__________________
1.
Αγαπητή Α μπα...Συγχαρητηρια για τη στήλη σου! Είναι φανταστική!
Είμαι κοπέλα, 28 χρονών και πάντα έκανα μακροχρόνιες σχέσεις. Ωστοσο τον τελευταίο χρόνο, μετά από μια πολύ δύσκολη σχέση και έναν πολύ επώδυνο χωρισμό, είδα μέσα από κάποιες εμπειρίες οτι δεν ήμουν ακόμα έτοιμη να μπω σε καινούρια σχέση (ίσως γιατί δεν έχει βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος ακόμα ή ισως επειδή η προηγούμενη σχέση με άφησε με ανασφάλειες και ζητήματα που παλεύω να λύσω με τον εαυτό μου).Έτσι θα έλεγα οτι περνάω στα ερωτικά μου μια πιο "χαλαρή" περίοδο. Δεν κάνω "ξεπέτες", απλά πιο χαλαρές σχέσεις που δεν αποσκοπούν κάπου, περνάω καλά χωρίς να μπαίνω στη διαδικασία να καταβάλω την προσπάθεια που απαιτεί μια σχέση στην οποία θέλεις να χτίσεις κατι πιο σοβαρό. Πάντα βέβαια με σεβασμό και ειλικρίνια απέναντι στον εκάστωτε σύντροφο.
Πριν λίγες μέρες με προσέγγισε ένας άνθρωπος από το έμμεσο επαγγελματικό μου περιβάλλον (δε δουλεύουμε στον ίδιο χώρο, ούτε έχουμε καθημερινή επαφή ) και αρχίσαμε να μιλάμε. Πρώτος εκείνος ανέφερε οτι δεν είναι σε φάση να κάνει σχέση και απλά με προσσεγγισε γιατί του αρέσω. Με κάλεσε να πάμε για μπάνιο, πήγα και περάσαμε μια φανταστική μέρα μαζί. Συζητήσαμε πολύ ειλικρινά το θέμα αυτό και ήταν σαν να καταλαβαινώμαστε πλήρως γιατί είμαστε στην ίδια φάση. Πληγωμένοι από προηγούμενες σχέσεις, θέλουμε γενικά κατι σοβαρό στις ζωές μας, αλλά δεν είμαστε σε θέση αυτή τη στιγμη.
Γενικότερα υπήρχε φανταστική επικοινωνία (η τουλάχιστον έτσι ένιωσα εγώ). Περάσαμε όλη τη μέρα και όλο το βράδυ μαζι, μέχρι που κοιμηθήκαμε αγκαλιά. Gentleman σε όλα, μου άρεσε πολύ! Γενικά ήταν σαν το καλύτερο "πρώτο ραντεβού" ever! Και αυτό βασικά είναι και το πρόβλημα...
Μου άρεσε τόσο πολύ που άρχισα να το σκέφτομαι αλλιώς...
Ξέρω οτι άμα συνεχίσουμε έτσι, είναι πολύ πιθανό να τον ερωτευτώ και να θέλω κάτι πιο σοβαρό μετά. Αν ένιωσε την επικοινωνία μας όπως εγώ υπάρχει περίπτωση να το δει κι αυτός αλλιώς στη πορεία? Γενικά είναι πολύ σοβαρός άνθρωπος, τον πιστεύω οτι είναι θέμα φάσης και οτι δεν είναι γενικά έτσι γιατί το βίωσα κι εγώ. Μετά με μαλώνω και λέω , αφού μιλήσατε ανοιχτά, ο άνθρωπος σου είπε τι θέλει, τι ψάχνεις τώρα να βρείς? Υπεραναλύω πράγματα και κακώς, το ξέρω. ... Από τη μια σκέφτομαι οτι πρέπει να το λήξω τώρα που είναι ακόμα νωρίς και να κρατήσω αποστάσεις, γιατί δε θέλω να μπλεχτούν τα πράγματα και να βρεθώ πληγωμένη ενώ ο άλλος δε φταίει σε τίποτα. Από την άλλη θέλω να το αφήσω να κυλήσει κι οτι βγει, να ζήσω κατι όμορφο κι όπου με πάει, άλλωστε τίποτα δεν είναι δεδομένο...
Τι πιστεύεις οτι πρέπει να κάνω? Εσύ τι θα έκανες στη θέση μου?
-μπερδεμένη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτό που πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις είναι να μην βάζεις κανόνες και περιορισμούς που έχεις ξεπατικώσει από την ποπ κουλτούρα, γιατί η ζωή έχει περισσότερη φαντασία από σένα και δεν έχει καμία σχέση με τις ταινίες και τα τραγούδια. Όταν νομίζεις ότι κάνεις χαλαρές σχέσεις επειδή έτσι αποφάσισες, ενώ λες ότι γενικότερα θέλεις κάποτε να κάνεις σχέση, κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Δεν δεσμεύεσαι επειδή δεν έτυχε ακόμα να συναντήσεις αυτόν με τον οποίον πέρασες μια τέλεια μέρα στην παραλία, και όχι επειδή «δεν θέλεις να δεσμευτείς». Είναι κρίμα που η ζωή για άλλη μια φορά έδειξε ότι αυτά τα πράγματα δεν τα ελέγχουμε, και δεν πήρες το μήνυμα. Άσχετα με το τι θα γίνει με αυτόν, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβεις ότι το «δεν είμαι έτοιμη να μπω σε καινούρια σχέση», όσο δεν υπάρχει ευκαιρία να μπεις σε καινούρια σχέση, είναι μια μπούρδα. Δεν είσαι έτοιμη μόνο αν βρεθεί ο τέλειος τζέντλεμαν που κοιμήθηκες αγκαλιά, και πάλι δεν θέλεις να τα φτιάξεις μαζί του. Τότε ίσως να μην είσαι έτοιμη.
Επιμένω, γιατί όσο πιο πολύ πιστεύεις ότι ελέγχεις την κατάσταση, τόσο πιο απροετοίμαστη είσαι, και τόσο πιο εύκολα μπορείς να την πατήσεις, ακριβώς όπως συνέβη τώρα. Δεν μπορώ να σου πω τι να κάνεις. Μπορώ να σου πω να προσέχεις περισσότερο, και να μην κάνεις προγραμματικές δηλώσεις. Με τους περιορισμούς που έβαλες στον εαυτό σου δεν είναι καν βέβαιο για ποιο λόγο πέρασες τόσο ωραία εκείνη τη μέρα. Είναι επειδή ταιριάζετε, ή επειδή κάνατε αυτή την φοβερή κουβέντα, και μετά αφέθηκες να περάσεις ωραία επειδή υποτίθεται «δεν υπάρχει μέλλον;»
__________________
2.
Είμαι 35 και ετοιμάζομαι να παντρευτώ ένα άντρα με τον οποίο είμαι μαζί του 12 χρόνια. Περνάω υπέροχα μαζί του όλα αυτά τα χρόνια κ είναι ακριβώς αυτό που έψαχνα πάντα να έχω κοντά μου. Όμως συνάντησα τυχαία το πρώην μετά από 10 χρόνια και μου είπε πως ημουν ότι καλυτερο του έχει συμβει στη ζωή του, ότι έκανε πολλά λάθη στο παρελθόν μαζί μου, ότι έχει μετανοιώσει κλπ... Εδώ να σημειώσω ότι με τον πρώην μου ήμασταν μαζί 3 χρόνια, τον περισσότερο καιρό σε απόσταση, και ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ... Με ζήλευε αφόρητα, ήθελε πάντα να γίνεται το δικό του, γενικά ήταν μια σχέση με πολλές εντάσεις και καβγάδες που δεν έβγαζε πουθενά! Παρ' όλα αυτά αυτόν το άνθρωπο τον αγάπησα πάρα πολύ, ήταν ο μεγάλος μου έρωτας και δυσκολεύτηκα πολύ να προχωρήσω μετά από αυτή σχέση. Μετά από τόσα χρόνια που νόμιζα ότι τα έχω αφήσει πίσω μου όλα αυτά, μετά τη συνομιλία μας εγώ τον σκέφτομαι συνέχεια, παρόλο που νιώθω θυμωμένη ξανά μαζί του, όπως ένιωθα κ τότε. Γιατί εμφανίστηκε στη ζωή μου ξανά αυτός ο άνθρωπος κ με κάνει να αμφιβάλλω???
-το αγχος δεν μου παει καθολου
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η απάντηση στο «γιατί» υπάρχει, την έδωσες μόνη σου, ήταν τυχαίο. Το γιατί αμφιβάλλεις όμως δεν είναι τυχαίο. Δυστυχώς αμφιβάλλεις για κάτι που δεν σου ζητήθηκε να αμφιβάλλεις. Δεν σου είπε να παρατήσεις τα πάντα και να τρέξετε μαζί στο ηλιοβασίλεμα. Σου είπε ότι έκανε πολλά λάθη στο παρελθόν μαζί σου και το έχει μετανιώσει. Αυτό όμως δεν σε αφορά, δεν αλλάζει ούτε το παρελθόν, ούτε το παρόν σου, σίγουρα όχι το μέλλον σου. Είναι η δική του ιστορία που έμαθες τυχαία, και μάλλον σου το είπε γιατί θέλει συγχώρεση. Δεν θέλει κάτι άλλο.
Αν το σκέφτεσαι συνέχεια σε σημείο να αμφιβάλλεις (για ποιο πράγμα όμως, δεν ξέρω) τότε δεν έχεις επεξεργαστεί σωστά αυτή την ιστορία, και ας πέρασαν τόσα χρόνια. Είναι ανησυχητικό που αποκαλείς «μεγάλο σου έρωτα» αυτόν που σε ζήλευε και ήθελε να περνάει το δικό του και γενικά, σου έψησε το ψάρι στα χείλη, ενώ σκοπεύεις να παντρευτείς έναν άντρα που είναι δίπλα σου εδώ και δώδεκα χρόνια. Ο εγωισμός σου φαίνεται να είναι άγουρος σε αυτή την περίπτωση. Χρειάζεται λίγη δουλειά με τον εαυτό σου νομίζω για να το τακτοποιήσεις αυτό το θέμα. Ελπίζω να την κάνεις.
__________________
3.
Πιστεύεις ότι η θεραπεία με ψυχίατρο οικογενειακό φίλο, όταν τα ζητήματα είναι κυρίως οικογενειακά- πατριαρχία, μητριαρχία κ.ο.κ. σαν αυτά που θίγονται συνήθως στο Α,μπα- θα έχει αποτέλεσμα;
Ευχαριστώ και για την πιθανή απάντηση αλλά κυρίως για τη στήλη!
-Πέτρος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δε νομίζω ότι είναι καλή ιδέα η θεραπεία με ψυχίατρο-οικογενειακό φίλο, όποια και να είναι τα ζητήματα, και αυτό θα έπρεπε να σου το πει πρώτος ο ψυχίατρος.
__________________
4.
A μπα, πολλές φορές έχεις αναφερθεί στο ερωτικό παρελθόν του ενός συντρόφου και κατά πόσο έχει λόγο σε αυτό ο άλλος σύντροφος. ( παράδειγμα 7/8, ερώτηση #1 ).
Δεν έχω καταλάβει ακριβώς τη στάση σου. Ενώ θεωρείς απόλυτο δικαίωμα ενός συντρόφου να αποκαλύπτει ό,τι θέλει από το παρελθόν του - κάτι με το οποίο συμφωνώ προσωπικά -, βρίσκεις ότι η επιθυμία του άλλου να ξέρει ταυτίζεται με ένα σεξισμό και μία ενδόμυχη κριτική, με το οποίο δε συμφωνώ.
Πιστεύω ότι αν ο/η σύντροφός μου δεν ήθελε να μου μιλήσει για το παρελθόν του ενώ είμαι σε μία μεγάλη σχέση, θα προβληματιζόμουν πολύ, όπως αν δε μου έλεγε πού έχει πάει σχολείο ή τι σπούδασε. Το τι κάνει κάποιος με αυτή την πληροφορία είναι ένα διαφορετικό θέμα. Ναι είναι σεξιστικό να θεωρείς ότι μία γυναίκα με πολλούς συντρόφους είναι ακατάλληλη για μητέρα. Δεν είναι όμως σεξιστικό να καταλαβαίνεις το παρελθόν ενός ανθρώπου και πώς αυτός διαμορφώθηκε σε αυτό που είναι σήμερα. Και σίγουρα δεν είναι σεξιστικό να σε μπερδεύει και να σε απομακρύνει ο διάλογος:
- θέλω να μου μιλήσεις λίγο για τους προηγούμενους
- δεν είναι δουλειά σου.
Ποια είναι η γνώμη σου σε αυτό;
-toninis
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν διαφωνούμε. Δεν είναι σεξιστικό να θέλεις να ξέρεις για το παρελθόν του άλλου. Σεξιστικό είναι να πιστεύεις ότι ο αριθμός συντρόφων μειώνει την αξία μιας γυναίκας. Δεν πιστεύω ότι η επιθυμία του άλλου να ξέρει ταυτίζεται με ενδόμυχη κριτική, πιστεύω όμως επίσης ότι δεν αποκλείεται να ταυτίζεται με ενδόμυχη κριτική. Ο καθένας αποφασίζει μόνος του τι ισχύει όταν ακούει αυτή την ερώτηση, και πράττει αναλόγως.
__________________
5.
Αγαπητή Αμπά! Σε διαβάζω όλη μέρα, κάθε μέρα, παντού. Σ ' ευχαριστώ που υπάρχεις. Αμπά μου παντρεύομαι και νιώθω τόσο χαρούμενη! Όμως υπάρχει ένα μικρούλι αγκαθάκι. Ω ναι... οι καλεσμένοι. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, έχω έναν πρώτο ξάδερφο από την αδερφή του μπαμπά μου τον οποίο δεν θέλω να καλέσω στον γάμο. Με τί πο τα!!!! Είμαστε συνομήλικοι, σχολείο πηγαίναμε μαζί αλλά δεχόμουν bulling από αυτόν και τους φίλους του μέχρι και το λύκειο. Μίλησα με τους γονείς μου τότε. Μου είπαν να μην ασχολούμαι. Κι έτσι σταμάτησα. Και να ασχολούμαι, και να του μιλάω και ακόμα να συμμετέχω στις οικογενειακές γιορτές κλπ. Έγινα η σνομπ, η περίεργη. Δεν θέλησα να του μιλήσω ποτέ. Και τον φοβόμουν και τον σιχαινόμουν. Το θέμα είναι ότι στον γάμο μας με τον άντρα μου θέλουμε ανθρώπους κοντά μας που μας αγαπούν και χαίρονται με τη χαρά μας. Δε θέλω να στεναχωρήσω τον πατέρα μου και τη θεία μου αλλά δεν θέλω να τον βλέπω μπροστά μου μια τόσο όμορφη μέρα της ζωής μου. Τι να κάνω; Πάλι η σνομπ και η κακιά θα βγω. Έχω απελπιστεί.
Σ ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση.
Claire
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν η απάντηση των γονιών σου τότε ήταν «να μην ασχολείσαι» ήρθε η ώρα να στενοχωρηθούν τώρα για την απαράδεκτη συμβουλή που σου έδωσαν τότε που ήσουν παιδί και χρειαζόσουν την προστασία τους. Το σημαντικό είναι να μην στενοχωρηθείς εσύ, ειδικά τέτοια μέρα. Είναι καλή ευκαιρία να τους πεις «δεν θα τον καλέσω με τι-πο-τα, αλλά εσείς μην ασχολείστε».
Στη θεία μην πεις τίποτα. Ξέρει.
(Ας βγεις σνομπ και κακιά. Καλύτερα από «καλή», δηλαδή θύμα.)
__________________
6.
Αγαπητη Α μπα,
Τον τελευταιο καιρο εχω προσεξει εναν συναδελφο μου απο το γραφειο στο οποιο εργαζομαι και εχω αισθηματα για αυτον. Δεν ειμαι ομως η μονη. Ο Συναδελφος αυτος (40 χρονων και ελευθερος,εγω 33 και ελευθερη) ας τον πουμε Νικο αρχισε να κανει διαφορα για να μου τραβηξει την προσοχη. Στην αρχη (η αρχη οριζεται απο τοτε που τον προσεξα εγω) οταν παραγγελναμε καφεδες αρχισε να πληρωνει αυτος τον δικο μου παρολο που γκρινιαζα μετα εγω. Στην συνεχεια αρχισε να μου τηλεφωνει πιο συχνα στο γραφειο για δουλεια παντα,αρχισε να ερχεται νωριτερα στο γραφειο, να φευγει τελευταιος απο κει μαζι μου, να μου χαριζει τα πιο ομορφα χαμογελα του να με πειραζει συνεχεια, να με αγγιζει σε καθε ευκαιρια πχ με ενα απλο σκουντηγμα και το πιο κορυφαιο ειναι οτι καθε φορα που ερχεται στο γραφειο μπορει να καθεται και να με χαζευει και να με κοιταει με τις ωρες. Βεβαια αυτο το εχουν παρατηρησει και αλλοι συναδελφοι και μου το ειπαν προσφατα. Γιατι συνηθως οποιος εχει τη μυγα μυγιαζεται(για μενα το λεω). Το περιβαλλον ειναι λιγο αυστηρο εκει και απαγορευονται σχεσεις μεταξυ συναδελφων στον ιδιο χωρο. Τις προαλλες βρηκα το θαρρος να του στειλω ενα μνμ να βρεθουμε εκτος γραφειου να βγουμε εξω και δεν πηρα ποτε απαντηση!! Ποτε ομως!!!! Δεν καταλαβαινω απο την στιγμη που δειχνει ενδιαφερον δεν θα επρεπε εστω να μου απαντησει θετικα η αρνητικα;; την επομενη μερα ηρθε στο γραφειο πολυ ευδιαθετος παραπανω απο το φυσιολογικο και εκανε παλι τα ιδια δλδ με κοιταγε εντονα. Μονο που αυτη τη φορα επειδη ημουν συννεφιασμενη που δεν μου απαντησε δεν του μιλησα δεν τον κοιταξα και δεν του εδωσα καμια σημασια γενικα. Αυτος ο ανθρωπος τι εχει στο κεφαλι του τελικα;; γουσταρει ή δεν γουσταρει;;;;πολυ παιδεμα ο τυπος! By the way ειμαι πολυ τσιμπιμενη μαζι του και στεναχωρηθηκα που δεν ανταποκριθηκε.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχει άλλη βρε παιδί μου, τι κάνει νιάου νιάου.
_________________
7.
Αγαπητή α μπα, είμαι παντρεμένη από τα 26 μου με έναν άνθρωπο που αγαπώ πολύ αλλά δεν είμαι πια ερωτευμένη μαζί του. Είμαστε μαζί συνολικά 12 χρόνια τα 6 εκ των οποίων παντρεμένοι. Φτιάξαμε το σπίτι μας με πολλά όνειρα για μεγάλη οικογένεια, στο χωριό του, επάνω από τους γονείς του, κάνα μισάωρο μακριά από την πόλη και το πατρικό μου. Όλες οι προσπάθειες μας όμως για Παιδί, έπεσαν στο κενό.... Δυστυχώς....πράγμα που μας έχει φθείρει και κουράσει πολύ και ως ανθρώπους και ως σχέση. Τους τελευταίους μήνες γνώρισα κάποιον που έχει περάσει ακριβώς την ίδια φάση (όσον αφορά το θέμα του παιδιου) με τον οποίο ταιριάζουμε τολμώ να πω σε Όλα, και όποιος μου μιλάει και μου συμπεριφέρεται με τόση ευγένεια και τρυφερότητα, αισθήματα που είχα ξεχάσει πως υπήρχαν... (με τον άντρα μου είναι προφανές πια ότι είμαστε δεδομενοι ο ένας για τον άλλον και μου απευθύνεται με άσχημο τρόπο ακόμα και μπροστά σε τρίτους).
Έχω αρχίσει να σκέφτομαι πως όλα για κάποιον λόγο γίνονται. Για κάποιον λόγο δεν καταφέραμε να κάνουμε Παιδί παρόλες τις θεραπείες και τις προσπάθειες, για κάποιον λόγο ήρθε ο άλλος τόσο απρόσμενα και καρμικα σχεδόν στην ζωή μου.... Δεν μπορώ όμως να βρω τρόπο να χωρίσω.....δεν μπορώ να βρω τα λόγια ώστε να με καταλάβουν.... Ο άντρας μου είναι από τους χαρακτήρες που μπορεί ακόμα κι αν είναι δυστυχισμένος να μην προχωράει σε ριζικές αλλαγές στην ζωή του Γιατί έτσι Πρέπει!! Οι γονείς μου από την άλλη προτιμούν να μαι εγώ δυστυχισμένη πάρα να χωρίσω και "τι θα πει ο κόσμος??"..... Έχω πελαγωσει..... τι να κάνω??
-Μετανιωμενη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ένα είναι βέβαιο: δεν γίνονται όλα για κάποιο λόγο.
Πάμε τώρα στα αβέβαια, που είναι περισσότερα. Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τις σκέψεις σου σε μια σειρά.
Δεν είναι το πρόβλημα ότι δεν είσαι ερωτευμένη με τον άντρα σου. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένεις έρωτα μετά από δώδεκα χρόνια. Δεν είναι το πρόβλημα ότι δεν έκανες παιδί με τον άντρα σου. Το ότι δεν κάνατε παιδί μαζί μπορεί να έπαιξε ρόλο, αλλά κανείς δεν μας εγγυάται ότι αν είχατε κάνει, τώρα θα τα πηγαίνατε καλά.
Αυτά τα δύο, θα μπορούσαν και να μην είναι προβλήματα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τα πας καθόλου καλά με τον άντρα σου. Έχετε χάσει την ευγένεια, την τρυφερότητα, και ο έρωτας που είχατε, αν είχατε, δεν μετασχηματίστηκε σε κάτι άλλο που να σας κρατάει τώρα μαζί.
Όταν συμβαίνει αυτό, δημιουργείται ένα κενό, και όταν υπάρχει ένα κενό, η ζωή έχει την τάση να το καλύπτει. Δεν της αρέσουν τα κενά. Με αυτή την έννοια ίσως, όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Όταν σου λείπει η συντροφικότητα και η τρυφερότητα, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις, την ζητάς, και αν δεν την ζητάς, την αναγνωρίζεις όταν σου προσφέρεται. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που βρέθηκε ένας άντρας για να σου δώσει αυτά που σου λείπουν.
Για να χωρίσεις δεν χρειάζεται να σε καταλάβει κανένας. Ούτε ο άντρας σου, ούτε οι γονείς σου. Αν χωρίσεις, θα είναι για σένα. Δεν λες αν θεωρείς δεδομένο ότι αν χωρίσεις θα είσαι με αυτόν που γνώρισες τώρα (τα έχετε κανονίσει; Σου το έχει υποσχεθεί; Είναι και αυτός παντρεμένος; Λίγους μήνες τον ξέρεις, είναι έξυπνο να βασίζεσαι πάνω σου;) Δεν λες και τι συνθήκες ισχύουν στη ζωή σου -είσαι οικονομικά ανεξάρτητη; Μπορείς να χωρίσεις χωρίς να εξαρτάσαι από τον άντρα σου ή από τους γονείς σου; Οι απαντήσεις σε όλα αυτά τροποποιούν αρκετά το πλάνο δράσης. Αν όμως τα βάλεις κάτω, και είσαι ρεαλίστρια, θα σου αποκαλυφθούν οι επιλογές που έχεις.
σχόλια