον βαθύτερο σου εαυτό, που επαναστατεί και σου ζητάει τα ρέστα επειδή δεν τον προστάτεψες για εννιά χρόνια, και ακόμη περισσότερα. Το συνεχίζεις μέχρι σήμερα, αν ισχύει ότι διάφοροι λένε διάφορα για σένα, μέχρι τώρα. Το καταφύγιο μας δεν η καλή δουλειά, το μεταπτυχιακό, ο σύντροφος. Είναι πρώτα από όλα ο εαυτός μας. Στο κεφάλι μας ζούμε πρώτα, και μετά έξω από αυτό. Γι'αυτό είναι τόσο σημαντικό να φροντίζουμε τη σχέση που έχουμε μαζί του, κι εσύ την έχεις παραμελήσει.
Όταν οι άλλοι διαδίδουν πράγματα για σένα που πιστεύεις ότι δεν ισχύουν, μην κάθεσαι αμίλητη περιμένοντας να λάμψει η αλήθεια, γιατί αυτή η μονοσήμαντη αλήθεια δεν υπάρχει. Ο καθένας έχει την αλήθεια του. Πρέπει κι εσύ να πεις την δική σου αλήθεια, σε όλους τους κοινούς γνωστούς. Κακώς ξέκοψες. Δεν ξέρω αν μπορείς τώρα να το πάρεις πίσω, αλλά είναι καλύτερα να κάνεις την προσπάθεια από το να μην κάνεις τίποτα. Πώς φτάνουν αυτές οι πληροφορίες στα αυτιά σου; Κάποιοι σου τα μεταφέρουν. Λοιπόν, ξεκίνα να απαντάς και να εξηγείς την δική σου πλευρά, έστω και τώρα.
__________________
4.
Eιναι δυνατον οι συγγενεις να μην θελουν να σε βοηθησουν μονο και μονο επειδη εισαι συγγενης?
Εχω κατι συγγενεις σε μια πολυ μακρινη χωρα, τους οποιους ειχα δει 3-4 φορες στην ζωη μου οταν ερχοταν για διακοπες Ελλαδα. Στις διακοπες ειμασταν ολοι πολυ αγαπημενοι, φιλοφρονησεις, ευχες, δωρα και απο τις δυο πλευρες, εξοδοι φωτογραφιες. Ολο μας ελεγαν ποσο πολυ μας αγαπουσαν αλλα και εμεις νιωθαμε την αγαπη τους και ανταποδιδαμε αγαπη. Ολη την υπολοιπη χρονια τηλεφωνα, καρτες, υπηρχε δηλαδη επικοινωνια. Οταν πηρα το πτυχιο μου ο θειος μου εβαλε τα κλαμματα.
Ωσπου ερχετε η κριση στην ελλαδα και αποφασιζουμε με τον αντρα μου να μεταναστευσουμε. Κανουμε μια μεγαλη ερευνα για τις χωρες και ερχομαστε σε επικοινωνια με τους συγγενεις μας για να συλλεξουμε πληροφοριες για το πως ειναι οι δουλειες εκει. Μας ειπαν να κανουμε την προσπαθεια μας να παμε στην χωρα τους γιατι εχει παρα πολλες ευκαιριες δουλειες και επειδη τα ξαδελφια ειναι στον χωρο του επαγγελματος θα μπορεσουν να μας βοηθησουν. Ενας μαλιστα ειναι υψηλοβαθμο στελεχος στην μεγαλυτερη κατασκευαστικη εταιρια και μας ειπαν θα σας βοηθησει γιατι ξερει πολλους μηχανικους. Μας ειπαν ελατε ειστε νεοι επιστημονες οι χωρα σας χρειαζεται, εδω ειναι ενας παραδεισος, καθολου εγκληματικοτητα, μεγαλη ανοικοδομηση, ελατε θα βρειτε αμεσως δουλεια και αν δεν βρειτε αμεσως εμεις θα πεσουμε πανω σας να σας βρουμε. Ολα αυτα εκαναν το ηθικο δυο ανεργων παιδιων στην Ελλαδα με ονειρα να αναπτερωθει. Πιστεψαμε οτι εχει πολλες ευκαιριες, νομισαμε θα στελναμε τα βιογραφικα μας μονοι μας και θα βρισκαμε δουλεια μεσα σε ενα τριμηνο και αν δεν μπορουσαμε να βρουμε, οι συγγενεις με τις γνωριμιες τους θα μας βοηθουσαν.
Ελα ομως που ηθελε βιζα, η οποια διαδικασια ηταν μια πολυεξοδη, χρονοφορα ψυχοβγαλτικη διαδικασια. Μετα κοπων και βασανων μετα απο 1,5 χρονο βγαζουμε και την βιζα. Και φτανουμε στην νεα μας πατριδα... Κανεις δεν προσφερθηκε να μας φιλοξενησει στην αρχη κατι που με εξεπληξε. Με το που φτανουμε μας λενε, ξερετε αλλαξαν τα πραγματα και δουλειες πλεον δεν εχει. Ειναι πολυ δυσκολα, ηρθε η κριση και εδω, εμεις οταν σας λεγαμε για δουλεια ηταν περσι, τωρα ολοι απολυουν. Δευτερο χτυπημα, χανω τον πατερα μου στον πρωτο μηνα. Ειμασταν και εγω και ο αντρας μου σε σοκ. Ο αντρας μου ζητησε στεγη μεχρι να βρουμε μια οποιαδηποτε δουλεια στους συγγενεις και αρνηθηκαν λεγοντας, love... πρεπει να παλεψεις μονος, τιποτα δεν σου χαριζεται σε αυτη την χωρα. Για δουλεια, πηραν καποια τηλεφωνα καποιους γνωστοιυς τον πρωτο μηνα , ολοι ειπαν δεν θελουν προσωπικο και μας ειπαν σας ειπαμε θα ειναι δυσκολα πλεον.....
Τελος παντων μετα απο 3 χρονια οτι καταφεραμε εδω το καταφεραμε μονοι μας. Παιρναμε ακομα πολυ δυσκολα αλλα ειμαστε σε ενα νορμαλ επιπεδο.Αυτοι ουτε που μας ρωταν πως ειμαστε με τις δουλειες μας απο φοβο μηπως τους ζητησουμε βοηθεια. Εξαφανισμενοι απο την ζωη μας, μονο μας καλουν στις γιορτες και παιζουμε τους καραγκιοζηδες.
Και ξαφνικα μαθαινουμε απο 2 γνωστους μας, οτι οι θειοι μας εχουν βαλει λιτους και δεμενους (ξεχασα να πω πως εχουν πολλα κονε με μεγαλους πολιτικους της πολης) για να τους βγαλουν βιζα και να τους βρουν δουλεια. Και ο θειος μου του ξεφυγε τωρα τα Χριστουγεννα στο τραπεζι ''θα βαλω λιτους και δεμενους για αυτο το θαυμασιο ζευγαρι να βγαλει βιζα και να βρει δουλεια. Θα παω μεχρι τον Κυβερνητη, και η θεια μου του λεει ΄΄σκασε...'' Για ενα ζευγαρι που ειναι απατεωνες, που κολλανε σε πλουσιους Ελληνες λεγοντας πως δεν εχουν λεφτα και πεινανε για να τους δινουν λεφτα ενω ειναι ψεμα!!!
Τους εχω συχαθει ολους, αυτη την χωρα που ολοι νομιζουν πως ειναι ενας παραδεισος και τελικα ειναι ενα μπακαλικο. Αλλα πιο πολυ τα βαλα με τον εαυτο μου που αφησα το συναισθημα να με επηρεασει και δεν εβλεπα περα απο την μυτη μου. Εφυγα στη αλλη ακρη του κοσμου, τη δυσκολοτερη στιγμη της ζωης μου οντας παραμυθιασμενη....
Το μονο που θελω να ρωτησω ειναι πως δικαιολογητε αυτη η συπεριφορα. Δεν νοιαστηκαν για μας ουτε οταν εχασα τον πατερα μου, μολις βρεθηκα σε μια ξενη χωρα. Γιατι προτιμησαν να βοηθησουν ενα ζευγαρι αμορφωτων απατεωνων και οχι εμας? Ενταξει φυσικα δεν γνωριζουν οτι ειναι απατεωνες αλλα τελος παντων δεν τους γνωριζαν καθολου. Γνωριστηκαν τυχαια σε ενα τραπεζι σε μια εκδηλωση , μολις καταλαβαν οι αλλοι οτι εχουν φραγκα και γνωριμιες αρχισαν να κλαιγονται ΄΄ αχ θα μας διωξουν απο την χωρα, τα παιδια μας τι θα απογινουν, αχ δεν εχω χρηματα για τα διδακτρα του σχολειου, χρωσταω πολλα λεφτα στο σχολειο και ειπαν οτι θα τα διωξουν''.
Ο κοσμος προτειμα να βοηθαει ξενους παρα συγγενεις? Και αν ναι γιατι?
- Καλυτερα μονοι..
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν ξέρω πώς η ιστορία με τους δικούς σου συγγενείς βγήκε το συνολικό συμπέρασμα «ο κόσμος δεν θέλει να βοηθάει τους συγγενείς του». Η ιστορία σου έχει πολλά κενά. Ας πούμε, δεν ξέρω πώς η προϋπόθεση της βίζας σας ήρθε ως ουρανοκατέβατο εμπόδιο, σαν κάτι που προέκυψε στα ξαφνικά χωρίς να έχετε ιδέα. Και πώς την βγάλατε, αν δεν σας βοήθησαν αυτοί να τη βγάλετε; Δεν ξέρω πώς αποκαλύφθηκε ότι δεν θα σας φιλοξενήσουν ΑΦΟΥ πήγατε εκεί. Κλείσατε σπίτια στην Ελλάδα, μπήκατε στο αεροπλάνο, και φτάσατε στην Αυστραλία χωρίς να ξέρετε πού θα μείνετε τον πρώτο καιρό; Και πώς γίνεται μέσα στον ενάμιση χρόνο που βγάζατε τη βίζα να μην έχετε κινήσει τις διασυνδέσεις για δουλειά, και σας είπαν ότι δουλειές δεν υπάρχουν, αφού φτάσατε. Δηλαδή ένα μήνα πριν πάτε, σας έδιναν υποσχέσεις, και μόλις πατήσατε το πόδι σας, σας είπαν άλλα; Ή δεν είχατε επικοινωνήσει επί ενάμιση χρόνο;
Ακόμη και αν τα πράγματα έχουν ακριβώς όπως τα λες, οι συγγενείς σου ΕΙΠΑΝ ότι θα βοηθήσουν τους «απατεώνες». Αυτό δεν σημαίνει ότι θα το κάνουν. Το ίδιο έκαναν και με εσάς, έτσι δεν είναι; Μπορεί απλώς να πρόκειται για φαφλατάδες, και να έχουν δει τον Κυβερνήτη μια φορά στο απέναντι πεζοδρόμιο και να παριστάνουν ότι τον έχουν στο speed dial του κινητού. Τώρα που μένετε εκεί θα ξέρετε αν έχουν τις διασυνδέσεις που ισχυριζόταν ότι έχουν.
Σε κάτι θα συμφωνήσω, όμως. Αφεθήκατε να παρασυρθείτε από το συναίσθημα για να πάτε στην άλλη άκρη της γης. Όμως σας βγήκε σε κακό τελικά; Το να έχετε νορμάλ επίπεδο ζωής μετά από τρία χρόνια εμένα μου φαίνεται χάπι εντ, και το γεγονός ότι τα καταφέρατε μόνοι σας μου δείχνει ότι αυτή η χώρα είναι όντως ανοιχτή στους μετανάστες. Είναι πάρα πολύ κακή ιδέα να λες ότι σιχαίνεσαι τη χώρα που σου έδωσε δουλειά, επειδή ο θείος σου και τα ξαδέρφια σου μεγαλοπιάνονται. Αν την σιχαίνεσαι, θα σε σιχαθεί κι αυτή, και θα σου το ανταποδώσει στο πολλαπλάσιο. Στον εαυτό σου θα κάνεις το κακό.
__________________
5.
Είμαι δεκαεννιά, φοιτήτρια πρωτοετής και το τελευταίο δίμηνο-τρίμηνο εχω συνειδητοποιησει κάτι στη συμπεριφορά μου για το οποίο θέλω να επισκεφθώ ψυχολόγο. Πιο συγκεκριμένα αφορά τις σχέση μου με τους άντρες που είναι ανύπαρκτη. Είμαι δεκαεννιά και δεν έχω δώσει ούτε ένα φιλί! Δεν φταίει η εμφάνιση, ειμαι νορμάλ προς ελκυστική οπότε κατάλαβα ότι φταίει ο τρόπος που σκέφτομαι. Λίγο να μιλήσω με κάποιον νιώθω βρώμικη, νιώθω σαν να μην έχω μια παιδική αθωότητα που δεν έχω αλλά νομίζω ότι αν δεν κάνω πότε τίποτα με κανένα θα αποκτήσω?! Όπως καταλαβαίνεις ούτε και εγώ ξέρω τι τρέχει με αυτόν τον εγκέφαλο εν τέλει.. Πήγαινα παλαιότερα σε ιδιωτικό ψυχολόγο, απο τον οποιο δεν ξερω αν ειμαι εντελως ευχαριστημενη αλλα σε γενικες γραμμες ολα καλα αλλά επειδή δεν έχω λεφτά είπα θα παω σε κρατικό. Αλλά κολλάωεπειδή αν πάω εγώ στον άνθρωπο και του πω το πρόβλημα μου θα γελάει και θα με διώξει και θα έχει και δίκιο. Συγκρίνεται το πρόβλημα "δε μπορώ να βρω γκόμενο" με το πρόβλημα "έχω αυτοκτονικους ιδεασμους" ;; Νομίζεις ότι πρέπει να πάω ή θα "φάω τη θέση" κάποιου που χρειάζεται βοήθεια περισσοτερο;;
- Βικτώρια
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το πρόβλημα σου δεν είναι ότι δεν μπορείς να βρεις γκόμενο. Το πρόβλημα σου είναι ότι λες ότι όταν μιλάς λίγο με κάποιον νιώθεις βρώμικη. Ίσως έχεις συνδέσει την σχέση με το άλλο φύλο με ανηθικότητα, άρα και την ενηλικίωση με κάτι κακό, ενώ πιστεύεις ότι τα παιδιά, που δεν έχουν σεξουαλικότητα, είναι άγια. Το μπλέξιμο αυτό σου δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις σου με τους άλλους και αυτό είναι πρόβλημα. Δεν χρειάζεται να τα ιεραρχήσουμε για να βγάλουμε νικητή, όπως επίσης δεν χρειάζεται καν να έχεις εντοπίσει ένα τεράστιο «πρόβλημα» για να πας σε ψυχολόγο. Όλοι έχουμε ένα «πρόβλημα», ή πολλά προβλήματα. Μπορεί απλώς να θέλεις να μιλήσεις σε κάποιον για όσα σε απασχολούν, και οι γονείς σου και οι φίλοι σου δεν σου αρκούν. Μπορεί να χρειάζεσαι έναν εξωτερικό παρατηρητή. Να πας το συντομότερο, είσαι μικρή, και θα κάνεις μεγάλη πρόοδο. Αν δεν είσαι εντελώς ευχαριστημένη ούτε με τον δεύτερο ψυχολόγο, να ψάξεις τρίτο, και τέταρτο, αν χρειαστεί. Είναι απολύτως απαραίτητο να είσαι πολύ εντάξει μέσα σου με την επιλογή του θεραπευτή σου.
__________________
6.
Καλησπέρα αγαπητή Α,μπα. Πρόσφατα "επεσα" πάνω στη στήλη σου και ξεκίνησα να τη διαβάζω από την αρχή. Μέσα από τις απαντήσεις σου, αλλά και των σχολιαστών, έχω βρει λύσεις και σε δικά μου ερώτημα τα, εχω γελάσει και μου κανετε απίστευτη παρέα.
Ο προβληματισμός μου είναι ο εξής: Μετατέθηκε μια συνάδελφος στην εταιρεία που εργάζομαι η οποια έρχεται συνέχεια στο γραφείο μου και μου κάνει παράπονα 8 στις 10 φορές για την οικογένεια της και τις υπόλοιπες δύο για τη δουλειά της. Είναι αρκετά κουραστικό και δεν ξέρω πως να την αποθαρρυνω να μου λέει τα προβλήματα της (τα οποία είναι αρκετά σοβαρά πχ κλοπή χρημάτων από τον έφηβο γιό της, άσχημοι καβγάδες με τον άντρα της κλπ). Επίσης είναι ευγενικό να της πω πως κατά τη γνώμη μου, την οποία μου ζητάει ενίοτε, πρεπει να αναζητήσει ψυχολογική υποστήριξη γιατί τα θέματα της ξεφεύγουν των δυνατοτήτων μου;
Υ.Γ. 1 : Δεν έχει φίλες και η σχέση με τη μητέρα και την αδερφή της είναι ψυχρές.
- προβληματισμενη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι είναι πολύ καλή ιδέα να της πεις αυτό που γράφεις εδώ, με ακριβώς αυτά τα λόγια, και ναι, νομίζω ότι είναι πολύ ευγενικό. Αν παρεξηγηθεί δεν θα είναι λόγω της αγένειας σου, αλλά επειδή ο ψυχολόγος είναι ακόμη ταμπού. Αν παρεξηγηθεί μέχρι παρεξήγησης, το χειρότερο που μπορεί να γίνει είναι να σταματήσει να τα λέει σε σένα. Αν δεν κάνουμε όλοι κάτι για αυτό το ταμπού όμως, πώς θα σταματήσει να είναι;
Για την συγκεκριμένη είναι φανερό ότι αυτό χρειάζεται. Θέλει να μιλήσει, έχει πολλά θέματα να αντιμετωπίσει, και δεν ξέρει καθόλου πώς να το κάνει, ενώ δεν έχει σύστημα υποστήριξης. Φυσικά όλα αυτά δεν είναι τυχαία, είναι απολύτως συνδεδεμένα μεταξύ τους, αλλά αυτό θα το καταλάβει μόνο αν πάει σε ψυχολόγο.
Ακόμα καλύτερα, αν ξέρεις κάποιον ψυχολόγο που μπορείς να της συστήσεις, δώσε της το τηλέφωνό του χαρωπά, του στυλ «κοίτα τι σου έχω, είναι σαΐνι, πήγαινε και θα με θυμηθείς», σα να συστήνεις καλό υδραυλικό.
_________________
7.
Αυτό που μου συνέβη πρωτοχρωνιάτικα θα το γράψω εδώ γιατί η στήλη σου είναι μια συντροφιά για μένα. Δώδεκα παρα δέκα πριν αλλάξει ο χρόνος, πάω να αλλάξω την οκτώ μηνών μπέμπα μου. Όπως την έχω στην αλλαξιέρα και πάω να βάλω την πάνα, μπουκάρει στο δωμάτιο η 95 χρονών προγιαγιά της (κοτσωνάτη και με διαύγεια παρά τα χρόνια). "Α, την αλλάζεις;" μου λέει," για να το δω, για να δω το πουλάκι της" και πριν προλάβω να αντιδράσω σκύβει και τη φιλάει εκεί ακριβώς! Όχι στην κοιλιά όπως υπέθεσα όταν έσκυβε, αλλά στα γεννητικά όργανα. Έμεινα στήλη άλατος, πρώτη φορά κατάλαβα τί σημαίνει αυτή η φράση, στο μεταξύ την ακούω να μου λέει "και την εγγονή μου όταν την άλλαζα τη φίλαγα και όταν μεγάλωσε δεν τα άνοιγε τα πόδια και της έλεγα θα σου δώσω λεφτα και τα άνοιγε" Εκείνη την ώρα μπήκε η αδερφή μου στο δωμάτιο με την τετράχρονη κόρη της, σβήσαν τα φώτα του σπιτιού και κρυφτήκανε για να έρθει ο Άη-Βασίλης, εγώ με φρίκη της το λέω στο αυτί και μου λέει να πάω να πλύνω το παιδί αμέσως. Αλλάζει ο χρόνος εκείνη την ώρα, αρχίζουν οι ευχές, βγαίνουμε από το δωμάτιο, ακούω τη γιαγιά να λέει στο σαλόνι "εγώ την είδα τη μπέμπα που άλλαζε και τη φίλησα στο πουλάκι", κανένας δεν αντέδρασε, πιάνω τον άντρα μου στο διάδρομο, "η γιαγιά σου φίλησε τη μπέμπα μας στο πουλάκι" "ε. και τί να κάνω τώρα;" η απάντηση. Το λέω στην αδερφή του η οποία γελάει και μου λέει επι λέξη ¨ε, τι να κάνεις, όλες μας το έχουμε υποστεί όταν μας άλλαζε μικρές", εγώ έχω αρχίσει να βγάζω καπνούς από τα αυτιά και τα έχω βάλει με τον εαυτό μου που δεν τη σταμάτησα, που κόλλησα, που πάγωσα, που δεν αντέδρασα. Έχω ρίξει πολλά καντήλια και γαμοσταυρίδια από μέσα μου και απέξω μου όταν έφυγαν, το μωρό έβγαλε κι ένα μεγάλο σπυρί στην περιοχή, δεν έχει ξαναβγάλει κάτι παρόμοιο, αύριο πάμε στην παιδίατρο να το δει και ο άντρας μου δε θέλει να πούμε για το φιλί, τρόμαξε που του είπα πως αυτό είναι σεξουαλική κακοποίηση. Μα έπρεπε εγώ να το πω; Τί δεν καταλαβαίνουν; Έχω θυμώσει πάρα πολύ. Με εμένα, με τον άντρα μου, με τη γιαγιά του, με τη μάνα του που άφηνε τη μάνα της να μαγαρίζει την κόρη της και το θεωρούσε νορμάλ. Από προχθές κάνω σενάρια στο μυαλό μου να σπρώχνω τη γιαγιά και να την πετάω στον τοίχο. Γιατί δεν αντέδρασα, γιατί; Δεν προστάτευσα το μωρό μου.
- Πένυ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πάγωσε το αίμα μου με αυτή την ιστορία, και την διάβασα και εκατό φορές για να σιγουρευτώ ότι κατάλαβα καλά.
Αντέδρασες, πώς δεν αντέδρασες. Δεν αντέδρασες πριν γίνει, γιατί ήταν εντελώς αδύνατο να προβλέψεις τι θα γίνει. Δεν ήξερες καν τι σημαίνει το «πουλάκι». Νόμιζες ότι εννοεί την κοιλιά. Πώς να φανταστείς τι θέλει να κάνει;
Φυσικά και είναι σεξουαλική κακοποίηση, και δεν το καταλαβαίνουν γιατί έχουμε όλοι πολύ συγκεκριμένα στερεότυπα για το τι σημαίνει, όσο και αν διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε ότι συμβαίνει εντός της οικογένειας. Τα θύματα ειδικά δυσκολεύονται ακόμη περισσότερο να το καταλάβουν. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για όλη την οικογένεια, μπορείς να κάνεις όμως κάτι για τον άντρα σου, ώστε να είσαι σίγουρη ότι κατάλαβε, ώστε να προστατέψετε και οι δύο το παιδί σας. Το γεγονός ότι δεν θέλει να το πείτε στον γιατρό σημαίνει ότι μια χαρά κατάλαβε, αλλά δεν θέλει να αφήσει τη σκέψη να γίνει βίωμα, γιατί αυτό θα του στοιχίσει. Δεν γίνεται όμως αλλιώς, πρέπει να του στοιχίσει γιατί είναι πατέρας και έχει παιδί οχτώ μηνών που πρέπει να βάλει πάνω από τον εαυτό του.
Εννοείται ότι δεν θα ξαναφήσεις αυτή τη γυναίκα κοντά στο παιδί σου, αλλά αυτή η συμβουλή είμαι σίγουρη ότι περιττεύει. Να έχεις όμως το νου σου και για τα άλλα παιδιά, άμεσα. Και με τον καιρό, έχε τις κεραίες ανοιχτές μήπως αυτή η κακοποίηση έχει περάσει και στις επόμενες γενιές.
