__________________
1.
Χαίρεται Α μπα...να σε ρωτήσω και εγω με τη σειρά μου...πιστεύεις πως μια πρώην και μια νυν θα μπορούσαν να γίνουν φίλες;;;μια φίλη μου αντιμετώπιζει κατι τέτοιο σαν νυν η οποία από την πλευρά της δεν έχει κανένα πρόβλημα με αυτό...
-openmind
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για να δημιουργηθεί μια σχέση, είτε φιλική είτε άλλου είδους, το μόνο που χρειάζεται είναι να το θέλουν και οι δύο. Είναι μια απάντηση σε όλες τις ερωτήσεις τύπου «μπορεί μια γυναίκα και άντρας να είναι φίλοι», «μπορούν να κάνουν σχέση άνθρωποι διαφορετικής ηλικίας/κοινωνικής καταγωγής» και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Δεν υπάρχει κάπου ένας κατάλογος που ορίζει ποιες σχέσεις «μπορούν» να γίνουν και ποιες όχι. Κάποιες είναι παράνομες, αλλά όλες «μπορούν» να γίνουν. Αν δεν τίθεται θέμα παρανομίας, μην αναρωτιέσαι ποιος μπορεί να γίνει φίλος με ποιον. Φυσικά και μπορούν δύο κορίτσια που γνώρισαν το ίδιο αγόρι κάποτε στη ζωή τους να γίνουν φίλες. Αρκεί να το θέλουν. Μάλιστα, αν η φιλία πετύχει, είναι πολύ πιθανό να κρατήσει περισσότερο από τις εκάστοτε σχέσεις με το αγόρι.
__________________
2.
Αμπουλίτσα μου. Θα ήθελα τη γνώμη σου... Σκεφτόμουν, μπορεί να καλλιεργηθεί το χιούμορ; Κι αν ναι, με ποιους τρόπους; Πάντως άνθρωποι που θαυμάζω το χιούμορ τους, μοιάζουν να το εχουν έμφυτο ή να το εχουν κληρονομήσει απο κάποιον απ τους δυο γονείς. Παρ ολα αυτα με εχει προβληματίσει η περίπτωση δυο πολυ κοντινών μου ανθρώπων, οι οποίοι εχουν ίδιας φύσης χιούμορ με καποιον γονιό τους, τον οποίο ομως έχασαν σε πολυ μικρή ηλικία (5 και 7 χρόνων). Κι αναρωτιέμαι επίσης, πως ειναι δυνατόν ενα παιδί να έχει απορροφήσει ενα τοσο λεπτο χαρακτηριστικό το οποίο σε αυτες τις ηλικίες δεν θα μπορούσε να αντιληφθει; Εκτος κι αν κανω λάθος στο οτι δεν θα μπορούσε να το αντιληφθεί... Όπως και να έχει εχω πολλές απορίες επι του θέματος! Ελπίζω να ανταποκριθείς γιατι θελω πολυ τη γνώμη σου. Φιλάκια πολλα αγαπημένη μου!
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η ερώτηση είναι καθαρά επιστημονική και κανενός η γνώμη δεν έχει σημασία, εκτός αν είναι σχετικός επιστήμονας.
Επειδή έρχονται συχνά ερωτήσεις τύπου «γεννιέσαι ή γίνεσαι» και όλοι έχουν μια γνώμη που έχει δημιουργηθεί από τις προσωπικές τους εμπειρίες, ας προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας για να προσθέσουμε μερικές ουσιαστικές γνώσεις στην φαρέτρα μας που θα φανούν χρήσιμες τώρα αλλά και σε μελλοντικές συζητήσεις, αντί να αναπαράγουμε τις γνώμες μας που δεν έχουν σημασία.
Το πρώτο που θα ήθελα να αναφέρω είναι οι κλάδοι που ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα, για να τονίσω άλλη μια φορά ότι αυτό το θέμα δεν είναι «γνώμης»
Στη σύγχρονη εποχή οι κλάδοι που μελετούν τον εγκέφαλο εφαρμόζουν διεπιστημονικές κατευθύνσεις. Ενδεικτικά:
Συμπεριφορική γενετική: Μελετά τα γονίδια που σχετίζονται με εγκεφαλικές λειτουργίες και κατ' επέκταση με τη συμπεριφορά (Η συμπεριφορά ορίζεται ως οποιαδήποτε ενέργεια μπορούμε να παρατηρήσουμε σε έναν οργανισμό)
Βιοψυχολογία: Αναλύει τους βιολογικούς παράγοντες που εμπλέκονται στις γνωστικές λειτουργίες, όπως είναι η μνήμη, μάθηση, προσοχή
Υπολογιστική γνωσιακή νευροεπιστήμη: Ερευνά υπολογιστικά δίκτυα που μοντελοποιούν νευρωνικά δίκτυα υπεύθυνα για γνωστικές λειτουργίες
Νευρογλωσσολογία: Εστιάζει στους νευρωνικούς μηχανισμούς του ανθρώπινου εγκεφάλου που είναι υπεύθυνοι για την παραγωγή, κατανόηση και απόκτηση λόγου
Ψυχοφαρμακολογία: Έχει ως αντικείμενο την επίδραση των φαρμακευτικών ουσιών στις νοητικές λειτουργίες και στη συμπεριφορά
Μερικές πληροφορίες για την βιολογική βάση της συμπεριφοράς, εδώ, και κάποια λινκ που εξετάζουν το θέμα του χιούμορ «γενετική ή επίκτητη ικανότητα», εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ.
__________________
3.
Αμπα εχεις φοβερή στήλη, μακάρι να γραφείς για παντα:D Λοιπον, ή θεωρια ενος φίλου μου σχετικα με τη θρησκεία λέει το εξης: εκείνος δηλωνει αγνωστικιστής, και πιστεύει πως ή θρησκείες είναι κατασκευασμένες. Παρ όλα αυτά θεωρεί χρησιμο το χριστιανισμό γιατί πιστεύει πως μπορεί να βάλει όρια στους ανθρώπους που πιστεύουν και με αυτό τον τροπο να μη θέλουν να κανουν κάποια κακή πράξη (πχ φόνος) γιατί θα φοβούνται το Θεό τους.
Λοιπον Λένα, -αν έχει σημασία αυτο- είμαι αθεη, αλλά και να μην ήμουν δεν θα συμφωνούσα σε καμια περίπτωση με εκείνον καθώς δεν νομιζω πως θα επρεπε είναι αυτός ο ρόλος του Θεου, δηλαδή να χρησιμοποιείται για εκφοβισμό (αυτό ακριβώς πιστεύει)
Λοιπον, Λένα κ αγαπημένοι σχολιαστές τι λέτε; έχει νόημα ή θεωρια του ή όχι;
-Hello, its me
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν ξέρω αν έχεις καταλάβει ότι μιλάτε για εντελώς διαφορετικά πράγματα. Ο φίλος σου λέει ότι μια από τις λειτουργίες και εφαρμογές της θρησκείας είναι ο εκφοβισμός, και ναι, ισχύει. Για κάποιους πιστούς λειτουργεί έτσι, και κάποιοι εκπρόσωποι της θρησκείας την χρησιμοποιούν έτσι. Εσύ λες πώς θα έπρεπε να λειτουργεί η θρησκεία, αν ζούσαμε σε ιδανικό κόσμο. Ο ένας μιλάει για το τι συμβαίνει, και ο άλλος μιλάει για το τι θα έπρεπε να συμβαίνει. Αν μιλήσετε για το ίδιο θέμα, θα δείτε αν συμφωνείτε ή όχι.
Το «δεν θα έπρεπε να είναι αυτός ο ρόλος του Θεού» δεν ακυρώνει το γεγονός ότι εκατομμύρια ανθρώπων ζητάνε συγχώρεση από αυτόν και φοβούνται ότι θα πάνε στην κόλαση. Αν κάποιος δεν έχει προσωπική ηθική πυξίδα (κάτι που μπορεί να συμβεί για διάφορούς λόγους, κυρίως επειδή δεν μεγάλωσε σε περιβάλλον που ενθάρρυνε τέτοιου είδους σκέψεις) τότε η θρησκεία δίνει έναν βασικό μπούσουλα για το τι είναι σωστό και τι όχι. Αν αυτό είναι «χρήσιμο» είναι μεγάλη κουβέντα, γιατί είναι κυρίως «χρήσιμο» για εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
__________________
4.
Αγαπητοί Α,μπα και αναγνώστες,
Χρειάζομαι τη βοήθειά σας να διαλέξω το πιο κατάλληλο βιβλίο μυθολογίας. Έκανα την έρευνά μου, και έχω καταλήξει στα εξής τέσσερα:
1. Ελληνική Μυθολογία, Ζαν Ρισπέν
2. Μύθοι και θρύλοι της αρχαίας Ελλάδας, Κουν Ν. Α.
3. Ελληνική Μυθολογία, Νίκος Τσιφόρος
4. Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας, Pierre Grimal.
Γιατί ρωτάω - γιατί ξέρω ελάχιστους μύθους αλλά συνέχεια με συλλαμβάνω να τους χρησιμοποιώ ή να τους αναφέρω όταν βρίσκομαι σε παρέες αγνώστων (π.χ. σαν το μύθο των Αλκυονίδων ημερών), αλλά στην ουσία ξέρω πάρα πολύ λίγους! (minus 5 points στην ελληνική εκπαίδευση για αυτό και μόνο). Ξέρω ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να πάω να τα ψάξω από κοντά, έλα όμως που ούτε υπάρχουν όλα συγκεντρωμένα σε ένα βιβλιοπωλείο, ενώ κάποια είναι παλαιές εκδόσεις. (και έχω μια συστολή να περνάω πολύ χρόνο πάνω από κάτι που δεν αγοράζω τελικά - κάπως να βοηθήσουμε την αγορά δεν πρέπει;).
Θέλω κάτι εύπεπτο, ευχάριστο αλλά σίγουρα έγκυρο. Δεν ψάχνω να γίνω ο ακαδημαϊκός της μυθολογίας, αλλά ούτε και να διαβάζω κάτι παιδικό (υπεραπλουστευμένο).
Επίσης, θα ήθελα κάτι με όσο το δυνατόν περισσότερες και πιο κατατοπιστικές λεπτομέρειες - χωρίς όμως να μακρυγορεί. Δεν θα ήθελα έναν τόμο από μύθους, αλλά ένα ωραίο, όμορφο ανάγνωσμα.
Έχει κανείς να μου προτείνει τίποτε; Μήπως υπάρχει κάποιος με σχετικές γνώσεις να με κατατοπίσει;
Σας ευχαριστώ πολύ! Όχι μόνο για τις απαντήσεις αλλά και για την πολύ ευχάριστη καθημερινή σας παρέα!
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Έχεις κάνει την έρευνά σου, ξέρεις και τι θέλεις, οπότε βάζω την ερώτηση μήπως υπάρχει αναγνώστης που ξέρει αν υπάρχει τέτοιο βιβλίο ή αν έχει άποψη για το ποια από τα τέσσερα είναι το καλύτερο γι αυτό που θέλει η φίλη μας.
__________________
5.
Καλημέρα γλυκιά μου Αμπά,
Διαβάζω αρκετό καιρό την στήλη σου και πραγματικά αυτό που παρατηρώ είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό τον αναγνωστών χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης χωρίς αυτό να είναι κάτι κακό και φυσικά βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Η ερώτησή μου είναι η εξής: αφού υπάρχει ένα τόσο μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που για κάποιο λόγο δεν μπορούν να διαχειριστούν και να λύσουν μόνοι τους τα προβλήματά τους, γιατί οι ψυχολόγοι δεν ρίχνουν λίγο την τιμή της συνεδρίας έτσι ώστε και αυτοί να έχουν δουλειά και εμείς να μπορούμε να πάμε πιο άνετα χωρίς να σκεφτόμαστε τα 50€ την φορά? Με αγάπη Κάτια
-ΚΑΤΙΑ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Φυσικά και τις έχουν ρίξει. Οι ψυχολόγοι δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους επαγγελματίες που προσφέρουν εξειδικευμένες υπηρεσίες. Οι τιμές κυμαίνονται όπως κυμαίνονται σε όλα τα επαγγέλματα. Κάποιοι κάνουν ειδικές τιμές για ανέργους και φοιτητές, κάποιοι κάνουν έκπτωση αν κλείσεις έναν αριθμό επισκέψεων. Πρέπει να κάνεις την έρευνά σου. Google it.
__________________
6.
Αγαπητή Α,μπα,
Εδώ και τρία χρόνια "είμαι" με ένα παιδί. Διαβάζοντας παρακάτω θα δεις για ποιο λόγο χρησιμοποιώ τα εισαγωγικά. Όταν ξεκινήσαμε να βγαίνουμε, ήταν πολύ χαλαρά και για τους δυο μιας και αυτός είναι από το εξωτερικό και είχε έρθει μόνο το καλοκαίρι Ελλάδα για δουλειά. Εγώ επίσης εκείνο τον καιρό δεν ήθελα σχέση. Αφού τελείωσε την δουλειά του και επέστρεψε στην χώρα του η επικοινωνία μας έγινε πολύ έντονη, σε σημείο να μιλάμε κάθε μέρα ώρες πολλές κλπ. και για να μην στα πολυλογώ ήμασταν και είμαστε στο πήγαινε έλα όλον αυτόν τον καιρό. Στην αρχή όπως σου έγραψα και πριν ήμουν κι εγώ χαλαρή και πίστευα ότι με τον καιρό η επικοινωνία μας θα χάνονταν. Τώρα όμως μετά από τόσο καιρό η σχέση μας δεν είναι πλέον στην πράξη αυτό που ήταν αρχικά. Με έχει γνωρίσει στην οικογένειά του ως κοπέλα του και στους φίλους του επίσης και γενικότερα κάνουμε ότι κάνει ένα φυσιολογικό ζευγάρι σε μια φυσιολογική σχέση. Το πρόβλημα είναι το εξής: Πρόσφατα του είχα κάνει συζήτηση για αυτό, μιας και ποτέ δεν είχαμε πει ότι είμαστε κανονικά μαζί, και εκείνος μου απάντησε ότι δεν είμαστε μαζί γιατί εκείνος έπειτα από κάποιες παλιότερες σχέσεις του είχε πληγωθεί και έκτοτε δεν κάνει σχέσεις. Όπως καταλαβαίνεις αυτό με πλήγωσε γιατί πλέον, άθελά μου, νιώθω αρκετά πράγματα για εκείνον. Αφού μου είπε αυτό, του εξήγησα ότι εφόσον δεν είμαστε ζευγάρι θα πρέπει να το ξεκαθαρίσει αυτό από όλους και ειδικότερα από την οικογένειά του η οποία μου συμπεριφέρεται σαν την μέλλουσα νύφη (παραδόξως δεν αντιδρά καθόλου σε αυτό και ούτε που τους το ξεκόβει). Έχω μπερδευτεί πάρα πολύ από την συμπεριφορά του, πως γίνεται να είναι τόσο συναισθηματικός μαζί μου και να κάνει τόσα πράγματα για να με βλέπει και να περνάει χρόνο μαζί μου, αλλά παράλληλα να μην είμαστε ζευγάρι; Πως γίνεται να μου λέει ότι είναι ακόμα πληγωμένος από σχέσεις που είχε 10 χρόνια πριν και τι σχέση έχω εγώ με το τι είχε προηγηθεί με τις πρώην του; Όταν τον είχα ρωτήσει αυτά μου είπε μόνο ότι έχω δίκιο, παρόλα αυτά δεν άλλαξε κάτι.
Είμαι σε μια φάση που πλέον νιώθω πράγματα για αυτόν αλλά παράλληλα νιώθω ότι έχω χάσει τρία χρόνια από την ζωή μου ελπίζοντας ότι θα αλλάξει. Βγάζεις καμιά άκρη βρε Α,μπα μου με την συμπεριφορά του; Γιατί εγώ όχι.. Επίσης τι θα με συμβούλευες να κάνω;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μια είναι η πικρή αλήθεια: όταν κάποιος σου λέει ότι δεν θέλει σχέση, εννοεί ότι δεν θέλει σχέση μαζί σου.
Αν καταφέρνεις να καταπιείς αυτό (και ξέρω πόσο δύσκολα καταπίνεται, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν ξέρει), θα ανοίξουν οι ουρανοί και θα δεις τι είναι όλα αυτά για τις παλιές σχέσεις που τον έχουν πληγώσει: δικαιολογίες.
Μπορεί πολύ εύκολα να είναι συναισθηματικός μαζί σου και να μην θέλει να τα έχει μαζί σου. Μπορεί πολύ εύκολα να φέρεται σα να τα έχετε, αλλά να σου λέει ότι δεν τα έχετε. Είναι προφανές ότι είναι εύκολο, γιατί ακριβώς αυτό κάνει, και δεν συναντάει καμία αντίσταση από σένα. Κάνεις παράπονα μεν, δέχεσαι την κατάσταση δε.
Αυτό που σε δυσκολεύει είναι ότι φέρεται σα να σε θέλει, αλλά λέει ότι δεν σε θέλει. Σε θέλει. Αλλά δεν θέλει να είσαι η κοπέλα του. Σε θέλει ακριβώς όπως σε έχει. Δεν υπάρχει κάτι ακατανόητο σε αυτό που κάνει. Μην αρχίσεις να γρατζουνάς τον εγκέφαλο σου για να καταλάβεις γιατί δεν σε θέλει για κοπέλα του. Ούτε αυτός ξέρει καλά καλά. Αυτά πηγάζουν από εμπειρίες και κολλήματα που έχουν ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν, και έχουν σχέση με την εικόνα που έχει για τον εαυτό του, και πολύ λιγότερο με σένα.
_________________
7.
Καλή μου α μπα καλησπέρα. Έίμαι κορίτσι 35 και το αγόρι 37. 4 χρόνια μαζί αγαπημένοι, ερωτευμένοι, μαλλιοτραβηγμένοι, υπαρξιακά-συναισθηματικά-ψυχολογικά κάπως υποψιασμένοι. Το πρόβλημα; οικονομικής-επαγγελματικής φύσης. Δουλεύω μόνη μου σχεδόν όλη τη μέρα, προσπαθώ να πιάσω τη ζωή και τις ευκαιρίες από τα μαλλιά όποτε και όπως μπορώ σε αντίθεση με αυτόν (είναι μουσικός στο επάγγελμα) που λειτουργεί κάπως μοιρολατρικά τύπου ότανειναινακατσειηδουλειαθακατσει. Όλο αυτό δυστυχώς δημιουργεί εντάσεις και καυγάδες. Μου δημιουργεί συναισθηματική κυρίως ανασφάλεια για μελλοντική λήψη ευθυνών και υποχρεώσεων (σε περίπτωση συγκατοίκησης-μελλοντικών παιδιών).Και το ερώτημά μου (αν είναι καν αυτό το σωστό) είναι το εξής: Πώς βάζεις στη ζυγαριά τα εξής δύο? Έναν άντρα που μου ταιριάζει σε επικοινωνία, αγάπη, ενδιαφέρον όσο κανένας και από την άλλη την σύγκρουση με την καθημερινή πραγματικότητα που χρειάζεται να είναι έστω και λίγο μάχιμος έστω και με τον δικό του τρόπο? Όπως θα καταλαβαίνεις υπάρχουν και άλλες παράμετροι στην ιστορία μας αλλά νομίζω πως έκανα ένα συμπαθητικό περίγραμμα της κατάστασης. Πραγματικά στεναχωριέμαι πολύ..
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δύο προϋποθέσεις χρειάζονται για να πετύχει ο γάμος σας, και η αγάπη και η κατανόηση δεν είναι μέσα στον μικρό κατάλογο. Η πρώτη είναι να είσαι εντάξει με τις ευθύνες που θα έχεις μέσα στο γάμο. Η δεύτερη είναι να μην περιμένεις ότι θα αλλάξει ο άλλος.
Ότι εσύ είσαι λίγο πιο έτσι ή λιγότερο αλλιώς από τον άλλον δεν είναι απαγορευτική συνθήκη. Είναι λίγο δύσκολο να περιμένεις να βρεις κάποιον που θα είναι ακριβώς όπως εσύ. Οι καυγάδες όμως δείχνουν ότι ούτε σου αρέσει να έχεις εσύ περισσότερη ευθύνη για το μέλλον σας, ούτε εγκρίνεις τον σύντροφο σου όπως ακριβώς είναι, και αυτό δείχνει ότι η μακροβιότητα της σχέσης σας είναι καταδικασμένη. Στη ζυγαριά δεν βάζεις την επικοινωνία και την αγάπη σε σχέση με την σύγκρουση στην καθημερινότητα. Βάζεις αυτά που κάνεις, σε σχέση με αυτά που είσαι διατεθειμένη να κάνεις. Ή θα υποχωρήσεις και θα περιμένεις αυτά που μπορείς να περιμένεις, ή σε περιμένουν κάποια χρόνια βαθμιαίας ματαίωσης που θα καταλήξουν σε ένα διαζύγιο, πιθανόν μαζί με παιδιά.
Δεν ξέρω αν έχεις σκεφτεί κάτι σχετικά απλό: αν εσύ αναλάβεις τον ρόλο του κουβαλητή, και αυτός κρατήσει αυτή τη στάση, αναλαμβάνοντας σπίτι και παιδιά, λύνεται το πρόβλημα σας. Αν μπορείτε να είσαστε και οι δύο εντάξει με αυτή την διαχείριση, θα επαναλάβετε ένα μοντέλο γάμου που έχει επιβιώσει με επιτυχία για εκατοντάδες χρόνια, απλώς θα είναι από την ανάποδη. Συζητήστε το στα σοβαρά, και αποφασίστε.
σχόλια